Το «όραμα» του ΣΥΡΙΖΑ

Πανηγυρικό τόνο δίνει με το προχτεσινό κύριο άρθρο της η «Αυγή» στις δηλώσεις Γιούνκερ για τη δημιουργία ενός «εργασιακού μίνιμουμ» στην ΕΕ από την άνοιξη του 2016, στη βάση πρότασης που επεξεργάζεται η Κομισιόν.

Σύμφωνα με την «Αυγή», ο Ζ. Κ. Γιούνκερ ανακοίνωσε ότι «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προτείνει τη συγκρότηση ενός πυλώνα από ελάχιστα κοινά εργασιακά δικαιώματα, τα οποία θα ισχύουν σε όλη την Ευρώπη».

Γι' αυτό, η εφημερίδα πανηγυρίζει ότι «στην Ευρώπη γίνεται όλο και πιο κατανοητό το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί ο νεοφιλελευθερισμός και στο χώρο της απασχόλησης» και ότι «τώρα πια ακόμη και συντηρητικές δυνάμεις αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη δεν θα μπορεί να σταθεί χωρίς κοινωνικό διάλογο και εργασιακά δικαιώματα».

Τέλος, συνδέει τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα αποκλειστικά με τα μνημόνια, σε αντιπαραβολή με όσα προβλέπουν οι Συνθήκες της ΕΕ. Γράφει συγκεκριμένα: «Ολο και περισσότεροι ευρωπαϊκοί θεσμοί και παράγοντες τονίζουν πως ο εργασιακός Μεσαίωνας που έφεραν τα Μνημόνια αποτελεί παραβίαση των ευρωπαϊκών συνθηκών».

Το λιβάνισμα της ΕΕ με «όχημα» τις προτάσεις Γιούνκερ και η προσπάθεια να προσδέσει τους εργαζόμενους στο άρμα νέων αυταπατών για θετικές αλλαγές στα Εργασιακά τα

επόμενα χρόνια, με πρωτοβουλία μάλιστα της ΕΕ, βγάζουν μάτι στην «Αυγή».

Κατ' αρχήν, δεν είναι τυχαίο ότι τις δηλώσεις αυτές, ο Γιούνκερ τις έκανε στο συνέδριο της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), που υπερασπίζεται τη γραμμή των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Αν υπάρχει μια συνδικαλιστική οργάνωση αυτού του μεγέθους που στήριξε όσο κανείς την πολιτική της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων, του «κοινωνικού διαλόγου» και της ανοιχτής υπονόμευσης των εργατικών δικαιωμάτων, αυτή είναι η ΣΕΣ.

Σημειώνουμε, επίσης, ότι η ΕΕ και η Κομισιόν, που εμφανίζονται να θρηνούν στα αποκαΐδια των εργασιακών σχέσεων, είναι αυτές που, ανταποκρινόμενες στην αντικειμενική ανάγκη του κεφαλαίου για θωράκιση της ανταγωνιστικότητάς του, επινόησαν και εφάρμοσαν εντατικά τη λεγόμενη «ευελφάλεια» (ευελιξία με ασφάλεια - flexicurity), που σημαίνει γενίκευση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, σε βάρος των υπολειμμάτων της σταθερής δουλειάς με δικαιώματα.

Η ευελφάλεια αποτέλεσε τον πυρήνα της στρατηγικής της ΕΕ για την απασχόληση και της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Μάλιστα, από το 2007, πριν από την κρίση, συμπεριλήφθηκε στις βασικές κατευθύνσεις της Κομισιόν προς τα κράτη - μέλη, προκειμένου να διευρυνθούν οι κάθε είδους ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Η εφαρμογή αυτών των πολιτικών στην Ελλάδα, πριν ακόμα εφαρμοστούν τα μνημόνια, έχει οδηγήσει συνοπτικά στα εξής αποτελέσματα (στοιχεία ΣΕΠΕ): Οι προσλήψεις με καθεστώς μερικής απασχόλησης αυξήθηκαν από το 2008 έως το 2013 κατά 161,21% και οι προσλήψεις με «εκ περιτροπής» εργασία αυξήθηκαν, το ίδιο διάστημα, κατά 151,6%.

Αντίθετα, οι προσλήψεις με καθεστώς πλήρους απασχόλησης μειώθηκαν από το 2009 κατά 20,56% και σήμερα μόλις μία στις δύο προσλήψεις γίνεται με αυτό το καθεστώς. Το διάστημα 2009 - 2013, οι μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρους απασχόλησης σε μερικής και εκ περιτροπής αυξήθηκαν επίσης κατά 214,96%.

Την ίδια αυξητική τάση παρουσιάζουν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και στα υπόλοιπα κράτη - μέλη της ΕΕ, με διάφορες μάλιστα μορφές (mini jobs, συμβάσεις μιας μέρας, «μηδενικών ωρών», εργαζόμενοι σε ετοιμότητα, εποχικότητα κ.ά.).

Ας δούμε, όμως, τι καινούργιο προτείνει τώρα ο Γιούνκερ; «Εναν πυλώνα ελάχιστων κοινών εργασιακών δικαιωμάτων, ένα προστατευτικό δίχτυ στην αγορά εργασίας», ώστε οι κανόνες στις εργασιακές σχέσεις να μην μπορούν να «προσαρμόζονται επί το δυσμενέστερον».

Η Κομισιόν, δηλαδή, θα επιχειρήσει να νομιμοποιήσει την άθλια κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην αγορά εργασίας, εξισώνοντας τους πάντες προς τα κάτω, και θεσπίζοντας παράλληλα ένα δίχτυ στοιχειώδους προστασίας από καταστάσεις ακραίας φτώχειας.

Αυτό είναι το ευρωπαϊκό «όραμα» για τις εργασιακές σχέσεις, που χειροκροτεί και εξωραΐζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μ' αυτό το «όραμα», οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να συμβιβαστούν, αλλά να πολεμήσουν, πρώτα απ' όλα ο καθένας στη χώρα του, τις δυνάμεις που το υπερασπίζονται και το προωθούν.