Δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία ετοιμότητα να συμμετάσχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, εκπαιδεύουν το στρατό για ιμπεριαλιστικές αποστολές. Ο ίδιος ο Τσίπρας στην τριμερή Συνάντηση Κορυφής με τους Προέδρους Κύπρου και Αιγύπτου αναπαρήγαγε αυτολεξεί το ευρωατλαντικό αφήγημα περί τζιχαντιστών, το οποίο δίνει πρόσχημα για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στον άξονα από Λιβύη έως Συρία και Ιράκ. Αντίστοιχες θέσεις έχει
πάρει, βάζοντας την τζίφρα του κάτω από τα επίσημα κείμενα, στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ που έχει μετάσχει.
Δηλώνουν ετοιμότητα να φιλοξενήσουν και νέες ΝΑΤΟικές βάσεις και στρατηγεία στο έδαφος της χώρας, π.χ. σε Κρήτη και Κάρπαθο. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, έλεγε ακόμα και χτες, παρουσία δύο κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, των αν. υπουργών Κ. Ησυχου και Θ. Δρίτσα, ότι η βάση της Σούδας στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ, ενάντια στην απειλή των τζιχαντιστών. Παραπέρα, ο ίδιος αναλάμβανε, πρόσφατα, στη Βουλή υπό το βλέμμα του Τσίπρα να «απαντήσει» στο ΚΚΕ, που «δεν καταλαβαίνει» τη χρησιμότητα μιας αμερικανικής βάσης στη Δωδεκάνησο...
Συνεχίζουν τις συνεκπαιδεύσεις με αμερικάνικα και άλλα ΝΑΤΟικά στρατεύματα ακόμα και σε σχέδια πολέμου και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Βαλτική.
Φτιάχνουν άξονες με το Ισραήλ, χτίζοντας τη λυκοσυμμαχία με την ισραηλινή αστική τάξη που ματώνει κυριολεκτικά το λαό της Παλαιστίνης.
Λένε στον ελληνικό λαό να αναγνωρίσει ως φίλο την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου τις ΗΠΑ, να ξεχάσει το ρόλο που έπαιξαν όπως και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα στην Ιστορία της χώρας μας, το ρόλο που παίζουν σήμερα σε μια σειρά περιοχές του κόσμου. Αλλωστε, όπως έλεγε ο υπουργός Αμυνας το Μάρτη, επισκεπτόμενος τη Νέα Υόρκη, «πρέπει οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ να γίνουν ακόμη πιο στενές. Και επειδή ακούγονται διάφορα και γράφονται διάφορα, μη φοβάστε, η Ελλάδα δεν αλλάζει κατεύθυνση. Και βεβαίως η Ελλάδα έχει και άλλους συμμάχους, αλλά οι προτεραιότητες είναι αυτές, οι οποίες επιλέχθηκαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια (...) Πραγματικοί μας σύμμαχοι είναι εκείνοι που έχουν αποδείξει τη φιλία τους. Και τι εννοώ; Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ ήταν αυτές που, με το Σχέδιο Μάρσαλ, χωρίς να ζητήσουν απολύτως τίποτα από την Ελλάδα, απολύτως τίποτα, κατάφεραν να κτίσουν τη νέα Ελλάδα (...) Οι ΗΠΑ, σαν πραγματικός σύμμαχος, δεν δάνεισαν την Ελλάδα για να πάρουν πίσω τόκους. Στήριξαν την Ελλάδα για να αναπτυχθεί και να προχωρήσει στο δυτικό ελεύθερο κόσμο. Και η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι ένας εξαιρετικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Τώρα, ήρθε η ώρα που η Ελλάδα μπορεί και πάλι να αποδείξει πως είναι πόλος σταθερότητας στην Αν. Μεσόγειο»...
Τι από τα παραπάνω συνιστά περηφάνια και αξιοπρέπεια για τους εργαζόμενους, για το λαό; Τίποτα. Είναι η συνέχιση της πολιτικής συμμετοχής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στις επεμβάσεις και τους πολέμους, επειδή αυτό συμφέρει την ελληνική αστική τάξη. Εντός των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και συμμαχιών, όποιες και αν είναι αυτές, δεν μπορεί ο λαός να είναι υπερήφανος. Το «όχι» που καλεί το λαό να πει η συγκυβέρνηση δεν είναι «όχι» στη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, είναι «ναι» στην αυταπάτη ότι αυτές μπορούν να αλλάξουν, να γίνουν φιλολαϊκές με διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, εξαπατώντας το λαό. Γι' αυτό μόνη αξιοπρεπής και υπερήφανη στάση για το λαό είναι η στήριξη της πρότασης του ΚΚΕ: «Οχι στην πρόταση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Οχι στην πρόταση της κυβέρνησης. Αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία».
