Με τη συμμετοχή πολλών φίλων και οπαδών του Κόμματος, αλλά και
ανθρώπων που θέλησαν από πρώτο χέρι να ακούσουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ,
πραγματοποιήθηκε σήμερα Δευτέρα 16 Οκτώβρη η εκδήλωση της Τομεακής
Οργάνωσης Λέσβου του ΚΚΕ με θέμα «Αλήθειες και ψέματα για τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή βίντεο για την Οκτωβριανή Επανάσταση που έχει επιμεληθεί το ΚΚΕ. Ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον Παναγιώτη Μεντρέκα, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και στη συνέχεια
έγινε πλούσια συζήτηση πάνω στο θέμα.
Στο χώρο της συγκέντρωσης υπήρχε έκθεση φωτογραφίας από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση καθώς επίσης και έκθεση βιβλίων της «Σύγχρονης Εποχής».
Παραθέτουμε αποσπάσματα από την ομιλία του Παναγιώτη Μεντρέκα:
«Κάθε φορά που εμείς οι κομμουνιστές αναδεικνύουμε τη βαθύτερη αιτία που γεννά την άγρια επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, γενικότερα του λαού, που γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, τα κύματα της προσφυγιάς.
Κάθε φορά που λέμε ότι το καπιταλιστικό κέρδος έχει γίνει ένα μεγάλο εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη.
Κάθε φορά που θέτουμε το ζήτημα ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να αποδεχτεί, ενώ ο πλούτος που παράγει με την εργασία της να είναι τεράστιος, αυτή να ζει διαρκώς χειρότερα.
Κάθε φορά που δείχνουμε τη διέξοδο ότι για να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος των εργαζομένων, για να εργάζονται όλοι σε καλύτερες συνθήκες με λιγότερο χρόνο και να απολαμβάνουν σύγχρονες δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Πρόνοιας, Υγείας, Πολιτισμού κ.ά. Χρειάζεται σοσιαλισμός, τότε μεμιάς εξεγείρονται οι υποστηρικτές του καπιταλισμού.
"Αυτά που λέτε δεν γίνονται!", μας λένε και συνεχίζουν: "Όπου υπήρχε σοσιαλισμός απέτυχε", "ξεχάστε το, ο σοσιαλισμός πέθανε!"
Τέτοια λένε και συνεχίζουν να ρίχνουν τόνους λάσπης, αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού.
Το ερώτημα όμως είναι εφόσον ο σοσιαλισμός όπως λένε "πέθανε", τότε γιατί συνεχίζουν να ρίχνουν βόμβες με βρωμιές εναντίον του;
Δεν είναι τρελοί. Έχουν πολύ σοβαρούς λόγους.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση και η σοσιαλιστική οικοδόμηση απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος.
Για αυτό επιχειρούν να σκοτώσουν κάθε αμφισβήτηση του καπιταλισμού. Επιδιώκουν να κρύψουν την αλήθεια. Να συσκοτίσουν το δρόμο που οδηγεί στο αύριο.
Καθώς συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία που συγκλόνισε τον κόσμο, που έφερε για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία και ξεκίνησε αυτό το πρωτόγνωρο έργο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες και αντιπαλεύοντας επί δεκαετίες θεούς και δαίμονες, προφανώς οι υποστηρικτές του καπιταλισμού θα ξεσαλώσουν.
Για αυτό και εμείς έχουμε καθήκον να προβάλουμε τα συμπεράσματά μας, είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να περάσουμε στην αντεπίθεση για να μάθουν αυτοί που έχουν ανάγκη την αλήθεια.
Στον αιώνα που πέρασε ο σοσιαλισμός με αφετηρία το 1917 και με κέντρο τη Σοβιετική Ένωση έκανε έφοδο στον ουρανό όπου για δεκαετίες πετούσε προς τα μπρος και προς τα πάνω, πάρα και ενάντια το λυσσασμένο και συνεχή πόλεμο που του είχαν εξαπολύσει. Παρά τις επεμβάσεις, την εσωτερική υπονόμευση, τα σαμποτάζ, παρά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ναζισμό, που ήταν ένα ακόμα τέρας που γέννησε ο καπιταλισμός που τον έθρεψε και τον εξαπέλυσε με σκοπό να συντρίψει τη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, η καθυστερημένη Ρωσία, ως Σοβιετική Ένωση, μέσα σε λίγα χρόνια έφτασε και ξεπέρασε τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες σε μια σειρά τομείς.
Η ανάπτυξή της ήταν αλματώδης χωρίς να εκμεταλλεύεται άλλες χώρες και λαούς, όπως έκαναν για αιώνες αυτές.
Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η αλματώδης ανάπτυξη έγινε όχι σε βάρος, άλλα ταυτόχρονα με την ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Ήταν τέτοιες οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού που άσκησαν τεράστια πίεση και στις καπιταλιστικές χώρες οι οποίες αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις προς τους εργαζόμενους σε μια σειρά τομείς…
Όμως οι κατακτήσεις των εργαζομένων στο σοσιαλισμό δεν υπερείχαν μόνο κατά πολύ στους ποσοτικούς δείκτες από αυτές που είχαν οι εργαζόμενοι στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αλλά είχαν πολύ ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Εφόσον ήταν έτσι, τότε γιατί ηττήθηκε;
Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη στο τέλος του 20ού αιώνα δεν μαρτυρά την υπεροχή του καπιταλισμού, αλλά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίοδο ο σοσιαλισμός βρέθηκε πιο αδύναμος από αυτόν.
Και αυτή η αδυναμία δεν έγινε ξαφνικά, αλλά προήρθε από μια σειρά λάθη που έγιναν στο “πιλοτήριο”. Λάθη που έγιναν στο όνομα της καλύτερης αντιμετώπισης των δυσκολιών, της αποφυγής του πολέμου από τον καπιταλισμό.
Αντί να στραφούν πιο αποφασιστικά στην εξάλειψη της ιδιοκτησίας και του κέρδους όπου αυτά ακόμα επιβίωναν, τα αποδέχτηκαν και επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το κέρδος ως εργαλείο στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, αυτός ήταν ο λεγόμενος σοσιαλισμός με αγορά.
Έτσι ο οπορτουνισμός που ξεκίνησε ως λάθος ή ως προσωρινή υποχώρηση, στην πορεία αναπτύχθηκε ως εκφυλισμός για να ωριμάσει, να διαβρώσει και στο τέλος να εκδηλωθεί ως ανοικτή αντεπαναστατική δύναμη».
Ναι: Έχουμε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση
«Το ΚΚΕ μελέτησε σε βάθος την πείρα της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης για να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα.
Τα διδάγματα που αντλήσαμε τα αξιοποιήσαμε στη διαμόρφωση της στρατηγικής μας, στην επεξεργασία της πρότασής μας για την εργατική εξουσία και αποτελούν πολύ ισχυρά όπλα στην ιδεολογική - πολιτική πάλη.
Από τη μελέτη αποδείχθηκε ότι το πισωγύρισμα που έκανε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στο θέμα της στρατηγικής, το οποίο εγκατάλειψε τη νικηφόρα στρατηγική που διαμόρφωσε ο Λένιν όταν στη Ρωσία στην εξουσία αναδείχθηκε η αστική τάξη (με την επανάσταση του Φλεβάρη) και υιοθέτησε τη στρατηγική που υπήρχε πριν το 1905, όταν υπήρχε ακόμα Τσάρος ως εκφραστής της φεουδαρχίας, όχι μόνο δεν ωφέλησε, αλλά το έβλαψε πολλαπλώς.
Με βάση αυτά τα συμπέρασμα και τη σύγχρονη πείρα που αποδεικνύουν ότι δεν γίνεται να υπάρξει κάτι ενδιάμεσο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, το ΚΚΕ διαμόρφωσε τη στρατηγική του.
Διδαγμένοι από την πείρα της οικοδόμησης, στο πρόγραμμά μας για την εργατική εξουσία, καταλήξαμε ότι ο βασικός πυρήνας της θα είναι η συνέλευση στην επιχείρηση η οποία θα μπορεί να ελέγχει και να ανακαλεί, όποτε το κρίνει, τον εκλεγμένο της αντιπρόσωπο για το ανώτερο κρατικό όργανο. Για όσο διάστημα θα είναι εκλεγμένος δεν θα αποσπάται από την παραγωγή. Θα πηγαίνει στην εργασία του και στον ελεύθερο χρόνο θα ασκεί τα κρατικά καθήκοντα, δεν θα έχει κανένα προνόμιο από τους άλλους εργαζόμενους…
Στο ερώτημα αν μπορεί να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μια χώρα και αν η σημερινή Ελλάδα έχει τις δυνατότητες.
Απαντάμε κατηγορηματικά: ΝΑΙ!
Ναι! Μπορεί να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Ναι! Μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας.
Και δεν θα είμαστε μόνοι μας.
ΝΑΙ!. Κανένας λαός, όταν παλεύει, δεν είναι μόνος του.
Αυτό που φαίνεται σήμερα ακίνητο, αύριο μπορεί να μεταβληθεί ριζικά, γιατί ο συσχετισμός μπορεί ν' αλλάξει και θα αλλάξει ραγδαία αν εμείς οι κομμουνιστές ακούραστα και με πείσμα αξιοποιήσουμε την πείρα μας, γίνουμε πιο ικανοί στην ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση, αν δουλεύουμε και οργανώνουμε την πάλη με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στις λαϊκές δυνάμεις.
Αυτό είναι το δίδαγμα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή βίντεο για την Οκτωβριανή Επανάσταση που έχει επιμεληθεί το ΚΚΕ. Ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον Παναγιώτη Μεντρέκα, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και στη συνέχεια
έγινε πλούσια συζήτηση πάνω στο θέμα.
Στο χώρο της συγκέντρωσης υπήρχε έκθεση φωτογραφίας από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση καθώς επίσης και έκθεση βιβλίων της «Σύγχρονης Εποχής».
Παραθέτουμε αποσπάσματα από την ομιλία του Παναγιώτη Μεντρέκα:
«Κάθε φορά που εμείς οι κομμουνιστές αναδεικνύουμε τη βαθύτερη αιτία που γεννά την άγρια επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, γενικότερα του λαού, που γεννά τις κρίσεις, τους πολέμους, τα κύματα της προσφυγιάς.
Κάθε φορά που λέμε ότι το καπιταλιστικό κέρδος έχει γίνει ένα μεγάλο εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη.
Κάθε φορά που θέτουμε το ζήτημα ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να αποδεχτεί, ενώ ο πλούτος που παράγει με την εργασία της να είναι τεράστιος, αυτή να ζει διαρκώς χειρότερα.
Κάθε φορά που δείχνουμε τη διέξοδο ότι για να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος των εργαζομένων, για να εργάζονται όλοι σε καλύτερες συνθήκες με λιγότερο χρόνο και να απολαμβάνουν σύγχρονες δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Πρόνοιας, Υγείας, Πολιτισμού κ.ά. Χρειάζεται σοσιαλισμός, τότε μεμιάς εξεγείρονται οι υποστηρικτές του καπιταλισμού.
"Αυτά που λέτε δεν γίνονται!", μας λένε και συνεχίζουν: "Όπου υπήρχε σοσιαλισμός απέτυχε", "ξεχάστε το, ο σοσιαλισμός πέθανε!"
Τέτοια λένε και συνεχίζουν να ρίχνουν τόνους λάσπης, αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού.
Το ερώτημα όμως είναι εφόσον ο σοσιαλισμός όπως λένε "πέθανε", τότε γιατί συνεχίζουν να ρίχνουν βόμβες με βρωμιές εναντίον του;
Δεν είναι τρελοί. Έχουν πολύ σοβαρούς λόγους.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση και η σοσιαλιστική οικοδόμηση απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος.
Για αυτό επιχειρούν να σκοτώσουν κάθε αμφισβήτηση του καπιταλισμού. Επιδιώκουν να κρύψουν την αλήθεια. Να συσκοτίσουν το δρόμο που οδηγεί στο αύριο.
Καθώς συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία που συγκλόνισε τον κόσμο, που έφερε για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία και ξεκίνησε αυτό το πρωτόγνωρο έργο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες και αντιπαλεύοντας επί δεκαετίες θεούς και δαίμονες, προφανώς οι υποστηρικτές του καπιταλισμού θα ξεσαλώσουν.
Για αυτό και εμείς έχουμε καθήκον να προβάλουμε τα συμπεράσματά μας, είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να περάσουμε στην αντεπίθεση για να μάθουν αυτοί που έχουν ανάγκη την αλήθεια.
Στον αιώνα που πέρασε ο σοσιαλισμός με αφετηρία το 1917 και με κέντρο τη Σοβιετική Ένωση έκανε έφοδο στον ουρανό όπου για δεκαετίες πετούσε προς τα μπρος και προς τα πάνω, πάρα και ενάντια το λυσσασμένο και συνεχή πόλεμο που του είχαν εξαπολύσει. Παρά τις επεμβάσεις, την εσωτερική υπονόμευση, τα σαμποτάζ, παρά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ναζισμό, που ήταν ένα ακόμα τέρας που γέννησε ο καπιταλισμός που τον έθρεψε και τον εξαπέλυσε με σκοπό να συντρίψει τη σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση, η καθυστερημένη Ρωσία, ως Σοβιετική Ένωση, μέσα σε λίγα χρόνια έφτασε και ξεπέρασε τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες σε μια σειρά τομείς.
Η ανάπτυξή της ήταν αλματώδης χωρίς να εκμεταλλεύεται άλλες χώρες και λαούς, όπως έκαναν για αιώνες αυτές.
Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η αλματώδης ανάπτυξη έγινε όχι σε βάρος, άλλα ταυτόχρονα με την ανάπτυξη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Ήταν τέτοιες οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού που άσκησαν τεράστια πίεση και στις καπιταλιστικές χώρες οι οποίες αναγκάστηκαν να κάνουν παραχωρήσεις προς τους εργαζόμενους σε μια σειρά τομείς…
Όμως οι κατακτήσεις των εργαζομένων στο σοσιαλισμό δεν υπερείχαν μόνο κατά πολύ στους ποσοτικούς δείκτες από αυτές που είχαν οι εργαζόμενοι στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αλλά είχαν πολύ ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Εφόσον ήταν έτσι, τότε γιατί ηττήθηκε;
Η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη στο τέλος του 20ού αιώνα δεν μαρτυρά την υπεροχή του καπιταλισμού, αλλά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίοδο ο σοσιαλισμός βρέθηκε πιο αδύναμος από αυτόν.
Και αυτή η αδυναμία δεν έγινε ξαφνικά, αλλά προήρθε από μια σειρά λάθη που έγιναν στο “πιλοτήριο”. Λάθη που έγιναν στο όνομα της καλύτερης αντιμετώπισης των δυσκολιών, της αποφυγής του πολέμου από τον καπιταλισμό.
Αντί να στραφούν πιο αποφασιστικά στην εξάλειψη της ιδιοκτησίας και του κέρδους όπου αυτά ακόμα επιβίωναν, τα αποδέχτηκαν και επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το κέρδος ως εργαλείο στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, αυτός ήταν ο λεγόμενος σοσιαλισμός με αγορά.
Έτσι ο οπορτουνισμός που ξεκίνησε ως λάθος ή ως προσωρινή υποχώρηση, στην πορεία αναπτύχθηκε ως εκφυλισμός για να ωριμάσει, να διαβρώσει και στο τέλος να εκδηλωθεί ως ανοικτή αντεπαναστατική δύναμη».
Ναι: Έχουμε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση
«Το ΚΚΕ μελέτησε σε βάθος την πείρα της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης για να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα.
Τα διδάγματα που αντλήσαμε τα αξιοποιήσαμε στη διαμόρφωση της στρατηγικής μας, στην επεξεργασία της πρότασής μας για την εργατική εξουσία και αποτελούν πολύ ισχυρά όπλα στην ιδεολογική - πολιτική πάλη.
Από τη μελέτη αποδείχθηκε ότι το πισωγύρισμα που έκανε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στο θέμα της στρατηγικής, το οποίο εγκατάλειψε τη νικηφόρα στρατηγική που διαμόρφωσε ο Λένιν όταν στη Ρωσία στην εξουσία αναδείχθηκε η αστική τάξη (με την επανάσταση του Φλεβάρη) και υιοθέτησε τη στρατηγική που υπήρχε πριν το 1905, όταν υπήρχε ακόμα Τσάρος ως εκφραστής της φεουδαρχίας, όχι μόνο δεν ωφέλησε, αλλά το έβλαψε πολλαπλώς.
Με βάση αυτά τα συμπέρασμα και τη σύγχρονη πείρα που αποδεικνύουν ότι δεν γίνεται να υπάρξει κάτι ενδιάμεσο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, το ΚΚΕ διαμόρφωσε τη στρατηγική του.
Διδαγμένοι από την πείρα της οικοδόμησης, στο πρόγραμμά μας για την εργατική εξουσία, καταλήξαμε ότι ο βασικός πυρήνας της θα είναι η συνέλευση στην επιχείρηση η οποία θα μπορεί να ελέγχει και να ανακαλεί, όποτε το κρίνει, τον εκλεγμένο της αντιπρόσωπο για το ανώτερο κρατικό όργανο. Για όσο διάστημα θα είναι εκλεγμένος δεν θα αποσπάται από την παραγωγή. Θα πηγαίνει στην εργασία του και στον ελεύθερο χρόνο θα ασκεί τα κρατικά καθήκοντα, δεν θα έχει κανένα προνόμιο από τους άλλους εργαζόμενους…
Στο ερώτημα αν μπορεί να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μια χώρα και αν η σημερινή Ελλάδα έχει τις δυνατότητες.
Απαντάμε κατηγορηματικά: ΝΑΙ!
Ναι! Μπορεί να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Ναι! Μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας.
Και δεν θα είμαστε μόνοι μας.
ΝΑΙ!. Κανένας λαός, όταν παλεύει, δεν είναι μόνος του.
Αυτό που φαίνεται σήμερα ακίνητο, αύριο μπορεί να μεταβληθεί ριζικά, γιατί ο συσχετισμός μπορεί ν' αλλάξει και θα αλλάξει ραγδαία αν εμείς οι κομμουνιστές ακούραστα και με πείσμα αξιοποιήσουμε την πείρα μας, γίνουμε πιο ικανοί στην ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση, αν δουλεύουμε και οργανώνουμε την πάλη με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στις λαϊκές δυνάμεις.
Αυτό είναι το δίδαγμα της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917».