Συγκυβέρνηση Συριζα-Ανελ: Κάνουν τους ανήξερους για όσα προετοίμασαν σε βάρος του λαού

Οι «συμμαχίες» στην ΕΕ που υποσχόταν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχτηκαν τελικά ιδιαίτερα χρήσιμες στη ...συγγραφή του 3ου μνημονίου

Καθώς ετοιμάζει το τρίτο μνημόνιο, η κυβέρνηση «δίνει ρέστα» στην προσπάθεια να πείσει ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές που συμφώνησε με τους θεσμούς δεν είναι δική της επιλογή και πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να αμβλύνει τις συνέπειες από την εφαρμογή τους.

Σε δηλώσεις του, αμέσως μετά τη συμφωνία στις 12 Ιούλη, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε ότι η κυβέρνηση εξάντλησε στη διαπραγμάτευση όλα τα μέσα που διέθετε και ότι μπροστά στον εκβιασμό της άτακτης χρεοκοπίας υποχρεώθηκε να συμφωνήσει σε μια πολιτική που δεν την ασπάζεται.
Μια πιο χυδαία εκδοχή του άλλοθι που χτίζει η κυβέρνηση παρουσίασε της προάλλες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τριανταφυλλίδης, λέγοντας ότι ο «καπετάνιος» (δηλαδή ο Τσίπρας) έκανε μια παρατιμονιά για να αποφύγει τον «σκόπελο» (δηλαδή την άτακτη χρεοκοπία) και ότι το «καράβι» (δηλαδή η κυβέρνηση) θα επανέλθει στη
ρότα των προγραμματικών δηλώσεων.
Κορύφωση της ίδιας προπαγάνδας, που ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας, αποτελεί η επίκληση της «λενινιστικής θεωρίας» (!!!) από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και η εξωφρενική απόπειρα σύγκρισης με την τακτική του επαναστατικού κινήματος στις αρχές του 20ού αιώνα. Με τέτοιες σοφιστείες γελάνε και τα μικρά παιδιά.
Ποιος είναι όμως ο στόχος τους; Πλατιά τμήματα από τα λαϊκά στρώματα να μην αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από τον ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να διατηρηθεί ζωντανή η αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη, φιλολαϊκή διαχείριση στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ.

Τον πρόλαβαν οι προηγούμενοι

Γι' αυτό, τα στελέχη της κυβέρνησης κάνουν σαν να τους έπεσε κεραμίδα στο κεφάλι όταν αναλύουν τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε τάχα να υποχωρήσει από τις προεκλογικές του εξαγγελίες και να συμφωνήσει στο τρίτο μνημόνιο.
Βέβαια, τους λόγους που προβάλλουν θα μπορούσε να τους επικαλεστεί και οποιαδήποτε από τις κυβερνήσεις που υπέγραψαν τα προηγούμενα μνημόνια. Για παράδειγμα, ο Αντ. Σαμαράς έλεγε ότι εκβιαζόταν κι αυτός από τους δανειστές για να πάρει μέτρα, ενώ και ο Γ. Παπανδρέου έφτασε να «απειλήσει» με δημοψήφισμα για τις προτάσεις που συζητούσε τότε με τους δανειστές.
Είναι, επίσης, γνωστό ότι η Κομισιόν παρουσίασε το 2012 στην τότε νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Σαμαρά το λεγόμενο «σχέδιο Ζ» για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, καλώντας τον να απαγκιστρωθεί από τα «Ζάππεια», να εγκαταλείψει δηλαδή τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του 1ου μνημονίου και τον εμπλουτισμό του μείγματος διαχείρισης με λιγότερο «υφεσιακά» μέτρα.
Από αυτήν την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρωτοτυπεί στο άλλοθι που αναζητά για να δικαιολογήσει την υπογραφή Τσίπρα στο 3ο μνημόνιο. Πέρα απ' όλα τ' άλλα, το κοινό σημείο με όλους τους προηγούμενους είναι ότι διαπραγματεύεται για το κεφάλαιο και όχι για το λαό. Επομένως, με βάση το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας, μέσα στους δοσμένους συσχετισμούς, παίρνει τις αποφάσεις της και αυτή η κυβέρνηση.

Τι έλεγε προεκλογικά

Τι έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι με μια καλύτερη διαπραγμάτευση, μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, μπορεί να υπάρξει μια αλλαγή μείγματος με λιγότερα περιοριστικά μέτρα και αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.
Επίσης, διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει διαδικασία εξόδου κάποιας χώρας από την Ευρωζώνη, αναπαράγοντας ταυτόχρονα τον εκφοβισμό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σημείωνε επίσης ότι έχει εξασφαλίσει συμμαχίες στο πλαίσιο της Ευρωζώνης από τις χώρες του Νότου, αλλά και από το ΔΝΤ, που εγγυούνται θετικές εξελίξεις για τα λαϊκά στρώματα.
Ελεγε ακόμα ότι είναι δυνατόν μια «κυβέρνηση της αριστεράς» στην Ελλάδα να ακυρώσει ορισμένες από τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, υποστηρίζοντας μάλιστα πως αυτές δεν συνάδουν με ό,τι ισχύει στην υπόλοιπη ΕΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ακόμα ότι όσο μεγαλύτερη είναι η στήριξη της πολιτικής του πρότασης από το λαό, τόσο ισχυρότερος θα είναι στη διαπραγμάτευση. Ολο αυτό το σχέδιο εντασσόνταν στην εξυπηρέτηση του στόχου της «ανάκαμψης», δηλαδή της ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Ετσι κατέληγε στην αποθέωση της αυταπάτης ότι είναι δυνατόν, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου, του στόχου της ανάκαμψης και της διαπραγμάτευσης εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση από μια «κυβέρνηση της αριστεράς». Πολύ περισσότερο, να υπάρξει κατάργηση και αντιστροφή της πολιτικής που εκφράστηκε σε συνθήκες κρίσης μέσα από τα μνημόνια.

Κορόιδεψαν συνειδητά το λαό

Τώρα, είναι ευκολότερο να διαπιστώσει κανείς ότι τίποτα από αυτά δεν ισχύει και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κορόιδεψε συνειδητά το λαό για να του κλέψει την ψήφο. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν δεν ήταν άγνωστες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε βέβαια το τρίτο μνημόνιο έπεσε από τον ουρανό, όπως προσπαθεί με θράσος να παρουσιάσει τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο πυρήνας όσων αποφασίζονται τώρα είχε διατυπωθεί ήδη από τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και βέβαια από την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ, τον περασμένο Μάη.
Αλλά και προεκλογικά, ο Αλ. Τσίπρας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπαινόβγαιναν στα φόρα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στις δυο άκρες του Ατλαντικού, έκαναν επαφές πίσω από κλειστές πόρτες με αξιωματούχους - κλειδιά της ΕΕ και αλώνιζαν στα σαλόνια της ντόπιας πλουτοκρατίας, διεκδικώντας το χρίσμα της διακυβέρνησης.
Επομένως, ήξεραν καλά ότι σαν κυβέρνηση δεν υπήρχε περίπτωση να υπερβούν το πλαίσιο που διαμορφώνεται από τους αδυσώπητους νόμους του καπιταλισμού, τις σχέσεις ανισοτιμίας και ανισομετρίας στο εσωτερικό της ΕΕ, τους οξυμένους ανταγωνισμούς ανάμεσα στην Ευρωζώνη και το ΔΝΤ και βέβαια τις στρατηγικές επιλογές της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Οι εξελίξεις τούς αποκαλύπτουν

Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε μεν συμμάχους μέσα στην Ευρωζώνη, όχι όμως για να σώσει το λαό, αλλά για να συγγράψει το κείμενο που αποτέλεσε βάση της συμφωνίας στις 12 Ιούλη στο eurosummit και επομένως βάση για το 3ο μνημόνιο. Αυτό το ρόλο έπαιξαν οι τεχνοκράτες της συμμάχου Γαλλίας!
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε στις εκλογές κοντά στο 36%. Μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός πρωτοστάτησαν στην οργάνωση κινητοποιήσεων στήριξης της κυβέρνησης. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα αναγόρευσε σε ισχυρό διαπραγματευτικό «ατού» το 62% που ψήφισε ΟΧΙ. Τελικά, όπως προειδοποιούσε το ΚΚΕ, εξαργύρωσε το ΟΧΙ στο ταμείο της ΕΕ με ένα μεγαλοπρεπές ΝΑΙ στο νέο μνημόνιο.
Επιπλέον, από τις ίδιες τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη και τα διάφορα σχέδια αναμόρφωσής της, ήρθε σε πρώτο πλάνο η πιθανότητα του grexit, που αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται σαν μπαμπούλας για να μπορέσουν να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα με την λαϊκή ανοχή.
Στην πραγματικότητα, αποτελεί μια εκδοχή, μια επιλογή στην οποία ενδεχομένως να οδηγηθεί η ελληνική αστική τάξη εφ' όσον οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη φέρουν έτσι τα πράγματα, ώστε η παραμονή σε αυτή να είναι ασύμφορη για τις επιδιώξεις της και κυρίως για τη στήριξη της ανάκαμψης του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώθηκε το ΚΚΕ

Πού βρισκόμαστε σήμερα, εφτά σχεδόν μήνες μετά τις εκλογές; Η κυβέρνηση συζητάει με τους δανειστές μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία είναι ίδια και χειρότερα με εκείνα που συζητούσε η τρόικα με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της 5ης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου. Επομένως, με βάση αυτή την εξέλιξη πρέπει να βγουν συμπεράσματα.
Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα, το οποίο, τόσο προεκλογικά, όσο και μετά τις εκλογές, προειδοποίησε ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θα φέρει αντιλαϊκά μέτρα, είτε αυτά περάσουν μέσα από μνημόνια, είτε όχι. Προειδοποίησε ακόμα ότι μια αυτοαποκαλούμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» θα αποτελέσει ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια της αστικής τάξης να προχωρήσει αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και ταυτόχρονα να χειραγωγήσει το λαό και το κίνημα.
Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που είπε ξεκάθαρα ότι οι συμμαχίες και τα «γλυκοκοιτάγματα» ανάμεσα στα κράτη της ΕΕ και της Ευρωζώνης, είναι η άλλη όψη των εκβιασμών. Και τα δυο αναπτύσσονται στη βάση ισχυρών ανταγωνισμών στο εσωτερικό της ΕΕ και παγκόσμια, εμπλέκοντας τους λαούς σε επικίνδυνες περιπέτειες.
Θυμίζουμε και κάτι άλλο: Οταν προεκλογικά το ΚΚΕ ασκούσε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και αποκάλυπτε τα φούμαρα που υποσχόταν στο λαό, δεχόταν πολεμική από διάφορες πλευρές ότι τα παραπέμπει όλα στη «Δευτέρα Παρουσία», σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται βελτίωση της ζωής του λαού με μια καλύτερη διαχείριση και διακυβέρνηση.
Αποδείχτηκε από τις εξελίξεις ότι η «Δευτέρα Παρουσία» είναι αυτά που έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι βέβαια οι προτάσεις του ΚΚΕ, που δεν έλειψε λεπτό από το στίβο της αγωνιστικής διεκδίκησης μέτρων για την ανακούφιση της λαϊκής οικογένειας, την ανάκτηση των απωλειών από την περίοδο της κρίσης, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Με πιο καθαρή ματιά

Οσοι αριστεροί είχαν επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο που αυτός βρισκόταν «πάνω στο κύμα» και προβαλλόταν από παντού σαν τον Μεσσία που έρχεται να σώσει το λαό, μπορούν και πρέπει τώρα να δουν με πιο καθαρή ματιά τη στάση που κράτησε τότε το Κόμμα, παρά την πίεση που του ασκούνταν και την επίθεση που εξαπολυόταν σε βάρος του.
Το γεγονός ότι οι προβλέψεις του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκαν από τις εξελίξεις, και μάλιστα σε σύντομο διάστημα, δεν αποτελεί λόγο για να «ευλογήσουμε τα γένια μας». Είναι κριτήριο για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, την αναγκαιότητα μεγαλύτερης συσπείρωσης στην πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που περνάει μέσα από τη ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ και την εξουσία τους.

Π.