8 Μάρτη, σύμβολο αγώνα που πάντα θα μας οδηγεί
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εμείς οι γυναίκες που συμπαρατασσόμαστε, στηρίζουμε με κάθε τρόπο και συμμετέχουμε στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης, καλούμε τις γυναίκες της Πάρου να ενώσουμε τις φωνές μας, τις δυνάμεις μας και να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων μας.
8 Μάρτη 1857 οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία, οργάνωσαν μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις διεκδικώντας ανθρώπινες
συνθήκες δουλειάς, μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών- γυναικών. Η απεργία βάφτηκε στο αίμα, η σπορά όμως είχε πέσει...
Το 1910 καθιερώθηκε η 8η Μάρτη, ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας προς τιμή της μεγάλης διαδήλωσης των απεργών γυναικών το 1857, μετά από πρόταση της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν.
Στις μέρες μας, οι αγώνες εκείνων των γυναικών αλλά και όσων ακολούθησαν φωτίζουν το δρόμο και την ανάγκη διεκδίκησης μιας ζωής με σύγχρονα δικαιώματα.
Στις μέρες μας, η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή με δικαιώματα στην εργασία, ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, ελεύθερο χρόνο που θα μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά αναπτύσσοντας δεξιότητες σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά τους αλλά και ουσιαστική συμμετοχή στην κοινωνική δράση.
Η κοινωνική δράση και η συμμετοχή των γυναικών δεν εξασφαλίζεται με την επιβολή της ποσόστωσης & άλλες τέτοιες αυταπάτες αλλά προϋπόθεση της συμμετοχής είναι η λήψη ουσιαστικών μέτρων που ανοίγουν το δρόμο παρουσίας και δράσης των γυναικών.
Τι μπαίνει όμως εμπόδιο σήμερα σε όλα αυτά; Τι φταίει; Γιατί ξαναγυρνάμε στον εργασιακό μεσαίωνα, γιατί δυναμιτίζεται στην πράξη η προστασία της μητρότητας;
Τίποτα παραπάνω δεν φταίει πέρα από την πολιτική υποταγή στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εξυπηρέτηση από τις εκάστοτε έως τώρα κυβερνήσεις των οικονομικών κολοσσών που διψούν για περισσότερα κέρδη χτίζοντας οικονομικές αυτοκρατορίες στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων.
Σήμερα χρειάζεται:
- Να αντιταχθούμε στη λογική του μικρότερου κακού με τα ελαστικά ωράρια, τα μπλοκάκια, τη βαρβαρότητα της μερικής απασχόλησης όπου το 60% των εργαζομένων είναι γυναίκες, την εργασία χωρίς δικαιώματα και προοπτική συνταξιοδότησης και όλα αυτά στο όνομα των ψευδεπίγραφων «ιδιαίτερων» αναγκών μας.
- Να μην υποκύψουμε στους κάθε λογής εκβιασμούς για τη «μετάθεση» δημιουργίας οικογένειας και την αναβολή στο δικαίωμα της μητρότητας.
- Να μην αποδεχθούμε η μια πτυχή της ζωής μας να έρχεται σε αντίθεση με την άλλη. Διέξοδος υπάρχει και βρίσκεται μόνο στην καθημερινή συλλογική δράση μας, στην αγωνιστική στάση ζωής, στη διεκδίκηση για δημιουργική ζωή με δικαιώματα στην εργασία και στη μητρότητα.
