Η κυβερνητική προπαγάνδα λίγο - πολύ προσπαθεί να
πείσει ότι στη συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ δεν είδαμε όλοι το ίδιο πράγμα.
Οτι υπάρχουν κρυφοί (;) «συμβολισμοί» στη συνάντηση, που δεν μπορούν να
κατανοηθούν για όσους σκέφτονται «ρηχά», χωρίς βάθος! Για να
τεκμηριωθεί αυτή η
άποψη γίνεται, μάλιστα, αναφορά στο θέμα των
γερμανικών αποζημιώσεων και τη «Siemens».
Δεν ξέρουμε τι θέλουν να πουν ότι είδαν οι του
κυβερνητικού προπαγανδιστικού επιτελείου. Το πράγμα όμως είναι απλό. Από
τη μια, ήταν ο πρωθυπουργός ενός καπιταλιστικού κράτους με ενδιάμεση
θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, που αποτελεί το 2,8% της
οικονομίας της Ευρωζώνης και έχει πληγεί από μια 5χρονη καπιταλιστική
κρίση, που ζητά μέτρα χαλάρωσης της περιοριστικής πολιτικής στην
Ευρωζώνη, προκειμένου να μπορέσει να στηρίξει την ανάκαμψη των κερδών
των μονοπωλίων στη χώρα του. Από την άλλη, η πρωθυπουργός της πρώτης
οικονομικής δύναμης σε επίπεδο ΕΕ, που έχει βελτιώσει τη θέση της στην
Ευρωζώνη τα τελευταία χρόνια και αποτελεί ένα από τα κράτη της ομάδας
των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών του κόσμου, των «G8». Σε αυτό το
πλαίσιο δόθηκαν, από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, διαβεβαιώσεις ότι
θα γίνουν σεβαστές όλες οι δεσμεύσεις της Ελλάδας στην ΕΕ αλλά και
στους υπόλοιπους δανειστές.
Ότι θα συνεχιστούν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις
(π.χ., ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.), άλλωστε, αυτό απαιτεί και το ντόπιο
κεφάλαιο στη χώρα, ότι θα συνεχιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή που
είναι όρος συμμετοχής στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και όχι απλώς «μνημονιακή
υποχρέωση», ότι ουσιαστικά θα μείνει απείραχτο το αντιλαϊκό -
αντεργατικό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων («δε θα γκρεμίσουμε ό,τι
θετικό» δήλωσε ο Α. Τσίπρας). Από γερμανικής πλευράς εκφράστηκε η
ικανοποίηση για την αλληλοκατανόηση και το κοινό πλαίσιο μέσα στο οποίο
κινούνται οι δύο πλευρές και, βεβαίως, εκφράστηκε η άποψη πως, με
δεδομένες όλες τις προηγούμενες δεσμεύσεις, είναι δυνατό το ενδεχόμενο
να τεθούν άλλες προτεραιότητες στις αναδιαρθρώσεις, οι οποίες θα πρέπει
να αξιολογηθούν από την τρόικα προκειμένου να διαπιστωθεί ότι κινούνται
ακριβώς στις παραπάνω κατευθύνσεις. Αυτά, πολύ απλά, έγιναν. Άλλωστε και
οι «πλάτες» που αναζήτησε στήριξη η συγκυβέρνηση, δηλαδή οι ΗΠΑ,
υπέδειξαν την ανάγκη να μην υπάρξει ρήξη στην ΕΕ και την Ευρωζώνη,
«γιατί αυτό δε συμφέρει τα οικονομικά σχέδια των ΗΠΑ», όπως δήλωσε ο
εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Τζος 'Eρνεστ, παρά, βεβαίως, το
γεγονός ότι επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την αντιπαράθεση στην ΕΕ (και με
το ρόλο της Ελλάδας) στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία.
Για να το πούμε κωδικοποιημένα για όσους κάνουν πως
δεν καταλαβαίνουν. Μια διαπραγμάτευση και συζήτηση ανάμεσα στα
καπιταλιστικά κράτη στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος
ούτε ισότιμη μπορεί να είναι, ούτε για λογαριασμό του λαού και των
φτωχών λαϊκών στρωμάτων μπορεί να γίνεται. Και αυτό αποδείχτηκε
περίτρανα και από τη συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ. Όλα τα υπόλοιπα, περί
συμβολισμών, υπονοούμενων κλπ., καθώς και εθνικιστικές κορόνες των
τελευταίων ημερών, δεν εξυπηρετούν τίποτα περισσότερο από την προσπάθεια
της συγκυβέρνησης να συγκαλύψει την αντιλαϊκή ουσία των συζητήσεών της,
αποπροσανατολίζοντας το λαό.
