Σε κάθε «στροφή» της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, η κυβέρνηση επιστρέφει με νέα μέτρα - φωτιά για το λαό.
Από τη μια, φωνάζει ότι αντιστέκεται και ότι δεν
πρόκειται να υποκύψει στις απαιτήσεις των δανειστών, και από την άλλη
επεκτείνει τη λίστα των αντιλαϊκών μέτρων, συζητάει με τους «θεσμούς»,
για να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στο σχέδιο που παρουσίασε η ίδια
και σ' αυτό που προτείνουν οι δανειστές.
Έτσι έγινε και πριν από τη συνάντηση της περασμένης Κυριακής, στις Βρυξέλλες.
Η κυβερνητική αντιπροσωπεία, που το βράδυ της ίδιας
μέρας σήκωνε κορόνες ενάντια σε δανειστές και εταίρους, λίγο πριν φύγει
από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης είχε
παρουσιάσει πρόσθετα αντιλαϊκά
μέτρα και δημοσιονομικούς στόχους 8 σελίδων για να υπάρξει συμφωνία.
Συγκεκριμένα, όπως γράφτηκε χτες, πρότεινε μεταξύ
άλλων ακόμα πιο αυξημένους συντελεστές ΦΠΑ και δημοσιονομικά
πλεονάσματα, που σημαίνει μεγαλύτερες απώλειες για το λαϊκό εισόδημα,
ακόμα κι αν, σε αυτήν τη φάση, δεν υπάρξουν οριζόντιες μειώσεις σε
μισθούς και συντάξεις.
Αυτή είναι η διαπραγμάτευση, που γίνεται με γνώμονα
τα συμφέροντα του κεφαλαίου, εντός της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου
ανάπτυξης: Ενα παζάρι όπου ο λαός είναι από χέρι χαμένος.
Την ίδια ώρα, βέβαια, παραμένουν σε ισχύ όλα τα
αντιλαϊκά μέτρα, που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, μέσα κι έξω
από τα μνημόνια, όπως και οι αντιδραστικές ανατροπές που περιέχονταν στο
αρχικό κείμενο των 47 σελίδων της ελληνικής πρότασης προς τους θεσμούς.
Θυμίζουμε ότι σ' αυτό το κείμενο υπάρχει η δέσμευση
για οριστική κατάργηση των λεγόμενων «πρόωρων» συντάξεων, για διατήρηση
του ΕΝΦΙΑ και της έκτακτης εισφοράς, για πρωτογενή πλεονάσματα και
αυξήσεις στους συντελεστές του ΦΠΑ.
Πρέπει, επίσης, οι εργαζόμενοι να έχουν στο νου τους
ότι κυβέρνηση και δανειστές μιλάνε την ίδια γλώσσα. Η κυβέρνηση λέει ότι
δε μειώνει μισθούς και συντάξεις, αλλά με την αύξηση του ΦΠΑ, τη
διατήρηση της υψηλής φορολογίας για τα λαϊκά στρώματα και την κατάργηση
των πρόωρων συντάξεων τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων θα συρρικνωθούν
κι άλλο. Ενώ, βεβαίως, το παράθυρο και για άμεσες νέες μειώσεις σε
συντάξεις παραμένει ανοιχτό με τις «αναλογιστικές μελέτες για τη
βιωσιμότητα των Ταμείων», τις «ενοποιήσεις Ταμείων» κ.λπ. Οπως και το
παράθυρο για νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα Εργασιακά.
Τα ίδια λένε από την πλευρά τους και οι θεσμοί. Για
παράδειγμα, χτες, εκπρόσωποι της Κομισιόν διαβεβαίωναν ότι δε ζήτησαν
μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αλλά «σταδιακή κατάργηση των πρόωρων
συνταξιοδοτήσεων, κατάργηση των κινήτρων για πρόωρη έξοδο από την αγορά
εργασίας και ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων».
Επίσης, ζήτησαν εκσυγχρονισμό του ενιαίου
μισθολογίου, με τον ισχυρισμό ότι «αυτό δε σημαίνει μειώσεις, αλλά
αυξήσεις ανάλογες με την παραγωγικότητα».
Όλα αυτά, όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς, οδηγούν στο
χτύπημα του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος. Η πείρα από ανάλογες
μεταρρυθμίσεις στο παρελθόν (π.χ. από τις ενοποιήσεις Ταμείων) είναι
διδακτική για τους εργαζόμενους.
Δανειστές και κυβέρνηση είναι στην ίδια όχθη, στις
μεταξύ τους αντιπαραθέσεις αντανακλώνται βαθύτεροι ανταγωνισμοί, που δεν
έχουν ως αντικείμενο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, αλλά κόντρες
ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων και
ιμπεριαλιστικών κέντρων. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της
διαπραγμάτευσης, οι αντιλαϊκές εξελίξεις είναι δεδομένες.
Χρειάζεται γι' αυτό ο λαός να επιλέξει το δρόμο της
πραγματικής ρήξης, δηλαδή της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την
εξουσία του, τους πραγματικούς υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης.
