Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες μπαίνει
επιτακτικά, όντως, το ζήτημα του ρόλου της Τοπικής Διοίκησης και χρησιμοποιούμε
ως Λαϊκή Συσπείρωση, πλέον αυτό τον όρο, καθώς με το σύνολο των μεταρρυθμίσεων
τα τελευταία χρόνια η έννοια του αυτοδιοίκητου έχει αντικατασταθεί από τον ρόλο
της εφαρμογής της κεντρικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, στην μετατροπή των
δήμων σε μια ακόμη κρατική υπηρεσία, λειτουργώντας μέσα σε ένα ασφυκτικό
πλαίσιο.
Οι δυο μέρες του συνεδρίου ήταν
διαφωτιστικές για την κατάσταση που επικρατεί στο Νότιο Αιγαίο, και ιδιαίτερα η
σημερινή μέρα που ήρθε η εικόνα, πίσω από τη βιτρίνα των «ρεκόρ αφίξεων», της
καθημερινότητας των νησιών μας, των γενικότερων, αλλά και ειδικότερων
προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε τόσο ως κάτοικοι όσο και ως Τοπική Διοίκηση.
Τα ζητήματα που μπήκαν είναι πολλά και
σημαντικά. Το θέμα της Υγείας, που δεν είναι μόνο πρόβλημα στελέχωσης και
υποδομών, αλλά και πρόβλημα της περεταίρω εμπορευματοποίησης και υποβάθμισης
της Δημόσιας Υγείας, της παράδοσης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στον
ιδιωτικό τομέα. Το στεγαστικό, το ακτοπλοϊκό, η έλλειψη βασικών υποδομών, η
υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των δήμων, γενικότερα ζητήματα πολιτικής
στήριξης της ίδιας της ζωής μας ως νησιώτες.
Πως μπορούν να επιτελούν οι δήμοι το
ρόλο τους όταν οι προϋπολογισμοί τους φτάνουν ίσα και μόνο για την κάλυψη των
βασικών λειτουργικών τους δαπανών;
Τα στοιχεία της μελέτης κοινής γνώμης
που παρουσιάστηκαν κατά την 1η μέρα του συνεδρίου αποτυπώνουν την αγωνία του
κόσμου των νησιών μας για ζητήματα που άπτονται της καθημερινότητας τους. Η
μεγάλη του πλειοψηφία ζητά την ενίσχυση των υπηρεσιών καθαριότητας των δήμων με
ανθρώπινο δυναμικό και μηχανολογικό εξοπλισμό, ενώ ταυτόχρονα νιώθουν
ανασφαλείς καθώς απαντούν πως δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για την
αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και ακραίων καιρικών φαινομένων.
Και εδώ φαίνεται η δομική αδυναμία του
υπάρχοντος τρόπου χρηματοδότησης καθώς αυτά τα απαραίτητα έργα προστασίας δεν
είναι επιλέξιμα από τα διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως το ΕΣΠΑ, καθώς δεν
έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα.
Κλείνοντας, βάζουμε και τον
προβληματισμό μας για την ίδια τη λειτουργία των Δημοτικών Συμβουλίων τα οποία
έχουν χάσει πια αποφασιστικές αρμοδιότητες, οι οποίες με πρόφαση την
κυβερνησιμότητα πέρασαν στην οικονομική επιτροπή και την επιτροπή ποιότητας
ζωής, στις οποίες δεν εκπροσωπούνται ούτε καν όλες οι εκλεγμένες παρατάξεις.
Επιπρόσθετα, για τις περισσότερες αποφάσεις των επιτροπών αυτών δεν υπάρχει καν
ενημέρωση των Δημοτικών Συμβουλίων.
Οι δήμοι δεν γίνεται να λειτουργούν σαν
γραφεία προγραμματισμού.
Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε δείχνει
τα όρια της ανταποδοτικότητας και της λεγόμενης οικονομικής αυτονομίας των
δήμων, με τον κόσμο να μην αντέχει να πληρώνει άλλο και τους δήμους να
δυσκολεύονται να λειτουργήσουν. Μια μικρή αύξηση εκτάκτων εξόδων φτάνει για να
προκαλέσει «συγκοπή» στους δήμους. Πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες σε
συνεδριάσεις συμβουλίων να καθυστερούν ή χειρότερα να εγκαταλείπονται αναγκαίες
δράσεις και αγορές για να καλυφθούν «οικονομικές τρύπες»;
ü Η λύση δεν μπορεί να είναι το ξεζούμισμα
ξανά των λαϊκών στρωμάτων που σηκώνουν το βάρος του 95% της συνολικής
φορολογίας, μέσω της ανταποδοτικότητας και της απαίτησης να περάσουν άδικοι
φόροι όπως ο ΕΝΦΙΑ, στην Τοπική Διοίκηση.
ü
Δεν γίνεται
να μη βλέπουμε τη διαχρονική ευθύνη του κράτους και των κυβερνήσεων που δεν
αποδίδουν τους θεσμοθετημένους πόρους στην Τοπική Διοίκηση, που μειώνουν
συνεχώς την κρατική χρηματοδότηση, που έχει φτάσει στο -62% τα τελευταία 15
χρόνια.
ü Όλα αυτά τη στιγμή που τα τελευταία
χρόνια έχουν περάσει πάνω από 200 αρμοδιότητες στους δήμους, χωρίς να
συνοδεύονται από την απαραίτητη χρηματοδότηση και προσωπικό.
Η λύση σήμερα βρίσκεται στη διεκδίκηση
γενναίας χρηματοδότησης και στις μόνιμες προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού,
από κάθε δήμο και από τα συλλογικά μας όργανα, την ΠΕΔ και την ΚΕΔΕ, ώστε να
μπορούν οι δήμοι να επιτελέσουν απρόσκοπτα τις λειτουργίες τους.
Εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση θα επιμείνουμε
σ’ αυτή την κατεύθυνση με γνώμονα τις ανάγκες του λαού του νησιών μας και τα
συμφέροντα των εργαζομένων στους δήμους.
