Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να δυναμώσει η συμμετοχή των γυναικών στον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για
όλους, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες, τα 50 και 55 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, αντί εργαζόμενοι και εργαζόμενες να αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Αυτό που απαιτείται είναι να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης των εργαζόμενων γυναικών στις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις, να μπουν μπροστά οι γυναίκες στον αγώνα των συνδικάτων και των άλλων φορέων του κινήματος για άδειες μητρότητας, με πλήρεις αποδοχές και μισθολογικά δικαιώματα, για μέτρα διευκόλυνσης της επιστροφής της εργαζόμενης μητέρας στη δουλειά με μειωμένα ωράρια, αλλά και δίκτυο δημόσιων και δωρεάν βρεφονηπιακών σταθμών και υποδομών για τη δημιουργική απασχόληση βρεφών, νηπίων, παιδιών. Για γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, κατοχύρωση σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών για τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών της.
Οι διεκδικήσεις αυτές και οι στόχοι πάλης κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που χαράζουν οι πολιτικές της ΕΕ για την υπηρέτηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Η ικανοποίησή τους προϋποθέτει οργάνωση, σύγκρουση και ρήξη με τα σχέδια, την πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, με στόχο της ανατροπή της. Για αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με εργατική εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα οργανώσει την οικονομία με αποκλειστικό κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών.
