«Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση θα ήθελα να πω ότι πρέπει να σταματήσει επιτέλους το παιγνίδι της γάτας με τον ποντικό.
Σταματήστε να εμπαίζετε τον ελληνικό λαό.
Σταματήστε να συμπεριφέρεστε με αυταρχικότητα, που είναι στοιχείο της αλαζονείας με την οποία λειτουργείτε εδώ και καιρό τώρα.
Είστε η κυβέρνηση που όχι μόνο έχετε αποδειχτεί καλοί
μαθητές βαδίζοντας στα χνάρια του παλιού, όπως το λέτε, πολιτικού κατεστημένου, αλλά δείχνετε καθαρά ότι σαν καλοί μαθητές, γίνεστε καλύτεροι και από τους εκπαιδευτές σας.
Μέσα σε πεντέμισι μόλις μήνες, έχετε κάνει μίνι πραξικοπήματα -όπως εσείς τα λέγατε βέβαια και έτσι ήταν- φαστ - τρακ συνεδριάσεις της Βουλής, διαδικασίες εξπρές, αλλεπάλληλες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, μέχρι και στρατό μας έχετε απειλήσει -μέσω υπουργού σας- ότι θα κατεβάσετε για την εσωτερική σας ασφάλεια...
Είναι γνωστό ότι ο κατήφορος δεν έχει πάτο. Όμως υπάρχουν και ορισμένα όρια πολιτικής ηθικής.
Βέβαια, εμείς σας ξέρουμε -αρκετούς, τους περισσότερους από σας- πολλά χρόνια. Πάντα ήσασταν οπαδοί του πολιτικού αμοραλισμού, του οπορτουνισμού, που ελληνιστί και χωρίς τη βαθύτερη θεωρητική του ανάλυση σημαίνει απλά καιροσκοπισμός, τυχοδιωκτισμός.
Μόλις πριν 10 μέρες, πάλι σε αυτή την αίθουσα, στη συζήτηση της πρότασης για το δημοψήφισμα, το ΚΚΕ καθαρά σας είχε επισημάνει ότι καλείτε το λαό να πάρει μέρος σε ένα δημοψήφισμα με ένα "ναι" και ένα "όχι" που και τα δύο φαινομενική μόνο διαφορά είχαν, αφού και το "ναι" και το "όχι" ισοδυναμούν με την αποδοχή ενός νέου μνημονίου, χειρότερου ίσως από αυτά που έχουμε γνωρίσει.
Προσαρμόσατε το "όχι" του λαού στο "ναι" στο νέο μνημόνιο.
Κάτι που επιβεβαιώθηκε την άλλη κιόλας μέρα του δημοψηφίσματος, όταν
τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα και αυτά του "ναι" και αυτά του "όχι"
ομονόησαν σε ένα νέο μνημόνιο που θα είναι πιο σκληρό και από την
πρόταση Γιούνκερ. Οι μεν συνεπείς βέβαια με το "ναι" τους, οι δε
προσαρμόζοντας το "όχι" του ελληνικού λαού στο "ναι" των άλλων.Ήμασταν σίγουροι από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό.
Όχι γιατί είμαστε μάντεις, αλλά γιατί η στρατηγική που έχεις, το πρόγραμμα που έχεις, η θέση που έχεις απέναντι στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, στις καπιταλιστικές ενώσεις γενικά, η θέση που έχεις για το δρόμο ανάπτυξης και το σύστημα που θέλεις να υπηρετήσεις, με μαθηματική ακρίβεια σε οδηγεί να παλεύεις στο πλάι της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, για το πώς θα γίνει η μοιρασιά, πώς θα υπηρετήσεις την κερδοφορία τους, πώς σε τελευταία ανάλυση θα μειώσεις το λαϊκό εισόδημα, θα απαξιώσεις οικονομικά την εργατική δύναμη, πώς θα ξεζουμίσεις το λαό, για να περνάνε καλά οι κηφήνες του συστήματος.
Και αυτήν τη λογική, τη στρατηγική, την έχετε και εσείς όπως και οι προηγούμενοι, άσχετα εάν με άλλα συνθήματα βγήκατε και έχετε μεγαλύτερες δυσκολίες να τα υλοποιήσετε.
Και γι' αυτό ταλαιπωρείτε το λαό, πηγαίνετε κι ερχόσαστε, εξαγγέλλετε τη μια μετά την άλλη πρωτοβουλία, μασκαρεμένη με λαϊκή συμμετοχή δήθεν και λαϊκή κυριαρχία.
Έτσι και όλα αυτά τα μετατρέπετε -γι' αυτό το κάνετε κιόλας- σε άλλοθι για να προκύψουν νέα μνημόνια με νέα βάρβαρα μέτρα.
Γιατί αυτό που κάνετε σήμερα, καλώντας το Κοινοβούλιο με τη θηλιά στο λαιμό να ψηφίσει λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων, θέτοντας για συζήτηση την πρότασή σας προς την τρόικα, θα μπορούσε να είναι και ερώτημα στο δημοψήφισμα, όπως είχε προτείνει το ΚΚΕ και το αρνηθήκατε.
Γι' αυτό εμείς λέγαμε ότι έπρεπε να τεθούν και οι προτάσεις των δανειστών και οι προτάσεις οι δικές σας ως ερώτημα.
Το αρνηθήκατε γιατί θέλατε να υφαρπάξετε την ψήφο του λαού, χωρίς να σας ενδιαφέρει εάν το ένα "όχι" που έλεγε ο ένας ήταν μέρα με την νύχτα με αυτό που έλεγε ο άλλος.
Αλλά δεν σας ενδιέφερε αυτό... Εσείς είχατε βάλει στόχο να εξαπατήσετε, να υφαρπάξετε ένα "όχι" για να το αξιοποιήσετε στον τυχοδιωκτισμό σας.
Ο λαός να βγάλει συμπεράσματα.
Γι' αυτό έχει σημασία ο λαός μας σήμερα να βγάλει συμπεράσματα. Δεν
έχουμε ελπίδες ότι άλλα πολιτικά κόμματα, άλλες ομάδες, είτε στο
εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, είτε έξω από αυτόν, που τελευταία λειτουργούν και
ως δορυφόροι του, μάλιστα με κάλυψη μιας ψευτοεπαναστατικής φρασεολογίας
γυρνάνε στους δρόμους ή άλλοι από το διαδίκτυο θα εξάγουν ουσιαστικά
πολιτικά συμπεράσματα.Ήδη προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της ταύτισής τους στο "ΟΧΙ" με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, τη ΧΑ.
Κι ας μην επικαλούνται το λαό εκ του αποτελέσματος.
Άλλο πώς ψηφίζει κάτω από πληθώρα εκβιαστικών διλημμάτων και πιέσεων ο λαός κι άλλο τι πολιτική στάση ή τι μηνύματα εκπέμπουν στο λαό τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικές ηγεσίες. Γιατί και οι ψηφοφόροι του "ναι" και οι ψηφοφόροι του "όχι" στην πραγματικότητα εκβιάστηκαν, η θέλησή τους βιάστηκε και μεταφράστηκε σε ένα πελώριο "ναι". Σε αυτόν το χοντρό εκβιασμό και των κομμάτων του "όχι" και των κομμάτων του "ναι" το ΚΚΕ αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή. Δεν είχαμε ούτε μια στιγμή στόχο να μετρήσουμε κομματικές δυνάμεις και ψήφους όπως κάνουν άλλοι τη μέρα των εκλογών.
Γιατί κυρίως η επόμενη μέρα μας ενδιέφερε, πάντα τα υπεύθυνα και με αρχές κόμματα το τι θα ξημερώσει για το λαό σκέφτονται κι όχι πώς θα περάσουν καλά για πάρτη τους το βράδυ.
Και η επόμενη μέρα είναι πάλι με το δίλημμα: Με "μνημόνιο 3" θα πάμε ή με Grexit; Που και τα δύο είναι λύσεις η μία χειρότερη από την άλλη.
Και με το "μνημόνιο 3" θα έχουμε πραγματική χρεοκοπία του λαού, βεβαίως κάπως πιο συντεταγμένη, θα έχουμε βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Και με το Grexit θα έχουμε ραγδαία φτωχοποίηση, χρεοκοπία του λαού με κρατική χρεοκοπία, χωρίς διέξοδο, πάλι μέσα στα τείχη της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου και ξανά μανά τα ίδια.
Κι εδώ βρίσκονται οι ιστορικές ευθύνες όλων των άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά, που τον εμπιστεύτηκε ο λαός.
Για να υπάρξει πραγματική έξοδος από την κρίση, ανάπτυξη σε όφελος των εργατικών λαϊκών συμφερόντων, απαιτείται οργάνωση του λαού, ολόπλευρη προετοιμασία του, καθαρές κουβέντες, καθαρά προγράμματα και θέσεις, για να είναι αποφασισμένος ο ίδιος να βρεθεί στην εξουσία και έτσι να οργανωθεί η οικονομία και η νέα κοινωνία, έξω και μακριά από ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με κεντρικό σχεδιασμό, με κοινωνική ιδιοκτησία στον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη και ο λαός μας.
Όλα τα άλλα είναι αποτυχημένα πειράματα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, κυβερνήσεων δήθεν αριστερής διαχείρισης του συστήματος, εντός των τειχών, που το μόνο που κάνουν μετά από πρόσκαιρες ελπίδες και ψεύτικες προσδοκίες που σπέρνουν είναι να οδηγούν σε νέες μεγάλες απογοητεύσεις το λαό, σε οπισθοχώρηση το εργατικό κίνημα, σε συντηρητικοποίηση των λαϊκών δυνάμεων, μέχρι και ακραία αντιδραστικοποίησή τους.
Τα δήθεν μεταβατικά προγράμματα όχι μόνο είναι ουτοπία και για τη "Δευτέρα Παρουσία", αλλά είναι και κάτι χειρότερο -και αυτά τα επικαλούνται στελέχη σας, υπουργοί σας. Είναι βούτυρο στο ψωμί των διαφόρων Σόιμπλε, βούτυρο στο ψωμί των αντιθέσεων και ανταγωνισμών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, στα καπιταλιστικά κράτη και τις ενώσεις τους, μόνο και μόνο για να βάζουν το λαό να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες.
Η κυβέρνηση άφησε το λαό εκτεθειμένο στους εκβιασμούς της ΕΕ.
Η κυβέρνηση λέει ψέματα ότι στη Βουλή έφερε πρόταση για έγκριση.
Πρόκειται για κείμενο τελειωμένο, που θα γίνεται και χειρότερο από
αύριο, αφού από δω και πέρα η κυβέρνηση θα γράφει τα πάντα καθ'
υπαγόρευση της ακόμα περισσότερο ισχυροποιημένης πλέον τρόικας.Λέει ψέματα ότι εξασφάλισε έναρξη διαδικασίας για τη διευκόλυνση αποπληρωμής του χρέους. Στην πραγματικότητα το παλιό και νέο χρέος, που θα δημιουργηθεί με τα νέα δάνεια, θα το πληρώσει κυριολεκτικά με τον ιδρώτα και το αίμα του ο εργαζόμενος λαός.
Η νέα συμφωνία συνοδεύεται από ένα πακέτο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, από ένα νέο μνημόνιο που έρχεται να πολλαπλασιάσει τα βάρη των προηγούμενων μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Έχει ήδη τη σφραγίδα της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ, γιατί με το κοινό ανακοινωθέν που υπέγραψαν έδωσαν εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να διαμορφώσει τα δυσβάσταχτα αντιλαϊκά μέτρα που συνοδεύουν τη συμφωνία.
Η κυβέρνηση έχει μεγάλες ευθύνες, γιατί άφησε το λαό εκτεθειμένο και απροετοίμαστο στους εκβιασμούς, στα ψεύτικα διλήμματα, στους ανταγωνισμούς της ΕΕ.
Οπωσδήποτε σήμερα μπορεί να μην είναι η ώρα για λεπτομερειακή ανάλυση στο πώς φθάσαμε σε αυτήν την τραγωδία. Αλλά ειδικά σήμερα δεν πρέπει να ξεχαστούν ορισμένα πράγματα, όπως ότι:
- Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε συνειδητά το λαϊκό πόθο για κατάργηση των συνεπειών των δύο μνημονίων, που ισοδυναμούσε τουλάχιστον με ανάκτηση απωλειών για τα λαϊκά στρώματα.
- Εμπορεύτηκε τα οράματα και τα όνειρα αριστερών, άλλων ριζοσπαστών, προοδευτικών ανθρώπων που ποθούσαν μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Απέσπασε την ανοχή έτσι έως και στήριξη του βασικού πυρήνα της αστικής τάξης, αλλά και εξωελλαδικών ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως των ΗΠΑ.
Και τώρα βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε ένα νέο μνημόνιο, στο μνημόνιο νούμερο 3.
Φίλος του λαού δεν είναι το κεφάλαιο.
Η κυβέρνηση, εκτός ότι φορτώνει στο λαό το νέο δάνειο ύψους 53 δισ.,
του φορτώνει και τα μέτρα-φωτιά που το συνοδεύουν, όπως η μείωση μισθών
και συντάξεων εξαιτίας της αύξησης εισφορών υγειονομικής περίθαλψης, η
φοροκαταιγίδα, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ στη λαϊκή
κατανάλωση και η εισφορά αλληλεγγύης, η εφαρμογή του νέου Ασφαλιστικού, η
σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εργαλειοθήκη του
ΟΟΣΑ και μια σειρά άλλα.Προκειμένου ν' αποδεχτεί ο λαός αυτά τα μέτρα, του τέθηκε για άλλη μια φορά το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα, που ζούμε κατ' επανάληψη τα τελευταία πέντε χρόνια: Νέο πιο σκληρό μνημόνιο ή κρατική χρεοκοπία, μέσω ενός Grexit; Ας σκεφτούμε όλοι και όλες. Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια ακούσαμε το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα; Τα ίδια ακούσαμε και στο Μνημόνιο 1 και στο Μνημόνιο 2 και κάθε φορά που ήταν να εκταμιευθεί μια δόση. Τα ίδια ακούσαμε από τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο. Κάθε φορά ο λαός πρέπει να επιλέγει το "μικρότερο κακό", που τελικά οδηγεί στο μεγαλύτερο κακό. Τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσχωρεί στην ίδια ρητορική και συγκεκριμένη πρακτική.
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά τέθηκε τόσο έντονα και άμεσα το ενδεχόμενο αποχώρησης μιας χώρας από το ευρώ, οφείλεται βασικά στο ότι η αποπομπή της Ελλάδας ήταν μέσα στις πιθανές επιλογές ισχυρών χωρών της Ευρωζώνης και τμημάτων του κεφαλαίου εντός αυτής, ιδιαίτερα της γερμανικής αστικής τάξης, που χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως "πείραμα" για την αναμόρφωση της Ευρωζώνης.
Μας παρουσιάζετε αρκετές φορές ως μοναδικό αντίπαλο τον "σκληρό" Σόιμπλε, που εκπροσωπεί σημαντικό τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου, και ως φίλους της Ελλάδας πότε τις ΗΠΑ, το ΔΝΤ, τη Γαλλία τώρα, εστιάζοντας στο θέμα της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους.
Φίλοι του λαού δεν είναι ούτε το αμερικανικό ούτε το γαλλικό ούτε το γερμανικό κεφάλαιο. Όλοι ζητούν τη σφαγή του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού. Οι ανταγωνισμοί τους διεξάγονται στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και της βαθιάς ανισομετρίας που διαπερνά το σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Διαγκωνίζονται ΗΠΑ και Γερμανία για την ηγεμονία στην Ευρώπη, ΔΝΤ, Γαλλία και Γερμανία για την επόμενη μέρα στην Ευρωζώνη. Τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου, βιομηχανικοί, τραπεζικοί και εφοπλιστικοί όμιλοι εμπλέκονται σε αυτήν τη διαπάλη.
Όσο λοιπόν εμπλεκόμαστε σε αυτό το επικίνδυνο κουβάρι των μεγάλων αντιθέσεων, όλες οι εναλλακτικές προοπτικές θα είναι εφιαλτικές, είτε μιλάμε για αντιλαϊκή συμφωνία - μνημόνιο, είτε μιλάμε για κρατική χρεοκοπία ή Grexit, ακόμα και έναν πιθανό πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή.
Παρά τον προσωρινό συμβιβασμό, παραμένει ισχυρή η τάση για αποπομπή χωρών, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλες τις υπερχρεωμένες χώρες και όσες βρίσκονται στον προθάλαμο της Ευρωζώνης.
Να μην επιλέξει ο λαός αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή.
Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται πραγματική ρήξη,
που καμία σχέση δεν έχει με τη ρήξη-καρικατούρα, που επικαλούνται
ορισμένες δυνάμεις κι εντός ΣΥΡΙΖΑ, όταν υπερασπίζονται την έξοδο της
Ελλάδας από το ευρώ μόνο.Και θα 'θελα, με τη σημερινή αφορμή, να εξηγήσω λίγο περισσότερο τη θέση μας, αυτή που γίνεται αντικείμενο πολύπλευρης διαστρέβλωσης, όχι μόνο λόγω άγνοιας, αλλά κυρίως λόγω σκοπιμότητας.
Από τη μετάβαση σ' ένα διπλό νόμισμα ή σ' ένα αμιγώς εθνικό νόμισμα στη συνέχεια, μεγάλος χαμένος θα είναι και πάλι ο λαός, όπως είναι φυσικά και στην περίπτωση της υπογραφής ενός σκληρού μνημονίου.
Το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νομίσματος, της αισχροκέρδειας και της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, ιδιαίτερα για τα εισαγόμενα προϊόντα που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία. Επίσης θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολουμένων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών.
Το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που θα την βγάλει και πάλι καθαρή. Ιδιαίτερα, μάλιστα, ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν και ωφελημένα, γι' αυτό και στήριξαν άμεσα ή έμμεσα ορισμένοι την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Θα προχωρήσει η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου, μέσα από την καταστροφή ενός μέρους του.
Όσοι ισχυρίζονται - είναι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ επίσης, άλλες εθνικιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις από άλλη σκοπιά - ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, μ' ένα πιο υποτιμημένο νόμισμα, θα δώσει ώθηση στην ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, με θετικές για το λαό συνέπειες, κοροϊδεύουν συνειδητά.
Η καπιταλιστική Ελλάδα με εθνικό νόμισμα δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού κι όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν έναν τέτοιο στόχο ως λύση ή ως ενδιάμεσο στόχο ριζικών αλλαγών -όπως είναι η "Αριστερή πλατφόρμα" του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και άλλοι, ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη- παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι τμημάτων του κεφαλαίου.
Αυτή η επιλογή δεν οδηγεί σε επιστροφή στα σχετικά καλύτερα επίπεδα διαβίωσης των δεκαετιών του '80 και του '90, όπως διατυμπανίζεται από ορισμένους.
Δεν επιλέγουμε λοιπόν αν θα χρεοκοπήσουμε με ευρώ ή δραχμή, με εσωτερική ή με εξωτερική υποτίμηση.
Γι' αυτό και δεν επιλέγουμε ούτε μνημόνιο ούτε Grexit.
Γιατί υπάρχει εναλλακτική λύση, αν κινηθούμε σε κατεύθυνση ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Μπορούμε να καταργήσουμε για παράδειγμα τις κοινοτικές δεσμεύσεις που καθηλώνουν την εγχώρια παραγωγή, από τη ζάχαρη και το κρέας, μέχρι τα ναυπηγεία και ένα σωρό άλλα.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να υπάρξουν αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες από την Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, που θα είναι αποδεσμευμένη από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών αν προχωρήσουμε στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, πανεθνικά της οικονομίας.
Το άνοιγμα αυτού του δρόμου δεν είναι μονόπρακτο έργο όμως. Ο λαός πρέπει άμεσα, τώρα, να οργανώσει την αντεπίθεσή του.
Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τις λαϊκές οικογένειες, να πουν σήμερα, αφού δεν μπόρεσαν να το πουν ολοκληρωμένα προχτές, το μεγάλο, πραγματικό "όχι" στη συμφωνία κυβέρνησης - ΕΕ / ΕΚΤ / ΔΝΤ και να αντιπαλέψουν στο δρόμο και τους χώρους δουλειάς τα μέτρα-φωτιά που περιέχει.
Γι' αυτό καλούμε να μη χαθεί ούτε μια μέρα, ούτε μια ώρα».
