καθαρό πως δεν θα κινηθεί ρούπι έξω από όλα αυτά που συνιστούν το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το σύνολο, δηλαδή, των πολιτικών της ΕΕ που καθορίζουν το πώς θα διασφαλιστεί η καπιταλιστική ανάκαμψη. Η κυβέρνηση χαρακτήρισε το συγκεκριμένο πρόγραμμα «αντιμνημόνιο της κυβέρνησης για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Οπως είπε χτες ο υπουργός Οικονομικών προσερχόμενος στο Γιούρογκρουπ, «οι δικές μας κόκκινες γραμμές και οι δικές τους είναι τέτοιες ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος». Πράγματι, το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων του 2015» είναι κοινό έδαφος της ΕΕ και της σημερινής κυβέρνησης, όπως τα ανάλογα κείμενα ήταν κοινός τόπος για τις προηγούμενες κυβερνήσεις και την ΕΕ, αποδεικνύοντας και έτσι ότι πράγματι η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει απόλυτη συνέχεια παρά την αλλαγή κυβέρνησης.
Αυτή η συνέχεια μέσα από το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων του 2015» εκφράζεται με ταξικό πρόσημο υπέρ του κεφαλαίου.
Στην κατάρτιση του «Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων του 2015», όπως αναφέρεται στο προοίμιό του, συνέβαλαν όλα τα συναρμόδια υπουργεία, σε βαθμό που κανείς από τους υπουργούς να μην μπορεί να δηλώσει αύριο δεν ήξερα, δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. Στο σύνολό της η κυβέρνηση δεσμεύεται από αυτό το πρόγραμμα, με το οποίο δηλώνεται σαφέστατα ότι από την εφαρμογή των μέχρι τώρα μνημονίων υπήρχε όφελος για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, υπήρχε, μάλιστα, αναφέρεται, πρόοδος ως αποτέλεσμα «των σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων»! Αυτά, δηλαδή, που τσάκισαν τη ζωή του λαού χαρακτηρίζονται ήδη πρόοδος. Αναφέρει, για παράδειγμα, ότι τα μέτρα συνέβαλαν στη «συγκράτηση του κόστους της συνταξιοδοτικής ασφάλισης», στον «εξορθολογισμό του συστήματος Υγείας», στην «αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της αγοράς εργασίας». Δηλαδή, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τα μέχρι τώρα αντιασφαλιστικά μέτρα είχαν θετικό αντίκτυπο, το ίδιο οι περικοπές στην Υγεία, όπως επίσης και οι ανατροπές στα Εργασιακά. Αυτά ακριβώς θεωρεί ως «βάσεις για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας από την παρατεταμένη ύφεση στη διατηρήσιμη ανάπτυξη». Δεν αρκείται, όμως, μόνο σε αυτό η κυβέρνηση αφού δηλώνει ότι «είναι σημαντικό να διαμορφωθεί ένα πρόγραμμα δράσης για την ανάπτυξη και τις διαρθρωτικές αλλαγές, σε συνδυασμό με τους βασικούς στόχους της Ευρώπης 2020». Πρόκειται για την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ, που καθορίζει το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων στο όνομα της υπεράσπισης της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ σε σχέση με ΗΠΑ, Κίνα κι άλλους ανταγωνιστές της. Το κυβερνητικό σχέδιο περιέχει και μερικές γενικότητες για «κοινωνικό δίχτυ» προστασίας από την ακραία φτώχεια, για ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης κι άλλα πολλά με τα οποία και προηγούμενες κυβερνήσεις έντυναν την αντιλαϊκή τους πολιτική. Βεβαίως, από το εν λόγω πρόγραμμα λείπει οποιαδήποτε δέσμευση για επαναφορά όσων έχασαν οι εργαζόμενοι ή για εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα.
Ολα αυτά αποκαλύπτουν ότι είναι ψέμα πως τα αντιλαϊκά μέτρα θα περάσουν αναγκαστικά εξαιτίας της διαπραγμάτευσης και ότι αυτά βρίσκονται και στον πυρήνα της πολιτικής που η ίδια σχεδιάζει να υλοποιήσει μετά τον Ιούνη πολύ απλά γιατί πρόκειται για απαιτήσεις του κεφαλαίου, συστατικά της περιβόητης ανάκαμψης.
