Είναι ασύλληπτο τι ακούν οι εργαζόμενοι
σε αυτήν την προεκλογική περίοδο, χωρίς να έχουν καταλάβει γιατί
γίνονται αυτές οι εκλογές, όπως δεν κατάλαβαν πως το ΟΧΙ στα μνημόνια
του δημοψηφίσματος έγινε ΝΑΙ σε 24 ώρες, πως οι μνημονιακοί έγιναν
αντιμνημονιακοί και τούμπαλιν.
Οι άνεργοι, οι μισοαπασχολούμενοι, οι
απλήρωτοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομαγαζάτορες, οι φτωχοί αγρότες ακούν
τους επίδοξους κυβερνήτες για το ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα το 3ο
μνημόνιο Τσίπρα-ΑΝΕΛ, μνημόνιο, όμως, που το ψήφισαν όλοι μαζί (μηδέ
εξαιρουμένου του παρθένου από μνημόνια ΠΟΤΑΜΙΟΥ) στο όνομα του κοινού
στρατηγικού τους στόχου, την παραμονή στην Ευρωζώνη, στην ΕΕ και στην
καπιταλιστική οικονομία.
Ώρες ατελείωτες μπροστά στα τηλεοπτικά
πάνελ οι προσχηματικοί καυγάδες, ανερυθρίαστα και χωρίς τσίπα για το
ποια κυβέρνηση θα στείλει τα φορομπηχτικά ραβασάκια στον ελληνικό λαό
την επομένη των εκλογών.
Ακούν την πρόεδρο της Βουλής που
παριστάνει την θεματοφύλακα των θεσμών και των κανονισμών της Βουλής να
«κάνει γαργάρα» την παραβίαση του κανονισμού, όταν απορρίφθηκε η πρόταση
του ΚΚΕ να προστεθεί στο ερώτημα του δημοψηφίσματος η κατάργηση των
μνημονίων και η αποδέσμευση από την ΕΕ.
Βλέπουν μπροστά στα μάτια τους να
παίρνει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ 1, παίζοντας την ίδια κασέτα, το νέο ανάχωμα,
ο ΣΥΡΙΖΑ 2, που όψιμα διαχωρίστηκαν από την κυβέρνηση, αφού πρώτα
έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την νομιμοποιήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις,
αφού ψήφισαν το
μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ των 47 σελίδων. Φωνασκούν ότι θα
καταργήσουν τα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική, χωρίς να τολμούν να
μιλήσουν για αποδέσμευση από της ΕΕ.
Στόχος και της «Λαϊκής Ενότητας» -
ΣΥΡΙΖΑ 2 είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, η «παραγωγική
ανασυγκρότηση», όπως τη λένε, με τη διαφορά ότι θέλουν να υπηρετήσουν
αυτόν το στόχο για την καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα», όπως
επιδιώκει και μια μερίδα του κεφαλαίου.
Και έχουν το θράσος να καλούν το ΚΚΕ (που τους ξέρει καλά από παλιά) σε κοινή πορεία.
Αβανταδόροι σε όλο αυτό το φιάσκο, η
πλειοψηφία των αστικών ΜΜΕ. Κοροϊδεύουν τον κόσμο και κερδίζουν
τηλεοπτικό χρόνο σέρνοντας τη διερευνητική εντολή, προβάλλοντας, όμως,
δεόντως τα όποια αναχώματα, ενώ εύχονται να εκλεγεί «μια κυβέρνηση
σταθερότητας και ευρείας αποδοχής» για το πόσο ισχυρή θα είναι και όχι
το τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση, ανεξαρτήτως του από ποιους θα
αποτελείται.
Πριν μας τρελάνουν…
Ο προοδευτικός κόσμος, ο αριστερός
κόσμος, τα λαϊκά στρώματα που συντρίβονται και από την πολιτική του
μέχρι τώρα κόμματός τους, πρέπει να πάρουν θέση μάχης, για ισχυρό ΚΚΕ, η
μόνη ελπίδα για δυναμικούς οργανωμένους αγώνες, για να ανοίξει ο δρόμος
της ρήξης και της ανατροπής.
Της Κάλι Καρά
