μεταφοράς τους, αγορών και σφαιρών επιρροής.
Αυτή η κεντρική γραμμή, που βεβαίως είναι και πεδίο αντιπαραθέσεων και παζαριού ανάμεσα στις αστικές τάξεις, αποτυπώνεται και στις διπλωματικές διατυπώσεις, στο κείμενο συμπερασμάτων που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα.
Με πρόσχημα την «ανάγκη φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ», που προέβαλλαν σειρά αξιωματούχων της ΕΕ (Γιούνκερ, Τουσκ, Μέρκελ), ουσιαστικά ανοίγει ζήτημα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο, στο πλαίσιο της συνεργασίας ΕΕ (και Ελλάδας) με την Τουρκία στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος. Κάτι τέτοιο ανοίγει το δρόμο για την επικίνδυνη για τους λαούς όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή.
Θυμίζουμε ότι σε διαχρονικές τοποθετήσεις των αστικών κυβερνήσεων στη χώρα μας, τόσο των προηγούμενων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ όσο και της σημερινής ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμπεριλαμβάνεται και η θέση ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και «ευρωπαϊκά σύνορα», καθώς επίσης και ότι έτσι οι «ισχυροί της σύμμαχοι ΕΕ και ΝΑΤΟ», δήθεν «εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας».
Το γεγονός ότι η Τουρκία διαχρονικά και καθημερινά αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, με παραβιάσεις του εναέριου χώρου, με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο - που γίνονται όλο και περισσότερες - είναι για την ΕΕ κάποιες ...αδιάφορες λεπτομέρειες. Από την άλλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που έχει ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις εμπλέκοντας τη χώρα πιο βαθιά στις ιμπεριαλιστικές κόντρες, μέσω των στελεχών της και του πρωθυπουργού, ψελλίζει κάτι για «συνεργασία στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου». Κάτι που βεβαίως δεν είναι τυχαίο. Οι επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να παίξει πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που εξελίσσονται (π.χ. δες ετοιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης για νέες ΝΑΤΟικές βάσεις στο Αιγαίο, για μη επανδρωμένα αεροσκάφη των ΗΠΑ στην Κρήτη κ.λπ.), στις ανακατατάξεις στους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας σημαίνουν επικίνδυνες εξελίξεις για το λαό.
Ένα επιπρόσθετο στοιχείο των αποφάσεων της ΕΕ, είναι και το πολύμορφο παζάρι με την τουρκική αστική τάξη, επίσης με το πρόσχημα ότι η Τουρκία «σηκώνει μεγάλο βάρος από τις μεταναστευτικές ροές». Τα ανταλλάγματα που ακούγονται, για να «κρατηθούν οι πρόσφυγες», είναι πολλά και ουσιαστικά, συμβάλλουν στην αναβάθμιση του ρόλου της. Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και άλλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή συμβάλλουν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις με τη στήριξη εγκληματιών τζιχαντιστών τύπου «Ισλαμικού Κράτους», στη Συρία ή τη Βόρεια Αφρική.
Οι λαοί από όλο αυτό το μπερδεμένο «κουβάρι» των ανταγωνισμών μπορούν να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα. Η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες όχι μόνο δεν εγγυάται την ασφάλεια, την ειρήνη και την πρόοδο για τους λαούς αλλά είναι αυτή που φέρνει νέα δεινά. Και στη χώρα μας η «δεύτερη φορά» κυβέρνηση της «Αριστεράς» και όλα τα αστικά κόμματα που στηρίζουν τον «ευρωατλαντικό μονόδρομο» έχουν τεράστιες ευθύνες.
Μόνο η λαϊκή πάλη και η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις διακρατικές ενώσεις τους, για την αποδέσμευση από αυτές τις λυκοσυμμαχίες, με το λαό στην εξουσία, μπορούν να υπερασπιστούν τόσο τα συμφέροντα του λαού, όσο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
