Στη συγκέντρωση των αγροτών στη Θεσσαλονίκη, ξεχώρισε ένα μεγάλο πανό
στερεωμένο στον βραχίονα ενός αγροτικού μηχανήματος, το οποίο
απευθυνόταν στην κυβέρνηση και έγραφε: «Μας στέλνετε στη Βουλγαρία».
Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται ένας μικρομεσαίος αγρότης να
σκέφτεται να μεταναστεύσει στη Βουλγαρία, αν δεν εξασφαλίζει εισόδημα
στην Ελλάδα, αφού δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη γη, ενώ άμα ήθελε να
φύγει ως εργάτης, προφανώς θα διάλεγε μια πιο ανεπτυγμένη οικονομικά
χώρα, όπως κάνει και η πλειοψηφία των μεταναστών. Το συγκεκριμένο
σύνθημα, όμως, δεν αφορά τους μικρομεσαίους αγρότες, αλλά μεγαλοαγρότες
και επιχειρηματίες της μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων. Αυτοί, όπως
και άλλες ομάδες επιχειρηματιών, θεωρούν ότι θίγονται υπέρμετρα από τα
φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης και σκέφτονται να
μεταναστεύσουν τις επιχειρήσεις τους για να έχουν μικρότερο κόστος
(μικρότερη φορολογία και φτηνότερη εργατική δύναμη). Αλλοι το έχουν ήδη
κάνει, αναπτύσσοντας τις μπίζνες τους εδώ και χρόνια σε χώρες των
Βαλκανίων και αλλού. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα δικά τους συμφέροντα
καμιά σχέση δεν έχουν με την αγωνία της επιβίωσης που κυριεύει τη
συντριπτική πλειοψηφία της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αυτή είναι η βασική
διαχωριστική γραμμή που αντικειμενικά κυριαρχεί σήμερα στα μπλόκα, ακόμα
κι αν το αίτημα για απόσυρση του σχεδίου - λαιμητόμου έχει υιοθετηθεί
πλέον από όλους τους αγρότες. Και είναι ζήτημα της διαπάλης να πειστεί ο
μικρομεσαίος αγρότης ότι πρέπει να διαχωρίσει τον αγώνα του από τους
«μεγάλους» που ευνοούνται από την ΚΑΠ και περιμένουν να γίνουν ακόμα
μεγαλύτεροι όταν οι «μικροί» πεταχτούν από τη γη τους με τα μέτρα που
έρχονται.
