του κεφάλαια.
Την ίδια στιγμή αποκαλύπτει πως οι φορολογικοί κανόνες δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο. Το νομοσχέδιο επιτρέπει στους επιχειρηματικούς ομίλους να χρησιμοποιήσουν, για να τροφοδοτήσουν τις νέες επενδύσεις, τα αφορολόγητα κέρδη του παρελθόντος μέσα απ’ τα αποθεματικά, για τα οποία δεν χρειάζεται να έχουν φορολογηθεί. Για τις μεγάλες στρατηγικές επενδύσεις προβλέπει σταθεροποίηση του φορολογικού πλαισίου στα σημερινά επίπεδα, με τελικό αποτέλεσμα να μειωθεί ακόμη περισσότερο η συνολική φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου σε σχέση με το σημερινό 5% του συνόλου των φορολογικών εσόδων.
Παρά τις διακηρύξεις για “δίκαιη ανάπτυξη”, ο αναπτυξιακός νόμος δεν προβλέπει κανενός είδους διάχυση των κερδών στους μισθωτούς, στα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, τόσο οι τοποθετήσεις του ΣΕΒ όσο και οι εκθέσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ κλπ., αλλά και οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για τα Εργασιακά το αμέσως επόμενο διάστημα, δείχνουν πως η πολιτική τους στοχεύει στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Συγχρόνως, η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και των πολύ μικρών επιχειρήσεων αποκλείονται απ’ τον αναπτυξιακό νόμο, αφού οι νέες κλαδικές προτεραιότητες δεν τους χωράνε.
Οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν πρέπει να έχουν καμιά προσμονή για τη σωτηρία που δήθεν θα φέρει η καπιταλιστική ανάπτυξη. Ωφελημένο θα είναι μόνο το κεφάλαιο που επιδιώκει να αυξήσει ακόμη περισσότερο την κερδοφορία του. Η λύση βρίσκεται στον αντίποδα, στη σύγκρουση, τη ρήξη με το σημερινό δρόμο ανάπτυξης που εντείνει κι επιταχύνει τη χρεοκοπία του λαού προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων
