Όσο προχωράνε τα παζάρια μεταξύ συγκυβέρνησης και
δανειστών για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου, τόσο εντείνεται η
κυβερνητική προσπάθεια, για να πλασαριστεί με τις λιγότερες δυνατές
λαϊκές αντιδράσεις η διαφαινόμενη νέα αντιλαϊκή συμφωνία.
Για «δύσκολες παραχωρήσεις» που έκανε η κυβέρνηση,
μιλά ο Αλ. Τσίπρας. «Η συμφωνία θα είναι έντιμη, καθαρή, διαυγής, αλλά
και αρκετά επώδυνη», λέει ο Ν. Βούτσης. «Δύσκολη συμφωνία θα είναι σε
κάθε περίπτωση, αυτό το
αποδέχεται και ο ελληνικός λαός», αναφέρει ο Π.
Σκουρλέτης, προεξοφλώντας και τη «λαϊκή αποδοχή»...
Και για να ολοκληρωθεί η σχετική προετοιμασία
εδάφους, πιάνουν τα γνωστά, του τύπου «δύσκολη συμφωνία μεν, αλλά
σκεφτείτε πού θα ήμασταν αν δεν υπήρχε η σημερινή κυβέρνηση»,
πασπαλίζοντάς τα με δόσεις «υπερηφάνειας» για την κυβέρνηση που
διαπραγματεύεται σκληρά, «αντί να υπογράφει απλά τις απαιτήσεις των
δανειστών».
Η όλη επιχειρηματολογία δεν είναι καινούργια, αν και
είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την ξεδιπλώνει πιο «μαεστρικά»... Κάθε φορά
που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έφερναν νέα μνημόνια, νέους αντιλαϊκούς νόμους, έπιαναν
το ίδιο τροπάρι: «Φέρνουμε δύσκολα μέτρα, αλλά αποφύγαμε τα χειρότερα».
«Σώσαμε τη χώρα από τη χρεοκοπία», έλεγαν, ενόσω χρεοκοπούσαν το λαό
για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση του.
Έτσι λέει στο λαό και τώρα η κυβέρνηση: «Δύσκολη και επώδυνη η νέα συμφωνία, αλλά... και πάλι καλά να λέτε!».
Απέναντι στο καινούργιο «σκεφτείτε πού θα ήμασταν
χωρίς τη σημερινή κυβέρνηση», ο λαός θα πρέπει να σκεφτεί πού βρίσκεται
στα αλήθεια και πού πραγματικά τον πάνε...
Στην πραγματικότητα, ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος
τόσο με όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε σε όλη
την προηγούμενη περίοδο, για να φορτωθούν στις πλάτες του τα βάρη της
καπιταλιστικής κρίσης - ένα πλαίσιο που θα διατηρηθεί και στην επόμενη
φάση, καθώς αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ενίσχυση της
κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου - όσο και με τα νέα
αντιλαϊκά μέτρα που θα περιλαμβάνονται στη νέα συμφωνία με τους
«εταίρους».
Τα κυβερνητικά στελέχη αναφέρουν ότι η προηγούμενη
κυβέρνηση είχε δεσμευθεί για μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, νέες
περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Σε αυτά, λένε, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
- ΑΝΕΛ έβαλε φρένο.
Ποια είναι η αλήθεια;
Το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων συνδέεται πάντα
με τις προβλέψεις για την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αφορά
στην εξοικονόμηση πόρων για την παραπέρα κρατική στήριξη του εγχώριου
κεφαλαίου και όχι την κάλυψη των λαϊκών αναγκών που συνεχίζουν να
συνθλίβονται, με τη συγκυβέρνηση μάλιστα να έχει ήδη δεσμευτεί για τον
παραπέρα «εξορθολογισμό» των σχετικών δαπανών!
Σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό όλα είναι στο τραπέζι,
άσχετα αν, για λόγους διασφάλισης λαϊκής συναίνεσης, γίνονται παζάρια
για τον τρόπο και το χρόνο εφαρμογής των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Π.χ. οι
νέες περικοπές στις συντάξεις (για ακύρωση των παλιών ούτε λόγος!)
παραπέμπονται από την κυβέρνηση στις «αναλογιστικές μελέτες» για τη
«βιωσιμότητα» του Ασφαλιστικού, οι νέες ανατροπές στα Εργασιακά
συνδέονται με την «ανταγωνιστικότητα», τα αποτελέσματα των «κοινωνικών
διαλόγων» καμουφλάρονται με αναφορές για υιοθέτηση «έξυπνων εργασιακών
σχέσεων». Λέξεις - κλειδιά, για τις οποίες οι λαοί σε όλη την ΕΕ έχουν
συσσωρευμένη πικρή πείρα...
Την ίδια ώρα, η συνέχιση της αντιλαϊκής φοροεπιδρομής
(ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ κ.λπ.) κάνει για έναν ακόμα λόγο κενές περιεχομένου τις
αναφορές για «προστασία των μισθών και των συντάξεων»...
Η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και από τη νέα
συγκυβέρνηση, η διαφαινόμενη νέα αντιλαϊκή συμφωνία με τους «εταίρους»
επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική που ματώνει το λαό δεν είναι γραμμένη στη
γλώσσα της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, στη «γλώσσα της Αθήνας» ή στη
«γλώσσα των δανειστών»: Είναι γραμμένη στη γλώσσα της στρατηγικής της ΕΕ
και του κεφαλαίου, των αναγκών της καπιταλιστικής οικονομίας, οι οποίες
και είναι ασυμβίβαστες με τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού...
