Η συνέντευξη Τύπου του Δημήτρη Κουτσούμπα στη ΔΕΘ (VIDEO)

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στο πλαίσιο της 81ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. (Στο video η εισηγητική ομιλία του Δ. Κουτσούμπα και παρακάτω το κείμενο)
Στη συνέχεια, ο Δημήτρης Κουτσούμπας απάντησε στις ερωτήσεις
των δημοσιογράφων. 

Οι απαντήσεις του Δ. Κουτσούμπα στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων

Η εισηγητική ομιλία:

«Το καινούργιο παραγωγικό μοντέλο που ο πρωθυπουργός μάς παρουσίασε στη ΔΕΘ, ο περίφημος οδικός χάρτης του για δίκαιη ανάπτυξη, είναι μια πολύ παλιά και δοκιμασμένη συνταγή: Έχει απαλλαγές στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, στην κυριολεξία μόνο ψίχουλα στο λαό και τη νεολαία.

Διόλου τυχαία η κριτική από τα άλλα κόμματα, αλλά και διάφορους αναλυτές. Άφησε άθικτες τις φορολογικές και άλλες απαλλαγές προς το μεγάλο κεφάλαιο. Κυριάρχησε ο ψευδεπίγραφος προβληματισμός, αν πράγματι θα υπάρχουν κάποια μικρά έσοδα κάλυψης της διαχείρισης των συντριμμιών της εξαθλίωσης που έχουν επιβάλει στο λαό μας.

Η αλήθεια είναι ότι έχει ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικής εξαπάτησης του λαού μας για να υπηρετήσει τους στόχους της άρχουσας τάξης. Προσπαθεί να κρύψει από το λαό ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας απαιτεί ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, νέα πεδία κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, νέους κινδύνους για εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές συγκρούσεις.

Στην ουσία, καλεί το λαό να δεχτεί αδιαμαρτύρητα παλιά και νέα μέτρα και να περιμένει το θαύμα μιας "δίκαιης ανάπτυξης", μήπως και πέσει κανένα ψίχουλο από το τραπέζι των μεγάλων κερδών του κεφαλαίου.

Κρύβει ότι η έμφαση στην αξιοποίηση της καινοτομίας και της νέας τεχνολογίας, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, δεν χρησιμοποιείται στον καπιταλισμό για να βελτιωθεί η θέση των εργαζόμενων. Ενώ μπορεί αντικειμενικά να μειωθεί ο απαιτούμενος χρόνος εργασίας, δεν τον συνοδεύει από γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου κι έτσι οδηγεί σε θέσεις ημιαπασχόλησης, σε επιδείνωση του εργατικού εισοδήματος. Η τάση να αυξάνει η ψαλίδα ανάμεσα στο μισθό και στην παραγωγικότητα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά συνολικά την ΕΕ, αλλά και τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Εξάλλου τα συγχαρητήρια που δέχθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από την Κομισιόν και τους θεσμούς, ότι άλλαξε η εικόνα της Ελλάδας, αφορούν ακριβώς αυτές τις κατευθύνσεις. Η αρμόδια επίτροπος της Κομισιόν Μ. Τίσεν εξέφρασε πρόσφατα την ικανοποίησή της γιατί η σημερινή κυβέρνηση και οι προηγούμενες κατάφεραν να μειώσουν το κόστος εργασίας και να το ευθυγραμμίσουν με την παραγωγικότητα.

Αυτές τις πολιτικές επιλογές σφαγιασμού των εργατικών εισοδημάτων διαφημίζει ως θετική αλλαγή της εικόνας της Ελλάδας, χάρη στην πολιτική του, ο πρωθυπουργός.

Οι υποσχέσεις ότι η κατάσταση του λαού θα βελτιωθεί ριζικά με την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και την παραγωγή νέου πλούτου είναι απατηλές και επικίνδυνες. Ας δούμε κατ' αρχάς τι αποδεικνύει η μέχρι σήμερα διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι μονοπωλιακοί όμιλοι συνεισφέρουν σήμερα λιγότερο από 5% στα ετήσια φορολογικά έσοδα της χώρας. Οι εφοπλιστές πληρώνουν για ετήσιους φόρους τα ναύλα 2-3 ημερών μόνο. Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν απάλλαξε το λαό από τα μνημόνια, ούτε τα αμφισβήτησε σε τελευταία ανάλυση, αλλά αντίθετα στη βάση των δύο προηγουμένων μνημονίων θεμελίωσε και το δικό της μνημόνιο, γι' αυτό άλλωστε και το ψήφισαν από κοινού και η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.

Ο πρωθυπουργός υπερηφανεύεται για τη δήθεν "αριστερή" ιδεολογία του σε διάκριση από το νεοφιλελευθερισμό της ΝΔ, στην οποία -ιδεολογία- αποδίδει και τη δήθεν κοινωνική του ευαισθησία. Αυτή είναι η ιδιαίτερη τακτική εξαπάτησης του λαού και βέβαια σε αυτό τον βοηθούν πάρα πολύ καλά και τα άλλα κόμματα και μερίδα των ΜΜΕ που του προσδίδουν προφίλ αριστεροσύνης για να εξαπατά το λαό.

Η κυβέρνηση εφάρμοσε τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων και πήρε πρόσθετα.

Η φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα συνεχίστηκε κυρίως μέσω της αύξησης των εμμέσων φόρων, που κατατρώγουν τα λαϊκά εισοδήματα. Μείωσε το αφορολόγητο, αύξησε το ΦΠΑ, το φόρο στα καύσιμα, στα ποτά και τα τσιγάρα, διατηρώντας ταυτόχρονα το σύνολο των μέτρων που επέβαλε η φοροεπιδρομή των προηγούμενων κυβερνήσεων: ΕΝΦΙΑ, Τέλος Αλληλεγγύης, Τέλος Επιτηδεύματος κ.ά. Το νέο πακέτο φορολογικών μέτρων ξεπέρασε τα 3 δισ. ευρώ.

Τώρα, προσφέρει φοροαπαλλαγές στους ντόπιους και ξένους επενδυτές άνω των 20 εκατ. ευρώ, αποσιωπώντας ότι και σε αυτές τις επενδύσεις, μέσω τραπεζών και άλλων επενδυτικών προγραμμάτων, πάλι οι εργαζόμενοι πληρώνουν με τη φορολογία τους όλους αυτούς.

Και τι υποσχέθηκε ως ελάφρυνση των εργαζομένων; Αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα κάτω των 9.000 ευρώ ετησίως!

Επέβαλε νέες περικοπές στο ύψος των συντάξεων, αυξήσεις σε εισφορές για σύνταξη, Υγεία σε χιλιάδες αγρότες, νέους επιστήμονες, επαγγελματίες, αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης.

Κι όλα αυτά τα μέτρα αποδείχνονται βέβαια ότι δεν είναι προσωρινά.

Κυρίες και κύριοι,

Πρόκειται για μέτρα τα οποία από τη μια στοχεύουν να βάλουν την ακραία φτώχεια "κάτω από το χαλί" και από την άλλη να αποτελέσουν όχημα για τη συρρίκνωση ή και την κατάργηση προνοιακών επιδομάτων, άλλων κοινωνικών παροχών, που δίνονταν σε τμήματα του πληθυσμού και τώρα καταργούνται.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το τρίτο μνημόνιο προβλέπει το κόψιμο 900 εκατ. ευρώ κατ' έτος από τον κρατικό προϋπολογισμό που προορίζονται για την Πρόνοια, ενώ μόνο από την κατάργηση του ΕΚΑΣ, που παίρνουν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, προσδοκά να εξοικονομήσει 2,4 δισ. ευρώ μέχρι και το 2019.

Στο λεξιλόγιο του κεφαλαίου και των κομμάτων του, η λεγόμενη κοινωνική πολιτική ταυτίζεται με την ανακύκλωση της φτώχειας και τη διαχείριση των πιο ακραίων μορφών της.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να συμβιβάσει το λαό μας με τη μίζερη ζωή και τη φτώχεια, να ρίξει στα "πατώματα" κυριολεκτικά την απαιτητικότητα που πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να επιβάλει ως κριτήριο των κρατικών παροχών και των λαϊκών δικαιωμάτων δήθεν τις αντοχές της οικονομίας και όχι τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις και στη χώρα μας.

Κυρίες και κύριοι,

Ανάμεσα στα μέτρα που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας για 2,5 εκατ. ανασφάλιστους. Βέβαια, πόσο δωρεάν και καθολική είναι, όμως, αυτή η πρόσβαση για ανθρώπους ανέργους, φτωχούς, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν να φάνε, είναι το μεγάλο ερωτηματικό για όλο το λαό.

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του προγράμματος, οι ανασφάλιστοι, όπως και οι ασφαλισμένοι, καλούνται να πληρώσουν εξ ολοκλήρου για την αγορά 2.500 εξετάσεων που δεν καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ. Καλούνται, επίσης, να πληρώνουν συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων και 1 ευρώ χαράτσι ανά συνταγή.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα τμήμα χρονίως πασχόντων, που χρειάζονται τακτικά θεραπείες και φάρμακα, θα οδηγηθούν αναγκαστικά να εγκαταλείπουν τη θεραπεία τους ή να συνεχίζουν με τις υποτυπώδεις υπηρεσίες των "κοινωνικών ιατρείων" και των "κοινωνικών φαρμακείων", αφού δεν θα έχουν να πληρώσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία ή ακόμα και τη ζωή τους.

Στην κατηγορία των μέτρων εξαπάτησης του λαού περιλαμβάνονται και τα "αντισταθμιστικά" που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για να αναπληρώσει τάχα τις απώλειες των 370.000 χαμηλοσυνταξιούχων που χάνουν το ΕΚΑΣ μέχρι και το 2019.

Τα "αντισταθμιστικά" (αν και όταν εφαρμοστούν λέμε εμείς) αναμένεται να κοστίσουν για φέτος στην κυβέρνηση 50-60 εκατ. ευρώ, όταν το εισόδημα που πρόκειται να αφαιρέσει μέχρι το 2019, μόνο από τους χαμηλοσυνταξιούχους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, είναι 2,4 δισ. ευρώ!

Παραπέρα. Τα στοιχεία του ΙΚΑ είναι αποκαλυπτικά για τη μείωση του μέσου μισθού και την ταυτόχρονη αύξηση της μερικής απασχόλησης, ιδιαίτερα την τελευταία τετραετία. Και, βέβαια, την τελευταία τετραετία δύο χρόνια από αυτά ήταν συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και δύο επίσης πλέον χρόνια από αυτά είναι συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Όλο το αστικό πολιτικό φάσμα επί σκηνής και αντιλαϊκής πρακτικής: Δεξιά - αριστερά - κέντρο - κεντροαριστερά και δεν συμμαζεύεται. Απόρροια, λοιπόν, της κατάστασης αυτής είναι και η μείωση του μέσου μισθού των θέσεων πλήρους απασχόλησης κατά 15,43% την τετραετία αυτή.

Εντυπωσιακή είναι και η άνοδος της μερικής απασχόλησης! Στοιχείο που δείχνει ότι η επέκταση της υποαπασχόλησης, της μερικής απασχόλησης είναι από τους βασικότερους λόγους αύξησης της απασχόλησης, μόνο που αυτό σημαίνει ότι μια θέση πλήρους απασχόλησης μοιράστηκε σε δύο ή και τρεις εργαζόμενους. Και πρόκειται αυτό το πράγμα για μόνιμη πλέον κατάσταση και όχι προσωρινή.

Συγκρίνοντας την ποσοστιαία άνοδο των θέσεων μερικής απασχόλησης (73,85%) με αυτή των θέσεων πλήρους απασχόλησης (8,69%), κατά την περίοδο 2012-2016, προκύπτει το προφανές συμπέρασμα της ραγδαίας επέκτασης και κυριαρχίας όλων των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Είναι φανερό, λοιπόν, για ποιον "δουλεύει" και ποιον υπηρετεί αυτή η νομοθεσία. Σε συνθήκες κρίσης, οι επιχειρηματικοί όμιλοι κατάφεραν να μειώσουν δραστικά το λεγόμενο κόστος εργασίας, όπως το λένε αυτοί, πιο σωστά τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους, αυξάνοντας το ποσοστό του κέρδους. Έτσι διαμορφώνονται οι όροι, οι περίφημοι, για βελτίωση του "επιχειρηματικού κλίματος" και για την "προσέλκυση επενδύσεων", που, μαζί με τις κάθε είδους επιδοτήσεις και άλλα προνόμια που δίνονται στο κεφάλαιο, τίθενται από την κυβέρνηση ως βασικές προϋποθέσεις για την ανάκαμψη που ευαγγελίζονται.
Οπωσδήποτε όμως αυτά αφορούν μόνο τους ομίλους, το κεφάλαιο και ένα μόνο ελάχιστο ποσοστό μεσαίων. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων ΕΒΕ είναι παραμύθι η "δίκαιη ανάπτυξη".
Με βάση έρευνα του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ, που "προβλέπει" την οικονομική κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για το β' εξάμηνο του 2016, μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένονται περισσότερα από 18.000 νέα "λουκέτα" σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, περίπου όσα καταγράφηκαν και το α' εξάμηνο του 2016.
Επιβεβαιώνεται ότι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ έχουν μεγάλη δυσκολία να συντηρήσουν ακόμα και τις ίδιες τις οικογένειές τους, πολύ περισσότερο δεν έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν εργασία και σε άλλους, που σήμερα είναι άνεργοι.
Από αυτήν τη σκοπιά είναι βέβαιο ότι και τα προγράμματα που μετατρέπουν το επίδομα ανεργίας σε "επιδότηση εργασίας" και τα οποία η κυβέρνηση λέει ότι σκοπεύει να τα κατευθύνει στη στήριξη τάχα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αργά ή γρήγορα θα αξιοποιηθούν για την παροχή τζάμπα, πραγματικά, εργαζομένων στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Το ίδιο αντίκρισμα θα έχουν και άλλα μέτρα που ανακοίνωσε αυτήν την περίοδο η κυβέρνηση για να εξωραΐσει την πίεση που δέχονται οι μικροί από την αντιλαϊκή πολιτική της.

Και δεν φτάνουν όλα αυτά. Η κυβέρνηση επέβαλε τον αυτόματο δημοσιονομικό "κόφτη". Οι περικοπές του "κόφτη" θα προέρχονται κατά 45% από μειώσεις σε μισθούς, κατά 15% από μειώσεις σε συντάξεις, κατά 20% από αυξήσεις των έμμεσων φόρων και κατά 20% από μειώσεις στις δαπάνες, από τις οποίες βέβαια εξαιρούνται οι δαπάνες για τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου.

Ξεκίνησε επίσης τη σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, με την όποια "προστασία" να σταματά στα τέλη του 2018. Έδωσε τη δυνατότητα στα διάφορα funds να δημιουργούν εταιρείες ειδικού σκοπού στις οποίες θα μεταβιβάζονται τα "κόκκινα" δάνεια.

Όχι μόνο συνέχισε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων από εκεί όπου την είχαν αφήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, παραχωρώντας στους επιχειρηματικούς ομίλους τον ΟΛΠ, τα αεροδρόμια, το Ελληνικό κλπ., αλλά προχώρησε και στη δημιουργία του υπερταμείου στο οποίο μεταβίβασε το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, το οποίο θα συνδιαχειρίζεται για 99 χρόνια με τους δανειστές τη δημόσια περιουσία με σκοπό αφ' ενός την απομείωση του χρέους και αφ’ ετέρου τη χρηματοδότηση των επενδύσεων. Προχώρησε στη δημιουργία νέου αναπτυξιακού νόμου, παρέχοντας φοροαπαλλαγές, αλλά και νέα χρηματοδότηση στους ομίλους.

Στάχτη στα μάτια του λαού είναι η παραχώρηση κάποιων χώρων στους δήμους και, μάλιστα, χωρίς ούτε καν οικονομικές προϋποθέσεις κάποιας στοιχειώδους αξιοποίησής τους.

Εξίσου όμως αποκαλυπτικά είναι τα επόμενα μέτρα και οι πολιτικές που προκρίνει η κυβέρνηση για να έρθει η περιβόητη "δίκαιη ανάπτυξη". Τα βήματα που παρουσίασε ο πρωθυπουργός για να λήξει η 2η αξιολόγηση και για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους αποκαλύπτουν τι κρύβεται πίσω από τις διακηρύξεις και από τα διάφορα συνθήματα.

Στην ουσία, η κυβέρνηση προωθεί νέα αφαίμαξη, με φόρους και περικοπές δαπανών, επιπρόσθετα 2 δισ. ευρώ το 2017 σε σχέση με φέτος και άλλα επιπρόσθετα 3,5 δισ. ευρώ το 2018. Αυτό θα προβλέπει το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που θα υποβάλει τις επόμενες μέρες. 5,5 δισ. ευρώ επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα το χρόνο μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Από πού προορίζεται να βρεθούν αυτά τα επιπλέον 5,5 δισ. ευρώ; Η απάντηση είναι απλή. Από τη φορολόγηση του λαού και τον περαιτέρω περιορισμό των κρατικών δαπανών για Υγεία, για Παιδεία, για Κοινωνική Ασφάλιση, για Πρόνοια.

Πάνω απ’ όλα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για το νέο, αποφασιστικό χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων, απαγορεύοντας de facto απεργίες και την πάλη των εργαζομένων, απελευθερώνοντας τις ομαδικές απολύσεις. Όσο και αν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω απ’ το ευρωπαϊκό κεκτημένο ο Αλ. Τσίπρας και ο "δήμιος" -να τον ονομάσω έτσι- των εργασιακών δικαιωμάτων Κατρούγκαλος, η κοινή στάση των βιομηχάνων και της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη. Προσπαθούν να ξεδοντιάσουν το εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα, να αφήσουν τους εργαζόμενους χωρίς κανένα όπλο στην ταξική πάλη. Τα σχέδια αυτά πρέπει να συναντήσουν ισχυρές αντιστάσεις. Είναι αιτία πολέμου.

Το ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων είναι αποκαλυπτικό της υποκρισίας, της δήθεν προγραμματικής διαφοροποίησης ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ.

Με τα ίδια κόλπα που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ, την αποκρατικοποίηση μέσω διάθεσης μετοχών στο χρηματιστήριο, την προσωρινή διατήρηση του 51% των μετοχών στο κράτος, τις συμβάσεις παραχώρησης αντί της απ’ ευθείας πώλησης κρατικών υποδομών και γης, πλασάρει τώρα ως "αριστερή" πολιτική αυτές όλες τις ρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου.

Άλλωστε, στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς κάθε επιχείρηση, ανεξάρτητα από το ποσοστό του κράτους στη μετοχική της σύνθεση, λειτουργεί και θα λειτουργεί με γνώμονα την κερδοφορία της και σε βάρος των εργαζομένων της και των λαϊκών οικογενειών, που αποτελούν την πελατεία της είτε στην Ενέργεια ή στην ύδρευση, στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Ακόμα και όταν το κράτος διατηρεί την πλειοψηφία των μετοχών, αυτές οι επιχειρήσεις δεν λειτουργούν με γνώμονα μόνο το κοινωνικό συμφέρον.

Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, όπως στα δίκτυα μεταφοράς, όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ανταγωνίζονται τα πρώην κρατικά μονοπώλια στην Ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στην ύδρευση, προτιμούν να υπάρχει ρυθμιστικός ρόλος του κράτους ώστε να μην υπάρχει προνομιακή αξιοποίησή τους από τις συγκεκριμένες πρώην κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα με τον ΑΔΜΗΕ. Οι συμβάσεις παραχώρησης και οι συμπράξεις με ιδιώτες επενδυτές συνολικά επιβεβαιώνουν όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σ’ όλη την ΕΕ όσα προαναφέραμε.

Σχετικά με τη "διαπραγμάτευση του χρέους", ο Αλ. Τσίπρας αποδέχεται να το πληρώσει εξ ολοκλήρου ο λαός, ενώ ο λαός δεν ευθύνεται στο ελάχιστο γι’ αυτό το χρέος, ούτε ωφελήθηκε πολύ περισσότερο από τη διόγκωση του κρατικού χρέους.

Είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που περιμένουν με χαρά την επαναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής του χρέους γιατί αυτό μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερες επιδοτήσεις τους, ακόμα μεγαλύτερα πακέτα κρατικής στήριξής τους.

Εξίσου απατηλές είναι οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι μπορεί να αποκτήσει φιλολαϊκό προσανατολισμό η ΕΕ μέσα από τις παρεμβάσεις μιας συμμαχίας των κρατών του Μεσογειακού Νότου ή από μια συντονισμένη δράση των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών.

Οι όποιες διαφορές του Τσίπρα με τον Όλαντ, τον Ρέντσι και τους άλλους και με τη γερμανική κυβέρνηση δεν αφορούν το συμφέρον του λαού. Στη Γαλλία η κυβέρνηση Ολάντ ψήφισε τον αντεργατικό νόμο "Ελ Κομρί", προωθεί το 12ωρο σε ημερήσια βάση, το 48ωρο τη βδομάδα, τις απλήρωτες υπερωρίες. Στην Ιταλία απελευθερώνονται οι απολύσεις και επιβάλλονται συμβάσεις με μηδενικά δικαιώματα. Όλες οι κυβερνήσεις του Μεσογειακού Νότου προωθούν αναδιαρθρώσεις για να διασφαλίσουν φθηνή εργατική δύναμη, μείωση μισθών, μείωση μεροκάματων, μείωση δικαιωμάτων.

Οι προτάσεις τους για την αλλαγή δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, την αύξηση της κοινοτικής χρηματοδότησης των επενδύσεων, την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης στοχεύουν τελικά να διασφαλίσουν μεγαλύτερη κρατική και κοινοτική στήριξη των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων τους, ιδιαίτερα στο βιομηχανικό και τραπεζικό τομέα.

Η ΝΔ παρακολουθεί και βλέπει με λύπη και πολιτική αμηχανία τον ΣΕΒ, τους θεσμούς της Ευρώπης και υπερατλαντικούς, να επικροτούν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, που κάνει πιο αποτελεσματικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του συστήματος.

Η ΝΔ προβάλλει τη δική της αντιλαϊκή πρόταση, αφού με τον τίτλο "λιγότεροι φόροι" απευθύνεται κυρίως στο κεφάλαιο και λέγοντας "λιγότερες κρατικές δαπάνες" εννοεί το πετσόκομμα κυρίως όσων κρατικών κονδυλίων έχουν ακόμα απομείνει για τις λαϊκές, τις κοινωνικές ανάγκες, γιατί δεν έχουν απομείνει και πάρα πολλά.

Έτσι η κάλπικη για το λαό αντιπαράθεση εστιάζεται στα θέματα της διαφθοράς και της αποτελεσματικότητας της διοίκησης ή της διαχείρισης.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει και προβάλλει αγωνιστικά ότι μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού με βάση τις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σε αυτήν εδώ τη χώρα, αν απαλλαγεί η παραγωγή και η οικονομία από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Ας σκεφτούμε, γιατί σήμερα εισάγουμε γάλα, ζωοτροφές, γεωργικά λιπάσματα και φάρμακα, κρέας, ζάχαρη.

Γιατί μια τόσο πλούσια χώρα σε ενεργειακές πηγές, όπως η Ελλάδα, έχει χιλιάδες νοικοκυριά σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας.

Γιατί δεν έχουν αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού τα εγχώρια κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Γιατί έχει σταματήσει η οικοδομή ενώ υπάρχουν τόσα έργα που χρειάζεται να γίνουν, αντιπλημμυρικής αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας και πρέπει να γίνουν άμεσα.

Οι πρόσφατες πυρκαγιές στη Θάσο, στη Χίο κ.α., οι πλημμύρες και εδώ στο Θερμαϊκό, στη Θεσσαλία, στη Μεσσηνία, σε άλλα σημεία της Ελλάδας απαιτούν τέτοια άμεσα μέτρα.

Όποιο πρόβλημα, όποιον κλάδο και αν διαλέξουμε, αναδεικνύεται η υπεροχή της πρότασης του ΚΚΕ για κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, για επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, η υπεροχή του σοσιαλισμού. Αναδεικνύονται οι δυνατότητες μιας παραγωγής που σχεδιάζεται με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στη σημερινή, της κρίσης, της λιτότητας για το λαό και γενικότερα αυτής όπου βασιλεύει το καπιταλιστικό κέρδος.

Για να σαλπίσει αυτός ο δρόμος, πρέπει ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη πρώτα απ’ όλα, να οργανώσει την αντεπίθεση της, με αφετηρία την απαίτηση να ανακτηθούν οι απώλειες της περιόδου πριν την κρίση. Να μην περιμένει λύσεις από τα πάνω, από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της. Να οργανώσει τον αγώνα της, να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης μέσα στο εργατικό κίνημα. Αντίστοιχα, στο κίνημα των μικρομεσαίων αγροτών, των ΕΒΕ, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν επιτέλους οι κοινωνικές ανάγκες, με το λαό στο τιμόνι της εξουσίας. Να προετοιμαστεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα για τις αναγκαίες μεγάλες ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.

Ουσιαστική ανακούφιση για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, χωρίς την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου που φυλάει σαν κόρη οφθαλμού και το προωθεί η σημερινή κυβέρνηση.
Διέξοδος για την εργατική τάξη, για τους αυτοαπασχολούμενους αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, για τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς οργάνωση της πάλης με κριτήριο αυτές τις σύγχρονες ανάγκες τους, χωρίς τη συγκέντρωση όλων των απαραίτητων δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, με ανατροπή τελικά της εξουσίας του κεφαλαίου».