Όλη
η προπαγάνδα σχετικά με το λεγόμενο «mail Βαρουφάκη», δηλαδή τη λίστα
αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων που έστειλε η κυβέρνηση στην ΕΕ, κινείται γύρω
από το ερώτημα: «Ποιο ποσοστό από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης συμπεριλαμβάνεται στη λίστα;».
Αυτό άλλωστε είναι και το επιχείρημα όσων εντός του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν
κριτική στην κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να φύγει από τη γραμμή του
προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
Αλήθεια, όλα αυτά που εξήγγειλε χτες η συγκυβέρνηση, έρχονται σε αντίθεση με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;
Το έχουμε γράψει πολλές φορές στον «Ριζοσπάστη» και
δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε. Εκτός από τους τίτλους
υποσχέσεων προς τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που
καλλιεργούσαν προσδοκίες για ανάκτηση απωλειών και δικαιωμάτων, για έστω
ανακούφιση από την 5ετή κρίση, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε
σοβαρές δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο, τους μεγάλους επιχειρηματικούς
ομίλους. Τα πρώτα ήταν αυτά που ανέξοδα προβλήθηκαν στο λαό κατά τις
προεκλογικές συγκεντρώσεις. Τα δεύτερα και σημαντικότερα, ήταν αυτά που
τα οικονομικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυσσαν αναλυτικά στις Γενικές
Συνελεύσεις του ΣΕΒ, στις εργοδοτικές Ενώσεις, στο Σίτι του Λονδίνου και
σε άλλα αντιλαϊκά επιτελεία.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης περιλάμβανε μεταξύ άλλων:
-- Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, δημιουργία Ταμείου αξιοποίησης και συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
-- Εμπιστοσύνη των αγορών με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
-- Μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων.
-- Μεταρρυθμίσεις για τη στήριξη των επιχειρήσεων.
-- Υποσχέσεις για στήριξη των επιχειρήσεων με κρατικό χρήμα.
Με βάση αυτά, που βεβαίως διατυπώνονταν καλά
ραφιναρισμένα, προσεχτικά και με σαφή... ασαφή τρόπο στο πρόγραμμα του
ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει καμιά εντύπωση να προκαλούν όσα αναφέρονται στη λίστα
αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων - μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης. Γι' αυτό
πάντα πρέπει οι εργαζόμενοι να διαβάζουν και τα «ψιλά γράμματα» στα
προγράμματα των αστικών κομμάτων, όσα βρίσκονται πίσω από τις
διακηρύξεις τους, τη συνθηματολογία τους, τις προσδοκίες που καλλιεργούν
για ανάκαμψη του λαού.
Όπως και να έχει το ζήτημα, ανάκαμψη για τον λαό και
ανάκαμψη για το κεφάλαιο δεν πάνε μαζί. Αυτό είναι που πρέπει να
συνειδητοποιηθεί και να μη χαθεί άλλος χρόνος, να οργανωθεί η εργατική -
λαϊκή αντίσταση και πάλη.
