Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν απότοκο των μεγάλων
αντιθέσεων και αδιεξόδων που συγκλόνιζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, της ανάγκης του να ξεπερνάει με βίαιο τρόπο τις οικονομικές κρίσεις, με το ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Ταυτόχρονα, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, τόσο του Άξονα (Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας), όσο και των ΗΠΑ - Μ. Βρετανίας και των συμμάχων τους, ήταν η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού-σοσιαλιστικού κράτους στην ιστορία, που ενέπνεε τους λαούς σε όλες τις χώρες και είχε την καθοριστική συμβολή στη συντριβή του ναζισμού. Αυτό προσπαθούν να συγκαλύψουν όσοι ανιστόρητα εξισώνουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό.
Το στοιχείο της «εθνικής ενότητας» που, με αφορμή την 28η Οκτώβρη, τονίζουν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, στοχεύει στην εξαπάτηση του λαού, για να τον εγκλωβίζουν στους κάθε φορά «εθνικούς στόχους» της αστικής τάξης, του κεφαλαίου. Η ιστορία διδάσκει ότι ούτε το 1940 ούτε και τα μετέπειτα χρόνια υπήρξε «εθνική ενότητα» και ούτε ήταν δυνατό να υπάρξει. Από τη μια μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, υπήρχε το ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του και πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Και από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη και οι πολιτικές της δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή, άλλες διέφυγαν στο εξωτερικό κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες, με την καθοδήγηση των Βρετανών, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα στις μεταπολεμικές εξελίξεις για τη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την υπονόμευση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Σήμερα, ως «εθνικός στόχος» προβάλλεται η «επιστροφή στην κανονικότητα», δηλαδή η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, που απαιτεί και προϋποθέτει να συντριβούν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, στο βωμό της «προσέλκυσης των επενδύσεων», της «εξωστρέφειας» της ελληνικής οικονομίας. Προβάλλεται, ως «εγγύηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», η συμμετοχή της Ελλάδας σ' όλους τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στο όνομα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας. Η κυβέρνηση της ΝΔ υπηρετεί αποφασιστικά αυτούς τους σχεδιασμούς -πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση- με την κατάπτυστη «αμυντική» συμφωνία που υπέγραψε με τις ΗΠΑ, που ενισχύει και επεκτείνει τις βάσεις στην Ελλάδα, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο.
Αυτό το σφιχταγκάλιασμα με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όχι μόνο δεν αποτελεί καμία εγγύηση σταθερότητας, αλλά όπως αποδεικνύει η πολύ πρόσφατη πείρα με το «πράσινο φως» που έδωσαν αυτές οι δυνάμεις για τη νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, εμπλέκει τους λαούς της περιοχής σε νέο αιματοκύλισμα, στη δημιουργία νέων στρατιών ξεριζωμένων προσφύγων.
Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο όσο ποτέ το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τον πόλεμο, τις κρίσεις, τη φτώχεια, το τέρας του ναζισμού και του φασισμού.
Στηριγμένος στην ιστορική πείρα ο λαός χρειάζεται να αποκτήσει εμπιστοσύνη και δύναμη στην πάλη του για το δίκιο και τη νίκη, να εμπιστευτεί το ΚΚΕ. Για να μη βρεθεί ο λαός «κάτω από τη σημαία» των εκμεταλλευτών του, αλλά για να χαράξει το δικό του δρόμο για τη δική του εξουσία, να γίνει ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει, έξω από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, σε μια κοινωνία, χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις και πολέμους: Το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
