γεωπολιτικές απειλές, προκειμένου να επιτύχει μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές της. Αυτό που προέχει, όμως, είναι να βάλει η ίδια τάξη στα του οίκου της και να ξαναποκτήσει φερεγγυότητα και οικονομική ισχύ. Χωρίς αυτά, κανείς δεν την υπολογίζει ως σημαντική δύναμη. Πράγμα πολύ επικίνδυνο».
Αυτά έγραφε μια από τις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, η «Καθημερινή», στις 24/5/2015, αποτυπώνοντας ανησυχίες ντόπιων αστικών επιτελείων για την όξυνση της κατάστασης στα Βαλκάνια, αλλά και την ενδεχόμενη αδυναμία των εγχώριων μονοπωλίων να παρέμβουν στις εξελίξεις, χάνοντας ερείσματα στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς.
Τουρκία
Ο παράγοντας Τουρκία
προβληματίζει πάντα την ελληνική αστική τάξη με δεδομένο τον
ανταγωνισμό με την τουρκική στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μ.
Ανατολής. Οι ανησυχίες των Ελλήνων αστών εντείνονται από το γεγονός ότι
ενώ οι ίδιοι προσπαθούν να καταλήξουν σε κάποιο συμβιβασμό με την
τουρκική αστική τάξη ώστε να προχωρήσουν οι μπίζνες του κεφαλαίου σε
Αιγαίο και Κύπρο, η Αγκυρα επιμένει - με συνεχείς παραβιάσεις των
εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, υπερπτήσεις αεροσκαφών πάνω από
ελληνικά νησιά, βόλτες του «Μπαρμπαρός» εντός της κυπριακής ΑΟΖ - να
υπενθυμίζει τις δικές της αξιώσεις για μεγαλύτερο μερίδιο στην
καπιταλιστική λεία, αξιώσεις που πηγάζουν από την ανάδειξή της σε
ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή.Η τουρκική προκλητικότητα εκδηλώνεται εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, υπό την ανοχή των ΝΑΤΟικών, που προφανώς εκτιμούν διαφορετικά, ως σημαντικότερη, τη γεωστρατηγική αξία της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν περιπλέκεται και από τα σχέδια της κυβέρνησης Ερντογάν να καταστήσει τη χώρα ενεργειακό κόμβο, να την αναβαθμίσει παραπέρα γεωστρατηγικά, φιλοξενώντας αγωγούς μεταφοράς και ρωσικού καυσίμου, τα ανοίγματά του στην κυβέρνηση Πούτιν, από την οποία υποτίθεται ότι κάτι προσμένει και η ελληνική κυβέρνηση με την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» της, όπως επαίρεται να παρουσιάζει μια σειρά από ανοίγματα που κάνει στη Μόσχα και σε άλλες ανερχόμενες καπιταλιστικές χώρες, χωρίς φυσικά να αμφισβητεί στο παραμικρό τη στρατηγική στοίχισης στον ευρωατλαντικό άξονα.
ΠΓΔΜ
Ανησυχία προκαλούν και οι εξελίξεις, η καλλιεργούμενη ένταση σε ΠΓΔΜ και Κόσσοβο.
Στην Αθήνα, στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας παρατηρούν με προσοχή
τα τεκταινόμενα εκεί καθώς η αποσταθεροποίησή τους μπορεί να
λειτουργήσει ως θρυαλλίδα εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, με
αναζωπύρωση εθνικισμών στο τρίγωνο Αλβανία - Σερβία - Σκόπια. Λόγο στις
τέτοιες εξελίξεις διεκδικεί και η Βουλγαρία καθώς θεωρεί δικής
της επιρροής το σλαβικό πληθυσμό της ΠΓΔΜ, σε μια προσπάθεια της
βουλγαρικής αστικής τάξης να επεκτείνει τη δική της σφαίρα επιρροής.Η εκκρεμότητα, επίσης, με το όνομα της ΠΓΔΜ είναι ένα στοιχείο αντιπαράθεσης με την Ελλάδα. Στην κυβέρνηση, αρμόδιοι παράγοντες αναμένουν το επόμενο διάστημα ένταση πιέσεων στην Αθήνα σε ό,τι αφορά το λεγόμενο Σκοπιανό, την ονομασία της ΠΓΔΜ.
Παραπέμπουν, μάλιστα, στις πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις της πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ (επί Προεδρίας Μπιλ Κλίντον), Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία άφησε να εννοηθεί ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει σχέση με τα πρόσφατα επεισόδια στα γειτονικά Σκόπια μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων της ΠΓΔΜ και Αλβανών που διαβιούν εκεί.
Η ίδια ισχυρίστηκε, επίσης, ότι «το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι από τα πιο τρελά ζητήματα διεθνών σχέσεων όλων των εποχών». Και πρόσθεσε: «Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει. Ολοι αποκαλούν πλέον το κράτος "Μακεδονία", αλλά αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματά του»...
Αλβανία
Αυτό
το τόξο αστάθειας ξεκινά από την Αγκυρα, αγγίζει το Αιγαίο, διέρχεται
από Σόφια και Σκόπια, και καταλήγει στα Τίρανα και το Ιόνιο.Ελληνες αστοί πολιτικοί προειδοποιούσαν εδώ και μήνες για τα επόμενα βήματα του Αλβανού πρωθυπουργού, Εντι Ράμα, που εκφράζοντας βλέψεις του αλβανικού κεφαλαίου αλλά και του «διεθνούς παράγοντα» που δουλεύει μαζί του, αναζωπυρώνει τον αλβανικό εθνικισμό, προκαλεί την έξαρση εθνικισμού και σε άλλες χώρες της περιοχής, βάζοντας ζητήματα όπως τη συνένωση των αλβανόφωνων πληθυσμών που ζουν «εκτός Αλβανίας», δηλαδή σε Κόσσοβο, Σκόπια, Κουμάνοβο, Μαυροβούνιο, κ.α. Δεν εννοεί φυσικά τη ...μετακίνησή τους στην Αλβανία, αλλά περισσότερο την επαναχάραξη συνόρων και τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας».
Το τι δρομολογείται στην Αλβανία καίει κυριολεκτικά τα ελληνικά επιτελεία, καθώς τα ελληνικά κεφάλαια που έχουν τοποθετηθεί εκεί προβάλλουν ως τα δεύτερα σε όγκο συναλλαγών μετά τα ιταλικά.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει εκεί ελληνική μειονότητα. Επιπρόσθετα, Ελληνες αστοί πολιτικοί εμφανίζονται προβληματισμένοι για το ποιος θα διαδεχτεί - όταν έρθει η ώρα - τον αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιο, καθώς τα προηγούμενα χρόνια επένδυσαν πολλά στη διείσδυση στην Αλβανία μέσα και από τη λεγόμενη θρησκευτική διπλωματία.
Εξάλλου, στο παρελθόν η Αλβανία έχει εγείρει θέμα «Τσάμηδων» στην Ηπειρο. Μάλιστα, στην παρούσα συγκυρία έχουν προκαλέσει πρόσθετο προβληματισμό στην Αθήνα η πρόσφατη εκλογή και οι δηλώσεις του νέου γ' αντιπροέδρου του αλβανικού Κοινοβουλίου, Σπ. Ιντρίζι, ο οποίος εμφανίζεται ως πρόεδρος του κόμματος των λεγόμενων «Τσάμηδων», PDIU, και έχει πει ότι «η Αλβανία θα ολοκληρωθεί ως χώρα όταν δε θα της λείπουν πια τα δύο φτερά του αετού, το Κοσσυφοπέδιο και η Τσαμουριά», ενώ έχει ζητήσει μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα και τη διοργάνωση διαμαρτυριών ενάντια στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων για το ζήτημα.
Προβληματισμό προκαλούν στην Αθήνα και οι δηλώσεις που συνεχίζει να κάνει ο Ράμα σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών. Εκφράζοντας ανταγωνισμούς για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς ενεργειακών πόρων.
Ο Ράμα υποστήριξε την Τετάρτη ότι η χώρα του έχει σχέσεις καλής γειτονίας και στρατηγικής συνεργασίας με την Ελλάδα, αλλά, όπως τόνισε, αναφερόμενος στη συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, «δεν σκοπεύουμε να διαπραγματευτούμε το εθνικό συμφέρον για χάρη της καλής γειτονίας».
Αναφερόταν στη διμερή Συμφωνία καθορισμού των θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας και Αλβανίας που υπεγράφη στις 27 Απρίλη 2009, συμφωνία που αναγνωρίζει πλήρεις θαλάσσιες ζώνες σε όλα τα ελληνικά νησιά του Βόρειου Ιονίου. Ωστόσο, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας έκρινε το 2010 αντισυνταγματική τη συμφωνία έπειτα από προσφυγή του Ράμα, τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επιπλέον, πρόσφατα η αλβανική κυβέρνηση επέδωσε ρηματική διακοίνωση στον Ελληνα πρέσβη στα Τίρανα, με την οποία - κατά πληροφορίες - αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο βόρειο Ιόνιο Πέλαγος. Ισχυρίζεται δε ότι οι περιοχές που έχουν προκηρυχθεί εκεί από την Ελλάδα για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, και έχουν δημοσιευθεί τόσο στην ελληνική «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» όσο και στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ (σ.σ.: πρόκειται για το Οικόπεδο Νο 1 του δεύτερου γύρου παραχωρήσεων που έχει ως καταληκτική ημερομηνία για υποβολή προσφορών τη 14η Ιούλη) εισέρχονται εντός αλβανικών χωρικών υδάτων.
Παραπέρα, η σημερινή αλβανική κυβέρνηση θέτει ζήτημα ότι τα Διαπόντια Νησιά, βορείως της Κέρκυρας (σ.σ.: τα τρία μεγαλύτερα νησιά του συμπλέγματος είναι οι Οθωνοί, η Ερεικούσσα και το Μαθράκι) δεν δικαιούνται πλήρη επήρεια στην υφαλοκρηπίδα.
Ουσιαστικά, τα Τίρανα ταυτίζονται στην τακτική τους με την Αγκυρα, που σε αντίστοιχη περίπτωση ισχυρίζεται ότι το Καστελόριζο δεν έχει ΑΟΖ. Ετσι κι αλλιώς, η αλβανική κυβέρνηση δείχνει να επενδύει πολλά στις σχέσεις της με την Αγκυρα, όπως φάνηκε και στο θερμό κλίμα που επικράτησε στην πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Αλβανία. Να θυμίσουμε εδώ ότι ήδη στην Αλβανία λειτουργεί ναυτική βάση της Τουρκίας. Αρα οι ελληνοτουρκικές αντιθέσεις διαπλέκονται με ελληνοαλβανικές.
Ο «διεθνής παράγοντας»
Βέβαια,
όλα τα παραπάνω υποδαυλίζονται από τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, που
προετοιμάζουν, όπως φαίνεται, νέο κύκλο αντιπαραθέσεων στα Βαλκάνια,
όπου στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών
συγκρούονται ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα. Συγκρούσεις στο ευρύτερο
τόξο Ουκρανία - Βαλκάνια - Αν. Μεσόγειος - Βόρεια Αφρική - Μέση Ανατολή.Υποδαυλίζονται ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ, που έκαναν άμεση παρέμβαση στην ΠΓΔΜ. Επίσης, τη Γερμανία, που έχει συμφέροντα στην περιοχή, ενώ ενδιαφέρεται και για ένταξη των Σερβίας, Αλβανίας, ΠΓΔΜ στην ΕΕ, εδραιώνοντας και εκεί την επιρροή της, όπως κατάφερε προηγουμένως σε Κροατία και Σλοβενία. Στην αντιπαράθεση εμπλέκεται η Ρωσία που έχει ενεργειακές και στρατιωτικές συμφωνίες με τη Σερβία, επιπλέον διεκδικεί ανάπτυξη σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Δεν είναι διόλου τυχαία η δήλωση του Ρώσου ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, για εξωτερική υποκίνηση των πρόσφατων γεγονότων στην ΠΓΔΜ, όταν και έλαβε ευρύτερη δημοσιότητα η προσέγγιση Μόσχας - Σκοπίων...
«Πολυδιάστατη» για ποιον;
Μέσα
σε όλο αυτό το κουβάρι ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών
μόνον ανησυχία προκαλεί η πρεμούρα της κυβέρνησης να εμπλακεί στις
τέτοιες εξελίξεις ως παράγοντας τάχα «σταθερότητας», ως χώρα ενταγμένη ήδη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, φορέας των «αξιών» τους και ...εκπρόσωπός τους στην περιοχή, που δήθεν ασκεί «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», αποβλέποντας βέβαια στη γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων μονοπωλίων.Ομως, οι κολεγιές της κυβέρνησης και συνολικά της ελληνικής αστικής τάξης με τις λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ, με τις ΗΠΑ ή όποιο άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο, κανένα όφελος, καμία διασφάλιση δεν φέρνουν για το λαό. Κάθε άλλο.
Αυτά ακριβώς τα κέντρα είναι που ανέχονται στην πράξη την τουρκική κατοχή στην Κύπρο, τις αμφισβητήσεις στο Αιγαίο. Αυτά ακριβώς τα κέντρα είναι που ξετυλίγουν πάλι το φιτίλι στα Βαλκάνια, όπου μια σπίθα αρκεί για να προκαλέσει νέο αιματοκύλισμα των λαών.
Βέβαια, η αστική τάξη της Ελλάδας ιστορικά πάντα έπαιζε ανάλογο ρόλο, ως «λαγός» ή φορέας υλοποίησης σχεδίων που είχαν καταρτιστεί σε πολύ σημαντικότερα επιτελεία, όπου έσπευδε να παράσχει τις ...υπηρεσίες της. Και όπως, επίσης, ιστορικά έχει αποδειχτεί, τη νύφη πληρώνει πάντα ο λαός.
Σε αυτή τη βάση, οι εργαζόμενοι πρέπει να κουμπώνονται και να επαγρυπνούν απέναντι σε κάθε σχετική κυβερνητική εξαγγελία περί «αναβάθμισης» και «επωφελούς ανάμειξης» σε τέτοιες υποθέσεις.
Οι πομπώδεις εκφράσεις τους δεν κρύβουν το γεγονός ότι εμπλέκουν το λαό σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και πολέμους σε όφελος του κεφαλαίου.
