Αμέσως μετά την απόφαση στο Γιούρογκρουπ της
περασμένης Δευτέρας, για άμεση έναρξη των «τεχνικών συνομιλιών» ανάμεσα
στην κυβέρνηση και τους «εταίρους» για την εξειδίκευση της μεταξύ τους
αντιλαϊκής συμφωνίας, ξεκίνησε από τη συγκυβέρνηση και τα διάφορα
επιτελεία του συστήματος ένα αποπροσανατολιστικό, όσο και γνώριμο,
γαϊτανάκι: Ποιος θα συναντηθεί με ποιον; Πού θα γίνουν οι συναντήσεις;
Θα έρθουν ή δε θα έρθουν τα κλιμάκια των δανειστών στην Αθήνα; Και αν
έρθουν, πού θα γίνουν οι συναντήσεις; Στα υπουργεία, σε ξενοδοχεία ή
κάπου αλλού;
Και μπορεί τελικά τα «τεχνικά κλιμάκια» να μην είναι
και τόσο... τεχνικά αλλά να αποτελούνται, από τη μια, από υψηλόβαθμα
στελέχη της κυβέρνησης (γενικούς γραμματείς υπουργείων που η ίδια
διόρισε για αυτήν ακριβώς τη δουλειά, συμβούλους του υπουργού
Οικονομικών, όπως η Ελενα Παναρίτη κ.ά.) και, από την άλλη, από αυτούς
που το προηγούμενο διάστημα αποκαλούνταν «υψηλόβαθμα κλιμάκια της
τρόικας»...
Μπορεί τελικά οι συναντήσεις να γίνονται στις Βρυξέλλες αλλά και στην Αθήνα...
Ωστόσο το γαϊτανάκι συνεχίστηκε απτόητο: Δίνοντας ένα
χαρακτηριστικό δείγμα των «ευφημισμών» για τους οποίους έκανε λόγο ο Γ.
Βαρουφάκης, η κυβέρνηση μετονόμασε την τρόικα (στην οποία εκτός της
Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, προστέθηκε πλέον και ο μηχανισμός
χρηματοδοτικής στήριξης της Ευρωζώνης, ESM/EFSF) σε... «Brussels Group»
(«Ομάδα των Βρυξελλών»), ενώ οι έλεγχοι των κλιμακίων της τρόικας στην
Αθήνα βαφτίστηκαν «on site exchange of facts» δηλαδή: Επιτόπια ανταλλαγή δεδομένων!
Καθώς, βέβαια, οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών
οργανισμών (όπως του ΔΝΤ) επέμειναν να δηλώνουν πως η διαδικασία που
ακολουθούν για την «ολοκλήρωση της αξιολόγησης», ανεξαρτήτως ονομασιών,
δεν έχει αλλάξει, η κυβέρνηση επιχειρεί να «ντύσει» περαιτέρω τα
παραπάνω βαφτίσια... «Η αλλαγή στον τρόπο διαπραγμάτευσης με τους
θεσμούς δεν είναι μόνο συμβολική, αν και ο συμβολισμός έχει μεγάλη
σημασία στην πολιτική», υπογράμμιζε κύριο άρθρο της «Αυγής», για να μας
θυμίσει όλη τη σκόνη που σήκωνε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για το
«σημαντικό συμβολισμό» της «επιτυχίας» της να συναντάται με την τρόικα
στο Παρίσι και όχι στα υπουργεία!
Αντιλαμβανόμενη, ωστόσο, ότι τα περί «συμβολισμού»
δεν αρκούν, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχείρησε να προσδώσει
«ουσιαστική σημασία» στο γεγονός ότι τα στελέχη των ιμπεριαλιστικών
οργανισμών θα βρίσκονται, μεν, στην Αθήνα αλλά «δε θα περιφέρονται από
υπουργείο σε υπουργείο να δίνουν εντολές και να ευτελίζουν τους
υπουργούς» αλλά «θα συναντώνται με ομόβαθμούς τους για να λάβουν
στοχευμένα στοιχεία» (από το ίδιο άρθρο της «Αυγής»)...
Αρκετά όμως με τα «βαφτίσια», τους «συμβολισμούς» και την «ουσιαστική διαπραγμάτευση»...
Για να δούμε τι ισχύει πραγματικά:
1. Όπου και να συναντηθούν οι
αντιπροσωπείες της κυβέρνησης και των «εταίρων», στην Αθήνα, στις
Βρυξέλλες ή... στο Βόρειο Πόλο, όποια πρόσωπα και να τις αποτελούν, η ουσία είναι ότι αντικείμενο των συναντήσεών τους είναι η «εξειδίκευση» της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας
ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στη
βάση της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, των αιτημάτων της
ελληνικής κυβέρνησης που προηγήθηκαν και της περιβόητης «λίστας
μεταρρυθμίσεων» που την ακολούθησε. Είναι η συμφωνία που «αναγνωρίζει»
τη ματωμένη «τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή» ως... «σημείο
αφετηρίας», η συμφωνία που δεσμεύει το λαό να αποπληρώνει «στο ακέραιο
και εγκαίρως» ένα χρέος που δεν είναι δικό του, η συμφωνία που, πέρα από
το «σεβασμό» στο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε κατά
τη «μνημονιακή περίοδο», περιλαμβάνει μια σειρά νέες αντιλαϊκές
αναδιαρθρώσεις.
Αυτό είναι το αντιλαϊκό πλαίσιο που υπαγορεύουν οι
ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, η διασφάλιση της κερδοφορίας και της
ανταγωνιστικότητάς του, καθώς και οι δεσμεύσεις που προκύπτουν από τη
συμμετοχή στις διακρατικές λυκοσυμμαχίες που αυτό επιλέγει. Σε αυτό το
πλαίσιο, όπως και να το βαφτίσουν, ο λαός θα συνεχίσει να ζει το γνώριμο
αντιλαϊκό έργο «εξειδίκευση των συμφωνημένων - νέα αντιλαϊκά μέτρα και
αναδιαρθρώσεις - αξιολόγηση και νέες δόσεις δανείων για λογαριασμό του
κεφαλαίου»...
2. Η αξιολόγηση και η εποπτεία δεν αφορούν μόνο το 4μηνο της παράτασης της δανειακής σύμβασης,
της ουσιαστικής και τυπικής επέκτασης του μνημονίου. Στα πλαίσια της
ΕΕ, με βάση τις ιδρυτικές της συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, το
Σύμφωνο για το Ευρώ, τις οποίες η κυβέρνηση διαβεβαιώνει με κάθε
ευκαιρία ότι θα σεβαστεί, προβλέπεται μόνιμη εποπτεία για όλα τα κράτη -
μέλη της, ανεξαρτήτως τρόικας και μνημονίων, διαδικασίες διαρκών
ελέγχων, συστάσεων και κυρώσεων, κατευθύνσεις οι οποίες ενισχύονται
συνεχώς, στο φόντο και των εντεινόμενων ανταγωνισμών με άλλα
ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Το πόσο «αυστηρή» ή «χαλαρή» είναι αυτή η εποπτεία
για κάθε κράτος - μέλος εξαρτάται από την ισχύ κάθε αστικής τάξης και
όχι από την «αποφασιστική διαπραγμάτευση» ή την «εθελοδουλεία» της
εκάστοτε κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, σε ό,τι αφορά το λαό,
ακόμα και σε χώρες που πετυχαίνουν μια σχετική «χαλάρωση» της εποπτείας
(όπως, π.χ., έγινε πρόσφατα με τη Γαλλία ή την Ιταλία), οι αντιλαϊκές
αναδιαρθρώσεις, οι περικοπές «κοινωνικών δαπανών», συνεχίζονται
«κανονικά», ακριβώς γιατί αυτές αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για τα
κέρδη του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, εντός
και εκτός ΕΕ.
3. Ειδικά για την Ελλάδα, η
ενισχυμένη εποπτεία θα συνοδεύει σε κάθε περίπτωση και τη νέα αντιλαϊκή
συμφωνία που παζαρεύει η κυβέρνηση με ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ για μετά τον Ιούνη (το
«νέο συμβόλαιο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη»), η οποία, όπως
διευκρινίζει, «θα συνοδεύεται από μια νέα δανειακή σύμβαση» (με τα
σενάρια που ήδη κυκλοφορούν να κάνουν ήδη λόγο για «πακέτο» άνω των 30
δισ. ευρώ...). Με άλλα λόγια, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του
εγχώριου κεφαλαίου, ετοιμάζονται να φορτώσουν -στο βαθμό που ευοδωθούν
τα αντιλαϊκά παζάρια- μια νέα «δανειακή σύμβαση» πάνω στο σβέρκο του
λαού, η οποία προφανώς και θα είναι συνδεδεμένη με νέες αντιλαϊκές
δεσμεύσεις και αντίστοιχη εποπτεία, αφού ποτέ και πουθενά το κεφάλαιο
και οι λυκοσυμμαχίες του δε δανείζουν χρήματα χωρίς αντίκρισμα.
Επιβεβαιώνεται ότι την πραγματική απαλλαγή του λαού
από τα μνημόνια και την επιτήρηση δεν πρόκειται να φέρει καμιά «αλλαγή
στο στιλ της διαπραγμάτευσης» εντός των τειχών, παρά μονάχα η δική του
οργανωμένη πάλη ενάντια σε όλο το αντεργατικό πλαίσιο, τους
εφαρμοστικούς νόμους, η πάλη για ανάκτηση των απωλειών του, σε ρήξη με
την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.
