Ο λογαριασμός...

Επικοινωνιακά, η κυβέρνηση εμφανίζεται να μαδάει τη μαργαρίτα: υπογράφουμε, δεν υπογράφουμε. Στην πράξη, κάθε μέρα που περνά, αποκαλύπτεται η ταύτισή της με αντιλαϊκές δεσμεύσεις και μέτρα. Μόλις προχτές, ο Βαρουφάκης έστειλε πρόταση για ύπαρξη μόνιμου μηχανισμού επιτήρησης του κρατικού προϋπολογισμού σε «εβδομαδιαία βάση», με καθήκον, μάλιστα, να «εφαρμόζει αυτόματα οριζόντιες μειώσεις σε όλες τις δαπάνες». Από τη σκοπιά των συμφερόντων που εκφράζει, κάτι τέτοιο δεν είναι παράλογο. Είναι η λογική των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, των πρωτογενών πλεονασμάτων και της δημοσιονομικής σταθερότητας, όροι απαραίτητοι για τη στήριξη της ανάκαμψης του κεφαλαίου. Σιδερένιοι όροι, που περιλαμβάνονται σε όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες, από την περίφημη Συνθήκη του Μάαστριχτ μέχρι σήμερα. Σημειώνουμε ότι από την αρχή του χρόνου, είναι σε λειτουργία ο μηχανισμός της ΕΕ για την επιτήρηση των προϋπολογισμών. Το νέο στοιχείο που φέρνει η πρόταση Βαρουφάκη είναι το «σε εβδομαδιαία βάση»!

Παρ' όλο που η κυβέρνηση προπαγανδιστικά εμφανίζεται ότι σκίζεται για το καλό του λαού της χώρας, ότι διαπραγματεύεται σκληρά για το καλό του, η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα που περνάει, φαίνεται ακόμα πιο καθαρά με ποια ταξική πλευρά έχει πάρει θέση.

Το προηγούμενο παράδειγμα έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά γεγονότων, που αποδεικνύουν πως και αυτή η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» λειτουργεί ως αυτό που πραγματικά είναι, όργανο όλων αυτών που έχουν την πραγματική εξουσία, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών.

Για λογαριασμό τους διαπραγματεύεται στην ΕΕ την απομείωση του χρέους, τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, τα επενδυτικά πακέτα που θα στηρίξουν την ανάκαμψη των κερδών τους. Για λογαριασμό τους παίρνει σβάρνα τα οικονομικά φόρουμ σαν το τελευταίο στη Ρωσία, προκειμένου να αυγατίσουν οι συνεργασίες στις μπίζνες τους. Ας ρίξει κανείς μια ματιά στην αντιπροσωπεία των επιχειρηματιών που συνόδευσαν την κυβερνητική αντιπροσωπεία στην Αγία Πετρούπολη. Για λογαριασμό τους κατέθεσε 47 και πλέον σελίδες αντιλαϊκών μέτρων. Το γεγονός ότι άλλα τμήματα του κεφαλαίου θεωρούν αναγκαία πάση θυσία λύση εντός ΕΕ και ευρώ και αλλά φλερτάρουν με την ιδέα της χρεοκοπίας και του «εθνικού νομίσματος», εκδηλώνεται και στις διαφορετικές τάσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Εκδηλώνεται στο γεγονός ότι από τη μια δεσμεύεται για λύση εντός του ευρώ και της ΕΕ, από την άλλη αφήνει ανοιχτό και το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τους δανειστές και την αλλαγή νομίσματος, εφόσον αυτό χρειαστεί.
Για λογαριασμό τους διατηρεί όλο το αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που είχε ψηφιστεί από την προηγούμενη συγκυβέρνηση και που απορρέει από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα μνημόνια, που ισχύουν στο ακέραιο. Ολες εκείνες οι ρυθμίσεις που μείωσαν συντάξεις και μισθούς, επέβαλαν φόρους, καθιέρωσαν περικοπές σε προσωπικό σε μια σειρά υπηρεσίες του Δημοσίου, έκοψαν τη χρηματοδότηση από νοσοκομεία, πανεπιστήμια, δήμους, αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κ.ά., αυτούς τους 5 μήνες εφαρμόζονται κατά γράμμα. Τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει. Και μάλιστα, οι νέοι υπουργοί της σημερινής συγκυβέρνησης, πολύ συχνά, με εγκυκλίους, ενημερώνουν ότι πρέπει να υλοποιηθούν αυτές οι δεσμεύσεις.
Για λογαριασμό τους επιβάλλει σε δήμους και περιφέρειες να περικόψουν κατά 10% τις προσλήψεις συμβασιούχων για το 2015, όπως προβλέπουν τα μνημόνια. Κάτι που οδηγεί στην υπολειτουργία ή και κατάργηση υπηρεσιών προς τους εργαζόμενους (παιδικοί σταθμοί, καθαριότητα, προγράμματα Πρόνοιας). Διατηρεί τη μειωμένη χρηματοδότηση των νοσοκομείων της χώρας για το 2015, όπως ακριβώς προβλέπουν τα μνημόνια. Περιορισμένη χρηματοδότηση, που μειώθηκε ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα για τη λειτουργία των νοσοκομείων και βέβαια για την υγεία των ασθενών.
Για λογαριασμό τους η σημερινή συγκυβέρνηση, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, νύχτα Παρασκευής έσβησε πρόστιμα από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που προέρχονταν ακόμα και από λαθρεμπόριο. Την ίδια ώρα που μίλαγε για πάταξη της φοροδιαφυγής των επιχειρηματικών ομίλων που θα φέρει έσοδα στο κράτος, τους έσβησε τα χρωστούμενα... Και ακόμα περιμένουμε να δούμε ποια είναι τα ονόματα όσων ευεργετήθηκαν, όπως έχει ζητήσει το ΚΚΕ επίσημα στη Βουλή. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Για λογαριασμό τους είχε δεσμευτεί σε φοροελαφρύνσεις που υλοποιεί. Πρόσφατο παράδειγμα το λεγόμενο «μίνι φορολογικό νομοσχέδιο», που απαλλάσσει από τον ΦΠΑ επιχειρηματικούς ομίλους που θα συμμετάσχουν στην κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου. Αντίστοιχες δεκάδες τέτοιες ρυθμίσεις είχε κάνει και η προηγούμενη συγκυβέρνηση, την ώρα που έκοβε συντάξεις και μισθούς, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνταν στο δρόμο. Ετσι και τώρα. Την ίδια στιγμή που στις 47+8 σελίδες που κατέθεσε ως πρόταση η κυβέρνηση στους δανειστές, περιλαμβάνεται η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και για το 2016, η μεταφορά μιας σειράς ειδών πρώτης ανάγκης και διατροφής στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, φροντίζει να απαλλάσσει από το ΦΠΑ μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Για λογαριασμό τους παρέπεμψε τη συζήτηση για Εργασιακά και Ασφαλιστικό στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προβάλουν τις αξιώσεις τους, να θέσουν τους σκληρούς όρους τους απέναντι στους εργαζόμενους.
Για λογαριασμό τους η κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το καθεστώς απληρωσιάς που υπάρχει σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, για την εργοδοτική τρομοκρατία, τις απολύσεις, τα εργοδοτικά εγκλήματα, όπως αυτό στα ΕΛΠΕ, απαντώντας περί ανέμων και υδάτων στις Ερωτήσεις του ΚΚΕ στη Βουλή.

Και όλα αυτά, ενώ καλεί το λαό να πληρώσει για άλλη μια φορά το λογαριασμό του κεφαλαίου και μάλιστα να συναινέσει. Να γίνει, για άλλη μια φορά, «ντεκόρ» σε αντιλαϊκά παζάρια και διαπραγματεύσεις, με την ελπίδα ότι η περιβόητη ανάκαμψη θα γλιτώσει τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα τους νέους από τον εφιάλτη της ανεργίας, θα ανοίξει το δρόμο για ανθρώπινους μισθούς, θα φέρει την ελπίδα για ανάκτηση όλων όσα χάθηκαν στην κρίση, θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για να μην ξαναέχουμε κρίση! Και αυτοί που μιλάνε αναφανδόν υπέρ της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ, που φοβούνται από ένα διαφορετικό ενδεχόμενο, αλλά και όσοι θεωρούν διέξοδο για το λαό την αλλαγή νομίσματος, το κάνουν ακριβώς με το ίδιο κριτήριο, το τι θα εξυπηρετήσει καλύτερα την ανάκαμψη, την ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ουδέν ψευδέστερον. Πουθενά και ποτέ η ανάκαμψη από την κρίση δε συνοδεύτηκε με μέτρα υπέρ του λαού. Αντίθετα, η ανάκαμψη πατάει πάντα στο ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου συνδέεται πάντα με διεθνή δανεισμό, φορτώνοντας στο λαό και νέα χρέη. Η μέχρι τώρα εμπειρία από τις χώρες στις οποίες σημειώθηκε μικρή έστω ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση, δείχνει πως όχι μόνο δεν υπήρξε μείωση της ανεργίας και αύξηση μισθών, αλλά αντίθετα, διατηρήθηκαν οι απώλειες σε εισόδημα και δικαιώματα, επιδεινώθηκε το βιοτικό επίπεδο, ασκήθηκαν πολιτικές μοιράσματος και όχι αντιμετώπισης της φτώχειας, πολλαπλασιάστηκαν οι εργασιακές σχέσεις-λάστιχο. «Φωτεινά» παραδείγματα προς αποφυγή η Γερμανία, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία κ.ά. Ενώ η ανάκαμψη, με μαθηματική ακρίβεια, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει και σε νέα κρίση, που θα κληθούν να ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι.

 

Ο λαός στο προσκήνιο

Οποια κι αν είναι η εξέλιξη τη βδομάδα που έρχεται, το κρίσιμο για το λαό είναι να αποκτά μέρα τη μέρα συνείδηση ότι μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν υπάρχει προκοπή. Με τους καπιταλιστές στην εξουσία, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, δεν υπάρχει προκοπή. Κόντρα στους «μονόδρομους», στο «αναγκαίο» ή «μικρότερο κακό», υπάρχει ο δρόμος του λαού: Η συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας, με τον μπούσουλα να δείχνει σταθερά στην αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, με προοπτική την εξουσία του λαού, που έτσι - με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής - θα μπορεί να οργανώσει την οικονομία με κεντρικό σχεδιασμό και οδηγό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Σ' αυτή τη ρότα, απαιτείται να βγει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο, να ξεπεράσει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, που ασκούν τόσο οι δανειστές όσο και η κυβέρνηση και τ' άλλα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. Ν' ανοίξει το δρόμο για μια πραγματική ρήξη, έχοντας στο νου ότι δανειστές και κυβέρνηση είναι στην ίδια όχθη, στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις αντανακλώνται βαθύτεροι ανταγωνισμοί, που δεν έχουν ως αντικείμενο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, αλλά κόντρες ανάμεσα σε αντιτιθέμενα συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων.