Προσαρμοσμένη
στην προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει τον εξόφθαλμα αντιλαϊκό
χαρακτήρα της συμφωνίας που υπέγραψε με τους εταίρους της, ήταν η ομιλία
του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφού κατέφυγε σε ηθικολογίες του στυλ «δεν πρόκειται
να διαπραγματευτούμε με κανέναν τις αρχές και τις αξίες μας», και για να
κρύψει ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τη σκυτάλη από την
προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε «βαπτίζοντας το κρέας
ψάρι» ότι «πετύχαμε το τέλος του μνημονίου, τυπικά και ουσιαστικά».
Για να στηρίξει αυτό το επιχείρημα κατέφυγε σε
λεκτικές ακροβασίες, υποστηρίζοντας ότι τα μνημόνια είναι παρελθόν αφού
διαχωρίστηκαν από τη δανειακή σύμβαση», αλλά και επειδή τα «παράλογα»
μέτρα της λιτότητας δε συνοδεύουν πια τη συμφωνία. Όμως, η αλήθεια είναι
εντελώς διαφορετική και αυτό, πέρα από τα συγκεκριμένα κείμενα της
συμφωνίας του Γιούρογκρουπ και της «λίστας Βαρουφάκη», το επιβεβαιώνει η
χαρά του ΣΕΒ και άλλων συλλογικών εκπροσώπων του κεφαλαίου που έσπευσαν
να χειροκροτήσουν αυτήν τη συμφωνία, επειδή ακριβώς διατηρεί τις
«μνημονιακές υποχρεώσεις» αλλά προσθέτει και νέες αντιλαϊκές
αναδιαρθρώσεις.
Θέλοντας να απαντήσει σε όσους επικρίνουν το
περιεχόμενο της συμφωνίας υποστήριξε ότι «πήγαμε σε αυτήν τη μάχη της
Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα» και ότι οι «συντηρητικές
δυνάμεις της Ευρώπης» είχαν στήσει παγίδα, καθώς και ότι η
διαπραγμάτευση έγινε «με το μαχαίρι της πιστωτικής ασφυξίας στο λαιμό».
Αντί να απολογηθεί για τις ψευδαισθήσεις
που προεκλογικά σκόρπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, και επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη
«στροφή στην πραγματικότητα», έφτασε στο σημείο να επικαλεστεί
ξεδιάντροπα τους «κλασσικούς της κοινωνικής απελευθέρωσης», οι οποίοι
κατά τον ίδιο, «επέμεναν» ότι χρειάζεται «αποτελεσματική και έξυπνη
τακτική, που παίρνει υπόψη τους συσχετισμούς δύναμης, τις διαθέσεις των
εργαζομένων και του λαού, τις δυνατότητες του κινήματος σε κάθε στιγμή
και σε κάθε στροφή, τις ανάγκες της χώρας»! Δηλαδή η συγκυβέρνηση θέλει,
αλλά φταίνε οι διαθέσεις των εργαζόμενων και οι δυνατότητες του
κινήματος... Και στο ίδιο μοτίβο επιτέθηκε και στο ΚΚΕ. Ακολουθώντας τις
δοκιμασμένες τακτικές κυβερνήσεων του παρελθόντος, επιχείρησε να
ταυτίσει τη θέση του με αυτές των «εκπροσώπων του παλιού», λέγοντας
συγκεκριμένα. «Θέλω στο σημείο αυτό να σημειώσω πόσο κωμικό είναι και
πόση πολιτική αμηχανία δείχνει, όταν προσπαθούν οι εκπρόσωποι του παλιού
να αποδείξουν ότι και το νέο είναι μία από τα ίδια. Ότι συνεχίζουμε την
πολιτική τους. Αλλά και πόσο θλιβερό να αναπαράγουν με επαναστατική
αφέλεια αυτή τη στρέβλωση πολιτικές δυνάμεις με προοδευτική ιστορία και
αριστερό πρόσημο». Φανερώνοντας έτσι, όχι μόνο την ενόχληση του στην
ανυποχώρητη στάση του ΚΚΕ να καλεί το λαό να μη δεχτεί να γίνει
χειροκροτητής στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, να μη συμβιβαστεί
με τα ψίχουλα, να μη δείξει καμία ανοχή και να οργανώσει την πάλη του
για ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Κατά τα άλλα, ο Αλ. Τσίπρας, συνεχίζοντας την
επικοινωνιακή πρακτική, επανέλαβε το ψευδοεπιχείρημα περί «τετράμηνου
μορατόριουμ», το οποίο θα γίνει το «προγεφύρωµα της µεγάλης αλλαγής»
και αναφέρθηκε για άλλη μια φορά στις νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα
αναλάβει η κυβέρνηση τις επόμενες μέρες. «Από τη Δευτέρα αρχίζουμε ένα
μαραθώνιο μεταρρυθμίσεων» είπε, αναφερόμενος σε μια σειρά από
νομοθετικές πρωτοβουλίες, οι οποίες βέβαια δεν αίρουν κανένα μνημονιακό
αντιλαϊκό μέτρο, ούτε προσφέρουν πραγματική ανάσα στα βασανισμένα λαϊκά
στρώματα.
