Μιλώντας χτες σε ραδιοφωνική εκπομπή, ο Αλ. Καλύβης,
υπεύθυνος για το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είπε για τη συμφωνία
και το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές:
«Όντως, στις 47 σελίδες (σ.σ. των προτάσεων της
συγκυβέρνησης) και στις νέες προτάσεις υπάρχουν μέσα διατάξεις οι οποίες
ενοχλούν και τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άλλο πράγμα, όμως, αν έχεις
μια συνολική ρύθμιση, η οποία να σου αντιμετωπίζει το πρόβλημα το
αναπτυξιακό με σημαντικές επενδύσεις, αν σου δίνει διαγραφή μέρους του
χρέους. Είναι άλλη η αντιμετώπιση παρά να έχεις ένα "πακέτο" που θα έχει
μόνο δημοσιονομικά ζητήματα».
Τι λέει επί της ουσίας το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ; Ότι το
σημαντικό στις διαπραγματεύσεις δεν είναι τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία
λίγο - πολύ θεωρούνται δεδομένα, αλλά η συμφωνία που θα τα συνοδεύει για
τη ρύθμιση του χρέους
και τη χρηματοδότηση της ελληνικής καπιταλιστικής
οικονομίας με ένα γενναίο «αναπτυξιακό» πακέτο. Οτι γύρω από αυτά τα
ζητήματα εκδηλώνονται ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις.
Οτι -παρά τις δηλώσεις της περί του αντιθέτου- η
κυβέρνηση είναι έτοιμη να συνεχίσει το πλήγμα στο εργατικό-λαϊκό
εισόδημα με παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα
Σ' αυτό το συμπέρασμα συνηγορούν δύο ακόμα δηλώσεις.
Προχτές, σε τηλεοπτική εκπομπή, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Δ.
Μάρδας, αναρωτιόταν με νόημα:
«Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια ρήξη. Έχετε
ποσοτικοποιήσει τη χρηματική διαφορά που θα οδηγήσει σ' αυτή τη ρήξη;
Είναι 2,3 δισ. ευρώ. Από πού προκύπτουν; Είναι 1,8 δισ. από τις
συντάξεις και τα υπόλοιπα από τη διαφορά στους συντελεστές του ΦΠΑ (...)
Το ερώτημα είναι το εξής: Τα 2,3 δισ. για εμάς είναι ένα μεγάλο ποσό.
Για την Ευρώπη δεν είναι τίποτα. Για 2,3 δισ. θα ρισκάρουν οι πάντες μια
ρήξη;».
Ο υπουργός ομολογεί ότι στη διαπραγμάτευση με τους
δανειστές διακυβεύονται πολύ περισσότερα από το αν τα αντιασφαλιστικά
μέτρα θα παρθούν «με μια ανάσα» ή σε βάθος χρόνου, όπως ζητάει η
κυβέρνηση, ή αν ο υψηλός ΦΠΑ θα συμπεριλάβει εκείνα ή τα άλλα είδη.
Στο ίδιο πνεύμα, η χτεσινή «Αυγή» παραπονιόταν ότι
«οι δανειστές αρνούνται να μπουν σε οποιαδήποτε συζήτηση για το θέμα της
χρηματοδότησης και του χρέους, πριν γεφυρωθεί το χάσμα στο
δημοσιονομικό κενό. Όμως, καθώς ο χρόνος που απομένει περιορίζεται
δραστικά, η ανησυχία, για το αν θα γίνει εφικτή η επεξεργασία των
σύνθετων λύσεων που απαιτούνται, αυξάνεται».
Δηλαδή, οι αντιπαραθέσεις κυβέρνησης - δανειστών
επικεντρώνονται σε ζητήματα όπως η διευθέτηση του χρέους, η
χρηματοδότηση και τα «πακέτα» επενδύσεων. Αυτά, δηλαδή, που χρειάζεται
το κεφάλαιο για να ανακάμψουν τα κέρδη του. Αυτά σχετίζονται με
βαθύτερους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη στο
εσωτερικό της Ευρωζώνης και παγκόσμια, με διαφορετικές απόψεις και
επιδιώξεις για το μέλλον της Ευρωζώνης, με ανταγωνισμούς για το μοίρασμα
της «πίτας» από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα επενδυτικά «πακέτα».
Κατά τ' άλλα τα μέτρα εις βάρος του λαού είναι
δεδομένα. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά
στρώματα, να μην αποπροσανατολιστούν από τα πυροτεχνήματα της μιας ή της
άλλης πλευράς για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο αντιλαϊκός. Γι'
αυτό πρέπει ο λαός να δείξει αγωνιστική ετοιμότητα απέναντι στις
εξελίξεις, όποιες κι αν είναι αυτές, γιατί θα είναι από χέρι αντιλαϊκές.
