Το ΕΚΑΣ δόθηκε σε ορισμένους χαμηλοσυνταξιούχους,
γιατί οι κυβερνήσεις μετά το 1990, αποσυνδέοντας τα κατώτερα όρια
συντάξεων από το κατώτερο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη και μέσω
του υψηλού πληθωρισμού, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους σε
καθεστώς φτώχειας. Προκειμένου, λοιπόν, οι αστικές κυβερνήσεις να μην
κάνουν ουσιαστικές αυξήσεις στις κατώτερες και μεσαίες
συντάξεις,
«μπάλωσαν» την κατάσταση με τη δημιουργία του ΕΚΑΣ, για να μην πεθαίνουν
οι συνταξιούχοι στο δρόμο.
Πάγιο αίτημα των συνταξιούχων ήταν το ΕΚΑΣ να
ενσωματωθεί στην κύρια σύνταξη, γιατί διέβλεπαν από τότε ότι,
αξιοποιώντας μια λογική επιδομάτων, βασική επιδίωξη των κυβερνήσεων του
κεφαλαίου είναι να αντικαταστήσουν τις συντάξεις με επιδόματα. Σήμερα, η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχώρησε παραπέρα στην κατάργηση του ΕΚΑΣ για
χιλιάδες συνταξιούχους μειώνοντας ακόμα περισσότερο το εισόδημά τους.
Ήρθε χτες να ανακοινώσει ως αντιστάθμισμα, για ορισμένους από αυτούς,
λίγα προσωρινά ψίχουλα (π.χ. κάρτα σίτισης) που θα ισχύουν για 2 χρόνια,
εφόσον βεβαίως δεν τα «κουρέψει» ο δημοσιονομικός «κόφτης»! Δεν
πρόκειται απλώς για ένα ακόμα κυβερνητικό τέχνασμα. Έχουμε να κάνουμε με
μια ολόκληρη «λογική»: Η αντικατάσταση δικαιωμάτων και κατακτήσεων από
ελάχιστες παροχές επιπέδου φτωχοκομείου που δεν «ανακουφίζουν» καν τα
κοινωνικά προβλήματα που οξύνει η αντεργατική επίθεση, αλλά αντίθετα τα
συντηρεί και τα διαχειρίζεται με σκοπό να μειώσουν τις αντιδράσεις που
αυτά προκαλούν.
Ούτε καν, δηλαδή, «να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω
λάδι», όπως επισημαίνει σωστά στο σχόλιό του το ΚΚΕ. Αυτή η λογική της
κυβέρνησης δεν είναι καινούργια. Έχει εφαρμοστεί σε όλα τα καπιταλιστικά
κράτη της Ευρώπης, ως απαραίτητο «συνοδευτικό» της αντεργατικής -
αντιλαϊκής επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, που ξετυλίχθηκε πολλά
χρόνια πριν από την κρίση, σε Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και αλλού.
Εξάλλου, ο Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ το 1996 είχαν πρωτοεισηγηθεί «κουπόνια
υπηρεσιών» για τους χαμηλοσυνταξιούχους ως αντιστάθμισμα στη μείωση των
συντάξεων. Σήμερα, αιτήματα όπως αυτό για την επαναφορά του ΕΚΑΣ στους
χιλιάδες συνταξιούχους που κόπηκε είναι τα ελάχιστα που πρέπει να
ειπωθούν, δηλώνοντας τη βούληση του λαού να πει «τέρμα ως εδώ» ότι δεν
είναι διατεθειμένος να πληρώσει κι άλλα για την κρίση και το στόχο
ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου. Να είναι όλοι σίγουροι ότι ακόμα και
αυτά τα «αντισταθμίσματα» θα δίνονται με το σταγονόμετρο, με διάφορα
κριτήρια και βεβαίως θα βρίσκονται πάντα υπό την αίρεση των διάφορων
δημοσιονομικών μέτρων και πρώτα απ' όλα του «κόφτη», που έχει
θεσμοθετήσει η κυβέρνηση.
Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να βγει είναι ότι η
αντιλαϊκή επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι βαρέλι δίχως πάτο.
Από το ΕΚΑΣ, που ήρθε ως αποτέλεσμα της αντασφαλιστικής πολιτικής που
οδήγησε στη μείωση των συντάξεων, φτάσαμε στην κατάργησή του και σήμερα
σε ορισμένα προσωρινά ψίχουλα ως αντιστάθμισμα. Σε μια οικονομία και ένα
κράτος που λειτουργούν με κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλίων δεν μπορεί
να μπει φρένο στον αντεργατικό - αντιλαϊκό κατήφορο. Η θωράκιση της
ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας, η στήριξη της
ανάκαμψης απαιτούν θυσίες δίχως τέλος. Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν
σε χιλιάδες ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, εργαζόμενους για ένα κομμάτι
ψωμί είναι μια ζωή συντηρούμενη στο όριο της επιβίωσης. Έχει, λοιπόν,
μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα
να αρνηθούν να παζαρέψουν τι άλλο θα χάσουν. Μαζί με την υπεράσπιση όσων
τους έχουν απομείνει, με την πάλη για να ανακτήσουν όσα έχασαν, να
παλέψουν με σημαία τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματά τους με κριτήριο τις
ανάγκες και τις δυνατότητες που διαμορφώνει η εποχή μας. Μια πάλη που
αντικειμενικά έρχεται σε σύγκρουση με τον στενό κορσέ της καπιταλιστικής
οικονομίας είτε σε κρίση είτε σε ανάκαμψη.
