«Το θαύμα του τουρισμού μπορεί να γίνει και καλύτερο», αλλά για ποιον;

«Αναπτυξιακό Συνέδριο Περιφέρειας Ιονίων Νήσων μπροστά μας και τα “επιτελεία” του αστικού κράτους έπιασαν δουλειά!». Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ, σημειώνοντας στη συνέχεια: «Με υπο-συνέδρια, στρογγυλά τραπέζια και πλατφόρμες διαλόγου, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να πείσουν τους εργαζόμενους και συνολικότερα τη λαϊκή οικογένεια ότι όλοι μπορούμε να βγούμε κερδισμένοι από την ανάπτυξη των κερδών του κεφαλαίου, αρκεί οι εκμεταλλευόμενοι να συνεχίζουν να
βάζουν πλάτη. Να αποδεχτούν την πραγματικότητα που έχει τσακίσει τη ζωή τους ως μονόδρομο, βγάζοντας από το νου τους κάθε ιδέα που αφορά την πλήρη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους και τις προϋποθέσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτό!
Την τιμητική της είχε τις προηγούμενες μέρες η ανάπτυξη στον κλάδο του ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, της βαριάς βιομηχανίας της χώρας όπως αποκαλείται, αλλά και της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων ειδικότερα. Οι δυνατότητες δηλαδή που μπορούν να διευρύνουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουρισμού (ξενοδοχεία, αεροδρόμιο, tour operators, κρουαζιέρα κλπ.) με το υποκριτικό ενδιαφέρον για τους “μικρούς” του κλάδου, στους οποίους βέβαια δεν χωράνε καν οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες.
Τα ιδεολογήματα που αξιοποιήθηκαν για να ντύσουν το “παραγωγικό μοντέλο” κυβέρνησης και λοιπών αστικών κομμάτων (με τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις τους) που θα οδηγήσουν στη “δίκαιη” ανάπτυξη, ήταν εξαρχής γνωστά: νέες θέσεις εργασίας, εισόδημα για τους μικρομεσαίους, υποδομές (νερό, σκουπίδια, αγροτικοί δρόμοι κλπ.), καινοτομίες και αντίστοιχα τμήματα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ.ο.κ.!!!
Τι μένει όμως από όλα αυτά στο λαό;

• Το 80% των εργαζομένων στον κλάδο του Τουρισμού είναι εποχικά εργαζόμενοι, δουλεύουν μέχρι επτά μήνες το χρόνο. Το διάστημα της επιδότησής τους από τον ΟΑΕΔ έχει περιοριστεί σε τρεις μήνες και πέντε μέρες ετησίως. Ενώ υπάρχει κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (που λήγει 31/12/2017), αυτή δεν εφαρμόζεται ούτε στο 10% των ξενοδοχειακών μονάδων σε όλη τη χώρα. Παράλληλα, πολλοί ξενοδόχοι αποχωρούν από τις Ενώσεις τους για να μην εφαρμόσουν την κλαδική Σύμβαση ούτε στο κομμάτι των μισθών ούτε και στο θεσμικό πλαίσιο, που αφορά το σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, το 8ωρο - 5ήμερο, τα δύο συνεχόμενα ρεπό και άλλα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τη μείωση της Συλλογικής Σύμβασης κατά 15% το 2012 οι ξενοδόχοι διακαώς επιθυμούν να πέσει ο μέσος μισθός των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η πρακτική άσκηση στα ξενοδοχεία αποτελεί απλά ακόμα πιο κακοπληρωμένη εργασία με όλα τα παραπάνω να ισχύουν στο έπακρο.
  

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στους ναυτεργάτες στην πορθμειακή γραμμή του νησιού, αλλά και γενικότερα. Δουλειά ήλιο με ήλιο, το ρεπό να είναι όνειρο κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά το χειμώνα, έως και 5 μήνες άνεργοι λόγω "ακινησίας" των πλοίων (δεν είναι πολλά τα λεφτά τότε!) και πάει λέγοντας.
Κανένας επιχειρηματίας δεν επενδύει για να δώσει θέσεις εργασίας και εισόδημα στους εργαζόμενους. Επενδύει για να βγάλει κέρδη και έχει ανάγκη από εργάτες σε αυτή τη διαδικασία! Και μάλιστα, ζητώντας διαρκώς και νέα μέτρα που θα μειώνουν "το μισθολογικό και το μη μισθολογικό κόστος", δηλαδή θα αυξάνουν παραπέρα το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων!

• Το άπιαστο όνειρο των διακοπών για το μεγαλύτερο κομμάτι των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών. Μόλις 150.000 δελτία κοινωνικού τουρισμού δίνονται σε εργαζόμενους και ανέργους από τον ΟΑΕΔ, αριθμός πολύ μικρότερος σε σχέση με αυτά που δίνονταν πριν την κατάργηση της Εργατικής Εστίας, αλλά κυρίως σε σχέση με τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Το 2009 ο αριθμός των δελτίων κοινωνικού τουρισμού ανερχόταν στις 750.000, ενώ το 2011, πριν την κατάργηση του ΟΕΕ, σε 550.000. Από το 2012 οι εργοδότες απαλλάχθηκαν από τις εισφορές τους προς την Εργατική Εστία και τον ΟΕΚ, αποκομίζοντας 250 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Ουσιαστικά, καταργήθηκαν οι δύο οργανισμοί, ενώ διατηρήθηκαν οι εισφορές των εργαζομένων τις οποίες πλέον διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ, με πετσοκομμένες παροχές. Όμως οι διακοπές, η ανάπαυση, η ξεκούραση αποτελεί βασικό στοιχείο στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, είναι αυτό που απλά ο λαός μας λέει ανάγκη για να φορτώσει ξανά τις μπαταρίες του ο εργαζόμενος και όχι πολυτέλεια έτσι όπως παρουσιάζεται στον καπιταλισμό.
  
• Οι αυτοαπασχολούμενοι του κλάδου στενάζουν κάτω από τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, τις οφειλές σε ΟΑΕΕ, τα δάνεια σε τράπεζες που έχουν χτυπήσει “κόκκινο” με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς να είναι ο καθημερινός εφιάλτης, τη δουλειά 7 μαύρες μέρες τη βδομάδα (και κάποιες φορές και άσπρες νύχτες μέσα στο καλοκαίρι) χωρίς ωράριο και ξεκούραση, χωρίς χρόνο για την οικογένεια ή τον εαυτό τους.
  
• Η δημιουργία νέων Σχολών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά και Σχολές Κατάρτισης που θα έχουν ως περιεχόμενο τον τουρισμό και θα οδηγούν σε ευέλικτους νέους εργαζόμενους (για να τους ταιριάζουν καλύτερα οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας που γενικεύονται), σε έρευνα κατά παραγγελία μεγαλοσυμφερόντων και όχι λαϊκών αναγκών.
  
• Οι υποδομές φτιάχνονται εκεί που φέρνουν κέρδος! Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί η Νότια Κέρκυρα πνίγεται με μια καταιγίδα, γιατί το καλοκαίρι στερεύει το νερό, γιατί οι αγροτικοί δρόμοι είναι ανύπαρκτοι!
  

Τι πρέπει να μείνει στο λαό:
Σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Βασικό στοιχείο μιας τέτοιας οικονομίας είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική ιδιοκτησία για να τεθεί στη διάθεση του λαού και της εργατικής τάξης όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος υποδομών, χώρων και κτιρίων.
Στη βάση αυτή, η εργατική εξουσία θα μπορεί με κεντρικό σχέδιο και αντίστοιχη περιφερειακή εξειδίκευση να κατανέμει αναλογικά τους παραγωγικούς πόρους, δημιουργώντας ισόμετρα σε όλη την Ελλάδα ένα δίκτυο με ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, κατασκηνώσεις, καταλύματα, θέρετρα, χώρους αναψυχής, κέντρα διασκέδασης και πολιτισμού. Θα μπορεί να σχεδιάζει προστατεύοντας το περιβάλλον, αξιοποιώντας ισορροπημένα τη γη για τις παραγωγικές ανάγκες, για την Ενέργεια, τις διατροφικές λαϊκές ανάγκες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, θα είναι δυνατό να εξασφαλίζεται η συνεχής τουριστική κίνηση για τις λαϊκές ανάγκες όλο το χρόνο, τόσο τους χειμερινούς όσο και τους θερινούς μήνες. Θα λυθεί το ζήτημα της ισόμετρης ανάπτυξης όλων των περιοχών και προοπτικά το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης του πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε λίγες περιοχές. Θα είναι δυνατό ν’ αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της εξάρτησης ολόκληρων περιοχών σχεδόν αποκλειστικά από την τουριστική δραστηριότητα.
Θα είναι δυνατό να αναπτύσσονται όλες οι απαραίτητες υποδομές, να ανανεώνονται ο εξοπλισμός και τα κτίρια και νζ αναπτύσσονται με σύγχρονες τεχνικές, με πλήρη ασφάλεια και προστασία του περιβάλλοντος. Θα τεθεί σε νέα βάση η αξιοποίηση και η κατανομή εργατικού δυναμικού, πόρων και υποδομών. Στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού θα σταματήσει πραγματικά η σπατάλη παραγωγικών πόρων και θα επιτευχθεί η αξιοποίηση όσων πραγματικά απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες.
Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Δηλαδή, ανάπτυξη που να εξασφαλίζει ταυτόχρονα εργασία σε όλους, ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες και όρους δουλειάς, προστασίας της δημόσιας περιουσίας, της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, εξοικονόμηση πόρων, αλλά και φθηνές και ασφαλείς υπηρεσίες και προϊόντα, διασφάλιση των συνόρων και απεμπλοκή από τους πολέμους.
Την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ αναδεικνύει τα παραπάνω, οργανώνει την πάλη για τις αντίστοιχες διεκδικήσεις του λαϊκού κινήματος. Προβάλλει και οργανώνει την ταξική πάλη για την ανακούφιση των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, μικρών ΕΒΕ και αγροτών. Διεκδικεί ν’ αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζομένους, ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση της ανάπτυξης κρατικών δομών και δικτύων ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων για λαϊκή χρήση. Από αυτήν τη σκοπιά τάσσεται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των όποιων κρατικών υποδομών, των μεταφορών, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των νησιών, των ιαματικών πηγών, των παραλιών και των δασών. Οργανώνει την πάλη ενάντια στην επιχειρηματική εκμετάλλευση, είτε αυτή γίνεται μέσω καπιταλιστών είτε μέσω φορέων της Τοπικής Διοίκησης. Παλεύει για να είναι ελεύθερη η είσοδος για τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους νέους ανθρώπους και ΑμΕΑ, σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, οργανωμένες πλαζ και πολιτιστικές δραστηριότητες, στις ιαματικές πηγές και τα λουτρά, για ν’ αναπτυχθούν πολιτιστικές - μορφωτικές εκδρομές από τα σχολεία με την κάλυψη των εξόδων από το κράτος, για να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
Σ’ αυτό το πλαίσιο πάλης ενώνονται οι εργαζόμενοι διαφορετικών κλάδων, ενώ ταυτόχρονα προωθείται και η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Στην πάλη για τις άμεσες οξυμένες ανάγκες διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις για την κατάργηση των παραγόντων που γεννούν τα προβλήματα υποβάθμισης της ζωής, ανεργίας και φτώχειας. Γι’ αυτόν το λόγο η πάλη δεν μπορεί να περιορίζεται στα όρια μιας επιχείρησης ή στην εναντίωση μόνο στα αντιλαϊκά μνημόνια, αλλά να στοχοποιεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, ολόκληρη την αστική τάξη, την εξουσία της, τους διακρατικούς οργανισμούς της, όπως η ΕΕ. Βασικός όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ -πρώτα και κύρια μέσα στους χώρους δουλειάς- και η αλλαγή των αρνητικών πολιτικών συσχετισμών με την αποδυνάμωση των δυνάμεων που υπηρετούν το κεφάλαιο.
Μόνο σε αυτόν το δρόμο η ανάπτυξη των Ιονίων Νήσων μπορεί να γίνει ισόμετρα και ισόρροπα, να καταργηθεί η ανεργία, να υπάρξουν άφθονα και ποιοτικά αγροτικά προϊόντα για το λαό, με τον ενιαίο φορέα κατασκευών να γίνουν αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, να αξιοποιηθεί το επιστημονικό προσωπικό για όλα αυτά και όχι να μεταναστεύει προς αναζήτηση εργασίας, να διασφαλίζεται χρόνος και υποδομές για διακοπές για όλους, να αξιοποιηθούν η Ενέργεια, οι μεταφορές προς όφελος του λαού».