Η συνέντευξη Τύπου του Δ. Κουτσούμπα στη ΔΕΘ (VIDEO)

Συνέντευξη Τύπου έδωσε το μεσημέρι του Σαββάτου ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στη ΔΕΘ στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στη Θεσσαλονίκη. 

Παρατίθεται η εισαγωγική τοποθέτηση: 

«Από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, θέλουμε άλλη μία φορά να απευθυνθούμε στο λαό και να τονίσουμε ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει ριζική αλλαγή πορείας, ότι υπάρχει δρόμος ανάπτυξης που μπορεί να ικανοποιήσει τις κοινωνικές ανάγκες, ότι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οδηγεί πλατιά λαϊκά στρώματα σε συνεχείς θυσίες, δεν είναι μονόδρομος.

Οι φετινές διακηρύξεις στη ΔΕΘ, του πρώην πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και άλλων αστικών κομμάτων, υπόσχονται ξανά "μια ανάπτυξη που θα αποτελέσει μέσο για την προώθηση της λαϊκής ευημερίας", ένα αναπτυξιακό σοκ και επαναλαμβάνουν τα γνωστά χιλιοειπωμένα εργαλεία και μέσα που θα διασφαλίσουν τάχα, αυτό το στόχο: Την

προσέλκυση επενδύσεων που θα εστιάζουν στην καινοτομία και στην ποιότητα του παραγόμενου εμπορεύματος, την αξιοποίηση των κρατικών επενδύσεων και των μεγάλων κοινοτικών πακέτων χρηματοδότησης, την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων που καθυστερούν.

Διαβάστε μια παλιά ομιλία του Σημίτη και του Καραμανλή στη ΔΕΘ και θα εντοπίσετε εύκολα όλα αυτά που σερβίρονται ως φρέσκες ιδέες και δήθεν νέο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Θυμηθείτε πόσα δισ. ευρώ διοχετεύθηκαν στη χώρα με το Β’ και το Γ΄ ΚΠΣ, με το ΕΣΠΑ, με τα προγράμματα ενίσχυσης της καινοτομίας.

Με το Γ’ ΚΠΣ διοχετευτήκαν πάνω από 45 δισ. ευρώ, με το ΕΣΠΑ 2007-2013 πάνω από 40 δισ. ευρώ. Μέσα απ’ αυτά τα προγράμματα διοχετεύτηκαν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της καινοτομίας και για την προώθηση των νέων τεχνολογιών. Ωστόσο, τελικά τι κέρδισε ο λαός, μέσα από αυτή τη χρηματοδότηση;

Θυμηθείτε, επίσης, τους ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, διπλάσιους της Ευρωζώνης μέχρι την εκδήλωση της βαθύτερης μεταπολεμικής κρίσης του 2008 στην ελληνική οικονομία. Τώρα πια δύσκολα μπορούν να ξεγελάσουν το λαό. Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο δρόμος ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, όχι μόνο δε συμβαδίζει, αλλά αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία. Όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι όσο βαδίζουμε σ’ αυτό το δρόμο, οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι θα έχουν νέες απώλειες και στη φάση της νέας κρίσης για να ανακάμψουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων και στη φάση της ανάπτυξης για να αυξηθούν τα κέρδη και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά τους.

Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης και «μοντέλο καπιταλιστικής ανάπτυξης» που να μπορεί να οδηγήσει σε έναν καπιταλισμό χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια και ανεργία, χωρίς την απαίτηση του κεφαλαίου να υπάρχει ψαλίδα ανάμεσα στην αύξηση της παραγωγικότητας και του μισθού, χωρίς ξεζούμισμα των εργαζόμενων.

Γι’ αυτό και η αντιλαϊκή επίθεση για τη στήριξη των κερδών του κεφαλαίου, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και των ΗΠΑ. Αφορά τη Βρετανία και τη Δανία, που έχουν εθνικό νόμισμα. Για παράδειγμα στη Μ. Βρετανία, από το 2008, τα συσσίτια των φτωχών (τράπεζες τροφίμων) έχουν αυξηθεί ραγδαία και μόνο το 5%, από αυτούς που σιτίζονται εκεί, είναι άστεγοι. Επίσης, στη Δανία της κορόνας τα όρια συνταξιοδότησης έχουν ανέλθει στα 67 χρόνια, με άμεση προοπτική να φτάσουν τα 68 και ιδιωτικοποιήθηκε η αντίστοιχη ΔΕΗ και δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι «είδαν την έξω πόρτα». Η αντιλαϊκή επίθεση συνεχίζεται επίσης στη Γαλλία και στην Ιταλία, που δεν έχουν τρόικα και μνημόνιο. Γι’ αυτό και εφαρμόζεται σ’ όλη την ΕΕ η στρατηγική Ευρώπη 2020, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Το που οδηγεί αυτός ο δρόμος και η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων το ξέρουμε πολύ καλά στη χώρα μας. Οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το 1.5 εκατομμύριο, ενώ στις νεότερες ηλικίες σχεδόν 1 στους 2 δεν μπορεί να βρει δουλειά.

Το λαϊκό εισόδημα έχει υποχωρήσει σχεδόν 25% και αν υπολογίσουμε την αύξηση των φόρων και την εκτίναξη του κόστους ζωής, οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει το μισό βιοτικό τους επίπεδο.

Αποτελεί πρόκληση να παρουσιάζει ο Αλ. Τσίπρας ως επίτευγμα της κυβερνώσας Αριστεράς, ότι διασφάλισε ένα πιάτο φαΐ σε 30.000 οικογένειες που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, την ώρα που την περίοδο της κρίσης επενδύθηκαν 140 δισ. στο εξωτερικό απ’ την εγχώρια άρχουσα τάξη των καπιταλιστών.

Αποτελεί πρόκληση να εμφανίζει ως απάντηση στην ανεργία τις 8μηνες συμβάσεις εργασίας με συνθήκες γαλέρας, για να γίνεται ανακύκλωση των ανέργων. Κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί ξανά απ’ τις διακηρύξεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Σήμερα γνωρίζουμε τι έρχεται την επόμενη μέρα των εκλογών, στις 21 Σεπτέμβρη. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ έχουν ψηφίσει και αποδεχθεί τη θέση του Γ’ μνημονίου, ότι η Ελλάδα θα σχεδιάσει και θα εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και στην αγορά εμπορευμάτων, με πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, δηλαδή την κατάργηση ακόμη περισσότερων κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Βλέπουμε, επίσης, την πιθανότητα να εκδηλωθεί νέα διεθνής συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση, με βάση τα σημάδια της επιβράδυνσης της Κίνας, της ύφεσης στην Ιαπωνία, της αύξησης της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.

Ό,τι και να μας λένε σήμερα, έχουν υπογράψει πως μέσα στο Φθινόπωρο, δηλαδή αμέσως μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί θα καταθέσει το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής 2016-2019, το οποίο θα περιέχει «μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη παραμετρικών μέτρων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων». Μέτρα ύψους περίπου 3-4 δισ ευρώ αναμένονται να ψηφιστούν αμέσως μετά τις εκλογές. Απ’ αυτά, μέτρα 2 δισ. ευρώ πρέπει να ψηφιστούν μέχρι τον Οκτώβρη και είναι τελείως νέα, δηλαδή δεν έχει ακόμα καθοριστεί το περιεχόμενό τους.

Μετά τις εκλογές, όποια κυβέρνηση και να είναι, θα προχωρήσει στην υλοποίηση των περίφημων μηχανισμών ημιαυτόματης περικοπής δαπανών όταν δεν πιάνονται οι δημοσιονομικοί στόχοι που προβλέπονται στην ευρωπαϊκή Συνθήκη για τη Σταθερότητα, το Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση, που υπογράφηκε το 2012. Όταν οι στόχοι των τεράστιων πλεονασμάτων δεν πιάνονται, θα προκύπτουν, από ένα συμβούλιο σοφών, νέα μέτρα, νέες περικοπές δαπανών, για να προκύπτουν αρκετοί πόροι για τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου.

Το νέο Μνημόνιο προβλέπει νέα φοροεπιδρομή στο λαό. Ο ΕΝΦΙΑ μονιμοποιείται, η εισφορά αλληλεγγύης αυξάνεται σημαντικά και γίνεται μόνιμη. Οι αυτοαπασχολούμενοι φορολογούνται απ’ το πρώτο ευρώ. Οι αγρότες βρίσκονται στο στόχαστρο μιας πραγματικής φορολογικής καταιγίδας με εκτίναξη της άμεσης φορολογίας, ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, κατάργηση αφορολόγητου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει χωρίς ντροπή τον κόσμο, λέγοντας πως το μνημόνιο που συνέταξε και που συνυπέγραψαν όλοι μαζί, είναι καλύτερο απ’ τα προηγούμενα γιατί δεν μειώνει άμεσα τον μισθό. Αλήθεια, τα 2 δισ. ευρώ αύξηση των έμμεσων φόρων, μέσα απ’ την αύξηση του ΦΠΑ, δεν την πληρώνουν τα εργατικά λαϊκά στρώματα απ’ τον εργατικό λαϊκό μισθό; Μόνο απ’ την αύξηση του ΦΠΑ του Μνημονίου Τσίπρα, η μέση εργατική οικογένεια χρεώνεται σχεδόν 1000 ευρώ το χρόνο. Και βέβαια αποτελούν περασμένα ξεχασμένα όσα έχασε ο μισθωτός τα προηγούμενα χρόνια.

Διακηρυγμένος στόχος τους είναι να αυξηθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα φθάσουν στο 3,5% του ΑΕΠ, το 2018 και θα παραμείνουν εκεί για να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης των μονοπωλιακών ομίλων. Και για να γίνει αυτό απαιτείται πρόσθετη αύξηση των φόρων και πρόσθετη μείωση των κρατικών δαπανών που θα φτάνουν αθροιστικά στα 8 δισ. Ο λογαριασμός μόνο αυτών των μέτρων ανέρχεται σε περίπου τις 2500 ευρώ το χρόνο επιπλέον για τη μέση τετραμελή οικογένεια. Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται πως το Μνημόνιο του είναι φιλολαϊκό γιατί πέτυχε μικρότερα πλεονάσματα. Το μικρό έλλειμμα φέτος και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα απ’ το 2018 και μετά, απλά αντανακλούν τις γενικότερες συνθήκες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Μια οικονομία σε κρίση δεν μπορεί να διασφαλίσει μεγάλα πλεονάσματα. Η ίδια η συμφωνία που υπέγραψε ξεκαθαρίζει την πραγματικότητα. Κυρίως όμως, η συζήτηση αυτή θέλει να συγκαλύψει πως τα πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ για όλη την περίοδο αποπληρωμής, θα το πληρώσει ο ελληνικός λαός, με συνεχή δυσβάσταχτα μέτρα.

Με αυτό το μανδύα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, προετοιμάζεται η φοροεπίθεση στα λαϊκά στρώματα που δεν βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας, λ.χ αυτοαπασχολούμενους κλπ. Ο πραγματικός αντίπαλος των εργαζόμενων, το μεγάλο κεφάλαιο δεν θα φορολογηθεί, καθώς το πλαίσιο της νόμιμης φοροαποφυγής των ομίλων, από τις νόμιμες φοροαπαλλαγές και τους αναπτυξιακούς νόμους μέχρι τις τριγωνικές πωλήσεις, την υπερτιμολόγηση εισαγωγών και τους φορολογικούς παράδεισους, παραμένει ενεργό.

Βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η νέα συμφωνία για πρώτη φορά ανοίγει το ζήτημα απομείωσης του δημόσιου χρέους. Όμως, η αλήθεια βρίσκεται στον αντίποδα. Δεσμεύτηκαν πως «δε θα γίνει κούρεμα του χρέους» και πως η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να το αποπληρώσει, περιορίζοντας την όποια αναδιάρθρωση σε ένα «άπλωμα» των δανειακών υποχρεώσεων σε περισσότερα χρόνια, που θα συνοδευθεί με νέα αντιλαϊκή επίθεση όπως έγινε με το κούρεμα PSI. Ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει ένα χρέος, το οποίο δε δημιούργησε ο λαός και από το οποίο δεν ωφελήθηκε ο λαός.

Οι συνταξιούχοι θα δουν νέες, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, συνολικού ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ μέχρι το 2016. Εκτός απ’ την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέσα απ’ τη φόρμουλα της ποινικοποίησης κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης, τις αυξήσεις στις κρατήσεις των συντάξεων, ετοιμάζονται νέα επιπρόσθετα μέτρα, όπως η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Στόχος, των αλλαγών του ασφαλιστικού, που αποτελεί τον κεντρικό άξονα της γενικότερης πολιτικής ΕΕ-άρχουσας τάξης και για το λόγο αυτό τίθεται ως βασικό παραδοτέο απ’ τη συμφωνία, είναι η «στενότερη σύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών», δηλαδή η μεταφορά των ασφαλιστικών βαρών στις πλάτες των εργαζόμενων στη γραμμή της ανταποδοτικότητας στην κοινωνική ασφάλιση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει τις πολλαπλές προηγούμενες δεσμεύσεις του, σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν δήλωνε πως δεν θα προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, των περιφερειακών αεροδρομίων. Μετά τις εκλογές ετοιμάζεται η δημιουργία ενός ταμείου αποκρατικοποιήσεων, όπου «θα εισρεύσουν περιουσιακά στοιχεία 50 δισ.», με τους ποσοτικούς στόχους αποκρατικοποιήσεων να αυξάνονται, ενώ και μέσα σ’ αυτά τελικά θα ενταχθούν και οι εγχώριοι ορυκτοί πόροι. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά το λαό όταν ισχυρίζεται πως το νέο πρόγραμμα του περιλαμβάνει μόνο εννέα ιδιωτικοποιήσεις, σε αντίθεση με προηγουμένως, αποτελεί πολιτική εξαπάτηση, αφού το τι και πώς θα ιδιωτικοποιηθεί είναι τελείως ανοικτό.

Μετά τις εκλογές έρχεται και η κατεδάφιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, ενώ ανοίγει και ο δρόμος για την πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Η επίκληση στις «βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ» γίνεται για να «μασκαρευτούν» τα νέα μέτρα με ένα προσωπείο εκσυγχρονισμού και πολιτισμού, συγκαλύπτοντας πως σε ολόκληρη την ΕΕ τα δικαιώματα των εργαζόμενων βρίσκονται στο στόχαστρο και αποδομούνται συστηματικά.

Για να κρύψουν αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να εμφανιστούν ως οι καλύτεροι διαχειριστές αυτής της κατάστασης.

Η ΝΔ εστιάζει στα περιβόητα «ισοδύναμα μέτρα» και μιλά για αναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ τη μεριά του μιλά για τα «ανοικτά μέτωπα» της συμφωνίας, που με τον κατάλληλο τρόπο μέχρι και φιλολαϊκά μπορεί να γίνουν. Ισχυρίζεται πως με το δικό του «παράλληλο πρόγραμμα», τα πράγματα θα είναι καλύτερα για το λαό.

Τι προσπαθούν να κάνουν; Επικεντρώνουν σε ορισμένες επιμέρους πλευρές της νέας συμφωνίας, επιδιώκοντας να αποδεχτεί ο λαός ως μονόδρομο την πορεία που τον οδηγεί στη φτώχεια, στη χρεοκοπία. Αλλά η αλήθεια δεν κρύβεται. Με τα δύο προηγούμενα Μνημόνια τα λαϊκά στρώματα έχασαν περίπου το 40-50% του βιοτικού τους επίπεδο. Το νέο Μνημόνιο Τσίπρα έρχεται να προσθέσει νέα πρόσθετα βάρη σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις, φόρους, κόστος ζωής που αθροιστικά φτάνουν στο 20%.

Καλούν το λαό να αποδεχτεί το ύψος της θυσίας και απλά να διαλέξει την τσέπη απ’ την οποία θα του το πάρουν ή την ειδική ομάδα που θα το υποστεί, προσπαθώντας να διαχωρίσει τους εργαζόμενους μεταξύ τους. Το καλύτερο παράδειγμα είναι ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αποδέχονται το ότι ο λαός θα πληρώσει το μέτρο και εμφανίζουν ως δίλημμα το ψεύτικο ερώτημα: Σε ποια άλλη τσέπη του λαού θέλετε να μεταφέρουμε το κόστος; Μήπως αντί το ΦΠΑ στην εκπαίδευση, θέλετε φορολόγηση του κρέατος ή φορολόγηση των τσιγάρων…

Μεγάλες θυσίες θα υποστεί ο λαός και αν αντί για την καπιταλιστική Ελλάδα του Ευρώ επιλέξει την καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Όσο ο στόχος παραμένει η καπιταλιστική ανάπτυξη, η αύξηση των κερδών των ομίλων, οι θυσίες του λαού δεν πρόκειται να σταματήσουν. Το ζήτημα δεν είναι να διαλέξουμε αν ο λαός θα χρεοκοπήσει με εσωτερική και εξωτερική υποτίμηση. Το ζήτημα είναι να βαδίσουμε στο δρόμο της πραγματικής ανατροπής.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και καλεί το λαό να οργανώσει την πάλη του, να προετοιμάσει την αντεπίθεσή του για ρήξη με την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εξουσία. Το ΚΚΕ είναι η δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στον πραγματικά διαφορετικό, ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Η πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία που διασφαλίζει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση απ’ την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους, είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση.

Είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού. Η Ελλάδα έχει προϋποθέσεις (βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, ορυκτό πλούτο, ειδικευμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό) να παράγει το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων που έχει ανάγκη ο λαός. Και από εκεί να συνάψει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες. Αυτές οι δυνατότητες άλλοτε περιορίζονται ή στρεβλά αξιοποιούνται, άλλοτε πιο μαζικά υπονομεύονται, γιατί υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος, στην ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, στις δεσμεύσεις της ΕΕ.

Η αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων χρειάζεται επομένως τη λύτρωση από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας - εξουσίας. Αυτή είναι η μοναδική πρόταση που μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.

Είναι ο μοναδικός δρόμος, που αποτρέπει την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, που στρέφονται σε βάρος των λαών, είναι ο μοναδικός δρόμος για να μην εμπλακούμε στο κουβάρι των αντιθέσεων των ιμπεριαλιστών που τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το πώς θα μοιράσουν τους δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, δρόμοι που πάντα ήταν στρωμένοι με το αίμα των λαών.

Μια τέτοια πορεία ανατροπής δεν θα είναι μοναχική κι αποκομμένη, όπως ισχυρίζονται όλα τ’ άλλα κόμματα που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό. Θα στηριχτεί στην πάλη και την αλληλεγγύη άλλων λαών, κινημάτων και χωρών που θα βαδίσουν στον ίδιο δρόμο.

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί για την οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε γειτονιά. Απέναντι σε όποια κυβέρνηση και να αναδειχθεί μετά τις εκλογές, το ΚΚΕ θα αποτελέσει τη μοναδική εγγύηση λαϊκής αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη Βουλή, με γραμμή σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του».

Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους

Περιγράψατε τη ζοφερή κατάσταση και όμως δημοσκοπικά υπάρχει μία μεγάλη δεξαμενή αναποφάσιστων, οι οποίοι αναζητούν εναλλακτική. Όμως και πάλι δημοσκοπικά μιλώντας, φαίνεται ότι το ΚΚΕ δεν το καρπώνεται αυτό σε ψήφους. Μία ανάλυση είναι ότι λέτε ευθύς εξαρχής όχι σε οποιαδήποτε συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό. Εσείς μιλήσατε για Λαφαζανιές, η Λαϊκή Ενότητα όμως κρατάει ανοιχτή την πόρτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί μία κριτική ότι η αριστερά δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στο δρόμο. Επιμένετε σε αυτό το όχι που μπορεί να απογοητεύσει ψηφοφόρους;

«Σήμερα υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πείρα από ό,τι υπήρχε τον περασμένο Γενάρη, με τις ψεύτικες ελπίδες, τις ψεύτικες προσδοκίες. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πείρα από ό,τι το 2012, όταν διάφορα κόμματα και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχτηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση. Βεβαίως υπάρχει και η πείρα των προηγούμενων 10ετιών. Άρα λοιπόν, σε αυτές τις εκλογές, οι οποίες, όντως είναι κρίσιμες εκλογές για τον τόπο, για το λαό μας, σε μία δύσκολη πραγματικά συγκυρία, μπορεί να γίνει η ανατροπή, με την έννοια ότι μπορεί να γίνει ένα μεγάλο, ένα θαρραλέο βήμα, ενίσχυσης του ΚΚΕ. Είναι η μοναδική πολιτική δύναμη, σε αυτόν εδώ τον τόπο και αυτό αναγνωρίζεται ευρύτερα, απλά μένει να εκφραστεί και στην κάλπη – μας το λένε οι άνθρωποι που συναντάμε στο δρόμο, με αυτούς που συναντηθήκαμε σε αγώνες, μας το λένε άλλοι άνθρωποι που μετάνιωσαν γιατί έκαναν διαφορετικές επιλογές τον περασμένο Γενάρη ή το 2012 και πάει λέγοντας. Μπορεί να γίνει αυτό το μεγάλο βήμα ενίσχυσης αυτή τη φορά. Γιατί ακριβώς τελικά ο λαός μας τα δοκίμασε όλα. Ισχύει αυτό που λέμε. Το έχουν ξέρετε και τα προεκλογικά μας συνθήματα. Τα είδε σχεδόν όλα. Δοκίμασε και μονοκομματικές κυβερνήσεις πλειοψηφίας, πολλά χρόνια πριν, δοκίμασε και κυβερνήσεις συνεργασίας όλων των ειδών. Και κεντροδεξιές, και κεντροαριστερές. Είδε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που παλιότερα τσακώνονταν σαν το σκύλο με τη γάτα, προεκλογικά να κάνουν κυβερνήσεις συνεργασίας και μια χαρά να συγκυβερνάνε. Είδε την πρώτη φορά αριστερά, είδε κυβερνήσεις αριστερές. Συμμετείχαν σε αυτές τις κυβερνήσεις ακόμα και άνθρωποι που τώρα διαφωνούν για τη συμμετοχή τους εκεί, ή την επανεξετάζουν. Πατώντας σε αυτή την πείρα που είναι μεγάλη, μπορεί να δει γιατί το ΚΚΕ είχε δίκιο, είχε σωστή πρόβλεψη και γιατί έλεγε ότι δεν πρέπει να συμμετάσχει σε μια τέτοια κυβέρνηση η οποία θα οδηγήσει ξανά σε νέα μνημόνια, όταν όλοι οι άλλοι μας έλεγαν "εγώ θα τα σχίσω τα μνημόνια", "εγώ θα βαράω τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές", όταν έλεγαν διάφορα ψέματα, πουλώντας ψεύτικες ελπίδες, ψεύτικες προσδοκίες.

Και αυτό ξέρετε το έλεγε το ΚΚΕ, όχι γιατί είχε καμιά προφητεία, ή επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, ούτε πολύ χειρότερα, επειδή έριξε τα χαρτιά και είδε ότι έτσι θα εξελιχθεί η κατάσταση. Το λέγαμε με συνέπεια και σταθερότητα και προειδοποιούσαμε τον ελληνικό λαό. Γιατί η ανάλυσή μας για την πολιτική πρόταση που έχουν τα άλλα κόμματα, που είχε και το Γενάρη το κυβερνητικό κόμμα, ή άλλα παλιότερα, οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο να υπογράψουν νέα μνημόνια, νέα σκληρά μέτρα. Ποια είναι αυτά; Όταν είσαι με την ιδιοκτησία του πλούτου και το υπερασπίζεσαι αυτό, να την έχει ο όμιλος το μεγάλο κεφάλαιο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι έχουν και την πραγματική εξουσία και αυτό το αποδέχεσαι και μάλιστα τους στέλνεις πολλαπλά μηνύματα προεκλογικά ότι εγώ εδώ θα είμαι μαζί σας κύριοι βιομήχανοι, κύριοι εφοπλιστές, κύριοι τραπεζίτες, τα δικά σας συμφέροντα ως κυβέρνηση θα υλοποιήσω. Όταν στέλνεις το μήνυμα και στην πολιτική σου πρόταση είναι αυτό το δήθεν κοινό ευρωπαϊκό σπίτι – ποιο ευρωπαϊκό σπίτι τώρα…. Η ΕΕ των λυκοσυμμαχιών, του Σόιμπλε, του Ολάντ, της Μέρκελ, του ενός και του άλλου, που έχουν πίσω τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και μεγάλα σημαντικά, γεωστρατηγικά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Και για την περιοχή εδώ που βρίσκεται η Ελλάδα, τα Βαλκάνια, η Μεσόγειος κλπ, ή γενικότερα μέσα στην ευρωζώνη. Όταν λες σε αυτό τον κόσμο και δεν παίρνεις υπόψη ότι αν δεν συγκρουστείς στη πραγματικότητα με αυτά, αν δεν έχεις σχέδιο που να το προτείνεις στον ελληνικό λαό και ο ελληνικός λαός με καθαρή συνείδηση και να σου δώσει την ψήφο και μετά να αγωνιστεί να βάλει πλάτη για να στηρίξει μια τέτοια προοπτική, μια τέτοια συγκρουσιακή πρόταση, ανατρεπτική που θα σε βγάλει από το τούνελ αυτών των αδιεξόδων και θα σε οδηγήσει πραγματικά στο ξέφωτο μιας νέας κοινωνίας τότε κάνεις μια τρύπα στο νερό ή στη χειρότερη περίπτωση απλώς κοροϊδεύεις συνειδητά. Αλλά ακόμα και αν πάρουμε την εκδοχή της έντιμης εξαπάτησης, δηλαδή ότι δεν ξέρανε ή δεν τα υπολογίζανε καλά, πάλι έχουν τεράστιες ευθύνες. Διότι για πολιτικές δυνάμεις, για πολιτικά πρόσωπα που αναζητούν και λένε με σιγουριά "εγώ θα γίνω κυβέρνηση και θα λύσω προβλήματα υπέρ του λαού", δεν δικαιολογείται, ούτε συγχωρείται και δεν μπορεί πλέον ο ελληνικός λαός να συγχωρεί τέτοιες δυνάμεις».

Πλαστό ή πραγματικό, φυσικό ή τεχνητό το διακύβευμα των προηγούμενων εκλογών, έμοιαζε να είναι ο μνημονιακός ή αντιμνημονιακός δρόμος. Το τρίτο μνημόνιο όμως – συμφωνία για κάποιους άλλους – είναι μια πραγματικότητα, ψηφισμένο πλέον από την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου. Ποιο είναι τελικά το διακύβευμα αυτών των εκλογών;

«Θα θυμόσαστε ότι και πέρσι εδώ από την ΔΕΘ, αλλά και όλη την περίοδο αυτή το ΚΚΕ, σε όλους τους τόνους, εξηγούσε, προσπαθούσε να εξηγήσει ότι είναι κάλπικος ο διαχωρισμός σε μνημόνιο και αντιμνημόνιο. Ότι αντιμνημονιακός ή μνημονιακός δεν οδηγεί σε πραγματική λύση σε όφελος του λαού, όσο και αν μπορεί να ισχύει με την έννοια τη σχετική ή με την έννοια την τυπική, αν θέλετε. Δηλαδή λέει κάποιος ότι είμαι υπέρ του μνημονίου, κάποιος λέει ότι είμαι κατά του μνημονίου. Ωραία χαίρω πολύ. Μνημονιακός ο ένας, αντιμνημονιακός ο άλλος. Αυτό όμως ως πολιτική πρόταση για ένα πολιτικό κόμμα ως πρόταση συμμαχίας, μετώπου κλπ είναι αδιέξοδο για το λαό μας. Διότι μνημονιακός ή αντιμνημονιακός μπορεί να είναι και ένας που καταψηφίζει όλα τα μνημόνια και να είναι φασίστας, να είναι το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Να είναι οι ευρωσκεπτικιστές της Λεπέν ή του Φάρατζι ανά την Ευρώπη, οι οποίοι μιλάνε με τη φασιστική γνωστή δημαγωγία τη λαϊκίστικη και απευθύνονται, προσπαθώντας να προσελκύσουν εργατικές, λαϊκές μάζες, νέους και να τους πείσουν ψεύτικα, ενώ είναι συστημικά κόμματα κλπ.

Αντιμνημονιακός μπορεί να είναι ένα καθαρά αστικό κόμμα όπως για παράδειγμα οι ΑΝΕΛ, που έχει εθνικιστικά, δεξιά και ακροδεξιά στοιχεία στις γραμμές του. Ένα συνονθύλευμα απόψεων. Μπορεί να είναι και ένα αριστερό κόμμα όπως ήταν πριν ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα δεν είναι. Μπορεί να είναι ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ που έφυγε την τελευταία στιγμή, επειδή δεν μπήκε στις λίστες, σε εκλόγιμες θέσεις και διαφοροποιήθηκε μετά την ψήφιση του μνημονίου στη Βουλή. Αν δεν μπει η ουσία και η σκέψη όλων των συνανθρώπων μας, των συμπατριωτών μας, σε αυτό που από την αρχή θέταμε εμείς και που είναι κατά τη γνώμη μας, το δίκιο και το σωστό, που πρέπει να σκεφτούμε. Ότι δηλαδή πρέπει να δούμε τι σύστημα είναι αυτό εδώ. Αν μπορεί αυτό το σύστημα να εξανθρωπιστεί έστω και λίγο μέσα από επιμέρους μέτρα και με την συμμετοχή στην ΕΕ σε λυκοσυμμαχίες ή με το να έχουν την εξουσία οι ίδιοι που έχουν την μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αν δεν ξεκαθαρίσεις αυτό και δεν πεις ότι έχοντας αυτή τη γραμμή δεν πρόκειται ποτέ να οδηγηθώ για έξοδο από τα μνημόνια, τότε θα καταλάβεις και ποια πρέπει να είναι η πραγματική διέξοδος.

Άρα λοιπόν η κατάργηση των μνημονίων, ο συνεπής αγώνας για την κατάργηση και του τρίτου και του δεύτερου και του πρώτου μνημονίου που λέει το ΚΚΕ, η κατάργηση όλων των εφαρμοστικών αντιλαϊκών νόμων, 500 πρωτύτερα και άλλων τόσων που θα προστεθούν, ήδη άρχισαν να προστίθενται, είναι η οριστική ρήξη με αυτή την αδικία για να ανοίξει ένας δρόμος. Είναι να συγκρουστείς και να πάρεις την ιδιοκτησία να την κάνεις κοινωνική, από αυτούς που την έχουν και καταπιέζουν το λαό μας σήμερα, την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τον εργαζόμενο λαό, τους φτωχούς αγρότες, τους επαγγελματίες, τους νέους και τις νέες, τις λαϊκές οικογένειες συνολικά. Αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα. Όπως επίσης είναι κρίσιμο ζήτημα αν θα είσαι μέσα στην ΕΕ ή σε οποιαδήποτε άλλη τέτοια λυκοσυμμαχία η οποία από γεννησιμιού της, ήταν αντιδραστική. Στο μυαλό τους αυτοί που την έφτιαχναν, οι ιδρυτές της και στη συνέχεια, είχαν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ήταν (αντιδραστική) λέγαμε εμείς από την αρχή. Και γι’ αυτό σταθερά λέγαμε τότε να μη μπούμε. Τότε ήταν και άλλες δυνάμεις. Τότε αυτά τα έλεγε και το ΠΑΣΟΚ και μετά υποχώρησε. Τα έλεγαν και άλλοι δήθεν αριστεροί και υποχώρησαν. Και μπήκαμε μέσα, δήθεν θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια και πέρασαν 30 χρόνια και είμαστε όχι μόνο σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τότε, αλλά επιδεινώνεται συνεχώς, βυθιζόμαστε σε νέες κρίσεις οικονομικές, βυθιζόμαστε σε νέα φτώχεια σε νέα ανασφάλεια για το λαό μας.

Αυτά είναι τα κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να τεθούν. Και αυτά δεν τίθενται από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις είτε αυτές που κυβέρνησαν, είτε αυτές που θέλουν να κυβερνήσουν σε αυτά τα πλαίσια.

Άρα λοιπόν αυτό το ζήτημα σε αυτές τις εκλογές είναι το διακύβευμα, έτσι όπως μου το ρωτάτε. Δηλαδή να αρχίσει, δεν λέμε ότι θα γίνει μέσα σε μία μέρα ή σε μια βραδιά αυτό, να αρχίσει να συζητάει ο λαός μας μέσα στους τόπους δουλειάς, μέσα στα σωματεία του, μέσα στις λαϊκές επιτροπές, μέσα σε όποιες μορφές οργάνωσης υπάρχουν, σύλλογοι κλπ, μέσα στην ατομική συζήτηση ακόμα και της παρέας, μέσα στις σχολές αυτή την άλλη πρόταση. Για να φέρουμε τούμπα την κατάσταση. Για να αλλάξουμε ρότα. Για να ανοίξει δρόμος πραγματικά για την ευημερία του λαού μας.

Αλλιώς θα μένουμε στα ίδια και κάθε χρόνο που περνάει και κάθε εκλογές που θα έρχονται και κάθε τι που θα συμβαίνει θα λέμε «μα πώς το πάθαμε αυτό;». «Αφού, καλά παιδιά ήταν αυτοί που επιλέξαμε να μας κυβερνήσουν». Και όντως μπορεί να ήταν και καλά παιδιά, όλοι καλά παιδιά είναι. Και μπορεί και να είναι αρκετοί από αυτούς έντιμοι, κάποιοι να τα πιστεύουν κι όλα ειλικρινά. Το πρόβλημα είναι, ότι είναι ουτοπικές ανεφάρμοστες οι απόψεις και είναι απόψεις κυρίως, αυτό είναι το επικίνδυνο, που υπηρετούν ξένα προς το λαό, συμφέροντα. Και αυτό δεν γίνεται δυστυχώς ακόμα ευρύτερα κατανοητό.

Εμείς θεωρούμε όσο και αν οι εκλογές δεν μπορούν να λύσουν οριστικά οπωσδήποτε αυτό το ζήτημα μέσα σε λίγες μέρες, όμως θα είναι θετικό ζήτημα να ανοίξει αυτή η συζήτηση, αυτός ο διάλογος, αυτές οι σκέψεις να μπολιάσουν και το εργατικό λαϊκό κίνημα. Γιατί η κύρια μάχη θα αρχίσει μετά τις 20 του Σεπτέμβρη, από την 21η του Σεπτέμβρη και μετά και εκεί θα φανεί γιατί χρειάζεται ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ. Ένα ΚΚΕ που από τη θέση της αντιπολίτευσης - αφού δεν θα συμμετέχει σε μια τέτοια αντιλαϊκή κυβέρνηση που στις προγραμματικές της δηλώσεις θα έχει φυσικά τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους- της όσο πιο δυνατής αντιπολίτευσης, μέσα στη βουλή, έξω από αυτή, κυρίως μέσα στο λαό μας. Για να οργανώσει και την απόκρουση των αντιλαϊκών συνεπειών και να μην έρθουν χειρότερα και να υπάρξουν και ανάσες ανακούφισης για το λαό μας. Αλλά σε αυτό το δρόμο της οριστικής λύσης του προβλήματος που είναι η σύγκρουση με την ιδιοκτησία και την εξουσία έτσι ώστε να μπορεί πραγματικά να υπάρξει σχεδιασμένη ανάπτυξη σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, σε μια νέα κοινωνία σε μια νέα οικονομία».

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, παρά την σκληρή κριτική που έχει δεχτεί από εσάς σας τείνει χείρα φιλίας. Θα μπορούσατε να συνεργαστείτε, να καθίσετε στο ίδιο τραπέζι. Και θέλω και ένα σχόλιό σας για την τοποθέτησή του ότι οι επιθέσεις που του κάνετε, εννοώντας τον όρο λαφαζανιές, δεν αρμόζουν στην αριστερά.

«Είναι ένα ερώτημα που έχει τεθεί πολλές φορές, καλώς τίθεται φυσικά, δεν κάνω κριτική στο ερώτημα, αλλά έχει απαντηθεί. Και για να αρχίσω από το τελευταίο, τι δεν αρμόζει στην αριστερά. Πολιτική θέση είναι να λέμε, ότι τα περισσότερα από αυτά που λέει, στην πραγματικότητα είναι ψευτιές, έστω και αν αυτός τα θεωρεί αλήθειες. Είναι ψευτιές διότι, δεν έχουν αντίκρισμα. Και «λαφαζανιά», αυτό σημαίνει τώρα για να μην κοροϊδευόμαστε. Τώρα αν θέλει να τα βάλει με τους Κυπρίους φίλους μας, γιατί είναι στην κυπριακή διάλεκτο, αν και το χρησιμοποιούν και εδώ στην Ελλάδα. Στη Λέσβο για παράδειγμα, συναντιέται αυτή η λέξη. Όπου «λαφαζανιά» είναι αυτή η ψευτιά, συνήθως λες ψεύτικα πράγματα, πολλά λόγια, αλλά τα περισσότερα είναι ψεύτικα. Αυτό είναι. Θα μπορούσαμε να το πούμε ψευτιές. Άμα θέλετε γράψτε και έτσι. Αλλά πολιτική ορολογία είναι αυτή, πολιτική κριτική γίνεται, απέναντι σε θέσεις οι οποίες, όσο και αν, ξαναλέω μπορεί να μη τις θεωρεί ψεύτικες και να τις πιστεύει ειλικρινά ο άνθρωπος και αυτοί που συνεργάζονται μαζί του. Δεν αποτελούν όμως πραγματικότητα και λύση για την ελληνική κοινωνία, όσο και αν πάλι ντύνονται με τον μανδύα του αριστερού, του προοδευτικού, του ανατρεπτικού. Δηλαδή είναι περίπου τα ίδια που έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Τσίπρα προεκλογικά το Γενάρη του 2015. Και αυτά που υλοποίησε και ο κ. Λαφαζάνης παρέα με τον κ. Τσίπρα ως κορυφαίος υπουργός του, όλο αυτό το 7μηνο που ζήσαμε. Και το ζήσαμε όλοι αυτό. Υπάρχει πείρα σε αυτό το ζήτημα. Έχει δοκιμαστεί αυτή η πρόταση πού οδήγησε. Είναι αδιέξοδη λέμε εμείς η πολιτική του. Και ξέρετε η κριτική μας δεν είναι μόνο για το παρελθόν. Αν και έχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα τους, αρκετών από αυτών, που ξέρετε ότι τους ξέρουμε πάρα πολύ καλά, περισσότερο από ό,τι εσείς. Γιατί μια πορεία ολάκερη από το 1991 κυρίως και μετά, οργάνωσαν τον αντικομμουνισμό, συκοφάντησαν το σοσιαλισμό, προσπάθησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ, δεν τα κατάφεραν, πήγαν αλλού, ύστερα διαλύσαν άλλα κόμματα, τώρα θέλουν να διαλύσουν άλλα, είναι μια πάγια τακτική τέτοιων δυνάμεων, τέτοιων ομάδων, αλλά αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, πλέον.

Ούτε κάνουμε κριτική για μια σειρά, αν θέλετε, μόνο, ψηφοφορίες στη Βουλή όπως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που τις καταγγέλανε πριν και τις περάσανε τώρα, όπως οι φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές, σε επιχειρηματίες, άλλους νόμους. Το ότι δεν έβαλαν, ή δεν έβγαλαν τσιμουδιά για προτάσεις νόμου που έφερε το ΚΚΕ, για κατάργηση των μνημονίων. Βρε αδελφέ, αφού λες ότι δεν θες μνημόνια, βάλε πλάτη. Αφού σε διευκολύναμε εδώ που τα λέμε. Εσύ ήσουν στην πλειοψηφία διαφωνούσες και σου έφερε το ΚΚΕ πρόταση νόμου. Γιατί δεν βγαίνεις εκεί και να πεις το ψηφίζω και να ‘ρθει εδώ, αλλά το βάζεις στο συρτάρι και το κάνεις γαργάρα, να το πω έτσι κοινά και απλά, όπως το λέει ο λαός μας. Γιατί δεν ψηφίζεις άλλες τροπολογίες σε νόμους που έφερε το ΚΚΕ, που ανακουφίζουν έστω κάποια μερίδα ανέργων, κάποιους αυτοαπασχολούμενους, κάποιους φτωχούς αγρότες. Και είχαμε τέτοιες προτάσεις νόμων και τροπολογίες στη βουλή.

Δεν λέμε λοιπόν, για όλα αυτά. Η κύρια κριτική μας είναι ότι οι προτάσεις που έχουν, είναι αδιέξοδες. Υπηρετούν τον ίδιο σάπιο καπιταλιστικό δρόμο, υπηρετούν την ΕΕ, δυνάμεις μέσα στην ΕΕ που σκέφτονται περίπου το ίδιο ή αξιοποιούν τέτοιες δυνάμεις σαν το κόμμα του κ. Λαφαζάνη για να παίξουν τα παιχνίδια τους σε βάρος της Ελλάδας, σε βάρος των λαών της Ευρώπης. Και βεβαίως οι προτάσεις τους για την ελληνική οικονομία.

Δεν φτάνει σήμερα να λες για παράδειγμα, εθνικοποίηση. Τι πάει να πει, εθνικοποίηση; Εθνικοποίηση της βιομηχανίας μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο, ενός τομέα της οικονομίας, απλά σημαίνει ότι φτιάχνεις έναν καπιταλιστικό κρατικό τομέα. Διευρύνεις τον καπιταλιστικό κρατικό τομέα, αλλά ξέρουμε από την πείρα μας τόσο χρονικό διάστημα, τόσα χρόνια, ότι ένας καπιταλιστικός κρατικός τομέας δεν έχει και μεγάλη διαφορά από τον ιδιωτικό καπιταλιστικό τομέα, αν θα έχει δηλαδή το πλειοψηφικό πακέτο το κράτος με 51% και οι ιδιώτες με 49%. Δείτε την ΔΕΗ. Εργασιακά δικαιώματα υποβαθμισμένα για τους εργαζόμενους του κλάδου, μειώσεις μισθών όπως ζήσανε και άλλοι και σε πολλές τέτοιες κρατικοποιημένες, καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Λαϊκή κατανάλωση και ρεύμα για τις λαϊκές οικογένειες, στα ύψη. Μόνο για κάποιους μεγαλοβιομήχανους και μονοπωλιακούς ομίλους τσάμπα ή φτηνό ρεύμα. Λοιπόν, εκεί οδηγεί ο καπιταλιστικός κρατικός τομέας. Είναι μέρα με τη νύχτα αυτό που λέμε εμείς και αυτό που λένε τέτοια κόμματα σαν το ΣΥΡΙΖΑ, είτε το νούμερο 1 είτε το νούμερο 2 του κ. Λαφαζάνη.

Εμείς λέμε για κοινωνικοποίηση. Είναι άλλο η κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής με λαϊκή εξουσία, με σχέδιο οργανωμένο κεντρικά, που θα μπορεί να κατανείμει πόρους, θα μπορεί να αναπτύξει την οικονομία σε όφελος των λαϊκών αναγκών και να υπερασπίζεται τους εργαζόμενους του κλάδου και ευρύτερα τις λαϊκές οικογένειες που αξιοποιούν αυτές τις κοινωνικές, κρατικές δημόσιες υπηρεσίες και είναι άλλο αυτό το πράγμα που οδηγεί σε μεγαλύτερη επίσης εκμετάλλευση των εργαζομένων. Λέω ένα παράδειγμα. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα, αντιφάσεις και αδιέξοδα στα προγράμματα και αυτού του κόμματος που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα μνημόνια, σε νέα αντιλαϊκά μέτρα εάν υλοποιηθούν ή αν συμμετέχουν αύριο σε μια τέτοια κυβέρνηση.

Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι είναι εντελώς απαγορευτικό για ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ που θέλει πραγματικά να αναπτύξει την ενότητα, τη συμμαχία μέσα στο λαό, να οδηγήσει το λαό μας, το κίνημα σε θέσεις οι οποίες θα συγκρουστούν πραγματικά με αυτό τον καπιταλιστικό δρόμο, με αυτή τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με άλλες τέτοιες διεθνείς λυκοσυμμαχίες. Και να ανοίξει το δρόμο σε επωφελείς συνεργασίες με όλες τις χώρες του κόσμου αλλά στη βάση της λαϊκής εξουσίας και της ανάπτυξης της πατρίδας μας για το συμφέρον των πολλών που αυτοί είναι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι νέες, οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών».

Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι από τα ασημικά που και με το παλιό και με το καινούργιο μνημόνιο οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση. Το θέμα έχει απασχολήσει και το Δήμο Θεσσαλονίκης που στο παρελθόν έχει εκφράσει την άποψη ότι θα πρέπει να αποδοθεί στην πόλη. Έχει και πολλούς εργαζόμενους το λιμάνι όπως ξέρετε, άμεσα και έμμεσα. Θα ήθελα να ξέρω ποια είναι η θέση σας και η πρότασή σας για το θέμα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης».

«Είμαστε κάθετα, αντίθετοι. Και σε αυτές τις συνθήκες σήμερα που είναι αυτό το σύστημα, στρατηγικές υποδομές της χώρας όπως είναι τα λιμάνια και ανάμεσα σε αυτό είναι και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που είναι και σε κομβικό γεωστρατηγικό σημείο της χώρας μας και γενικότερα των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της ευρύτερης περιοχής. Αλλά και όλα τα λιμάνια όπως και τα αεροδρόμια να μην δοθούν σε ιδιώτες, να μην πουληθούν ως φιλέτα είτε σε εγχώριους, είτε πολύ περισσότερο σε ξένους μονοπωλιακούς ομίλους. Θα είναι αρνητική εξέλιξη για το λαό μας, για τη χώρα μας μια τέτοια πορεία η οποία έχει όπως ξέρετε προδιαγραφεί και με το μνημόνιο 3. Αυτές οι υποδομές, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, είναι ανάμεσα σε αυτά που έχουν συμφωνηθεί, είναι ο περίφημος συμβιβασμός - όχι έντιμος, πλήρως ανέντιμος - που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και τα άλλα πολιτικά κόμματα που συνομολόγησαν και ψήφισαν αυτό το μνημόνιο.

Και βεβαίως γιατί οι εργαζόμενοι θα την πληρώσουν ακριβά και οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, στα αεροδρόμια, από άποψη εργασιακών σχέσεων και γιατί θα επιδεινωθούν όχι μόνο οι εργασιακές σχέσεις αλλά και το εργασιακό καθεστώς. Θα έχουν απολύσεις, αν πουληθούν σε ιδιώτες, ακόμα παραπέρα από ότι συμβαίνει σήμερα.

Και βεβαίως θα έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, διότι τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, αυτές οι στρατηγικές υποδομές πρέπει να ανήκουν στο λαό. Πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, στη δική μας πρόταση διεξόδου. Σας το ανέλυσα και πριν. Γιατί οι μεταφορές είναι το κρίσιμο ζήτημα που μπορεί όχι μόνο να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού, αλλά έχει να κάνει και με αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών, που θα εμπλακούν αν ιδιωτικοποιηθούν. Γιατί εδώ είναι πάρα πολλοί οι διεθνείς ανταγωνιστές που παίζουν ανάμεσα σε αυτά. Και βεβαίως αυτοί οι ανταγωνισμοί, για λιμάνια αεροδρόμια, άλλες στρατηγικές υποδομές οδηγούν και σε εμπλοκές τη χώρα μας, το λαό μας και σε πολεμικές συγκρούσεις και σε οικονομικές κυρώσεις και σε άλλα προβλήματα, σε ένα πραγματικό πόλεμο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κάθε είδους και με στρατιωτικά μέσα και με πολιτικά, οικονομικά μέσα.

Άρα θα πρέπει να προφυλαχθούμε, θα πρέπει να οργανωθεί μέτωπο πάλης, συμμαχία από τον ίδιο το λαό και όχι από τις ηγεσίες κάποιων κομμάτων, όπως λένε μερικοί. Να παλέψουμε όλοι μαζί για να τα διεκδικήσουμε, φυσικά και στη βουλή και μέσα από τους καθημερινούς αγώνες. Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ».

Με τη μέχρι τώρα εικόνα που έχετε, εκτιμάτε ότι μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία και αν όχι, ποια κόμματα εκτιμάτε ότι μπορούν να συνεργαστούν για να κάνουν κυβέρνηση;

«Ξέρετε, πολιτικές εκτιμήσεις μπορεί να κάνει κανείς και όχι δημοσκοπικές, μια εβδομάδα πριν τις εκλογές. Όλα όμως δείχνουν ότι δεν υπάρχει σήμερα δυνατότητα αυτοδύναμης κυβέρνησης. Αυτό δείχνουν τα μέχρι τώρα, στοιχεία. Όμως δυνατότητες κυβερνήσεων συνεργασίας υπάρχουν. Και αυτή η δυνατότητα έχει και αντικειμενική βάση. Έχει τη συμφωνία πρώτα από όλα σε αυτή τη στρατηγική, δηλαδή καπιταλισμός και ξερό ψωμί, να αναπτυχθούν τα καπιταλιστικά κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, οι ανταγωνισμοί τους επίσης να ευοδωθούν σε όφελος τμημάτων του κεφαλαίου. Σε μέτρα όπως είναι τα μνημόνια, τα προαπαιτούμενα, οι δανειακές συμβάσεις και τα νέα που έρχονται, επίσης συμφωνούνε τα περισσότερα κόμματα της ελληνικής βουλής που θα ξαναβρίσκονται στην ελληνική βουλή. Και κυρίως, συμφωνούν τα δύο μεγάλα κόμματα μεταξύ τους. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή είναι στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση και για τα συγκεκριμένα ζητήματα του μνημονίου. Οι προγραμματικές δηλώσεις, δεν πιστεύω κανείς από εσάς ή και από όσους μας ακούνε και μας βλέπουν αυτή τη στιγμή από τον ελληνικό λαό, να πιστεύει ότι δεν θα περιέχουν το τρίτο μνημόνιο, τα προαπαιτούμενα που ήδη ψηφίστηκαν, και πώς αυτά θα υλοποιηθούν, και τι άλλα μέτρα συμπληρωματικά, αντιλαϊκά θα παρθούν. Αυτές θα είναι οι προγραμματικές δηλώσεις της καινούργιας κυβέρνησης.

Άρα λοιπόν και δυνατότητα μεγάλου συνασπισμού, όπως το λέτε κυρίως εσείς οι δημοσιογράφοι, υπάρχει. Δυνατότητα αντικειμενική, ξαναλέω - δεν είναι πολιτική πρόβλεψη αυτό, εκτίμηση είναι μόνο. Μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνει και βεβαίως είτε με κορμό το ένα ή το άλλο κόμμα, συνεργασία με άλλα πολιτικά κόμματα που είναι στην ίδια ρότα και συμφωνούν σε αυτά, όπως είναι το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, όπως είναι τέτοια κόμματα.

Άρα η πολιτική μας εκτίμηση είναι ότι κυβέρνηση θα υπάρξει στις 21 του Σεπτέμβρη. Αυτό είναι θέληση και των υπαρχόντων πολιτικών κομμάτων σήμερα, με βάση και τις δηλώσεις τους, άσχετα τώρα το προεκλογικό κλίμα που ευνοεί κάποιες αντιπαραθέσεις. Ψεύτικη αντιπαράθεση είναι, θα τη δούμε και τη Δευτέρα. Θα κοκορομαχήσουν τη Δευτέρα ο κ. Μεϊμαράκης και ο κ. Τσίπρας στο ντιμπέιτ, αλλά στην ουσία - τα γνωρίσαμε αυτά παλιότερα με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ - μπορούν πολύ καλά να τα βρουν όπως τα βρήκαν και πριν ένα μήνα στη βουλή με το μνημόνιο που ψήφισαν όλοι τους, παρέα. Και άλλα κόμματα μπορούν να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση. Θέλουν λοιπόν αυτά τα πολιτικά κόμματα, είναι σε αυτή τη γραμμή, θέλει η άρχουσα τάξη της χώρας μας, αυτοί που έχουν όπως προείπα και την πραγματική εξουσία, το θέλουν αυτό και η ΕΕ και η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αυτή είναι η απάντησή μου».

Σας ακούσαμε προηγουμένως να αναφέρεστε στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην πολιτική της Αμερικής γενικότερα, ότι έχουν φτιάξει ένα δρόμο ο οποίος είναι στρωμένος από το αίμα των λαών, αλλά και γενικότερα γνωρίζουμε ότι μία από τις κυριότερες θέσεις του κόμματός σας είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Αυτό δεν θα αποτελέσει «βούτυρο στο ψωμί» των εχθρών της Ελλάδας, που θέλουν τη χώρα μας ανίσχυρη και απομονωμένη; Γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι ο κ. Σόιμπλε, σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις των διαπραγματεύσεων, ονειρεύεται στην ουσία μια Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, ενώ την Τουρκία και τον κ. Ερντογάν θα βόλευε σίγουρα μία Ελλάδα εκτός του ΝΑΤΟ. Άρα λοιπόν αυτό δεν εγκυμονεί κινδύνους «γιουγκοσλαβοποίησης»; Επίσης, ποιοι θα είναι από δω και στο εξής οι διεθνείς μας πλέον σύμμαχοι, αλλά και πως μπορεί να ανταπεξέλθει και η οικονομία μας;

«Σκεφτείτε μόνο το εξής, πολύ απλά, ότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ πολλά χρόνια. Τα τελευταία μεταπολιτευτικά 40 και χρόνια, έτσι κι αλλιώς. Και σκεφτείτε τι έχει τραβήξει αυτός ο λαός, αυτή η χώρα από το ΝΑΤΟ και απ’ αυτούς που ονομάζετε συμμάχους και εταίρους και από την ΕΕ. Αλλά, μιας και με ρωτήσατε για το ΝΑΤΟ: Εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, συνέχιση της εισβολής και κατοχής και της διχοτομημένης Κύπρου 40 χρόνια τώρα, σχέδια Ανάν, νέα προσπάθεια ουσιαστικά να περάσουν τέτοια άδικα σχέδια για τον κυπριακό λαό, που δεν ευνοεί ούτε τους ελληνοκύπριους ούτε τους τουρκοκύπριους. Έχουμε συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ σε στρατιωτικές ασκήσεις και σε εξοπλισμούς που μας στοίχησαν τεράστια ποσά, που δεν ήταν για τις ανάγκες της άμυνας, τις πραγματικές ανάγκες της υπεράσπισης της κυριαρχίας της πατρίδας μας, αλλά ήταν για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ σε αποστολές εκτός συνόρων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη κλπ. Ήταν χρησιμοποίηση αμερικάνικων-νατοϊκών βάσεων στη Σούδα της Κρήτης και αλλού σε όλη την Ελλάδα ενάντια σε άλλους λαούς, που δημιούργησαν πολέμους εκεί και την πληρώνουμε τώρα, ως χώρα, ως λαός, με το τεράστιο μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα. Για να δούμε και την πραγματική αιτία και ρίζα του κακού.

Έχουμε νέες προσπάθειες για να φτιαχτεί κι άλλη νατοϊκή βάση -δεν μας φτάνουν οι άλλες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα- σε νησί στο μέσον του Αιγαίου. Οι δηλώσεις του υπουργού άμυνας για την οποία δεν έβγαλε τσιμουδιά ούτε οι αναπληρωτές του. Ο ένας, ο υπουργός, ήταν των ΑΝΕΛ και οι αναπληρωτές υπουργοί ο ένας ήταν του ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και ο άλλος της Λαϊκής Ενότητας του κ. Λαφαζάνη τώρα, υποψήφιοι. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς τους νατοϊκούς σχεδιασμούς, σε αυτές τις συμμαχίες όπως λέτε, μας έφεραν σε δεινή, σε οικτρή κατάσταση. Δημιούργησαν όλα αυτά τα προβλήματα για να μην αναφερθώ σε πάρα πολλά άλλα, όπως είναι για παράδειγμα η προκλητικότητα της Τουρκίας, γιατί είμαστε και οι δύο μέλη του ΝΑΤΟ. Αύριο θα γίνουν και οι Τούρκοι μέλη της ΕΕ, απ’ ότι ετοιμάζουν. Το πρόβλημα όμως των γκρίζων ζωνών, της παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, γίνεται από τον τουρκικό στρατό και την τουρκική κυβέρνηση. Έχουμε -εκτός από τις γκρίζες ζώνες- μη αναγνώριση της ΑΟΖ ενώ βάζουν θέμα και για το Καστελόριζο. Έχουμε παραβίαση του εναέριου χώρου, των χωρικών υδάτων επίσης στο Αιγαίο, συνεχείς παραβιάσεις. Όλα αυτά είναι πασίγνωστα αυτά τα χρόνια, στον ελληνικό λαό. Μην κοιτάτε που τώρα δεν οξύνονται επειδή είναι προεκλογική περίοδος ή κάποιες μέρες έχουμε ησυχάσει. Αλλά είναι υπαρκτά και είμαστε στο ΝΑΤΟ, δεν είμαστε εκτός ΝΑΤΟ για να περιγράψουμε μια κατάσταση φοβερή και τρομερή… Άλλωστε εμείς πιστεύουμε ακράδαντα και πρέπει και ο ελληνικός λαός, όπως κι όλοι οι λαοί πρέπει να το πιστέψουν ότι κάθε λαός έχει δικαίωμα να διαλέξει το δρόμο της ανάπτυξης, της εξέλιξης, της συμμετοχής, με ποιες συμμαχίες θα πάει και ποιες θα αφήσει πίσω.

Είναι κυρίαρχο δικαίωμα του ελληνικού λαού. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να παραβιάσει αυτό το πρωταρχικό ζήτημα, που είναι θέση του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να σου πει ο άλλος «θα επέμβω γιατί δεν μ’ αρέσεις, επειδή έκανες έξοδο». Χώρια που μπορώ να σας θυμίσω τώρα ότι ο Κων. Καραμανλής -όχι ο νεότερος, ο παλιότερος - έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Θυμόσαστε τότε, για να τη ξαναβάλει βεβαίως μετά και ο ίδιος και ο κ. Παπανδρέου στη συνέχεια, ενώ θα μπορούσε να φύγει, γιατί έκανε τότε αυτό το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, ενάντια στο λαό μας, ενάντια στον κυπριακό λαό. Άρα λοιπόν όλα αυτά δεν μπορούν να είναι μνήμες που θα τις βάλουμε στα συρτάρια, θα τις ξεχάσουμε, γιατί αυτά συμβαίνουν σήμερα. Και όσο περισσότερο εμπλεκόμαστε μέσα σ’ αυτό το κουβάρι, μέσα σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς, δολοφονικούς για τους λαούς, οργανισμούς, όπως είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, τόσο περισσότερο ανεβαίνει ο κίνδυνος εμπλοκής της Ελλάδας και του λαού μας, των παιδιών μας, σε ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που κατά τη γνώμη μας, δεν αποκλείεται. Ήδη έχουμε σε εξέλιξη πολλούς τοπικούς, περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στους οποίους εμμέσως ή αμέσως συμμετέχουμε και με στρατεύματα και με οπλισμό ή έστω μέσω των βάσεων που χρησιμοποιούν για εκεί και αυξάνουν δραματικά, οι κίνδυνοι να την πληρώσει η Ελλάδα.

Τέτοιο παράδειγμα είναι οι τζιχαντιστές, η δράση τους και όλη αυτή η ιστορία ενάντια σε αυτούς, που βεβαίως είναι εγκληματικές οργανώσεις. Αυτοί που τους εξόπλισαν, αυτοί που τους εκπαίδευσαν, ήταν οι Αμερικανοί, ήταν δυνάμεις μέσα από το ΝΑΤΟ τα προηγούμενα χρόνια, για να τους χρησιμοποιήσουν, τώρα -επειδή αυτοί στράφηκαν ενάντιά τους για τα δικά τους συμφέροντα εκεί. Έρχονται τώρα και λένε «θα πάει η Ελλάδα, θα πάνε άλλες χώρες να χτυπήσουν τους τζιχαντιστές», χωρίς να υπολογίζουν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τη χώρα μας, για το λαό μας, κυρίως».

Δύο χρόνια πριν στελέχη του κόμματός σας είχαν δώσει το παρών σε κινητοποιήσεις των κατοίκων της Β.Α Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Σε τελευταίες σας δηλώσεις βλέπουμε να τάσσεστε υπέρ της επαναλειτουργίας των εργασιών, αλλά δεν κάνετε καμία αναφορά στους αγώνες των κατοίκων της περιοχής. Τι έχει αλλάξει αυτά τα δύο χρόνια;

«Καταρχήν άμεσο πρόβλημα είναι και πρέπει να λυθεί, να σταματήσουν οι διαθεσιμότητες, να σταματήσουν οι απολύσεις των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν φταίνε σε τίποτα να βρίσκονται απολυμένοι, χωρίς δουλειά, να μην μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Εμείς από την πρώτη στιγμή είτε συμμετέχοντας στον αγώνα των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους, για τις εργασιακές τους σχέσεις, σε αυτή την επιχείρηση ή σε άλλες επιχειρήσεις της περιοχής, είτε συμμετέχοντας στους αγώνες που κάνουν άλλοι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για να προστατευτεί η ζωή τους, η υγεία τους, θέτουμε το εξής ζήτημα: Ότι όλα αυτά τα προβλήματα, που τα δημιουργεί αυτό το σύστημα, που ξαναλέω -με τη ξύλινη γλώσσα, όπως μας λέτε και εσείς πολλές φορές- είναι ο καπιταλισμός, είναι η αδικία, είναι η εκμετάλλευση, δεν πρέπει να ξεχωρίζουν τους εργαζόμενους.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είτε οι εργαζόμενοι στις εργασιακές τους σχέσεις, στις απολύσεις που κάνει μία εταιρεία, είτε οι εργαζόμενοι που ζουν στις περιοχές και μολύνεται το περιβάλλον ή δεν παίρνονται άλλα μέτρα για την υγεία τους, θα πρέπει να είναι ενωμένοι σε ένα κοινό στόχο, που λέει: Ότι πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, με το λαό στην εξουσία, όλα τα αποθέματα του ορυκτού πλούτου, του χρυσού στη συγκεκριμένη περιοχή. Πρέπει να είναι κοινωνική ιδιοκτησία όλα τα τουριστικά μεγαθήρια που επίσης τα έχουν καπιταλιστές. Θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει μια άλλη διακυβέρνηση, που θα παίρνει μέτρα και για το περιβάλλον, που θα έχουν δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι και θα μπορούν να ζουν αρμονικά σε ένα τόπο και να κάνουν το μπάνιο τους και τις διακοπές τους και να αναπτύσσεται και ο τουρισμός. Και βεβαίως να δουλεύουν με συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στις στοές, στα μεταλλεία, στους χώρους και στα εργοστάσια, για να αναπτύσσουν την οικονομία της χώρας σε όφελος των ίδιων των λαϊκών αναγκών και των κατοίκων. Αυτή είναι η πρόταση.

Και βεβαίως θα πρέπει να αποκρούσουν και παιχνίδια, που δυστυχώς εμπλέκονται και πολιτικές δυνάμεις σήμερα της χώρας μας. Εμπλέκονται πρώτα απ’ όλα οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η συγκεκριμένη εταιρεία ή άλλες εταιρείες, που έχουν και ανταγωνιστικά συμφέροντα. Εμπλέκονται οι μέχρι τα τώρα κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα, εμπλέκονται διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Αυτά τα παιχνίδια πρέπει να μείνουν μακριά από τους εργαζόμενους, πρέπει να τα αντιπαλέψουν όλοι, σαν ένας άνθρωπος. Αυτή είναι η καθαρή θέση του ΚΚΕ. Και μην συγχέετε τον αγώνα για να έχει δουλειά ο εργαζόμενος με το επίσης δικαίωμα ότι πρέπει να παίρνονται μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας και των ίδιων των εργαζομένων σε έναν κλάδο, αλλά και ευρύτερα της περιοχής στην οποία συντελείται και υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Άρα αυτή είναι η καθαρή, η μόνη ρεαλιστική, θέση του ΚΚΕ. Οι θέσεις των άλλων κομμάτων παίρνουν το μέρος είτε του ενός μονοπωλίου είτε του άλλου μονοπωλίου, είτε της μιας μερίδας των εργαζομένων που βλέπει αντίπαλους τους άλλους εργαζόμενους, αντί να δει τον πραγματικό αντίπαλο, που είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, η αστική τάξη, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν».

Κύριε Κουτσούμπα, οι πολιτικές σας απόψεις παραμένουν σταθερές και αμετάκλητες, χωρίς όμως αυτό να έχει αντίκρισμα στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ο λαός λέει ότι «όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ», το έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης αυτό, που του άρεσαν οι παροιμίες, σκέφτεστε να διαφοροποιήσετε την επικοινωνία σας με το λαό, να τον πείσετε ή τελικά δεν σας ενδιαφέρει να κυβερνήσετε και θέλετε μόνο να έχετε καταγγελτικό λόγο. Τι συμβαίνει τελικά με την αριστερά και αυτοδιαλύεται κάθε φορά που πλησιάζει στην εξουσία;

«Πριν μου λέγατε, όχι μόνο εσείς αλλά και άλλοι, ότι δεν έχει και τίποτα επικοινωνιακός μας λόγος. Μια χαρά είναι – μου λέγανε κάποιοι συνάδελφοί σας και άλλοι εργαζόμενοι – καταλαβαίνουμε τι λέει το ΚΚΕ. Ξέρετε πιο είναι το πρόβλημα; Δεν έχουμε αποφασίσει όλοι ακόμα να αντιμετωπίσουμε και δυσκολίες που μπορεί να υπάρξουν και κάποιες θυσίες να κάνουμε στη βόλεψή μας και να βάλουμε πλάτη γι’ αυτά τα μεγάλα και τα όμορφα, που λέει το ΚΚΕ. Γιατί εμείς δε ζητάμε απ’ τον ελληνικό λαό να μας δώσει κάποιους ψήφους, και μάλιστα με στρογγυλεμένα λόγια, όπως υπονοήσατε ή με ψεύτικα λόγια, ελπίδες και προσδοκίες, που τα ζήσαμε στο παρελθόν απ’ όλα τ’ άλλα πολιτικά κόμματα, να μας αναθέσει την κυβερνητική εξουσία και να περιμένει να λύσουμε τα προβλήματα.

Εμείς θέλουμε ο ίδιος ο λαός να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, σ’ αυτό τον καλούμε, γι’ αυτό επιμένουμε ότι θέλουμε να οργανωθεί, συλλογικά να παλέψει, αύριο αν μας επιλέξει και αποφασίσει να είναι ο ίδιος στην εξουσία. Και εμείς εκεί θα δώσουμε το παρών, σε μια τέτοια διακυβέρνηση οπωσδήποτε θα συμμετέχουμε, με βάση αυτό το πρόγραμμα το οποίο εν πλήρη συνείδηση ο ελληνικός λαός θα έχει επιλέξει και θα στηρίξει με αγώνες, με κινητοποιήσεις, με συλλογικό εργατικό λαϊκό έλεγχο και με συμμετοχή σ’ αυτά τα δρώμενα μιας τέτοιας κυβέρνησης. Εκεί θα δώσουμε το παρών. Άρα λοιπόν, το ζήτημα είναι σήμερα αυτό το δρόμο να τον ανοίξουμε. Πιστεύουμε ότι αυτές οι εκλογές ειδικά μπορούν να κάνουν τη διαφορά από άλλες. Αυτό που είπατε ίσχυε μέχρι χθες και γενικά ισχύει, έτσι όπως γίνονται οι εκλογικές αναμετρήσεις, έτσι όπως μπαίνουν τα διλήμματα, έτσι όπως καλλιεργείται η πόλωση, τη βλέπουμε τώρα και θα αναπτυχθεί αυτή η πόλωση έως την άλλη Κυριακή. Ο πολιτικός χρόνος είναι ακόμα μεγάλος, ας μένουν μόνο οκτώ ημέρες μέχρι την κάλπη στις 20 του Σεπτέμβρη. Κι αυτή την εβδομάδα θα γίνουμε μάρτυρες νέων εκβιαστικών διλημμάτων στο λαό μας, για να διαλέξει ανάμεσα στους δύο, που σε τελευταία ανάλυση έχουν την ίδια πρόταση. Μνημόνια και πάλι μνημόνια, ΕΕ και ξερό ψωμί, καπιταλισμός και κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και ξερό ψωμί, αντιλαϊκά μέτρα, φορολογία, μείωση μισθών, συντάξεων κλπ. Αυτή είναι η πολιτική τους γραμμή, αυτές θα είναι και οι προγραμματικές τους δηλώσεις. Άρα λοιπόν λέμε, με βάση αυτή την πείρα, που δεν είναι ίδια με τον Γενάρη, τώρα πλέον έχει και την 7μηνη πείρα. Μπορεί να είναι μικρό το χρονικό διάστημα, αλλά μπορεί να σκεφτεί τι του έλεγε το ΚΚΕ, για ποιο πράγμα προειδοποιούσε, από τι κινδυνεύει μια τέτοια επιλογή και βεβαίως συνειδητά να επιλέξει αυτή τη φορά, να ενισχύσει το ΚΚΕ.

Εμείς λέμε το εξής, πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες εργαζόμενοι έφυγαν το 2012 και κυρίως τον Γενάρη, από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κυρίως απ’ το ΠΑΣΟΚ που κατέρρευσε, και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι αυτοί για πολλά χρόνια ήταν ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ βασικά, και λίγο από κάποια άλλα κόμματα. Αυτοί οι ψηφοφόροι που απογοητεύτηκαν και δεν θέλουν να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ξανά, δεν πρέπει να εγκλωβιστούν ούτε στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Εμείς τους λέμε καθαρά, να μην ξαναγυρίσουν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να φύγουν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Να μην εγκλωβιστούν σε σχήματα ανώδυνα μέχρι και γελοιογραφίες της πολιτικής ζωής μέχρι χθες ή σε άλλους που επίσης κυβέρνησαν και μέχρι πριν ένα μήνα ήταν κορυφαίοι υπουργοί και τώρα έχουν πάει στη Λαϊκή Ενότητα. Ούτε να υποκύψουν ξανά στη φασιστική, επικίνδυνη δημαγωγία της ΧΑ που δολοφονεί αθώους ανθρώπους και συμμετέχει σε δουλεμπορικά γραφεία για να παίζει το ρόλο των μεγάλων αφεντικών είτε στα Ναυπηγεία, είτε στο Πέραμα είτε σε όλη την Ελλάδα με μισθούς πείνας, γιατί είναι ακριβώς τσιράκια των αφεντικών και των ανθρώπων της νύχτας. Να μην εγκλωβιστεί σε τέτοια σχήματα, να απελευθερωθεί. Υπάρχει η δυνατότητα σ’ αυτές τις εκλογές να ρίξει την ψήφο του μαζικά, αποφασιστικά στο ΚΚΕ, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό και εδώ στη Θεσσαλονίκη και στην Αττική και σε όλη τη Μακεδονία και σε όλη την Ελλάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη αυτής της χώρας. Είναι η μόνη λύση για την οποία είναι σίγουρος ότι και αύριο απ’ τις 21 του Σεπτέμβρη θα βρεθεί μπροστάρης για το δίκιο του, στον αγώνα του και μέσα στη βουλή και παντού. Αυτή είναι η απάντησή μας».

Δεν μου απαντήσατε για το τι συμβαίνει στην αριστερά και αυτοδιαλύεται.

«Η αριστερά ξέρετε πιάνει – λέτε εσείς είναι το ΚΚΕ, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Λαφαζάνη, άλλες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, είναι το ΠΑΣΟΚ, που ακόμα λέει ότι είναι αριστερά ή κεντροαριστερά, το Ποτάμι λέει ότι είναι ολίγον αριστερό και προοδευτικό. Έχει χάσει ο λαός μας τα αυγά και τα πασχάλια με αυτή την αριστερά και τη δεξιά. Μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι εμείς δεν ξεχωρίζουμε το λαό μας με γεωγραφικούς προσδιορισμούς, αριστερός – δεξιός, αυτά είναι τα παλαιολιθικά, τα παρωχημένα και τα δογματικά. Ο λαός μας είναι είτε εργαζόμενος σε εργοστάσιο, σε μια υπηρεσία είτε είναι αγρότης είτε είναι επαγγελματίας είτε σπουδάζει είτε είναι άνεργος είτε νοικοκυρά και βοηθάει την οικογένεια, τα γερόντια και προσπαθεί ν’ αναθρέψει τα παιδιά, αυτός είναι ο διαχωρισμός, Και απ’ την άλλη ξέρετε τι είναι: τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, αυτοί που έχουν δηλαδή το μαχαίρι και το πεπόνι και την ιδιοκτησία και την εξουσία και τα κέρδη. Αν θέλετε τέτοιο διαχωρισμό να κάνουμε, αυτή είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή, η ταξική. Άρα λοιπόν να τελειώσουν αυτά τα περί «αριστερά». Για να σας απαντήσω τώρα και να μη νομίζετε ότι υπεκφεύγω, αυτό συμβαίνει κατ’ αρχήν σε όλα τα κόμματα, όπως συνέβη το 1991 με το ΚΚΕ, όπως συμβαίνει τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με τα ίδια πρόσωπα ή πριν με άλλα κόμματα της αριστεράς. Έτσι έχει συμβεί και με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με νεότερα κόμματα όπως το Ποτάμι που σε ένα χρόνο άλλοι έχουν φύγει, άλλοι έχουν έρθει. Έτσι συνέβη και με τη ΔΗΜΑΡ και με τη ΝΔ άλλοι είναι ακροδεξιοί, άλλοι είναι στον Καμμένο, έφτιαξαν τους ΑΝΕΛ, κι ο πρόεδρος τους υπουργός της ΝΔ, ήταν. Αυτό λοιπόν ισχύει παντού. Είναι κάλπικοι και αυτοί οι διαχωρισμοί ότι δηλαδή αυτά γίνονται μόνο στην αριστερά και δε γίνονται στη δεξιά, ας σταματήσουμε πλέον μ’ αυτά. Ο ελληνικός λαός έχει μνήμη, έχει πείρα, βλέπει και την πραγματικότητα. Άλλο ζήτημα να εκτιμήσουμε τι συνέβη – αν θέλετε να με ρωτήσετε ευθέως και να σας απαντήσω – στο κυβερνητικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που μέσα σε 7 μήνες βρέθηκαν τώρα να γίνονται χίλια δυό κομμάτια, αυτό είναι άλλο ζήτημα, αλλά δε με ρωτήσατε αυτό».

Κύριε Γενικέ, στην εισαγωγική σας ομιλία κάνατε μια αναδρομή στα αντιλαϊκά – όπως τα χαρακτηρίσατε – μέτρα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στη Δανία. Μια χαρακτηριστική εικόνα όμως, είναι αυτή που έρχεται από την Ισπανία με τις εξώσεις ιδιοκτητών κατοικιών. Βλέπουμε δυνάμεις των ΜΑΤ να μπαίνουν στα σπίτια και να διώχνουν τους ενοίκους, φοβάστε με την κατάσταση που έχουμε εδώ, ότι θα δούμε ανάλογες εικόνες;

«Το ζήτημα δεν είναι τι φοβάμαι εγώ, ή τι φοβάστε εσείς, αλλά τι πραγματικά συμβαίνει. Και βεβαίως όσο δυναμώνει η αντιλαϊκή πολιτική, όσο δυναμώνουν τα σκληρά μέτρα και όσο οι κυβερνήσεις που υπάρχουν μέχρι σήμερα ή θα έρθουν στο μέλλον είναι αποφασισμένες να τα υλοποιήσουν δια πυρός και σιδήρου, τόσο θα μεγαλώνει η καταστολή, η κρατική βία, η τρομοκρατία και οι πιέσεις και οι εξώσεις και οι ξυλοδαρμοί κλπ.

Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα και με τα μνημόνια, σ’ αυτό το σύστημα, με αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία, με το πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί, που είναι οι εκάστοτε κυβερνήσεις, θα οδηγεί και σε τέτοια μέτρα. Για παράδειγμα οι φορολογικές επιβαρύνσεις, οι κατασχέσεις δεύτερης, πρώτης κατοικίας, το σπίτι που του άφησε στο χωριό ο πατέρας του και δεν έχει τώρα να το πληρώσει ο νέος άνθρωπος και βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή το μακαρίτη που του το άφησε, γιατί το πληρώνει και θα το χρυσοπληρώνει χίλιες φορές με την πολιτική αυτών των σκληρών μέτρων. Αλλά και την πρώτη κατοικία, που φτιάχνει με κόπους μιας ζωής ή το διαμερισματάκι που παίρνει κάποιος για να ζήσει, θα του το κατάσχουν οι τράπεζες. Θα δούμε όλες αυτές τις σκηνές απείρου κάλλους που βλέπουμε στις τηλεοράσεις σε άλλες χώρες, αλλά και εδώ στην πατρίδα μας έχουν συμβεί αυτά. Άρα λοιπόν θα πρέπει το εργατικό λαϊκό κίνημα να είναι προετοιμασμένο για κάθε εξέλιξη. Και απέναντι στην κρατική βία και τρομοκρατία που θα δυναμώνει, αλλά και σε κάθε μορφή πίεσης αντικομμουνιστικών ή άλλων διώξεων ενάντια σε ιδανικά, ενάντια σε αγωνιστές, ενάντια σε εργάτες, σε άλλους εργαζόμενους που παλεύουν για το δίκιο τους και για το σήμερα και για το αύριο. Και ο λαός πρέπει στη βάση του να είναι ενωμένος και όχι οι διάφορες γνωστές συγκολλήσεις σκορποχωρίων των κορυφών, που συναντάμε τα τελευταία χρόνια και που είναι της μόδας.

Ο λαός να οργανώσει τη δική του κοινωνική λαϊκή συμμαχία, με συγκεκριμένο σχέδιο, με στόχους, με στοχεύσεις και από σήμερα να ξεκινήσει αυτή την πορεία η οποία θα φέρνει και προσπάθεια να παίρνει ανάσες ανακούφισης απ’ αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα και να εμποδίζει πιο βάρβαρα μέτρα. Και κυρίως ν’ ανοίγει ο δρόμος για μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι και θα έχουν τις βασικές τους ανάγκες ικανοποιημένες».

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλονίκη εδώ και χρόνια είναι αυτό του Μετρό. Θα ήθελα να μου πείτε πια είναι η θέση του Κόμματός σας για το ζήτημα και να μου σχολιάσετε και την απάντηση του κ. Τσίπρα ότι το Μετρό όχι μόνο θα γίνει, αλλά θα επεκταθεί κιόλας.

«Απ’ το στόμα του και στου Σόιμπλε τ’ αφτί ή των άλλων κατασκευαστικών και μονοπωλιακών ομίλων εδώ στη χώρα μας, για το αν θα γίνει έτσι όπως το λέει και επεκταθεί. Αλλά επιτρέψτε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου γι’ αυτές τις κατηγορηματικές δηλώσεις. Αυτό που έχω να πω, επειδή έχω συναντήσει και το σωματείο των εργαζομένων στο Μετρό, είναι ότι κατ’ αρχήν, άμεσα, πρέπει να ανακληθούν οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, να πιάσουν αμέσως δουλειά, το έργο του Μετρό να συνεχίσει. Μπορεί να γίνει, θα είναι χρήσιμο για την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, για τους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης στις μεταφορές τους. Μπορεί να επεκταθεί και ανατολικά και δυτικά, μπορεί να λυθούν προβλήματα και καθυστερήσεις που έχουν δημιουργηθεί λόγω των αρχαιολογικών ευρημάτων κλπ. Άρα σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να παλέψουμε και ο λαός συνολικότερα, αλλά και ειδικότερα εδώ στην Κεντρική Μακεδονία, στη Θεσσαλονίκη που τον αφορά και άμεσα αυτό το έργο».

Το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα της χώρας εκτός ευρωζώνης; Αν ναι, με ποιο τρόπο και ποιο θα είναι το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός;

«Η σταθερότητα έχει να κάνει κυρίως με το αν ο λαός μας, οι εργαζόμενοι μπορεί να έχουν ένα σταθερό μισθό, εάν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους μπορεί να έχουν μια σταθερή και μόνιμη δουλειά, εάν ο συνταξιούχος θα μπορεί να έχει μια σταθερή σύνταξη. Άρα η έννοια της σταθερότητας χωράει πάρα πολύ νερό, πολυχρησιμοποιείται από πολλά πολιτικά κόμματα, κυρίως τα κυβερνώντα, ακριβώς για να αποδείξουν ως σταθερότητα την ενίσχυση του κέρδους των λίγων, που ονομάζεται καπιταλιστικό κέρδος, για να ενισχύσουν την εξουσία των λίγων, της πλουτοκρατίας του τόπου, για να ενισχύσουν τη λογική των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως είναι η ΕΕ και άλλες.

Η σταθερότητα για το λαό μας δεν έχει την ίδια έννοια ούτε την ίδια σημασία μ’ αυτήν που έχει για τα κυβερνητικά αστικά κόμματα είτε γι’ αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία, όπως είναι και οι «εταίροι», οι δανειστές όπως αλλιώς τους λένε. Ο λαός μας πρέπει ν’ απαντήσει: «τι θέλω για να έχω σταθερή δουλειά;», «για να έχω εξασφαλισμένη εργασία και να μην είμαι στην ανεργία;», «τι θέλω για να έχει το παιδί μου σταθερή μόρφωση στο δημόσιο σχολείο;», «τι θέλω για να εξασφαλιστεί η σταθερότητα της υγείας του παππού, της γιαγιάς, του πατέρα, της μάνας, του παιδιού;», που πάει στο νοσοκομείο και δε μπορεί στοιχειωδώς να γιατροπορευτεί είτε γιατί δεν έχουν λεφτά είτε γιατί λείπουν γιατροί, υποδομές, φάρμακα, νοσηλευτές κλπ. Αυτή είναι η σταθερότητα για τον εργάτη, για τον αγρότη, για τον επαγγελματία, για το νέο και τη γυναίκα, που βρίσκεται στην άλλη όχθη απ’ τη σταθερότητα που εννοούν η ΕΕ και η τρόικα, που εννοεί η κυβέρνηση είτε είναι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είτε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είτε άλλοι δορυφόροι τους – κόμματα – που συμμετέχουν σ’ αυτές τις διαδικασίες, είτε είναι η άρχουσα τάξη της χώρας. Αυτό θα ήθελα να διευκρινίσω και σας ευχαριστώ για την ερώτησή σας. Και το ΚΚΕ μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί αυτή τη σταθερότητα για τον εργάτη, για τον υπάλληλο, για τον αγρότη, για τον επαγγελματία και όντως είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση σήμερα, απ’ την άποψη ότι είναι η μόνη που μπορεί να μας βγάλει σε διέξοδο απ’ την κρίση, σε όφελος του ελληνικού λαού, δηλαδή της πλειοψηφίας των εργαζομένων της πατρίδας μας».