Η υποκρισία... παρέα με τη «δημιουργική ασάφεια»

Το δικαίωμα των γυναικών στην αξιοπρεπή εργασία βρίσκεται στο επίκεντρο της φετινής καμπάνιας του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για τη φετινή 8η Μάρτη, με το σύνθημα «Η αξιοπρεπής δουλειά για τις γυναίκες, προϋπόθεση για την ισότητα» τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και από κάθε κόμμα ξεχωριστά.

Τι υποκρισία και σύμπλευση με «δημιουργική ασάφεια», από το «αριστερό» αυτό κόμμα που έχει στηρίξει και στηρίζει διαχρονικά τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό αυτό οργανισμό, ο οποίος από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα προσέγγισε την έννοια της ισότητας των φύλων με πολιτικές παρεμβάσεις σύμφωνα πάντα με τη στρατηγική του. Στρατηγική που καθορίζεται από τη συνολικότερη πολιτική για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με την προώθηση αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, λαμβανομένου υπόψη του επιπέδου της ταξικής πάλης, αλλά και της επίδρασης των κατακτήσεων των γυναικών στις σοσιαλιστικές χώρες.

Το ΚΕΑ ξέρει αλλά στηρίζει την κοινή στόχευση των μονοπωλίων της ΕΕ ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η οποία αποτελεί την ενιαία γραμμή που διαπερνά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της Λισαβόνας και στη συνέχεια τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», όπου θάφτηκε και θάβεται κάθε κατάκτηση των εργαζομένων γυναικών.

Το ΚΕΑ ξέρει και στηρίζει την ΕΕ, το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις που χρησιμοποίησαν την «ισότητα των φύλων» για να καταργήσουν κατακτήσεις, όπως την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών, να ισοπεδώσουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα εις βάρος της κοινωνικής προστασίας της εργαζόμενης μητέρας, να καταργήσουν τους περιορισμούς στη νυχτερινή εργασία στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία των εργαζόμενων γυναικών. Να χρησιμοποιήσουν το συγκερασμό των οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων, προκειμένου να ανατρέψουν το σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς να «πλασάρουν» τη μερική απασχόληση πρώτα στις γυναίκες, μέχρι να επεκταθούν για όλους και να την «ντύσουν» με φιλεργατικό μανδύα της «ισότητας» τις κάθε είδους κερδοφόρες γι’ αυτούς ευέλικτες εργασιακές σχέσεις. Έτσι συμβάλλουν ώστε και η μητρότητα να μη γίνεται ασύμφορη για την εργοδοσία, αλλά και στη διαμόρφωση συνείδησης ότι το μεγάλωμα των παιδιών και γενικότερα η φροντίδα των μελών της οικογένειας είναι ατομική - οικογενειακή υπόθεση και όχι ευθύνη του κράτους για παροχή ανάλογων υποδομών και υπηρεσιών.

Το ΚΕΑ ξέρει ότι με αυτές τις πολιτικές της η ΕΕ κατάφερε να καλπάζει η ανεργία στην ΕΕ και πάνω από 85 εκατομμύρια οι Ευρωπαίοι που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας, ενώ τα περισσότερα είναι γυναίκες, ιδιαίτερα νέες γυναίκες ή ηλικιωμένες. Ότι ταυτόχρονα η ανεργία, η ελαστική, επισφαλής εργασία, οι χαμηλοί μισθοί, οι πενιχρές συντάξεις, η επώδυνη φορολογία έχουν συντελέσει να αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια δυσανάλογα ο αριθμός των γυναικών σε κατάσταση φτώχειας σε σύγκριση με τον αριθμό των ανδρών.

Τα κόμματα του ΚΕΑ και το μέλος του, ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, την ισοτιμία των γυναικών τη βλέπουν στα χαρτιά και όχι στη ζωή, τη βλέπουν σε αντιπαράθεση με τους άντρες και την «εξουσία» που κατέχουν. Βλέπουν την ισοτιμία να σταματά εκεί που απειλείται η κερδοφορία του κεφαλαίου και η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος. Δε θέλουν και δεν μπορούν να χτυπήσουν την ανισότητα στη ρίζα, η οποία βρίσκεται στον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει την πραγματική ισοτιμία, γιατί ακριβώς αυτή έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα.

Αυτά επιβεβαιώνει και η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη φετινή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, καταγράφοντας τις επιπτώσεις στη ζωή των γυναικών από τις εξάχρονες πολιτικές της σκληρής λιτότητας και κάνοντας λόγο για τη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές.

«Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι εξουσιαστικές σχέσεις, οι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και οι πολυποίκιλες διακρίσεις που συνδέονται με τα κοινωνικά φύλα, τους άνδρες και τις γυναίκες, συνιστούν σημαντικό δημοκρατικό έλλειμμα». «…Η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, με τις προγραμματικές της δηλώσεις, δεσμεύτηκε να αντιμετωπίσει τα ζητήματα των έμφυλων διακρίσεων στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων και της ανεργίας, του κοινωνικού αποκλεισμού (με έμφαση στις μονογονεϊκές οικογένειες) της έμφυλης βίας, της εκπαίδευσης της οικογένειας». Ο καπιταλισμός άλλη μία φορά στο απυρόβλητο και οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου στο ακουστικό τους, για την ανάκτηση των απωλειών τους και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Αυτή η «Αριστερά» έχει «διαβεί τον Ρουβίκωνά» της! Βρίσκεται στην απέναντι πλευρά με τα λαϊκά συμφέροντα και δεν την χρειάζονται οι γυναίκες της εργατικής τάξης και τα άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Οι γυναίκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης μέσα από το ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα της κάθε χώρας να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει και τους την στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις, γυρνώντας την πλάτη στις υποκριτικές «αριστερές» κραυγές που στηρίζουν αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές και τις πλασάρουν με «δημιουργική ασάφεια».
Της Κάλι Κάρα