Ενοχλήθηκε ο ΣΕΒ από την κινητοποίηση του ΠΑΜΕ
προχτές στο υπουργείο Οικονομίας σε τέτοιο βαθμό, που όχι μόνο δεν το
έκρυψε, αλλά προχώρησε και στην έκδοση σχετικής ανακοίνωσης, απαντώντας
και για λογαριασμό άλλων (βλέπε: κυβέρνηση, αστικά κόμματα κ.λπ.). Τι
πραγματικά, όμως, ενόχλησε το όργανο των βιομηχάνων; Η ίδια η ανακοίνωσή
τους είναι αποκαλυπτική.
Υποστηρίζει ο ΣΕΒ ότι «το ΠΑΜΕ δεν έχει
συνειδητοποιήσει ακόμη ότι η επιχειρηματικότητα είναι η λύση και όχι το
πρόβλημα για τα δεινά της Ελλάδας». Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο
ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία, συνδικάτα
και ομοσπονδίες έχουν όμως
συνειδητοποιήσει βαθιά και πιστεύουν ακράδαντα το ακριβώς αντίθετο. Ότι,
δηλαδή, η επιχειρηματικότητα, η οικονομία, που λειτουργεί με μοναδικό
κριτήριο την επίτευξη του μέγιστου κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων,
είναι υπεύθυνη για τα δεινά των εργαζομένων και συνολικά του λαού μας.
Αυτή η οικονομία, από την οποία μια χούφτα καπιταλιστές, που κατέχουν τα
μέσα παραγωγής, σωρεύει τον κοινωνικό πλούτο για πάρτη της, την ίδια
στιγμή σωρεύει βάσανα, φτώχεια και δυστυχία για τη μεγάλη πλειοψηφία του
λαού.
Ο ΣΕΒ θεωρεί «φθηνό επικοινωνιακό τέχνασμα» το να
παρουσιάζεται «ως εχθρός του λαού, όταν οι επιχειρήσεις - μέλη του
παρέχουν τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, στηρίζουν τα ασφαλιστικά
ταμεία, τις συντάξεις και τα δημόσια έσοδα, σε όλη τη διάρκεια της
κρίσης». Στην πραγματικότητα, φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα είναι οι
ισχυρισμοί του ΣΕΒ.
Για ποιες, άραγε, «καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας»
που προσφέρουν οι επιχειρήσεις του τολμά να μιλά ο ΣΕΒ; Πού τις είδε;
Φθάνει μόνο να υπενθυμίσουμε ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ
με τις μισθολογικές καταστάσεις του Ιούνη του 2014, προκύπτει ότι από
το 1,8 εκατομμύρια μισθωτούς το 42,1% λάμβανε μεικτό μισθό μέχρι 750
ευρώ, δηλαδή λιγότερα και από τον κατώτερο μισθό της Εθνικής Σύμβασης
Εργασίας που ίσχυε το 2010! Και ακόμα δύο στους τρεις μισθωτούς (66,9%)
είχαν μεικτό μισθό μέχρι 1.150 ευρώ. Όσο για την υποτιθέμενη συνεισφορά
τους στα ασφαλιστικά ταμεία, αξίζει να θυμίσουμε ότι για δεκαετίες
παρακρατούν παράνομα πάνω από το 30% των ασφαλιστικών εισφορών σε ετήσια
βάση, ενώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους προς το ΙΚΑ το 2013 είχαν φτάσει
στο αστρονομικό ποσό των 13,54 δισ. ευρώ!
Βέβαια, οι βιομήχανοι γνωρίζουν την αλήθεια από την
καλή και την ανάποδη. Σπεκουλάρουν όμως ασύστολα και χωρίς αιδώ, για να
υποστηρίξουν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα και για να καθαγιάσουν το
δικαίωμά τους στο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, που, αξιοποιώντας και
την καπιταλιστική κρίση, έγινε ακόμα πιο στυγνό.
Μετά απ' αυτό, δεν είναι περίεργο ότι χρεώνουν στο
ΠΑΜΕ «στείρα λογική», γιατί «επιμένει στους ταξικούς διαχωρισμούς της
ελληνικής κοινωνίας», ούτε ότι καλούν «να συστρατευθούμε όλοι -
πολιτικοί, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι - σε ένα κοινό όραμα για την
παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της
Ευρωζώνης». Όμως, τους ταξικούς διαχωρισμούς δεν τους εφηύραν οι
συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, υπάρχουν ανεξάρτητα από ό,τι λένε ή θέλουν οι
βιομήχανοι. Είναι χρέος του συνδικαλιστικού κινήματος, που εκφράζει τα
συμφέροντα της εργατικής τάξης, να δείχνει ότι τα συμφέροντα των
βιομηχάνων δεν ταυτίζονται, ούτε καν τέμνονται πουθενά, με αυτά του
λαού. Ότι το όραμα της «εθνικής ενότητας» και της καλής Ευρωπαϊκής
Ένωσης είναι καταστροφικό για τους εργαζόμενους, είναι η πεμπτουσία των
δικών τους ταξικών συμφερόντων και μόνο. Άλλωστε, σε αυτό το όραμα έχουν
πολλούς συνοδοιπόρους. Από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και τα κόμματά
τους, μέχρι τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τον εργοδοτικό και
κυβερνητικό συνδικαλισμό, που όλοι τους, ανεξαιρέτως, πίνουν νερό στο
όνομα της ΕΕ και των αξιών της.
Η επίθεση του ΣΕΒ δεν πρέπει να ξενίζει. Οι
βιομήχανοι καταλαβαίνουν καλύτερα από οποιονδήποτε ποιος είναι ο
πραγματικός τους αντίπαλος, ποιος στέκεται εμπόδιο στα συμφέροντά τους.
Είναι ταυτόχρονα μια έμμεση ομολογία (από τον ταξικό αντίπαλο) ότι το
ΠΑΜΕ βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Αυτό το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν
συνολικά η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα...
