Αφήγηση:Κώστας Καζάκος,Λίλα Καφαντάρη
Στίχοι / Παρουσίαση / Κείμενα: Afaza
Σημερα σε θυμηθηκα γυρισα στα λημερια μου, βρεθηκα στη πλατεια με 'να γαρυφαλλο στα χερια μου,θυμασαι; Τα χρονια ποσο ωραια περνουσαν,τα λογια ηταν αχρειαστα τα ματια μας μιλουσαν και στα δικα μου ματια θα 'σαι παντα αγγελουδι,οσο θα ακουω στο ραδιο το δικο μας τραγουδι,κατι συμβαινει, εκτακτη ειδηση κοψανε το τραγουδι μας και αρχισε η αφηγηση! . . .
Αγαπη μου μην κλαις, θελω μονο να γελας, οσο θα 'μαι στο μετωπο θα σκεφτομαι για μας,θα περιμενω πως και πως τα γραμματα σου να μεταφερεις στο χαρτι οτι εχεις στη καρδια σου ,το τρενο φευγει, δωσ'μου την αγκαλια σου, να εχω παρεα στο ταξιδι το αρωμα σου, αν θελω αναμνηση να το μυρισω, περιμενε με σου το ορκιζομαι αληθεια θα γυρισω! . . .
Και εφυγε ο Ιταλος, και ηρθε ο Γερμανος χωρις πατριδα ο φασισμος ητανε ο εχθρος, λυπαμαι μα ο πολεμος δεν τελειωσε ακομα πρεπει να τους κερδισουμε γι'αυτο θα παω στο κομμα,μου εδωσες το γαρυφαλλο και μου πες να προσεχω, σου ειπα ευχαριστω και οσο σε σκεφτομαι αντεχω, γιατι η σκεψη σου θα ητανε μαζι μου εκει, λιγη ωρα πριν απο το μπλοκο στην ηλεκτρικη! . . .
Ευχαριστα τα νεα απ'τη χιονισμενη χωρα, τοσο καιρο στο πολεμο ηρθε επιτελους η ωρα, να ζησουμε ελευθερα αλλα ξεχασα κατι, πως ο κατακτητης αφησε ντοπιο συνεργατη, και φευγω παλι, πριν ερθουν να με συλλαβουν, ηρθαν οι συντροφοι,αντιο,φευγω πριν μας προλαβουν,θα ερχομαι να σε βλεπω στα κρυφα μα προσοχη για το καλο σου δεν πρεπει να μας δουν μαζι! . . .
Σε ειδα να εχεις απο πισω σου ενα Χιτη, σε ακολουθησε απο τη πλατεια μεχρι το σπιτι,το ιδιο βραδυ ο ενας εγινε δεκαδες,ηταν μαζι Ναζι και Γερμανοτσολιαδες,την πορτα εσπασαν, ο θορυβος σε ξυπνησε ,σε βασανισανε μα η ψυχη σου νικησε, και ας σου γεμισανε, με μαστιγιες τη πλατη ,τα δοντια εσφιξες δεν μιλησες για τον Ανταρτη! . . .
Σηκω σου ειπανε σε πανε εκδρομη, το φορτηγακι φευγει για τη Καισαριανη, σε βαλανε στο τοιχο μαζι μ'αλλους συντροφους,παραγγελμα,μετα σιγη, λιγο πριν απ'τους κροτους.Οταν το μαθαμε ηταν ηδη αργα, μια σφαιρα, σε ειχε βρει βαθια μεσ'τη καρδια, προσπαθησαν να μας χωρισουν για αλλη μια φορα, μα το δακρυ εγινε οργη και παθος για τη λευτερια! . . .
Μετα απο λιγο εμαθα ποιοι ηρθανε στο σπιτι, ορκιστηκα να μην αφησω ζωντανω κανενα Χιτη, εμαθα που πηγαινουν και πινουν το καφε τους, ο τελευταιος τους θα'ναι πικρος βλεποντας τις πληγες τους. Ηταν πρωι και ηταν αδειο το μαγαζι μοναχα εγω και απ' αυτους 5-6 μαζι, περασα διπλα τους,τους σκοτωνα ενα ενα και αφησα το τελευταιο να τους τα πει για μενα, "να πας να τους πεις οταν τα αφεντικα σου δεις πως αυτα ηταν τα ρεστα της Καισαριανης, οτι μεσα στα θυματα ηταν και το κοριτσι μου, δεν ειχε κανει τιποτα την πηραν απ'το σπιτι μου κι αυτο το κανανε για εκδικηθουν και μενα, πες τους το πετυχαν, μαζι της σκοτωσαν και μενα, σ'αφηνω ζωντανο να τους τα ξερασεις ολα, θα παρουμε εκδικηση κι η υπογραφη μας Ο.Π.Λ.Α!
