Κύριε Γενικέ,
πείτε μου σας παρακαλώ, βλέπετε την επόμενη ημέρα πιθανό και τον μεγάλο
συνασπισμό; Υπάρχει κατά τη γνώμη σας πεδίο συνεργασίας ανάμεσα σε
ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία ή είναι πράγματι αυτή μια σκληρή μετωπική μάχη
αριστεράς και κεντροδεξιάς για την επόμενη ημέρα;
Με βάση τα προγράμματά
τους κ. Χατζηνικολάου, αλλά και τις προγραμματικές διακηρύξεις που θα
φέρει η νέα κυβέρνηση, όποια και να είναι αυτή στη νέα Βουλή, μπορεί να
υπάρξει αυτός ο μεγάλος συνασπισμός, η συνεργασία των δύο κομμάτων του
ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας. Μιλώντας αντικειμενικά, με βάση τα
δεδομένα που έχουμε αυτή τη στιγμή, τις προγραμματικές θέσεις, τις
προτάσεις
που έχουν, την υλοποίηση του τρίτου Μνημονίου, των
προαπαιτουμένων, την προώθηση της δανειακής σύμβασης και της συμφωνίας
και τα μέτρα που θα πρέπει να υλοποιηθούν σε συνεννόηση με τους εταίρους
με την ΕΕ, κλπ, την τρόικα, το κουαρτέτο. Αυτό είναι το πρόγραμμα, σε
αυτό ορκίζονται σε όλους τους τόνους, δεν το αμφισβήτησε κανείς μέχρι
τώρα, παρά τις διαφορές τους. Αυτό, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν διαφορές.
Παράλληλο πρόγραμμα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να υπάρξει δίπλα στο μνημόνιο μπορεί να υπάρξει και τι διαφορά μπορεί να κάνει;
Μα το παράλληλο
πρόγραμμα στην ουσία του, προβλέπεται και από το μνημόνιο, διότι λέει
ανάλογα την τρίμηνη αξιολόγηση, ανάλογα την εξέλιξη της ελληνικής
οικονομίας, ανάλογα την εξέλιξη της πορείας της κρίσης στην ευρωζώνη
ευρύτερα και τις επιδιώξεις των δανειστών, των εταίρων, κλπ, μπορούν να
υπάρξουν και διορθωτικά μέτρα για κάποια ζητήματα ή να υπάρξουν
αντισταθμίσματα σε άλλες κατηγορίες. Αυτό δεν λύνει το ουσιαστικό
πρόβλημα που λέμε εμείς για το λαό μας και φυσικά δεν είναι τώρα οι
χειρισμοί ζητημάτων που δεν μπορούν να τους εμποδίσουν. Για παράδειγμα,
αυτό το ζήτημα «δεν ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία» λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η
ΝΔ την ξεπουλά. Αυτά, είναι αστεία πράγματα. Και οι δυο μιλάνε για
ιδιωτικοποιήσεις. Προβλέπεται από το μνημόνιο για επιχειρήσεις του
δημοσίου και άλλες υποδομές της χώρας που θα πάνε στους ιδιώτες, θα
έχουν τα πλειοψηφικά πακέτα. Δηλαδή, πως θα την αξιοποιήσει
ιδιωτικοποιώντας την, όπως άκουσα πριν τον κ. Φλαμπουράρη, μέσω του
ταμείου. Δηλαδή, η διαφορά τους αν είναι στο τίμημα, δηλαδή ο ένας λέει
ξεπούλημα, γιατί φαντάζεται ή υπονοεί ότι ο άλλος αν είναι κυβέρνηση ή
εταίρος του θα ξεπουλήσει πιο φτηνά τη δημόσια περιουσία, αυτά δε νομίζω
ότι στέκουν, διότι μπορούν να τα βρουν. Κανένας δεν θα ήθελε πιστεύω,
από τα πολιτικά κόμματα, να πουλήσει φθηνότερα εάν είναι σ’ αυτή την
γραμμή, σ’ αυτή την κατεύθυνση από έναν άλλο που θέλει να πουλήσει
ακριβότερα. Θα μπορούσαν πολύ καλά να τα βρουν, μάλιστα αν είναι μαζί
στην κυβέρνηση. Ή για το χρέος που λένε, ο ένας λέει «είναι βιώσιμο», ο
άλλος λέει «δεν είναι βιώσιμο». Κατά τη γνώμη μας, είναι ψεύτικο αυτό το
δίλημμα. Γιατί απλά, ο ένας λέει «ότι υπάρχει δυνατότητα κουρέματος», ο
άλλος λέει «ότι μάλλον, δεν υπάρχει δυνατότητα κουρέματος» και πρέπει
να πάμε σε επιμήκυνση, να διαπραγματευτούμε κάτι πιο ρεαλιστικό. Η ουσία
είναι ή με επιμήκυνση, ή με κούρεμα ο λαός μας πάλι θα την πληρώσει τη
νύφη και θα συνεχίσει να πληρώνει ένα χρέος, για το οποίο δεν φταίει ο
ταλαίπωρος ο λαός σε τίποτα. Αυτοί που το δημιούργησαν φταίνε.
Καταλαβαίνετε δηλαδή, την άποψή μας συνολικά, γι’ αυτό το ζήτημα. Άλλο
θέμα πολιτικά αν με ρωτάτε ως εκτίμηση αυτή τη στιγμή, αν τη Δευτέρα
είναι ρεαλιστικό να γίνει αυτό, αυτή τη στιγμή, λόγω της ιστορικής
προέλευσης, των χειρισμών ζητημάτων, διαφορών, αν θέλετε και των
επιλογών και των δύο κομμάτων, κατά τη γνώμη μου. Είναι πιο ρεαλιστικό
για παράδειγμα να υπάρξει μια συνεργασία, ή να επιδιωχθεί μια συνεργασία
του ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι πρώτος, με άλλα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ,
οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, παρά με τη Νέα Δημοκρατία σ’ αυτή τη φάση. Όμως
δεν αποκλείω, αυτό που σας έλεγα, επειδή, υπάρχει η αντικειμενική βάση
-και επιμένω σε αυτό- σε μια πορεία προκειμένου να μην οδηγηθεί η χώρα,
πάλι σε εκλογές.
Θα σας διαβάσω ένα μήνυμα που
στέλνει εδώ ένας φίλος ακροατής. Μου γράφει «το 1991 εγώ και η
οικογένεια μου μετά από εξήντα χρόνια αγώνων και θυσιών αποχωρήσαμε από
το ΚΚΕ θυμωμένοι, απογοητευμένοι. Περιπλανηθήκαμε 25 χρόνια, μέχρι και
στο ΠΑΣΟΚ, στον Παπανδρέου το 2009 και στον Τσίπρα στη συνέχεια. Τώρα
θέλουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας, στο ΚΚΕ. Θα μας δεχτεί ή θα μας
κοιτάξει με καχυποψία;»
Είναι ανοιχτές οι πόρτες
για το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ έχει μεγάλη καρδιά, έχει μια ανοιχτή αγκαλιά. Ήδη
έχουμε κάνει καλέσματα. Καλούμε και τώρα τις τελευταίες ημέρες πριν την
κάλπη όσους ψήφισαν παλιότερα το ΚΚΕ, όσοι ήταν στο ΚΚΕ και για
διάφορους λόγους επέλεξαν άλλες πολιτικές λύσεις, πιστεύοντας ότι μπορεί
να γίνει κάτι καλύτερο σε εκείνες τις φάσεις της ζωής τους. Νομίζω ότι
σήμερα τα έχουν δοκιμάσει όλα, έχουν αρκετή πείρα. Ο ελληνικός λαός
συνολικότερα έχει αποκτήσει μια μεγάλη πείρα από κάθε είδους κυβερνήσεις
και μονοκομματικές και συνεργασίας, και «κεντροαριστερές» και «δεξιές»
και «αριστερές» τελευταία. Και μπορεί να εμπιστευτεί, εφόσον
καταλαβαίνει ότι το ΚΚΕ όχι μόνο επιβεβαιώνεται, αλλά λέει αλήθειες,
έχει μια πρόταση που οδηγεί σε πραγματική διέξοδο από την κρίση σε
όφελος του λαού, έστω με δυσκολίες. Έστω και αν όλοι δεν συμφωνούν σε
όλα μαζί του, σε όλες τις προτάσεις. Αυτά μπορούμε να τα συζητήσουμε,
μπορούμε να συναντηθούμε μέσα στους αγώνες με βάση τα καθημερινά
προβλήματα που αντιμετωπίζουν στους χώρους δουλειάς αύριο και στη Βουλή.
Όσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ σε αυτήν την φάση, γιατί δεν υπάρχουν
προϋποθέσεις ο λαός να έρθει πραγματικά στην εξουσία αυτήν την Κυριακή,
αλλά τουλάχιστο να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις από τη θέση μιας
ισχυρής λαϊκής αντιπολίτευσης μέσα στη Βουλή απέναντι σε αντιλαϊκές
κυβερνήσεις, σε κυβερνήσεις που θα θέλουν συνεχώς να φέρνουν νέα σκληρά
μέτρα για το λαό μας. Και επειδή θα έρθουν και χειροτέρα και ανάσες
ανακούφισης όσο μπορούμε να τις παλεύουμε και κυρίως να ανοίγουμε το
δρόμο για να αλλάξουν επιτέλους αυτοί οι αρνητικοί συσχετισμοί, που
είναι αρνητικοί για το λαό μας, σε μια πορεία.
Πείτε μου, με
δυο λέξεις, αν σας ρωτούσε κάποιος συμπολίτης μας στο δρόμο γιατί να
ψηφίσω ΚΚΕ και όχι Λαϊκή Ενότητα, τον Λαφαζάνη; Τι θα λέγατε;
Θα έλεγα απλά ότι δεν
αρκούν κάποια κοινά συνθήματα ή κάποια κοινά αιτήματα, κυρίως όταν αυτά
προβάλλονται την προεκλογική περίοδο, γιατί κρύβουν τεράστιες διαφορές
ουσίας στις πολιτικές προτάσεις. Η βασική μας διαφορά είναι ότι η
πολιτική του πρόταση, η στρατηγική του κ. Λαφαζάνη, αυτού του κόμματος
της ΛΑΕ, είναι αδιέξοδη, όχι απλά αντιφατική. Είναι η ίδια γραμμή που
ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον κ. Τσίπρα και τον κ. Λαφαζάνη τότε, αυτό το
7μηνο, και προεκλογικά ως αξιωματική αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση
αυτούς τους 6-7 μήνες. Και αποδεικνύεται ότι δεν φτάνει απλά να είσαι
αντιμνημονιακός, αν είσαι εντός των τειχών αυτού του καπιταλιστικού
δρόμου, αυτών των συμμαχιών της χώρας, όπως είναι η ΕΕ, που εμείς τις
ονομάζουμε λυκοσυμμαχίες. Εάν διαπραγματεύεσαι για ένα χρέος που δε
δημιούργησε ο λαός κι αυτό το λέει ο κ. Λαφαζάνης. Το χρέος και με
δραχμή και με εθνικό νόμισμα θα εξακολουθεί να υπάρχει. Και θα
εξακολουθεί να το φορτώνεται ο ελληνικός λαός. Αυτή η διαπραγμάτευση
λοιπόν, είναι που οδηγεί εντός των τειχών σε νέα μνημόνια και νέα σκληρά
μέτρα. Και αυτή είναι η βασική γραμμή του κόμματος της ΛΑΕ και όχι
βεβαίως αυτά που εμφανίζονται με πυροτεχνήματα ως προεκλογικά συνθήματα.
Τα ζήσαμε και με το Συνασπισμό, το ΣΥΡΙΖΑ, πριν γίνει κυβέρνηση. Θέλει ο
κ. Λαφαζάνης να συνεχίσει ξανά αυτό το εμπόριο ψεύτικων ελπίδων,
ψεύτικων προσδοκιών. Λέμε στον κόσμο που ακολουθεί, που είναι αριστερός,
ειλικρινής άνθρωπος, αγνός τίμιος αγωνιστής να πάψει να τρέφει
αυταπάτες γύρω από μία πολιτική πρόταση που ένα μέρος της είδαν ότι
οδηγεί σε πολύ τραγικά αδιέξοδα. Αντί για ένα μικρότερο κακό για κάτι
καλύτερο, βλέπουμε συνεχώς να έρχεται το χειρότερο με αυτή τη λογική.
Αυτή είναι η βασική μας αντιπαράθεση, εκτός από άλλα ζητήματα, που αν
θέλετε έχουν και ιστορικές καταβολές, αλλά που δεν είναι της στιγμής,
δεν είναι το κύριο δηλαδή η αντιπαράθεσή μας για το τι έγινε πριν 25
χρόνια και το ποια εκτίμηση έχουμε εμείς για τυχοδιωκτισμό,
καιροσκοπισμό, λάθος τακτικές και πολιτικές, αυτών των ανθρώπων που
αποτελούν αυτόν τον σχηματισμό.
