αυτά που λέει το ΚΚΕ αγγίζουν τα προβλήματα των εργαζομένων και δείχνουν τη διέξοδο.
Χαρακτήρισε πολύ επικίνδυνες τόσο τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή όσο και τις δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν που αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάνης. Στο ερώτημα για το ενδεχόμενο εκλογών, απάντησε ότι δεν αποκλείεται, προσθέτοντας ότι προς το παρόν ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει σε ανασχηματισμό.
Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:
- Εμείς εδώ δίνουμε περισσότερο βάση όχι στα 10, 20, 30, 40 χρόνια φαγούρας, αλλά στα προβλήματα της κοινωνίας. Βέβαια, ελεγχόμαστε για τον τρόπο με τον οποίο τα προσεγγίζουμε, αλλά, κ. Γενικέ, το ξέρετε κι εσείς πάρα πολύ καλά ότι με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής περίπου ο μισός πληθυσμός ζει κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό είναι γεγονός.
- Μα έτσι είναι, αφού τα τελευταία χρόνια έχει
μειωθεί κατά 50% το βιοτικό επίπεδο, το εισόδημα του κάθε εργαζόμενου σε
αυτή εδώ τη χώρα. 50% ξέρετε τι σημαίνει; Μέσος όρος είναι αυτό ή το
προσεγγίζει ή σε κάποιες κατηγορίες το έχει ξεπεράσει κιόλας.
- Συγκλονιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι
στον ιδιωτικό τομέα το 54% των εργαζομένων δουλεύει με μορφές ή
προσωρινής εργασίας ή εκ περιτροπής εργασίας ή μερικής απασχόλησης,
δηλαδή κάποιες μέρες ή κάποιες ώρες της εβδομάδας. Τι θα εισπράξει για
να ζήσει, τι θα εισπράξει για να καταναλώσει, τι θα προσφέρει στα
ασφαλιστικά ταμεία; Αυτό είναι συγκλονιστικό επίσης…
- Και δυστυχώς η κυβερνητική προπαγάνδα αυτό το
παρουσιάζει ως μεγάλο επίτευγμα. Ως μείωση της ανεργίας. Τη στιγμή που
μόνο τα επίσημα στοιχεία, τα δικά τους, δείχνουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο,
με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης κλπ., έχουν αυξηθεί κατά 39% οι
προσλήψεις - με αυτό τον χαρακτήρα έστω- και έχουν ταυτόχρονα αυξηθεί το
ίδιο χρονικό διάστημα κατά 117% οι απολύσεις. Καταλαβαίνετε, είναι
συγκεκριμένο στοιχείο αυτό.
- Θα κάνω και σε εσάς τις λεγόμενες σκληρές
δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Λέτε πράγματα τα οποία είναι σωστά, όπως για
παράδειγμα η Πρόταση Νόμου την οποία καταθέσατε για τις συλλογικές
συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό. Αλλά λέει ο Έλληνας πολίτης «δηλαδή τι
θέλει ο Κουτσούμπας, τι θέλει το ΚΚΕ, σώνει και καλά να γίνω
κομμουνιστής»; Δηλαδή καλείτε τον κόσμο να υποστηρίξει τις θέσεις σας
και να γίνουν κομμουνιστές; Αντιλαμβάνεστε πώς το εννοώ…
- Βεβαίως το αντιλαμβάνομαι κι είναι ένα ερώτημα του
κόσμου, μου το λένε και εμένα. Όμως κοιτάξτε να δείτε, για παράδειγμα η
συγκεκριμένη Πρόταση Νόμου που αναφέρεστε, που καταθέσαμε για τις
συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την κατοχύρωσή τους, μια σειρά ζητήματα
που αφορούν τον κατώτερο μισθό κλπ. αυτά ήταν Πρόταση Νόμου που δόθηκε
στα κυβερνητικά κόμματα και σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στο
ΚΚΕ, 513 Σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων από όλη την
Ελλάδα. Τα οποία έκαναν μια μεγάλη, μια τεράστια διαδήλωση για τα
σημερινά δεδομένα όπου υπάρχει δυσκολία, υπάρχουν όλα αυτά τα
προβλήματα, έξω από τη Βουλή, στο Σύνταγμα. Και την κατέθεσαν στα
κόμματα της Βουλής, πλην Χρυσής Αυγής.
Αμέσως το ΚΚΕ, ως είχαμε υποχρέωση, την καταθέσαμε ως
Πρόταση Νόμου στην κυβέρνηση, στην κυβερνητική πλειοψηφία, καλέσαμε και
τα άλλα κόμματα να το ψηφίσουν. Πράγμα που το απέρριψαν. Βεβαίως, αυτή
δεν είναι πρόταση μόνο του ΚΚΕ, είναι πρόταση ευρύτερα της ελληνικής
κοινωνίας, των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Αυτά τα σωματεία δεν
ανήκουν καν, ούτε συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, το οποίο δεν είναι βέβαια ούτε
παράρτημα του ΚΚΕ ούτε παράταξη του ΚΚΕ, απλά οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ,
το στηρίζει. Το ΠΑΜΕ είναι φορέας συσπείρωσης Σωματείων, Ομοσπονδιών,
Εργατικών Κέντρων, γύρω στους 400 τέτοιοι φορείς συμμετέχουν. Την
Πρόταση Νόμου στήριξαν 513. Άλλοι 100 περίπου, δεν θυμάμαι ακριβώς το
νούμερο, που δεν είχαν σχέση με το ΠΑΜΕ. Οι πλειοψηφίες στις διοικήσεις
τους είναι από άλλα πολιτικά κόμματα, άλλες δυνάμεις, ανένταχτοι κλπ.
Και κατέθεσαν από κοινού, συμπαρατάχθηκαν με το ΚΚΕ, συμπαρατάχθηκαν με
τους κομμουνιστές συνδικαλιστές μέσα στο κίνημα και διαδήλωσαν και πήγαν
στη Βουλή και κατέθεσαν την Πρόταση Νόμου.
Άρα δεν είναι «θέλει ο Κουτσούμπας, θέλει το ΚΚΕ -
κάντε τα όλα», είναι ότι αυτά που λέει το ΚΚΕ σήμερα ακουμπάνε ακριβώς
τα προβλήματα των εργαζομένων και δίνουν αυτή τη διέξοδο.
- Άλλωστε οι συντάξεις και οι μισθοί δεν κόπηκαν μόνο στους κομμουνιστές…
- Ε, βέβαια. Σε όλο τον κόσμο κόπηκαν. Άρα πρέπει να
παλέψουμε όλοι μαζί σ’ αυτά τα πραγματικά προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα
πρέπει να θέσουμε και το ζήτημα της προοπτικής. Γιατί πολλοί σου λένε
«ρε αδερφέ, δεν έχουν χρήματα - το κράτος δεν έχει λεφτά»...
- Εδώ είναι ο αντίλογος. Είμαστε μια φτωχή
χώρα, λένε, είμαστε μία χώρα που υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε τρία
μνημόνια, να κάνουμε κάποιες συμφωνίες, να είμαστε συνεπείς απέναντι
στους δανειστές μας, μπορεί αυτά να ακούγονται καλά, αλλά αγγίζουν τα
όρια της ουτοπιστικής αντίληψης και όχι της ρεαλιστικής αντιμετώπισης
των σημερινών προβλημάτων της κοινωνίας. Τι απαντάτε;
- Κατ' αρχάς, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν
έχει συμφωνήσει με τα μνημόνια ούτε με αυτές τις αντεργατικές πολιτικές
και τους νόμους. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερον, για το αν υπάρχουν χρήματα και αν έχει
δυσκολίες, να σας πω το εξής: Όλα αυτά τα ζητήματα που αναφέρονται και
στη συγκεκριμένη Πρόταση Νόμου, που κατέθεσαν τα συνδικάτα, όπως οι
συλλογικές διαπραγματεύσεις, η κατοχύρωση ξανά των Συλλογικών Συμβάσεων
Εργασίας, είναι ζητήματα για πάλη, για διεκδίκηση. Λέει δηλαδή ο νόμος
στο πρώτο του μέρος ότι θα πρέπει να καθίσουν τα εργατικά σωματεία, θα
πρέπει να καθίσουν οι εργοδότες και να συζητήσουν τη ΣΣΕ, να
κατοχυρωθούν οι συλλογικές συμβάσεις. Δεν γίνεται να υπάρχει μόνο η
αυθαιρεσία του εργοδότη, θα πρέπει να διαπραγματευθούν, διεκδικώντας οι
εργαζόμενοι. Βεβαίως, ο νόμος ρητά να κατοχυρώνει -λέμε εμείς, λένε τα
συνδικάτα, λέει η πλειοψηφία των εργαζομένων- ότι πρέπει να προωθείται η
ευνοϊκότερη μεταχείριση των ίδιων των εργαζομένων γιατί είναι τα μόνιμα
υποζύγια. Άρα, λοιπόν, αυτό δεν είναι «κόστος» για παράδειγμα του
κράτους. Λέω τώρα για τα χρήματα που λέτε, είναι ζήτημα διεκδίκησης.
Άρα, λοιπόν, και στην προηγούμενη κατάσταση, όπου
ήταν κατοχυρωμένες οι συλλογικές συμβάσεις πάλι γίνονταν αγώνες για να
διεκδικήσουν, να πάρουν κάτι καλύτερο, να ανεβάσουν την τιμή της
εργατικής δύναμης. Γιατί σε αυτό εδώ το σύστημα, το βάρβαρο, το
καπιταλιστικό, αυτό που είναι δηλαδή, αυτό που πουλάει ο εργάτης, αυτό
που τέλος πάντων διαπραγματεύεται με την εργοδοσία είναι η εργατική του
δύναμη, είναι τα μπράτσα του, τα πόδια, το μυαλό του, η πνευματική
δουλειά. Είναι όλα αυτά που συνιστούν αυτό που λέμε εργατική δύναμη…
αυτό διαπραγματεύεται. Ο καπιταλιστής έχει τα κεφάλαια, έχει τα μέσα και
του λέει «λοιπόν, έλα εδώ σε παίρνω» και εκεί γίνεται η διαπραγμάτευση.
Για να μιλάμε καθαρά, έτσι είναι η ιστορία. Άρα λοιπόν εκεί πρέπει να
έχει κάτι να διεκδικήσει, να μπορεί να το διεκδικήσει. Όταν του
απαγορεύεις ακόμα και τη διεκδίκηση, να ζητήσω από τον εργοδότη ότι
ξέρεις «συμφωνήσαμε τόσο, γιατί δεν το τηρείς;»…
- Εσείς λέτε αυτά και σε λίγη ώρα, που θα
έχει έρθει η κ. Βελκουλέσκου, θα συζητηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα
συνδικαλίζεται ο Έλληνας, θα συζητηθεί πώς θα γίνονται και αν θα
γίνονται ελεύθερες ή με ποιους περιορισμούς οι απολύσεις, εάν θα πρέπει
να αλλάξει ο κατώτατος και να γίνει υποκατώτατος, εάν θα πρέπει να
υφίσταται ο διαχωρισμός νέος και μεγαλύτερος εργαζόμενος, με το άλλο
κόλπο, δεν είναι νέος σε ηλικία, αλλά νέος στην εργασία. Μπορεί να είσαι
45 ετών και να μπαίνεις στη δουλειά και να παίρνεις τον υποκατώτατο,
αυτή είναι μια από τις προτάσεις του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή λοιπόν που
λέτε εσείς να γίνει αυτή η διεκδίκηση απ’ την πλευρά των εργαζομένων, η
κυβέρνηση λέει ότι πρέπει να έχει την έγκριση των δανειστών. Εσείς τι
λέτε;
- Αυτό που λέτε. Δηλαδή, αυτή η κυβέρνηση όπως και οι
προηγούμενες έχουν ουσιαστικά συμφωνήσει με το ΔΝΤ, με την ΕΕ, με το
κουαρτέτο ότι πρέπει «να γονατίσουμε πάση θυσία τον ελληνικό λαό, τους
εργαζόμενους» για να μπορέσουν να κερδίσουν κάποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι,
κάποια μεγάλα συμφέροντα για να μπορεί να προχωρήσει η κερδοφορία του
κεφαλαίου. Γιατί αυτοί όταν λένε «ανάκαμψη» δεν εννοούν ανάκαμψη των
λαϊκών εισοδημάτων, ανάκαμψη της οικονομίας σε όφελος του λαού. Αυτοί
εννοούν ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών, τι θα βάλει δηλαδή ο
μεγαλοεπιχειρηματίας στην τσέπη του, για το τι θα βάλει το μονοπώλιο για
να μπορέσει να κάνει νέες επενδύσεις και για να μπορεί να
εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο. Μου έλεγε ένας εργαζόμενος «καλά είναι
κακό να έχει κερδοφορία ο εργοδότης; Αν έχει κερδοφορία αυτός θα έχω και
γω δουλειά». Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν γίνεται να έχει και
κερδοφορία ο μεγαλοεπιχειρηματίας και να απολαμβάνει δικαιώματα και ο
εργαζόμενος. Δηλαδή να έχει καλό μισθό, καλή σύνταξη, καλή Ασφάλιση,
καλή Υγεία και όλα τα παρεπόμενα που συνιστούν την αναπαραγωγή της
εργατικής δύναμης, δηλαδή να μπορεί να ζει την οικογένειά του και να ζει
ανθρώπινα, όχι πλουσιοπάροχα αλλά ανθρώπινα. Δεν πάνε μαζί αυτά. Αν θα
έχει κέρδη ο καπιταλιστής και θα αυξάνει την κερδοφορία του, θα πηγαίνει
όλο και πιο κάτω ο εργαζόμενος, πάντως και τα δύο μαζί δεν γίνονται.
- Η σημερινή κυβέρνηση, αν όχι στο σύνολό
της, κάποια απ’ τα στελέχη της χαρακτηρίζουν πολιτική ήττα τις συμφωνίες
αυτές, οι οποίες έχουν γίνει εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Από την
άλλη πλευρά όμως λένε ότι υποχρεώθηκαν να το κάνουν για να σώσουν την
πατρίδα. Αν δεν είχε υπογραφεί αυτή η συμφωνία θα είχαμε φύγει από την
ΕΕ, από το ευρώ, τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα, θα έκλειναν οι
τράπεζες, ο κόσμος δεν θα μπορούσε να πάρει μισθούς και συντάξεις. Πάνω
σ’ αυτό τι έχετε να πείτε;
- Προς το παρόν δεν έχουν σώσει ούτε την πατρίδα των
καπιταλιστικών κερδών και των λίγων ούτε την πατρίδα της πλειοψηφίας των
εργαζομένων, του λαού. Διότι σε μια πατρίδα υπάρχουν «δύο πατρίδες» για
να συνεννοούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε από κάποιους που
παριστάνουν τους σούπερ εθνικιστές. Σε μια πατρίδα υπάρχει η πλειοψηφία
που είναι οι εργάτες, οι καταπιεσμένοι, οι φτωχοί αγρότες, οι
επαγγελματίες, οι νέοι, οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, που θέλουν
να επιβιώσουν και παλεύουν με το μεροκάματο για μια ανθρώπινη ζωή και
υπάρχουν οι λίγοι, είτε εγχώριο κεφάλαιο είτε ξένο δεν έχει σημασία,
γιατί κι αυτά μπλέκονται τώρα, στις μετοχικές εταιρείες είναι μέσα
Ισπανοί, Γάλλοι, Γερμανοί, από τη Βρετανία, από την Αμερική, Έλληνες,
ένα τουρλουμπούκι όπως θα λέγαμε απλά και λαϊκά, για να μην μπλέκουμε
τις πατρίδες των αστών.
- Εγώ αν συμφωνήσω τώρα με αυτά που ακούω από
τον ΓΓ του ΚΚΕ, η πρόταση που μου κάνει για να λύσουμε το πρόβλημά μας
ποια είναι; Να κάνουμε επανάσταση;
- Καλά, αν γινόταν και μπορούσε να την κάνει, δηλαδή
να βγει στους δρόμους και να είναι πραγματική επανάσταση, όχι σαν την
επανάσταση που έλεγε πριν ο Γιώργος Παπανδρέου, πιο πριν ο προηγούμενος,
τώρα ο Τσίπρας. Μιλάνε όλοι για επανάσταση, επαναστάσεις με φρου φρου
και αρώματα δεν γίνονται. Άμα θέλει ο λαός επανάσταση, την κάνει,
βγαίνει στους δρόμους, διεκδικεί την εξουσία, εμείς λέμε αυτός πρέπει να
πάρει την εξουσία…
- Και μετά;
- Οικοδομεί μια νέα κοινωνία, ένα νέο κράτος, να το
αλλάξει εκ βάθρων, να αλλάξει τις κοινωνικές σχέσεις, με κοινωνικοποίηση
των μέσων παραγωγής…
- Με τι νόμισμα και με ποιες συμμαχίες, που θα βρεθούμε απομονωμένοι όπως λένε κάποιοι άλλοι.
- Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο, δεν είναι τίποτε
άλλο. Μπορεί να είναι και εθνικό νόμισμα, μπορεί να είσαι και στα
πλαίσια, σε μια τέτοια κοινωνία, μαζί με άλλες χώρες, που και οι λαοί οι
ίδιοι οδεύουν σ’ αυτήν την κατεύθυνση και συμφωνούν να βαδίσουν σε μια
κοινωνία που θα έχει στο στόχαστρό της την ικανοποίηση των ευρύτερων
λαϊκών αναγκών. Βεβαίως, μπορείς να προχωρήσεις σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
- Βλέπω σήμερα στο πρωτοσέλιδο του
«Ριζοσπάστη» για το θέμα της συνεχιζόμενης εντεινόμενης τουρκικής
προκλητικότητας. Ο Ερντογάν μάλιστα πάει να δημιουργήσει συνθήκες
κινήματος νεολαίας, το οποίο θέλει να αφυπνίσει γι’ αυτά τα «σύνορα της
καρδιάς τους» όπως λέει. Σας ανησυχεί το γεγονός;
- Είναι πολύ επικίνδυνες αυτές οι εξελίξεις και οι
δηλώσεις του Ερντογάν. Νομίζω δεν πρέπει να μένουμε μόνο -γιατί
συμβαίνει κι αυτό φυσικά- στο ότι το αξιοποιεί για εσωτερική κατανάλωση
και για να λύσει και εσωτερικά προβλήματα. Δεν είναι το κυρίαρχο όμως
αυτό, σ’ αυτή την περίπτωση. Το κύριο είναι -και το ξέρουμε απ’ την
ιστορική πείρα- ότι η εξωτερική πολιτική και εσωτερική πολιτική της
τουρκικής αστικής τάξης έχει στοχεύσεις, έχει σχεδιασμό. Θα σας θυμίσω
το ζήτημα με τα Ίμια, όταν έγινε ένα θερμό επεισόδιο, «σύγκρουση», ήταν
μείζον ζήτημα. Εκεί ακολούθησε και δεν αναφέρομαι μόνο στο «ευχαριστούμε
τις ΗΠΑ», που είπε τότε ως πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης, αυτό είναι ένα το
κρατούμενο, κυρίως αναφέρομαι στο τι ακολούθησε μετά. Είχαμε συμφωνία
στη Λισαβόνα, όπου για πρώτη φορά η Ελλάδα υπέγραψε το κείμενο που λέει
ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, δεν υπήρχε μέχρι τότε.
Άρα, το κάθε τι, ακόμη και το παραμικρό, μια βραχονησίδα, πολύ
περισσότερο αν υπάρξει μεγαλύτερη εμπλοκή, δηλαδή απόπειρα κατοχής ή
επέμβαση σε ένα μεγαλύτερο ακατοίκητο ή με φρουρά νησί ή κατοικημένο,
απ’ αυτά που έχει ως αμφισβητούμενες -που δεν είναι για εμάς- ζώνες η
Τουρκία, θα είναι πάρα πολύ σοβαρές εξελίξεις. Και μη μας επαναπαύει το
γεγονός, γιατί ακούω και την κυβέρνηση που λέει «Εντάξει στο ΝΑΤΟ
είμαστε, θα μας σώσει, είμαστε σύμμαχοι, δεν μπορεί, θα παρέμβει». Μα,
πάντα μέλη του ΝΑΤΟ ήμασταν κι αυτές οι αρνητικές εξελίξεις που έβαζαν
ένα λιθαράκι στη «νομιμοποίηση» των τουρκικών απαιτήσεων και
διεκδικήσεων στο Αιγαίο -παλιότερα στην Κύπρο- έρχονται και μένουν και
κατοχυρώνονται από συμφωνίες. Γιατί ξέρουν και οι ΝΑΤΟικοί και οι
Αμερικανοί και άλλες δυνάμεις να παίζουν τα δικά τους παιχνίδια, να
κάνουν τους συμβιβασμούς τους με χώρες που κάθε φορά επιλέγουν για τα
δικά τους γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα.
- Ένα τελευταίο ερώτημα. Παλεύει λέει η
κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας για την απομείωση του χρέους, την ποσοτική
χαλάρωση και ότι έτσι θα έρθει η ανάπτυξη χωρίς όμως αυτό να σημαίνει,
λένε, ότι θα έρθουν καινούργια μέτρα. Βέβαια, στελέχη της κυβέρνησης το
θέτουν -ο κ. Σκουρλέτης μας είπε «τι να την κάνω την ποσοτική χαλάρωση
και την απομείωση του χρέους αν έρθει ένα 4ο μνημόνιο». Φοβόσαστε ένα 4ο μνημόνιο, κ. Γενικέ;
- Η κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας κοροϊδεύει ξανά, λέει
ψέματα, λέει χοντρά ψέματα πλέον, παρότι υπάρχει πείρα στον ελληνικό
λαό, ότι απομείωση ή οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους δεν θα συνοδευτεί
από νέα αντιλαϊκά μέτρα και ότι οι πιστωτές, το ΔΝΤ, η ΕΕ και λοιποί δεν
θα ζητήσουν και νέα μέτρα, που σημαίνει νέο μνημόνιο, όπως και αν
ονομαστεί. Θα είναι νέο μνημόνιο, θα είναι συμφωνία πάνω σε αντεργατικά
μέτρα, που θα αφορούν πάλι και το ασφαλιστικό και το συνδικαλιστικό νόμο
και τις ομαδικές απολύσεις και τις εργασιακές σχέσεις και μια σειρά
άλλες πλευρές της οικονομίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Άρα το έχετε δεδομένο.
- Δεδομένο 100%. Δεν υπάρχει απομείωση χρέους χωρίς νέα μέτρα.
- Υπάρχει το ενδεχόμενο, το εξετάζετε κι εσείς ως σκέψη, το ενδεχόμενο να έχουμε εκλογές το επόμενο διάστημα; Γιατί ένα 4ο μνημόνιο δεν θα το αντέξει ο λαός.
- Δεν αποκλείεται, δεν εξαρτάται βέβαια μόνο απ’
αυτό. Θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες αν θα μπορέσει η κυβέρνηση
να συνεχίσει. Προς το παρόν απ’ ό,τι φαίνεται θα δοκιμάσει ανασχηματισμό
να φτιάξει λίγο την εικόνα της…
- Μέσα στην επόμενη εβδομάδα λένε.
- Ναι, ίσως και αυτό το Σαββατοκύριακο ή μετά…
- Έχετε πληροφορίες γι’ αυτό το Σαββατοκύριακο;
- Όχι, δεν έχω καμία πληροφορία, αλλά υπολογίζω ότι μπορεί να συμβεί αυτό.
