Απεργούμε για να φτάσει το μήνυμα σε συγκυβέρνηση, κεφάλαιο και τρόικα ότι, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ο λαός στις τελευταίες εκλογές, δεν είναι διατεθειμένος να βάλει μόνος του το κεφάλι στην γκιλοτίνα που του στήνουν, να φωνάξει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Οτι τα μέτρα που φέρνουν στο όνομα της ανάκαμψης της οικονομίας, δεν έχουν τη σιωπηρή αποδοχή του λαού, πολύ περισσότερο την ενεργητική του στήριξη.
Απεργούμε για να σηκώσει κεφάλι ο λαός. Για να σπάσει το κλίμα της απογοήτευσης και της μοιρολατρίας, του «δε γίνεται τίποτα». Για να χτυπηθεί ο φόβος που κυριαρχεί στους τόπους δουλειάς και κρατά καθηλωμένες δυνάμεις που αγανακτούν και έχουν αγωνιστικές διαθέσεις.
Στις 12 Νοέμβρη απεργούμε για να πάρουν απάντηση οι μεγαλοεργοδότες, για τους οποίους φτιάχνονται τα νομοσχέδια και που γι' αυτούς διαπραγματεύεται η
κυβέρνηση.
Είναι πρόκληση να λέει ο ΣΕΒ και οι άλλες ενώσεις της εργοδοσίας ότι πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι εισφορές τους στα Ταμεία, αυτοί που τα έχουν ρημάξει με την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροκλοπή, με το στράγγισμα των αποθεματικών που έκαναν για λογαριασμό τους όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Απεργούμε στις 12 Νοέμβρη για να μην περάσει το δηλητήριο της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας που σπέρνουν στα συνδικάτα και στους εργαζόμενους κυβέρνηση, εργοδοσία, παλιός και νέος εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Για να σταματήσει πριν καν ξεκινήσει κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης, της ΕΕ και της εργοδοσίας να στήσουν σκηνικό «κοινωνικού διαλόγου» για τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασίσει στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Βάση οποιουδήποτε «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό θα είναι το πόρισμα της «Επιτροπής σοφών», που περιγράφει το τέλος της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Αντίστοιχα, ο «διάλογος» για τα Εργασιακά θα γίνει για να νομιμοποιηθούν οι αλλαγές που περιέχει το μνημόνιο, δηλαδή νομιμοποίηση της ζούγκλας στην αγορά εργασίας, πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως το δικαίωμα στην κήρυξη απεργίας.
Απεργούμε στις 12 Νοέμβρη για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις κλιμάκωσης από την επόμενη κιόλας μέρα. Οι εργαζόμενοι, ο λαός δε θα απαλλαγούν από την πολιτική που τους εξοντώνει με μία μόνο κινητοποίηση, με μία μόνο απεργία, όσο μαζική και πετυχημένη κι αν είναι.
Χρειάζεται κίνημα ταξικό, μαζικό, με συνέπεια, σταθερότητα και καλή οργάνωση, για να υποστεί ρωγμές η αντιλαϊκή πολιτική, να τσαλακωθεί η εικόνα της παντοδυναμίας της.
Χρειάζονται συνδικάτα μαζικά, οργανωτές της πάλης σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, μακριά από την επιρροή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να ανασάνει το κίνημα, να αναζωογονηθεί, να ανασυνταχθεί. Εκεί πρέπει να στραφούν όλες οι δυνάμεις και προς τα κει μπορεί να συμβάλει η επιτυχία της απεργίας.
Απεργούμε, τέλος, επειδή μαζί με το «φτάνει πια» θέλουμε να φωνάξουμε και ότι «η πολιτική σας δεν είναι μονόδρομος». Οτι δεν είναι μονόδρομος οι συντάξεις και οι μισθοί πείνας, η φοροληστεία της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, το διαρκές κουτσούρεμα των δικαιωμάτων, η ανεργία για τους νέους, η φτώχεια που μεγαλώνει, τα νηστικά παιδιά στα σχολεία.
Κι από την άλλη, οι φοροαπαλλαγές και τα προνόμια στο κεφάλαιο, η καταδίκη του λαού στη μιζέρια, για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα και η καπιταλιστική ανάκαμψη. Υπάρχει άλλος δρόμος που οδηγεί στην ευημερία του λαού και γι' αυτόν παλεύουμε!
