Αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις του Γιάννη Γκιόκα
Για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, τη νέα συμφωνία και τις πολιτικές εξελίξεις
Μιλήσαμε για το 3ο μνημόνιο, για μια νέα συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους «θεσμούς», όχι γιατί είχαμε κάποιες μαντικές ιδιότητες ή ικανότητες, αλλά γιατί
θεωρούμε -κι αυτό αποδείχθηκε- ότι όταν μια κυβέρνηση λειτουργεί μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο το καθορίζει η ΕΕ και οι κανόνες της, το «κοινό μας Ευρωπαϊκό σπίτι» που λένε όλα τα υπόλοιπα κόμματα… Το καθορίζει η ανάγκη αποπληρωμής ενός χρέους δυσβάσταχτου που δεν το δημιούργησε ο λαός… Το καθορίζει σε τελική ανάλυση αυτός ο δρόμος ανάπτυξης, η οικονομία του κεφαλαίου, η οποία για να ανακάμψει πρέπει στην κυριολεξία να γονατίσει το λαό… Όταν μια κυβέρνηση -όποια κυβέρνηση, όπως κι αν ονομάζεται- αποδέχεται και υπηρετεί αυτό το πλαίσιο αντικειμενικά και με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί σε νέα μνημόνια, σε νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Αυτή ήταν εκτίμηση που κάναμε ως ΚΚΕ, αυτό λέγαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, το είπαμε και προεκλογικά κι αν θέλετε αυτό επιβεβαιώθηκε και από την πορεία των εξελίξεων.
Τώρα που βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε σε μια αντιπαράθεση για το ποιος θα εφαρμόσει το νέο αντιλαϊκό μνημόνιο. Από τη μια μεριά υπάρχει η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτός πρέπει να είναι που θα το εφαρμόσει, καλλιεργώντας μια ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αμβλύνει τα σκληρά μέτρα. Μάλιστα, φτάνουν στο σημείο και υπουργοί της κυβέρνησης, αυτές τις μέρες -ο υπουργός Εργασίας αν δεν κάνω λάθος- τη στιγμή που κόβονται συντάξεις, με την πρόσφατη εγκύκλιο και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, τη στιγμή που συζητάνε για νέες περικοπές στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, για νέες παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις, να βγαίνει ο υπουργός Εργασίας και να λέει «θα υπερβούμε τα μνημόνια»! Δηλαδή, εδώ έχουμε φτάσει σε απίστευτα σημεία εξαπάτησης και κοροϊδίας του ελληνικού λαού.
Και η συζήτηση περί εκλογών, για αναβάπτιση της λαϊκής εντολής όπως λέγεται, ουσιαστικά θα έχει στόχο από τη μεριά της κυβέρνησης να κάνει το λαό συνένοχο σε μια τέτοια εξέλιξη.
Και από την άλλη μεριά υπάρχει η θέση της ΝΔ ότι χρειάζεται μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, γιατί «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει στο πρόγραμμα», γιατί «έχει βαρίδια», γιατί, γιατί, γιατί… Άρα λοιπόν έχουμε φτάσει σε μια τέτοια συζήτηση με ευθύνη όλων των υπόλοιπων κομμάτων, για το ποιος θα εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο.
Η δικιά μας θέση είναι τελείως διαφορετική. Εμείς δεν παίρνουμε μέρος σε αυτή την αντιπαράθεση. Αυτό που προέχει σήμερα για μας είναι η συζήτηση για το πώς θα οργανωθεί η πάλη του λαού σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε τμήμα του λαού που πλήττεται, γιατί δεν υπάρχει τμήμα που να εξαιρείται από αυτή την επίθεση, πως θα οργανωθεί η αντίσταση, η πάλη ενάντια στα μέτρα, για να μπλοκαριστούν τα μέτρα. Μάλιστα σήμερα υπάρχει και μια κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας. Και πρέπει να υπάρχουν εστίες αντίστασης με ένα στόχο: Να αντιπαλευτούν οι ίδιες οι αιτίες που οδηγούν στα μνημόνια και αυτές οι αιτίες είναι πολύ συγκεκριμένες.
Μπορούμε να ανταπεξέλθουμε μακριά από αυτή τη συμφωνία και πως;
Βεβαίως. Κι αν θέλετε εκεί βρίσκεται και το εναλλακτικό σχέδιο, το πραγματικό εναλλακτικό σχέδιο κι όχι «ρήξεις-καρικατούρα» που ευαγγελίζονται και ορισμένες δυνάμεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση του πλούτου, των δυνατοτήτων που έχει η χώρα. Γιατί έχει αυτή η χώρα εργατικό δυναμικό, πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες, αναπτυξιακές δυνατότητες, αν όλα αυτά τεθούν στην υπηρεσία του λαού, γίνουν λαϊκή περιουσία, τότε πραγματικά μπορεί ένα τέτοιο κράτος, με το λαό στην εξουσία να εξασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία και να συνάψει και σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες.
Αυτό είναι το εναλλακτικό σχέδιο. Αν γίνει συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε πραγματικά μπορεί να πυροδοτήσει ένα κίνημα μαχητικό, που όχι μόνο θα βάλει φρένο στα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, αλλά και θα δρομολογήσει εξελίξεις για ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα.
Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση που υπάρχει σήμερα, εάν έρθει στα χέρια του λαού η εξουσία, υπάρχει ένα πλάνο οικονομικά πως να αντέξουμε μια τέτοια εξέλιξη;
Αν στο μυαλό σας έχετε πχ μία ρήξη «τύπου Βαρουφάκη», αυτό είναι άλλης φύσης θέμα. Δεν αφορά το ΚΚΕ, όμως.
Εμείς λέμε ότι μία εξουσία η οποία θα στηρίζεται στη δύναμη του λαού, θα ανήκει επί της ουσίας στο λαό, η οποία θα κοινωνικοποιήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις, τον ορυκτό πλούτο, στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, τις υπαρκτές δυνατότητες που έχει η χώρα. Γιατί έχει τέτοιες δυνατότητες η Ελλάδα, είναι πλούσια, έχει γεωστρατηγική θέση, έχει έμπειρο εργατικό δυναμικό που δεν χάθηκε ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, ναι μια τέτοια εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει σχέδιο πραγματικά φιλολαϊκής ανάπτυξης και ευημερίας. Όμως αυτό προϋποθέτει αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση και μια σειρά τέτοιες προϋποθέσεις.
Αυτό όμως απαιτεί ένα βάθος χρόνο, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη;…
Προφανώς, δεν πατάς ένα κουμπί… Και προφανώς σε αυτή την πορεία θα πρέπει να υπάρχουν και αγώνες και θυσίες του λαού. Όμως με ορίζοντα, με φως στο τούνελ και με θυσίες που πραγματικά θα πιάσουν τόπο και θα οδηγήσουν πραγματικά στο ξέφωτο και τη λαϊκή ευημερία. Και όχι όπως σήμερα που ο λαός κάνει θυσίες, όχι εθελοντικά, τον βάζουν αναγκαστικά να τις κάνει στο βωμό ενός δρόμου ανάπτυξης, που τον οδηγεί σε δεινά.
Και ένα κίνημα με τέτοιο στόχο, μπορεί να δώσει μια τέτοια προοπτική. Ένα τέτοιο κίνημα όμως και όχι ένα κίνημα σαν αυτό που περιέγραψε ο κ. Φίλης. Δηλαδή, ένα κίνημα που το πρωί δήθεν θα κινητοποιείται και το βράδυ θα στηρίζει την κυβέρνηση και τους αντιλαϊκούς της νόμους. Και που οδηγούμαστε με αυτό; Σε αυτό που ζήσαμε παλιότερα με το ΠΑΣΟΚ, όπου το πρωί τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έκαναν δήθεν κινητοποίηση εναντίον ενός νόμου και το βράδυ τον ψήφιζαν.
Για το νέο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ
Είναι ένα θέμα αν θα τελειώσει η «ζούγκλα» στο χώρο των ΜΜΕ, όπως λέει η κυβέρνηση, γιατί οι συχνότητες και με αυτό το νόμο -θα το δούμε φυσικά και όταν έρθει στη βουλή- αλλά και με αυτό το νομοσχέδιο δεν αλλάζει ένα βασικό ζήτημα. Που για μας, με βάση και την αντίληψη που έχουμε για το δρόμο ανάπτυξης που πρέπει να βαδίσει η χώρα, είναι το εξής: Ότι οι συχνότητες θα εξακολουθήσουν να ανήκουν σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, μπορεί να γίνει κάποια αναδιάταξη βεβαίως στην πίτα, δεν το αποκλείουμε, όμως οι συχνότητες, τα κανάλια, θα συνεχίσουν να τα λυμαίνονται μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και να φορτώνουν το όποιο κόστος στους εργαζόμενους, όπως γίνεται και τώρα.
Είναι άλλο ζήτημα οι συχνότητες να είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό και να υπάρχουν πραγματικά συλλογικότητες, οι οποίες θα μπορούν να κάνουν χρήση αυτών των συχνοτήτων και είναι άλλο πράγμα οι συχνότητες να δίνονται σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Γιατί ο διαγωνισμός, ο οποίος θα γίνει - διεθνής κιόλας – εκεί οδηγεί, θα μπορεί και το CNN για παράδειγμα, να πάρει μέρος και να πάρει συχνότητα. Αυτό είναι άλλο πράγμα και ο νόμος εκεί οδηγεί.
