Η μία μετά την άλλη, ανώτατες ΝΑΤΟϊκές, αμερικανικές
κι άλλες πηγές επιβεβαιώνουν ότι η ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟϊκής
αρμάδας SNMG2, την οποία ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση από κοινού με
Άγκυρα και Βερολίνο, μόνο τη διαχείριση των προσφυγικών ροών δεν αφορά.
Αντίθετα, σχετίζεται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις
εξελίξεις στη Συρία, προετοιμάζοντας και νέες πιθανές επεμβάσεις σε
άλλες χώρες της περιοχής. Ανταγωνισμούς στους οποίους εμπλέκει βαθύτερα
το λαό η συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στοχεύοντας στη «γεωστρατηγική
αναβάθμιση» για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου. Επιπλέον, οι ίδιες
πηγές επιβεβαιώνουν ανοιχτά ότι η λυκοσυμμαχία όχι μόνο δεν εγγυάται τα
ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, αλλά θα συνεχίσει να προωθεί
το συστηματικό γκριζάρισμα του αρχιπελάγους, γεγονός που εξυπηρετεί,
άλλωστε, τα συμφέροντα της Άγκυρας.
Σε αυτό το μήκος κύματος ήταν δηλώσεις του Τούρκου
πρωθυπουργού, του γγ του ΝΑΤΟ και του νυν ανώτατου στρατιωτικού διοικητή
των δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στην Ευρώπη.
Ήρθε, όμως, και η σειρά του πρώην ανώτατου διοικητή
των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ευρώπη, Ελληνοαμερικανού Τζ. Σταυρίδη, να
ξεκαθαρίσει μιλώντας στον «ΣΚΑΪ»:
«Είμαι ικανοποιημένος με την αποστολή
(σ.σ. του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο), αλλά δε νομίζω ότι θα είναι επιτυχής στο να
σταματήσει τη ροή των προσφύγων».Απαντώντας, δε,
σε ερώτηση αν ισχύει η «θεωρία» ότι εν μέσω σύγκρουσης με τη Ρωσία, η
Τουρκία ήθελε εδώ μια ισχυρή ΝΑΤΟϊκή παρουσία στη Μεσόγειο και στα
σύνορα με τη Συρία, ο Σταυρίδης δε δίστασε να μπει στο «ψητό»: «Η
κοινή λογική λέει ότι αν ήμασταν Τούρκοι και είχαμε να αντιμετωπίσουμε
τη σημερινή κατάσταση εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας, το να έχεις
μια ΝΑΤΟϊκή παρουσία
είναι κάτι το θετικό από την τουρκική οπτική. Οπότε θεωρώ ότι είναι
λογικό να είναι κομμάτι του υπολογισμού από τη μεριά της Άγκυρας».Επιβεβαίωσε,
δηλαδή, το ρόλο της ΝΑΤΟϊκής επιχείρησης στο Αιγαίο ως μέρους
συνολικότερης συγκέντρωσης δυνάμεων της λυκοσυμμαχίας στην κόντρα της με
τη Ρωσία σε μια περιοχή απ' όπου διαπλέουν ρωσικά πολεμικά πλοία.
Παραπέρα, ερωτηθείς ο Σταυρίδης αν οι λεγόμενες
ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο μπορούν να επιλυθούν μέσα κι από το
σχεδιασμό τής εν λόγω ΝΑΤΟϊκής αποστολής ή αν θα αναδυθούν «προβλήματα»,
απάντησε: «Δυστυχώς, πιστεύω ότι θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε εντάσεις και διαφωνίες στο Αιγαίο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας (...) Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε, είναι να επιτευχθεί ένας ευρύτερος διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μέσα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που μπορεί να μειώσει τις εντάσεις σε μελλοντικό χρόνο». Βέβαια,
η τέτοια ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα «καλύπτει» στην πράξη τις διεκδικήσεις της
τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο. Υπάρχουν, άλλωστε, τα παραδείγματα
διαταγών όπως η «Aegean Policy Guidance» (του 2006) ή το «Luns ruling» (του 1984), που αφορούν στο Αιγαίο και συμβούλευαν για «ίσες αποστάσεις» μεταξύ των δύο πλευρών. Διόλου
τυχαία, ερωτηθείς ο Σταυρίδης τι θα μπορούσε να κάνει ένας ΝΑΤΟϊκός
διοικητής σε μια τέτοια αντιπαράθεση π.χ. για το εύρος του ελληνικού
εναέριου χώρου, παρέπεμψε ακριβώς στην εφαρμογή των τέτοιων διαταγών: «Όπως
γνωρίζετε, σε αυτό που αποκαλούμε "Δόγμα Λουνς" υπάρχει η συμφωνία ότι
τέτοιου είδους διαφωνίες θα επιλύονται έξω από το ΝΑΤΟικό πλαίσιο. Και
πιστεύω ότι ο τωρινός διοικητής θα συνεχίσει αυτήν την παράδοση»...
Μ' αυτά και μ' άλλα αποδεικνύεται καθημερινά ότι το
ΝΑΤΟ δεν είναι παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας για τη χώρα, αλλά
παράγοντας εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, παράγοντας
αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Οι εξελίξεις επιβάλλουν
επιφυλακή κι ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στην εμπλοκή της χώρας
στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, στην προοπτική της
αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ με το λαό στην εξουσία.
