Ακούσαμε πάρα πολλά και ενδιαφέροντα στη συνέντευξη
του Αλ. Τσίπρα χτες. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι τα
συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κάποιος από όσα άκουσε, σε συνδυασμό
με όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες αστικής διακυβέρνησης από
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και από όσα έχει βιώσει τα προηγούμενα πέντε χρόνια
με άλλες κυβερνήσεις και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση...
Παραδέχτηκε ότι το νέο μνημόνιο είναι χειρότερο από
την πρόταση Γιούνκερ, για την οποία έκανε δημοψήφισμα. Σωστά. Πώς το
αιτιολογεί; Δεν στεκόμαστε στον αισχρό εμπαιγμό του τύπου
«...προεκλογικά δεν είπαμε ότι θα
σκίζαμε τα μνημόνια. Ας αφήσουμε τις
λαϊκίστικες προσεγγίσεις».
Το νέο μνημόνιο λέει είναι ένας αναγκαίος συμβιβασμός
για το καλό του λαού. Έφτασε, δε, να επικαλεστεί ακόμα και τον Λένιν
(!) για την ανάγκη των συμβιβασμών, για να τεκμηριώσει τη θέση του χωρίς
καμιά ντροπή.
Πόση κοροϊδία και πόσο εμπαιγμό έχει αντέξει αυτός ο
λαός, ειδικά τα τελευταία χρόνια; Και τώρα έφτασε η στιγμή που πρέπει να
νιώσει και ...περήφανος. Το μνημόνιο είναι μονόδρομος για τον Τσίπρα
και την κυβέρνησή του, γιατί έτσι προκρίνει το ελληνικό κεφάλαιο ότι
πρέπει να γίνει, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανάκαμψη των κερδών του
εντός Ευρωζώνης. Ο συμβιβασμός που έκλεισε στις Βρυξέλλες ήταν για
λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, για τους οποίους διαπραγματευόταν
όλους αυτούς τους μήνες.
Αν, άλλωστε, οι συνθήκες τα φέρουν αλλιώς και το
κεφάλαιο προκρίνει ότι η συμμετοχή στην Ευρωζώνη είναι ασύμφορη, έχει
άλλους να ακουμπήσει (Λαφαζάνη, Λαπαβίτσα κ.λπ.).
Ο πρωθυπουργός μίλησε για ηθική νίκη της Ελλάδας, του
λαού. Ποια είναι η ηθική νίκη για το λαό; Η καταδίκη του, και από αυτήν
την κυβέρνηση, στη φτώχεια και την ανεργία, στο φόβο και την ανασφάλεια
για το αύριο των παιδιών του;
Ο εργαζόμενος, ο φτωχός αγρότης, ο επαγγελματίας, ο
συνταξιούχος πρέπει να νιώθουν οργή όταν ακούνε τον πρωθυπουργό, που
έχει φέρει αντιλαϊκά μέτρα, να λέει πως «δεν δηλώνουμε ιδιοκτήτες του
προγράμματος». Οργή για το χοντρό δούλεμα. Σάμπως τον ρωτήσαμε πώς
νιώθει ή τι δηλώνει; Συμφώνησε ή δεν συμφώνησε; Θα τα εφαρμόσει ή δεν θα
τα εφαρμόσει; Αυτό είναι η ουσία. Όλα τα άλλα είναι κόλπα για να μπορεί
με το ένα χέρι να καταδικάζει το λαό και με το άλλο να μπορεί να
εξασφαλίζει ότι δεν θα χρεώνεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια όπως οι
προηγούμενοι. Οργή για το ότι επικαλείται το νομοσχέδιο για την
ανθρωπιστική κρίση ύψους 200 εκατ. ευρώ, την ίδια στιγμή που φορτώνει
στο λαό και τους ανθρώπους που υποφέρουν μέτρα πάνω από 10, 11, 12 και
ποιος ξέρει πόσα δισ. ευρώ. Οργή όταν του λέει ότι δεν θα παρθούν άλλα
προαπαιτούμενα, όταν έρχεται νέα δανειακή σύμβαση 80 δισ. και νέο
μνημόνιο με αντιλαϊκά μέτρα.
«Έδωσα μάχη», λέει ο πρωθυπουργός. Αυτό είναι
αλήθεια. Για ποιον την έδωσε, είναι το θέμα. Και την όποια μάχη η
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τη δίνει προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Η
όποια κόντρα και διαμάχη υπήρξε και που κατέληξε σε αυτό που κατέληξε
είχε πίσω της ένα τεράστιο άθλιο παιχνίδι, τεράστια οικονομικά,
επιχειρηματικά συμφέροντα εντός και εκτός χώρας. Αυτή είναι η αλήθεια.
Γι' αυτά τα πράγματα δηλώνει ο Αλ. Τσίπρας πως «αισθάνομαι περήφανος γι'
αυτή τη μάχη». Μόνο που ο λαός που ζει όπως ζει δεν πρέπει να έχει τους
ίδιους στόχους με μια τέτοια κυβέρνηση, δεν πρέπει να αισθάνεται
υπερήφανος, επειδή μια κυβέρνηση διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα των
καπιταλιστών. Δεν πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα συνεχίσει να
ζει μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα της ΕΕ και των μνημονίων της. Η
συζήτηση έχει ανοίξει και φουντώνει...
