Οι δε βαρύγδουπες υποσχέσεις περί «τουριστικής ανάπτυξης» που ωφελεί το σύνολο του πληθυσμού, δεν «προσκρούει» μόνο στα ελλιπέστατα δρομολόγια ή στις αυξήσεις (!) στα ήδη πανάκριβα εισιτήρια, την ώρα που οι τιμές του (αφορολόγητου για τους ακτοπλόους) πετρελαίου κατρακυλούν κάτω από το ένα τρίτο (1/3) των περυσινών τιμών, αλλά και στην διάλυση των όποιων υποδομών του λιμανιού του Πειραιά, όσο αυτό βρίσκεται ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο.
Συγκεκριμένα:
Μετά την πανηγυρική κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και την συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου με θέμα την… Τουριστική Ανάπτυξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου
που πραγματοποιήθηκε στην Σύρο την Δευτέρα 18 Ιανουαρίου, ο περιφερειακός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Β. Σιγάλας, στην… προσπάθειά του να επιστρέψει στο σπίτι του (Σαντορίνη) έπρεπε να μετακινηθεί μέσω Πειραιά. Το σχετικό δρομολόγιο από Σύρο φτάνει γύρω στις οκτώ ( 8 μμ) το βράδυ στον Πειραιά (Τρίτη 19 Ιανουαρίου) ενώ το πλοίο που περνά από Σαντορίνη («Πρέβελης») έχει προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης τις δώδεκα (12:00) το βράδυ. Το πλοίο αναχωρεί με καθυστέρηση στις 1:30 πμ της επομένης. Οι επιβάτες που περιμένουν την αναχώρηση βρίσκουν καταφύγιο στους χώρους αναμονής του λιμανιού. Δυστυχώς λόγω έλλειψης προσωπικού (;) οι στεγασμένοι χώροι στο λιμάνι του Πειραιά, κλείνουν στις εννέα (9 μμ) το βράδυ, με αποτέλεσμα οι επιβάτες να περιμένουν, στην προκείμενη περίπτωση τουλάχιστο εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες για τρείς (3) και πλέον ώρες.
Λεπτομέρειες: 1. Εδώ και ένα χρόνο περίπου, προφανώς λόγω του «ελεύθερου ανταγωνισμού», δεν υπάρχει δρομολόγιο ενδοεπικοινωνίας Σύρου – Σαντορίνης (!) και όσοι πρέπει να μετακινηθούν μεταξύ των δύο νησιών πρέπει να «περάσουν» από Πειραιά
2. Το βραδινό κλείσιμο των χώρων αναμονής στον Πειραιά τον επιβλέπουν συμβασιούχοι εργαζόμενοι των 350€.
Συμπέρασμα: τον χειμώνα δεν έχει (αρκετά κερδοφόρο) τουρισμό και όπως είναι γνωστό τα νησιά κατοικούνται (κατά την άποψη εφοπλιστών, κυβερνήσεων – «αριστερών» ή μη και τοπικών αιρετών «αρχόντων») από υποζύγια…
Μοναδική λύση για τους νησιώτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι αυτή που προτείνει το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση: Λιμάνια και καράβια να στα χέρια του Λαού. Αγώνας σήμερα κιόλας για τον Δημόσιο Ενιαίο Φορέα Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, που στα πλαίσια της Λαϊκής Οικονομίας θα λειτουργεί με βάση τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των εφοπλιστών.
