Το δίλημμα που τέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής
της ΕΕ είναι δίλημμα αντιλαϊκό. Όποια και αν είναι η απάντηση, ο λαός
θα την πληρώσει. Στο πρώτο ενδεχόμενο, που η συγκυβέρνηση προχωρήσει σε
μια νέα αντιλαϊκή συμφωνία, σε ένα νέο αντιλαϊκό 3ο μνημόνιο, αυτό είναι
σαφές ότι θα συνοδεύεται με νέα αντιλαϊκά μέτρα πιθανόν χειρότερα και
από τα προηγούμενα.
Ήδη στην επιστολή - αίτημα που
κατατέθηκε από ελληνικής πλευράς στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας
(ESM) για νέο πρόγραμμα διάρκειας 3 χρόνων η ελληνική κυβέρνηση
δεσμεύεται να προχωρήσει άμεσα την προσεχή βδομάδα σε νέα αντιλαϊκά
μέτρα - μεταρρυθμίσεις σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό χωρίς άλλες
λεπτομέρειες με
ό,τι αυτό σημαίνει, βάζοντας στο στόχαστρο ό,τι έχει
απομείνει από εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Αυτό είναι «σήμα» για το τι
θα ακολουθήσει.
Σε αυτήν την περίπτωση, η κυβερνητική
προπαγάνδα θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τη χρηματοδότηση των 51 δισ.,
το επενδυτικό πακέτο και τη δέσμευση για ξεκίνημα του διαλόγου για την
αναδιάρθρωση του χρέους ως «τυράκια» με βάση τα οποία ο ελληνικός λαός
θα πρέπει να κρίνει σαν σωτηρία ένα 3ο μνημόνιο! Κρύβοντας όμως πως όλα
αυτά είναι μέτρα για τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των
επιχειρηματικών ομίλων, της επενδυτικής τους δραστηριότητας και όχι του
εργατικού - λαϊκού εισοδήματος.
Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι αυτό της χρεοκοπίας
(ελεγχόμενης ή ανεξέλεγκτης), της εξόδου από την Ευρωζώνη, το πέρασμα σε
εθνικό νόμισμα. Το ενδεχόμενο αυτό θα συνοδεύεται με μεγάλη απώλεια στο
εργατικό - λαϊκό εισόδημα, εξαιτίας της υποτίμησης του νομίσματος, του
μεγάλου πληθωρισμού.
Είναι σίγουρο πως το κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί
όμιλοι -άλλωστε το κάνουν και τώρα- θα εξαπολύσουν μια νέα κλιμακούμενη
επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, αξιοποιώντας την κατάσταση που
θα διαμορφωθεί, την εκτόξευση της ανεργίας κ.λπ. Σε αυτήν την περίπτωση,
τμήμα του κεφαλαίου θα χτυπηθεί απ' αυτήν την επιλογή, άλλα τμήματα
όμως θα βγουν κερδισμένα και ενισχυμένα. Κερδισμένα θα βγουν και τμήματα
«διεθνών συμμάχων» ιμπεριαλιστικών κέντρων (π.χ. των ΗΠΑ) που
επιδιώκουν, για τους δικούς τους λόγους, μια τέτοια εξέλιξη, για το
συμφέρον των δικών τους μονοπωλιακών ομίλων στον ανταγωνισμό τους με τη
Γερμανία.
Ενδεχομένως να εξυπηρετεί και τμήματα του ευρωπαϊκού
κεφαλαίου που επιδιώκουν μια πιο σταθερή και θωρακισμένη Ευρωζώνη με
λιγότερους αδύναμους κρίκους σε συνθήκες όξυνσης ενδοϊμπεριαλιστικών
αντιθέσεων και δυσκολιών στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας
διεθνώς. Όπως και να έχει, θα είναι μια εξέλιξη που επίσης θα χρεωθεί ο
λαός, πληρώνοντας τη νύφη της χρεοκοπίας, χωρίς, βεβαίως, στην πορεία,
να γλιτώσει από νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα συνοδεύουν τα όποια
προγράμματα σταθεροποίησης που θα διαμορφωθούν σε συνεργασία με
ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (π.χ. ΔΝΤ, ΕΕ κ.λπ.).
Η συγκυβέρνηση θα προσπαθήσει να εμφανίσει αυτήν την
εξέλιξη σαν αποτέλεσμα της προσπάθειάς της να υπερασπίσει τα εργατικά -
λαϊκά συμφέροντα, θα καλέσει το λαό σε καρτερικότητα και υπομονή για τα
νέα δεινά, στο όνομα του «πατριωτισμού» και της «εθνικής περηφάνιας»,
ένα τμήμα των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων θα προσπαθήσει να το παρουσιάσει
σαν μια εξέλιξη που ανοίγει το δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές στη
χώρα. Όλα αυτά με στόχο τη λαϊκή συναίνεση.
Δεν πρέπει να χαθεί το κύριο, με το κεφάλαιο, τα
μονοπώλια να έχουν στα χέρια τους την οικονομία και την εξουσία, με την
Ελλάδα να συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς (π.χ.
ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΕΕ κ.λπ.) καμιά τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι προς το συμφέρον
του λαού. Αυτό δείχνει, άλλωστε, η ιστορική και διεθνής πείρα.
Χρειάζεται, λοιπόν, ετοιμότητα. Το εργατικό - λαϊκό
κίνημα να μη γίνει «ουρά» των διαφόρων αστικών επιλογών, να ορθώσει το
ανάστημά του σε όλα τα αντιλαϊκά ενδεχόμενα, να μην επιλέξει τη θηλιά
που θα κρεμάσουν το λαό. Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις σε αυτήν
την κατεύθυνση.
