Ο Λεβέντης παρουσιάστηκε σαν η «έκπληξη των εκλογών», αν και έχει βουίξει ο τόπος ότι
πριμοδοτήθηκε από πολλά και διαφορετικά τμήματα του αστικού
κατεστημένου και μηχανισμούς, ακόμα και με κατεύθυνση για ψήφο σε
κάποιες εκλογικές περιφέρειες. Παρουσιάστηκε σαν «εκείνος που, μετά από
41 χρόνια προσωπικής πολιτικής πορείας, κατάφερε και μπήκε στη Βουλή»,
αν και στο παρελθόν έχει περάσει και από ΠΑΣΟΚ και από ΝΔ. Και βέβαια,
διαχρονικά, παρουσιαζόταν από το αστικό πολιτικό σύστημα ως η
καταλληλότερη επιλογή εάν κάποιος θέλει να κάνει χαβαλέ με την ψήφο του
στις εκλογές.
«Έγκριτοι» και «αντικειμενικοί»
δημοσιογράφοι τον είχαν πρώτο τηλεοπτικό παράθυρο - «πίστα» εδώ και
αρκετό καιρό και με υψηλό δείκτη «σοβαροφάνειας» συζητούσαν μαζί του τα
όσα αντιδραστικά πρεσβεύει ο συγκεκριμένος
χώρος, πασπαλισμένα με
διάφορες αστικές αρλούμπες. Και δως του να μένει άφωνος από την πολιτική
ευφυΐα ο κάθε «έγκριτος» μεγαλοδημοσιογράφος... Κάπου εδώ όμως,
τελειώνει η πλάκα και αρχίζουν τα σοβαρά.
Η Ένωση Κεντρώων, λοιπόν, που τόσα χρόνια ερχόταν στη δημοσιότητα πότε
για τους δεκάδες φραπέδες στο τραπέζι του «Καναλιού 67», πότε για τις
πίτσες στο στούντιο του «ΑΝΤ1» και για άλλα γραφικά, τώρα αποκαλύφτηκε
περίτρανα ότι πρόκειται για «λαγό» αντιδραστικών μέτρων. Χτες, λοιπόν, ο
Λεβέντης έστειλε στον Τσίπρα μία επιστολή που βάζει κάποιους όρους για
να στηρίξει με ψήφο στη Βουλή τις αντιλαϊκές επιλογές της επόμενης
κυβέρνησης. Τι λέει η επιστολή;
Διαβάστε:
«Αφομοίωση όλων των συντάξεων σε μία, που δε θα υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ». Το
γνωστό, δηλαδή, σχέδιο που περιλαμβάνεται στο ψηφισμένο μνημόνιο από
ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και Ποτάμι και που προβλέπει πετσόκομμα των
συντάξεων μέσω ενοποίησης κύριων και επικουρικών.
«Να επιστρέψουν με ήπιο νόμο τα χρήματα που έβγαλαν για διάφορους λόγους οι Έλληνες στο εξωτερικό από το 2009 και εντεύθεν». Στηρίζει,
δηλαδή, την περιβόητη φορολογική αμνηστία για τμήματα της ελληνικής
αστικής τάξης, προκειμένου, έναντι συμβολικού φόρου, να επανεισάγουν σε
ελληνικές τράπεζες κεφάλαια που φυγάδευσαν σε τράπεζες του εξωτερικού
κατά τη διάρκεια της κρίσης. Σχετικό νομοσχέδιο παζάρευε η συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους «εταίρους» της, ενώ αντίστοιχη πρόταση κατέθεσε
προεκλογικά και η Χρυσή Αυγή...
«Να συμφωνήσουν οι δανειστές μας, τα
ομόλογα και οι υποχρεώσεις της χώρας μας της προσεχούς πενταετίας να
μετατεθούν προς πληρωμή στο περαιτέρω μέλλον, με μηδενικό επιτόκιο, ώστε
με τα χρήματα αυτά να αναγεννηθεί η οικονομία μας και εξασφαλιζομένου
ομαλού οικονομικού κλίματος να έρθουν ξένοι επενδυτές».
Αυτό, δηλαδή, που είναι το ζητούμενο των καπιταλιστών, των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων, που σε καμία περίπτωση δεν αφορά τα συμφέροντα
του λαού, αφού η όποια «διευθέτηση» του κρατικού χρέους θα σημάνει και
νέα πρόσθετα μέτρα που θα επιβαρύνουν το λαϊκό εισόδημα. Την ίδια στιγμή
που θα ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας για το ελληνικό και ξένο
κεφάλαιο.
Τα ίδια και ακόμα χειρότερα αντιδραστικά αναπαρήγαγε προχτές το βράδυ σε τηλεοπτικό σταθμό εκπρόσωπος
της Ένωσης Κεντρώων, ο οποίος με πολύ καμάρι διάβαζε τις προτάσεις
τους, που συμπίπτουν σε πολλά με το ψηφισμένο μνημόνιο, καταλήγοντας στο
ότι με αυτά θα ανοίξει ο δρόμος για να καταργηθεί το μνημόνιο. Τι
έλεγε; Ο πρώην εκφωνητής του δελτίου καιρού της ΕΡΤ έλεγε ότι πρέπει να
κοπούν εντελώς οι συντάξεις σε κάποιες κατηγορίες που, για παράδειγμα,
εισπράττουν ενοίκιο, ότι πρέπει να κοπούν οι επικουρικές συντάξεις, ότι
πρέπει να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και άλλα τέτοια. Και
τα έλεγε λίγες μέρες πριν ανοίξει το Ασφαλιστικό, όπως προβλέπεται από
το νέο μνημόνιο της κυβέρνησης.
Επιπλέον, αν δει κανείς το βιογραφικό βουλευτών του,
θα διαπιστώσει ότι έχει και αμερικανοθρεμμένους, όπως εκείνος που
γεννήθηκε και σπούδασε στις ΗΠΑ, ενώ εκλέχτηκε για 3 θητείες βουλευτής
στην πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ με τους Δημοκρατικούς, από την όποια
παραιτήθηκε το Φλεβάρη του 2014.
Χαβαλές; Όχι πια. Η πλάκα τέλειωσε και από την
επομένη των εκλογών αναδύεται το πραγματικό αντιδραστικό -και πολύ
σοβαρό μάλιστα- πρόσωπο «των γραφικών του Λεβέντη». Και όσοι
εργαζόμενοι, νέοι, άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων θεώρησαν ότι ψήφισαν
για χαβαλέ, κάτω από ένα κλίμα γενικής απογοήτευσης και παραίτησης,
μάλλον θα αρχίσουν να νιώθουν σαν τους ιδανικούς αυτόχειρες...
