Ο πρωθυπουργός για πρώτη φορά αναφέρει δημόσια πως στη διαπραγμάτευση έχουν τεθεί θέματα, όπως «περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα» που αλλεπάλληλες φορές έχουν εμφανισθεί σε δημοσιεύματα του εγχώριου και ξένου τύπου όπως και ο σχεδιασμός για
ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, δείχνοντας ότι οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών για το μέλλον της ζώνης του Ευρώ.
Δηλώνει, χαρακτηριστικά, «καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα της Ελλάδας δεν αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα, αλλά αποτελεί το επίκεντρο της σύγκρουσης δύο εκ διαμέτρου αντίθετων στρατηγικών για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Βέβαια και οι δύο «στρατηγικές» δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα αλλά αντανακλούν μια ενδοαστική διαμάχη για την εξυπηρέτηση διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου.
Η «πρώτη στρατηγική», κατά τον Αλέξη Τσίπρα, είναι αυτή που «επιδιώκει την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης» και η δεύτερη στρατηγική «τη διάσπαση και τον διχασμό της Ευρωζώνης και συνακόλουθα της ΕΕ. Πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η δημιουργία μιας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων, όπου ο σκληρός πυρήνας θα θέτει σκληρούς κανόνες λιτότητας και προσαρμογής και θα διορίζει έναν υπερυπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης με απεριόριστη εξουσία, με τη δυνατότητα δηλαδή να απορρίπτει ακόμη και προϋπολογισμούς κυρίαρχων κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με τα δόγματα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Για όσες χώρες δε αρνούνται να υποκύψουν στην νέα εξουσία, η λύση θα είναι απλή: Σκληρή τιμωρία. Υποχρεωτική λιτότητα. Και, ακόμη περισσότερο, περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, πειθαρχικές κυρώσεις, πρόστιμα, ακόμη και παράλληλο νόμισμα. Έτσι οικοδομείται η νέα ευρωπαϊκή εξουσία, με πρώτο θύμα την Ελλάδα, η οποία στο μυαλό αρκετών αποτελεί χρυσή ευκαιρία παραδειγματισμού για όλους τους υποψήφιους απείθαρχους».
Αναζητώντας συμμάχους στη διαπραγμάτευση, αναφέρει ότι «αν κάποιοι, πάντως, νομίζουν ή, θέλουν να πιστεύουν, ότι η απόφαση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την Ελλάδα διαπράττουν μεγάλος λάθος. Θα τους πρότεινα απλώς να ξαναδιαβάσουν το αριστούργημα του Χέμινγουεϊ: “Για ποιον χτυπά η καμπάνα;”».
Δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα και αύξηση κρατικών εσόδων
Ο πρωθυπουργός στην προσπάθειά του να καταδείξει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί σχεδόν τα πάντα, αναφέρει ότι «μετά από τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια όχι των θεσμών που άλλωστε -με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης».
Στο άρθρο ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει συγκεκριμένα τα σημεία που έχει αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση, λέγοντας πως «βασική κατεύθυνση των προτάσεών μας είναι η δέσμευση σε χαμηλότερα -και ως εκ τούτου εφικτά- πρωτογενή πλεονάσματα το 2015 και το 2016 και σε υψηλότερα για τα επόμενα χρόνια» και πως «εξίσου βασικό σημείο των προτάσεών μας είναι η δέσμευση για αύξηση των δημοσίων εσόδων».
Αύξηση πραγματικού ορίου συνταξιοδότησης
Στο πλαίσιο της επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων και της αύξηση των κρατικών εσόδων, αποκαλύπτει για το Ασφαλιστικό πως ο στόχος είναι να αυξηθεί το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης, λέγοντας «συμφωνήσαμε, επιπλέον, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα. Με την ενοποίηση ταμείων και την κατάργηση διατάξεων που κακώς επιτρέπουν τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, γεγονός που αυξάνει το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης».
Για ΦΠΑ και ιδιωτικοποιήσεις ότι «αποδεχθήκαμε να ολοκληρώσουμε, με κάποιες μικρές τροποποιήσεις, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, αποδεικνύοντας έμπρακτα την διάθεσή μας για βήματα προσέγγισης. Συμφωνήσαμε, επίσης, να υλοποιήσουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στο ΦΠΑ, απλοποιώντας το σύστημα και ενισχύοντας την αναδιανεμητική διάσταση του φόρου, ώστε να επιτύχουμε αύξηση τόσο της εισπραξιμότητας όσο και των εσόδων».
Για το εργασιακό αναφέρει πως «αποδεχθήκαμε να υλοποιήσουμε την εργασιακή μεταρρύθμιση μόνο μετά από διαβούλευση με τον ILO, που ήδη έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης».
Επίσης δηλώνει ότι «η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την υλοποίηση σειράς θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) και της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), παρεμβάσεις για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης αλλά και παρεμβάσεις στις αγορές προϊόντων ώστε να αρθούν στρεβλώσεις και προνόμια».
Παρ' όλες τις υποχωρήσεις, ο πρωθυπουργός σημειώνει ότι «η ανεπίσημη απάντηση από την μεριά ορισμένων είναι ότι δεν είμαστε κοντά σε συμφωνία επειδή η ελληνική πλευρά εμμένει στις θέσεις της για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αρνείται να προχωρήσει στην περαιτέρω μείωση των συντάξεων».
Ο τρόπος με τον οποίο ο Αλέξη Τσίπρας ανταπαντά στις αιτιάσεις των δανειστών δεν αποκλείει περισσότερες υποχωρήσεις. Για τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις δεν είναι κατηγορηματικός ότι θα επανέλθουν άμεσα, λέγοντας απλά πως «αυτό που ζητάμε δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης». Κατηγορηματικός δεν είναι ούτε για τις συντάξεις αφού η απάντηση του είναι η καταγραφή και μόνο της τραγικής κατάστασης που βιώνουν οι συνταξιούχοι, χωρίς να επαναλαμβάνει ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξιμες αποδοχές.
Αναφέρει «σ’ ό,τι αφορά το δεύτερο ζήτημα, αυτό των συντάξεων, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι απολύτως τεκμηριωμένη και λογική. Στην Ελλάδα οι συντάξεις έχουν μειωθεί σωρευτικά στα χρόνια του μνημονίου από 20% μέχρι και 48%, ενώ αυτή τη στιγμή το 44,5% των συνταξιούχων παίρνουν σύνταξη κάτω από το σταθερό όριο της σχετικής φτώχειας, ενώ και ένα ποσοστό, περίπου 23,1% των συνταξιούχων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, ζει σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού». Φυσικά σε καμία περίπτωση ο πρωθυπουργός δεν αναφέρεται σε αναπλήρωση των χαμένων, ούτε καν στην καταβολή της 13ης σύνταξης, ενώ έχει ανακοινωθεί η δέσμευση της κυβέρνησης να ανοίξει το ασφαλιστικό στο σύνολο του, υπό το πρίσμα της βιωσιμότητας.
Εν κατακλείδι, ο πρωθυπουργός δηλώνει πως «η μη επίτευξη συμφωνίας, μέχρι στιγμής, δεν οφείλεται σε μια υποτιθέμενη άτεγκτη, αδιάλλακτη και ακατανόητη στάση της Ελλάδας», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι μπορεί να τεθεί το δίλημμα αποδοχή νέων αντιλαϊκών μέτρων ή έξοδος από την Ευρωζώνη.
Συνδέσεις Ειδήσεων:
