Οι
αιχμές περί συμψηφισμού του αντιλαϊκού κρατικού χρέους με τις
διεκδικήσεις για τις γερμανικές αποζημιώσεις, και οι διαβεβαιώσεις στους
«θεσμούς» (δηλαδή την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) ότι η κυβέρνηση θα
τηρήσει τις δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο για τη θωράκιση της
ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, ήταν τα κύρια στοιχεία της
παρέμβασης του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια της Βουλής την Τρίτη το
βράδυ, κατά την ειδική συνεδρίαση με θέμα την επανασύσταση της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε
χαρακτηριστικά:
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η ελληνική κυβέρνηση θα
εργαστεί άοκνα, ώστε με ισότιμους όρους, μέσα από τον διάλογο στο
πλαίσιο μιας έντιμης διαπραγμάτευσης, να συνδράμει ώστε να βρεθεί λύση
στα πολύπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Θα εργαστεί ώστε να
τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της. Αλλά ταυτόχρονα θα εργαστεί
ώστε να τηρηθούν όλες οι ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις προς την Ελλάδα και
τον ελληνικό λαό. Και όπως εμείς δεσμευόμαστε να τηρήσουμε τις
υποχρεώσεις μας, έτσι οφείλουν να πράξουν και όλες οι πλευρές. Γιατί η
ηθική δεν μπορεί να είναι αλά καρτ. Δεν μπορεί να είναι κατά περίσταση».
Ενώ, δίνοντας δείγμα γραφής για τις προθέσεις και της
σημερινής κυβέρνησης απέναντι στο αίτημα του λαού για τη διεκδίκηση των
γερμανικών αποζημιώσεων, ανέφερε: «Είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε κάθε
πολιτική και νομική συνδρομή, ώστε οι προσπάθειες της Επιτροπής αυτής να
αποδώσουν. Και στα πλαίσια της θητείας της να φέρουν ουσιαστικό
αποτέλεσμα. Να φέρουν λύση. Να δικαιώσουν αυτό το ανεκπλήρωτο ηθικό
-αλλά και υλικό- ιστορικό χρέος». Δηλαδή ευχολόγια χωρίς κανένα
αντίκρισμα.
Τοποθέτηση του Γ. Λαμπρούλη
Από την πλευρά του ΚΚΕ, ο βουλευτής Γιώργος
Λαμπρούλης επισήμανε ότι το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν είναι
θέμα μιας επιτροπής. «Είναι θέμα κατεξοχήν πολιτικό, είναι ζήτημα
πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει άμεσα
πρωτοβουλία και να διεκδικήσει τα οφειλόμενα από το γερμανικό κράτος,
όλα τα άλλα είναι κουβέντα να γίνεται».
Όπως επισήμανε, το ΚΚΕ εδώ και πάνω από 20 χρόνια δεν
σταμάτησε, με σωρεία πρωτοβουλιών, με Επίκαιρες Ερωτήσεις, Ερωτήσεις
κ.λπ. προς όλες τις κυβερνήσεις, να κρατά στην επικαιρότητα το θέμα.
Σημείωσε ότι είναι τέσσερα τα ζητήματα στα οποία
εδράζονται οι απαιτήσεις του λαού. Είναι πρώτον, το κατοχικό δάνειο που
αναγκάστηκε να πληρώσει η χώρα στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, και
υπάρχουν όλα τα στοιχεία στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στην
Τράπεζα της Ελλάδας.
Δεύτερον, οι απαιτήσεις της χώρας για τις καταστροφές
των υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, εργοστάσια κ.ά.) από τα γερμανικά
στρατεύματα, αρπαγή αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.
Τρίτον, οι αποζημιώσεις για τα ανθρώπινα θύματα, εκτελέσεις, δολοφονίες.
Τέταρτον, παραμένει ανοιχτό το θέμα επαναπατρισμού
στην Ελλάδα, των αρχαιολογικών θησαυρών που κλάπηκαν από τις δυνάμεις
κατοχής.
«Μία πρώτη και καθοριστικής σημασίας», τόνισε,
«παρατήρησή μας, είναι ότι μέχρι σήμερα, 70 χρόνια μετά τη συντριβή του
ναζισμού, καμία κυβέρνηση δεν ανέλαβε ουσιαστικές πρωτοβουλίες και καμία
κυβέρνηση δεν απαίτησε την πλήρη και ολοκληρωμένη ικανοποίηση των
ελληνικών απαιτήσεων. Έγιναν κάποιες κινήσεις σποραδικές, και δηλώσεις
κυβερνητικών παραγόντων από τη 10ετία του '60, ωστόσο καμία κυβέρνηση
δεν απαίτησε τα ελληνικά δίκαια από τις γερμανικές κυβερνήσεις».
Πρόσθεσε ότι στην προηγούμενη Επιτροπή «συμμετείχαμε
ως κόμμα δραστήρια, με προτάσεις, παρατηρήσεις και επισημάνσεις. Σήμερα,
που γίνεται η πρόταση για την επανασύσταση της ανάλογης Επιτροπής, ως
ΚΚΕ δεν έχουμε αντίρρηση και φυσικά θα συμμετέχουμε. Όμως, από την αρχή
πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Όσες πρωτοβουλίες και δράσεις και αν
αναπτύξει και αυτή η Επιτροπή, όσες συναντήσεις πραγματοποιήσει και στο
εσωτερικό της χώρας, όσες διασκέψεις και επικοινωνιακές διαβουλεύσεις
και συσκέψεις και αν κάνει, δεν θα φέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα,
αν και η σημερινή κυβέρνηση δεν αποφασίσει να αναλάβει συγκεκριμένη
άμεση πρωτοβουλία, και να διεκδικήσει αυτά που πρέπει από το γερμανικό
κράτος (...) Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να δεχτούμε να συνεχίζεται
αυτή η πολιτική, που απλώς συζητά, συνεδριάζει, και καμία πρωτοβουλία
δεν αναλαμβάνεται».
Η τοποθέτηση του Ν. Καραθανασόπουλου
Την πλήρη αντίθεση του ΚΚΕ στην
προσπάθεια του συμψηφισμού -από την πλευρά της κυβέρνησης- του κρατικού
αντιλαϊκού χρέους με τις γερμανικές αποζημιώσεις, εξέφρασε ο
κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, Νίκος Καραθανασόπουλος,
παίρνοντας τον λόγο, καλώντας την κυβέρνηση να πει ξεκάθαρα τις
προθέσεις της απέναντι στη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Ενώ
υπογράμμισε ότι η ιστορική δικαίωση όλων αυτών που αγωνίστηκαν δεν είναι
τα ευχολόγια, αλλά βρίσκεται στην αντικαπιταλιστική πάλη, στην πάλη για
την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που φέρνει φτώχεια,
εξαθλίωση και πολέμους, και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού -
κομμουνισμού. (Δείτε εδώ βίντεο).
Ολόκληρη η τοποθέτηση του Νίκου Καραθανασόπουλου έχει
ως εξής: «Καλές είναι οι επιτροπές που συζητιούνται στη Βουλή, όπως και
η σημερινή συζήτηση που γίνεται για την επανασύσταση της επιτροπής για
τη διεκδίκηση του κατοχικού αναγκαστικού δανείου και των αποζημιώσεων.
Αλλά δεν είναι εκεί η ουσία του ζητήματος. Εμείς θα συμμετέχουμε ως ΚΚΕ
στην επιτροπή που θα συγκροτηθεί, όπως συμμετείχαμε και στην
προηγούμενη. Και μάλιστα όλα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ αποτέλεσε το κόμμα
που οργανωμένα διατηρούσε αυτό το ζήτημα ζωντανό, με παρεμβάσεις τόσο
στη Βουλή όσο και στην Ευρωβουλή.
Η ουσία του ζητήματος είναι η διεκδίκηση των
ελληνικών απαιτήσεων, δηλαδή η διεκδίκηση του αναγκαστικού κατοχικού
δανείου, οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές, οι αποζημιώσεις για τα
ανθρώπινα θύματα, και ο επαναπατρισμός των αρχαιολογικών θησαυρών που
εκλάπησαν από τις δυνάμεις κατοχής. Αυτό είναι το ζήτημα. Και η επιτροπή
δεν έχει ένα τέτοιο ρόλο να διεκδικήσει. Εμείς από την κυβέρνηση
απαιτούμε να διεκδικήσει την ικανοποίηση των συγκεκριμένων απαιτήσεων.
Όπως αυτό ζητούσαμε και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Όμως οι
προηγούμενες κυβερνήσεις, είτε αυτοδύναμες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, είτε και
σε συνεργασία, το μόνο που κάνανε -αν κάνανε- είναι να περιορίζεται το
όλο ζήτημα στις συζητήσεις και στις συναντήσεις, που το έβαζαν
αποσπασματικά. Δηλαδή λόγια, και από πράξεις τίποτα.
Αλλά και η σημερινή κυβέρνηση τι προτίθεται να κάνει;
Μίλησε ο πρωθυπουργός. Δεν αναφέρθηκε σε τίποτα συγκεκριμένο, απτό, ότι
θα πάρουμε τα συγκεκριμένα μέτρα, έχουμε το συγκεκριμένο σχέδιο, το
συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, και ιεραρχούμε τα ζητήματα. Απλώς
καταναλώθηκε να λέει ότι θα προσεγγίσουμε το ζήτημα με ευαισθησία μέσα
από διαπραγματεύσεις και από διάλογο, και ότι θα στηρίξει η κυβέρνηση
την επιτροπή της Βουλής. Δηλαδή η κυβέρνηση κρύβεται πίσω από την
επιτροπή της Βουλής; Πρακτικά θα κάνει κάτι; Και ο υπουργός Δικαιοσύνης,
που διαδέχτηκε τη συζήτηση, αναφέρθηκε στην απόφαση του δικαστηρίου της
Λιβαδειάς, αλλά και σε αυτό βάλατε έναν αστερίσκο. Ελπίζουμε ότι δεν
είναι έτσι. Γιατί δεν αναφερθήκατε στον χρόνο, αλλά συνδέσατε τον χρόνο
υλοποίησης της απόφασης αυτού του δικαστηρίου, δηλαδή της παραίτησης από
την ασυλία, εφόσον και ανάλογα με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Το
συνδέσατε κι εσείς άμεσα με τη διαπραγμάτευση.
Και μάλιστα ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να
ανοίξει με μία φράση του την πόρτα περί συμψηφισμού. Δηλώνοντας ότι ως
ελληνική κυβέρνηση θα εκπληρώσουμε -είπε- τις υποχρεώσεις μας, αλλά
ζητάμε και από τους άλλους να εκπληρώσουν τις δικές μας απαιτήσεις.
Εμείς ως ΚΚΕ δεν συμφωνούμε με τον συμψηφισμό. Είναι άλλο ζήτημα το
αστικό κρατικό χρέος, και άλλο ζήτημα το θέμα του κατοχικού δανείου, των
αποζημιώσεων για τις καταστροφές και τα ανθρώπινα θύματα, και του
επαναπατρισμού των αρχαιολογικών θησαυρών. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να
συμψηφιστεί. Γι' αυτόν άλλωστε τον λόγο, εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό
να μην αναγνωρίσει το κρατικό χρέος. Γιατί είναι ένα χρέος που δεν έγινε
για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά ήταν αποτέλεσμα της
καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων,
αλλά και της διαπλοκής των αστικών κυβερνήσεων με τα επιχειρηματικά
συμφέροντα.
Όμως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κινείται στον
αντίθετο δρόμο. Με ιδιαίτερη ευλάβεια και συνέπεια εξυπηρετεί αυτό το
αστικό κρατικό χρέος, το αντιλαϊκό χρέος, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο
να κουρεύει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, επιχειρώντας έναν
εσωτερικό δανεισμό. Αυτό κάνει σήμερα και η σημερινή κυβέρνηση.
Οι μνήμες μπορεί να είναι νωπές, αλλά δεν πρέπει να
είναι και επιλεκτικές. Γιατί όλες και όλοι δεν αντιστάθηκαν στον
κατακτητή. Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, είτε
συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή είτε λούφαξαν και ήταν απόντες,
άλλοι στην Αίγυπτο, άλλοι στο Λονδίνο, και μάλιστα αποτελεί και πρόκληση
οι πολιτικοί επίγονοι αυτών που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές
(δηλαδή οι χρυσαυγίτες), να έχουν το θράσος να εγκαλούν την ΕΑΜική
αντίσταση και τον ΕΛΑΣ για τους αγώνες τους οποίους έδωσαν ενάντια στις
φιλοναζιστικές οργανώσεις των χιτών και των ταγματασφαλιτών. Επί της
ουσίας, την τιμή και την αξιοπρέπεια του λαού την έσωσε το ΚΚΕ. Γιατί το
ΚΚΕ πρωτοστάτησε και οργάνωσε την ΕΑΜική αντίσταση, συνέβαλε στη
συντριβή του ναζισμού, με τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτή τη συντριβή που
έπαιξε η Σοβιετική Ένωση και ο Κόκκινος Στρατός.
Γιατί ο ναζισμός δεν προήλθε από λόγους ψυχολογίας,
επειδή ο γερμανικός λαός αισθανόταν ταπεινωμένος, όπως κάποιοι
ισχυρίζονται. Αλλά αποτέλεσε επιλογή της αστικής τάξης της Γερμανίας,
γιατί ο ναζισμός και ο φασισμός αποτελεί παιδί του καπιταλιστικού
συστήματος. Το ναζιστικό κόμμα και ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με τις
ευλογίες της γερμανικής αστικής τάξης, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών,
των Γερμανών καπιταλιστών.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο και αποτελεί μορφή ο
ναζισμός της αστικής διακυβέρνησης. Άλλωστε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός πόλεμος ανάμεσα σε δύο συνασπισμούς κρατών,
από τη μια μεριά την Αγγλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ και από την άλλη τη
Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία, για το ξαναμοίρασμα των αγορών, το
ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής. Αλλά είχαν και ένα κοινό στόχο τα
δύο αυτά υποτιθέμενα αντιπαλευόμενα μέρη. Το πώς θα συντρίψουν τη
Σοβιετική 'Ενωση και το νέο τότε σοβιετικό κράτος, τον σοσιαλισμό δηλαδή
που οικοδομούσε η εργατική τάξη και ο λαός στη Σοβιετική 'Ενωση, γιατί
αυτός ήταν ο κοινός τους εχθρός, ο κοινός τους αντίπαλος.
Και σήμερα οι λαοί ζουν είτε σε συνθήκες
ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε με το πιστόλι στον κρόταφο σε συνθήκες
ιμπεριαλιστικής ειρήνης.
Έτσι λοιπόν η τιμή και η ιστορική δικαίωση όλων αυτών
που αγωνίστηκαν, δεν είναι απλώς ένα ευχολόγιο, αλλά είναι συνδεδεμένη
άμεσα με την αντικαπιταλιστική πάλη. Ο σεβασμός λοιπόν στην ιστορική
μνήμη, στους αγώνες και τις θυσίες του λαού μας, έρχεται σε αντίθεση με
την πρόσδεση και την ενσωμάτωση της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική
βαρβαρότητα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της λυκοσυμμαχίας αυτής. Έρχεται σε
αντίθεση με το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που
φέρνει φτώχεια, εξαθλίωση και πολέμους.
Αυτές οι πολιτικές επιλογές της ντόπιας αστικής
τάξης, είναι αυτές που πληρώθηκαν πολύ ακριβά από τον λαό μας στο
παρελθόν, και που η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εξακολουθεί σήμερα
να βαδίζει αλλά και να υλοποιεί.
Από αυτή την άποψη λοιπόν, η τιμή σε όλα αυτά
βρίσκεται στην πάλη του λαού μας ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου,
των επιχειρηματικών ομίλων, ενάντια στην αστική τάξη και τις επιλογές
που έχει κάνει για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ,
βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή της εξουσίας, την ανατροπή του
σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού -
κομμουνισμού».
