Από τη μια είναι ο κόσμος του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, που πασχίζουν για τις υψηλές επιδόσεις των κερδών τους.
Ο κόσμος των εφοπλιστών, που μετράνε μεγάλα κέρδη, κρατική στήριξη και διευκολύνσεις, προκειμένου ο υπερπόντιος ελληνικός στόλος να διεκδικεί πρώτες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, ή άλλοι να θησαυρίζουν από την
εκμετάλλευση της ανάγκης για θαλάσσιες μεταφορές σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ένα μεγάλο ποσοστό της είναι νησιωτικό. Η ο κόσμος των μεγαλοξενοδόχων και των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό, που καταγράφουν μεγάλα ρεκόρ κερδών, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι στη χώρα μας μετράνε και το ευρώ για μια βόλτα στη θάλασσα. Ακόμα είναι ο κόσμος των διαφόρων ινστιτούτων του κεφαλαίου, που ζητούν μειώσεις στα «περιττά κρατικά έξοδα» για δαπάνες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, που συνιστούν ακόμα πιο στενή σύνδεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις ανάγκες της «αγοράς» (βλ. των επιχειρήσεων). Είναι επίσης ο κόσμος των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, που θα εκμεταλλεύονται για χρόνια υποδομές στις οποίες θα έπρεπε να έχει πρόσβαση δωρεάν ο ελληνικός λαός, που όμως καλείται να πληρώνει δυσβάσταχτα διόδια.
Από την άλλη, είναι ο κόσμος των ναυτεργατών που δουλεύουν σε άθλιες εργασιακές συνθήκες και κακοπληρωμένοι, των εργαζομένων στα ξενοδοχεία σε καθεστώς γαλέρας, ο κόσμος των ανέργων, ο κόσμος των χιλιάδων απλήρωτων εργαζομένων - ομήρων της εργοδοσίας, του λαού που τρέμει μήπως του συμβεί κάτι και βρεθεί σε νοσοκομείο που υπολειτουργεί, με τους εργαζόμενους εκεί τις περισσότερες φορές να υπερβάλλουν εαυτούς για να τα βγάλουν πέρα, όλων αυτών για τους οποίους ο κόσμος των τουριστικών ρεκόρ είναι μια βιτρίνα, ενώ οι ίδιοι, που ζουν σε μια χώρα με πλούσια φυσική ομορφιά και με μεγάλες υποδομές, περιορίζονται στα ελάχιστα, αφού το δικαίωμα στις διακοπές γίνεται βουνό, λόγω των πανάκριβων τιμών, των διοδίων, των απλησίαστων εισιτηρίων στα καράβια.
Για τη σύγκρουση δύο κόσμων μιλάει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη μια, λέει, είναι ο δικός της κόσμος, της δικαιοσύνης και της ευαισθησίας και, από την άλλη, του κακού νεοφιλελευθερισμού, που στηρίζει η ΝΔ. Για να κάνουμε όμως ένα λογαριασμό να δούμε, ποιον κόσμο στηρίζει η κυβέρνηση με την πολιτική της; Ποιον κόσμο άραγε στηρίζει η διατήρηση και επέκταση του αντεργατικού πλαισίου που είχαν φτιάξει οι προηγούμενοι; Οι διάφορες διευκολύνσεις και παροχές προς το κεφάλαιο; Οι νόμοι για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που ο πρώτος θέτει ως υπέρτατο κριτήριο την πιο άμεση σύνδεση του εκπαιδευτικού έργου με τις επιχειρήσεις και ο δεύτερος φτιάχνει μηχανισμούς - «κόφτες» για τη μείωση των κρατικών δαπανών; Τα συχαρίκια, οι συστάσεις και τα «μπράβο» από τους επιχειρηματικούς ομίλους, διεθνή ινστιτούτα του κεφαλαίου, εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπηρετεί τον ίδιο κόσμο που υπηρετούσαν και οι προηγούμενοι, τον κόσμο των επιχειρηματικών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου. Και γι' αυτό δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να τσακίζει τη ζωή του λαού, των εργαζομένων. Γιατί έτσι μόνο υπηρετείται αυτός ο κόσμος.
Ολα τα άλλα είναι προπαγάνδα και αποπροσανατολισμός σε καβγάδες καλύτερης διαχείρισης των συμφερόντων αυτού του κόσμου. Κατά τ' άλλα οι από κοινού σημαιοφόροι των συμφερόντων αυτού του κόσμου, των μνημονίων που έχουν ψηφίσει αλλά και αυτών που θα φέρουν στο μέλλον τσακώνονται για τη σημαία! Υποκρισία και κοροϊδία στο μέγιστο βαθμό.
