Δυναμώνει
η επιδίωξη των αστικών ΜΜΕ να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε
«νεροκουβαλητές» στο «μύλο» της διαπραγμάτευσης, που έχει αναλάβει να
προωθήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας διαπραγμάτευσης, που, όπως ο
ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει, θα πρέπει να καταλήξει σε ένα νέο
«πρόγραμμα», σε συμφωνία με τους δανειστές, που σημαίνει αποπληρωμή των
δανείων από το λαό. Ενός
«προγράμματος γέφυρας», όπως το αποκαλεί η
κυβέρνηση, που πράγματι θα 'ναι για τους επιχειρηματίες «γέφυρα» προς το
«ζεστό χρήμα», αλλά θα αποτελεί μια νέα «τάφρο» στην οποία οδηγούνται
οι εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις.
Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση που αποτελεί τμήμα
της γενικότερης διαπραγμάτευσης ανάμεσα στις αστικές τάξεις της ΕΕ για
τη διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών καθώς και για το συνολικότερο
μέλλον της Ευρωζώνης.
Τα διεθνή αστικά ΜΜΕ, ανάλογα με την πλευρά που
στηρίζουν, κρύβοντας αυτήν την ουσία, επιδιώκουν να παρουσιάσουν την
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πότε ως «ταραξία» και «αποσταθεροποιητή» της Ευρώπης
και πότε δήθεν ως «απελευθερωτή» της. Από την άλλη στη χώρα μας διάφοροι
κύκλοι «οικοδομούν» τη στήριξη προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σ’
ένα πνεύμα δήθεν «εθνικής ενότητας και αξιοπρέπειας».
Η προσπάθεια αυτή επιδιώκεται να στηριχτεί και από το
εξωτερικό με εκδηλώσεις με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «αλληλεγγύης στην
Ελλάδα». Σ’ αυτήν την προσπάθεια ενεργά συμμετέχουν διάφορες ομάδες και
κόμματα ανά την Ευρώπη, επεμβαίνοντας στις εσωτερικές πολιτικές
εξελίξεις και στη στάση του εργατικού κινήματος, υποδεικνύοντας μάλιστα
και ποια στάση πρέπει να έχει το εργατικό λαϊκό κίνημα μέσα στην Ελλάδα
απέναντι στη διαπραγμάτευση και στην πολιτική της κυβέρνησης. Σ’ αυτήν
την κατεύθυνση κινήθηκε με τη χθεσινή δήλωσή του και ο εκπρόσωπος του
ΑΚΕΛ, Γιώργος Λουκαΐδης, που κάλεσε «στο πλαίσιο της
αλληλεγγύης του προς τον ελληνικό λαό, τους πολίτες να συμμετάσχουν
μαζικά στις δυο εκδηλώσεις συμπαράστασης προς την αγωνιζόμενη Ελλάδα».
Κι αυτά όταν είναι πασίγνωστες οι δεσμεύσεις του
ΣΥΡΙΖΑ προς την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, προς την ανταγωνιστικότητα των
επιχειρηματικών ομίλων.
Οι εργαζόμενοι και πρώτα απ’ όλα τα Κομμουνιστικά και
Εργατικά Κόμματα των άλλων χωρών δεν μπορεί να γίνουν χειροκροτητές
μιας διαπραγμάτευσης ξένης προς τα συμφέροντα των εργαζομένων της
Ελλάδας. Μιας καμπάνιας τα νήματα της οποίας κινούν οι δυνάμεις του
«Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» κι άλλα «ναυάγια» της ταξικής πάλης.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις που πριν μερικά χρόνια πανηγύριζαν για την
εκλογή Ολάντ στη Γαλλία, που δήθεν θα έφερνε «νέο άνεμο» στην Ευρώπη,
και πιο πριν του Ομπάμα, που δήθεν θα σταματούσε τους πολέμους των ΗΠΑ.
Οι εργαζόμενοι στις άλλες χώρες πρέπει να σταθούν
αλληλέγγυοι στο ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, που καλεί σε πάλη για την
ανάκτηση όλων όσα έχασαν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα την
περίοδο της κρίσης, για τη διασφάλιση των σύγχρονων δικαιωμάτων κι
αναγκών τους, για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ώστε να αλλάξει τάξη
στην εξουσία.
