Ένα ακόμα «έγκλημα» που αποδίδεται στη σοσιαλιστική οικοδόμηση και μάλιστα στη «σταλινική περίοδο» είναι το λεγόμενο ουκρανικό ολοκαύτωμα ή ο ουκρανικός λιμός. Προβολή στα διαδικτυακά μέσα έχει πάρει η παρουσίαση νέων εκδόσεων με θέμα τον «Ουκρανικό λιμό».
Κατ' αρχάς σημειώνουμε ότι πρόκειται για μια συκοφαντία, προϊόν της ναζιστικής - γκαιμπελικής προπαγάνδας, η οποία διέδωσε το 1934-1935 ότι εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν ως αποτέλεσμα της πολιτικής κολεκτιβοποίησης στην Ουκρανία, η οποία προκάλεσε μαζική πείνα-λιμό και την εξόντωση Ουκρανών που αντέδρασαν στην πολιτική των κομμουνιστών. Αυτές οι «ειδήσεις» στηρίχτηκαν σε κατασκευασμένες μαρτυρίες και διαδόθηκαν τη δεκαετία του 1930 από διάφορα φιλοναζιστικά κέντρα στην Ευρώπη και τις
ΗΠΑ. Ως ντοκουμέντα παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από το λιμό του 1921-1922 (αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Αντάντ και του εμφυλίου πολέμου), φωτογραφίες εκτελέσεων με εκτελεστικά αποσπάσματα στρατιωτών του τσάρου της περιόδου του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σκοπός της προπαγανδιστικής αυτής προσπάθειας ήταν να ανοίξει ζήτημα απελευθέρωσης της Ουκρανίας από το «σοβιετικό - ρωσικό ζυγό».
Αυτές οι «θεωρίες» αναπαράχθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του λεγόμενου ψυχρού πολέμου. Οι τότε υπολογισμοί έφτασαν τα θύματα του λιμού στα 15.000.000!!!
Η αλήθεια είναι ότι στη Σοβιετική Ένωση, και στην Ουκρανία πολύ περισσότερο, διεξαγόταν σκληρή ταξική πάλη και την περίοδο αμέσως μετά την επικράτηση της Επανάστασης και την περίοδο της κολεκτιβοποίησης. Χαρακτηριστικά είναι δύο βιβλία που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», το πασίγνωστο δημιούργημα του Ν. Οστρόφσκι «Πώς δενότανε τ' ατσάλι» και η πρόσφατη έκδοση «Πάσα Αγγελίνα, άξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού». Βεβαίως, λιμός στην Ουκρανία υπήρξε την περίοδο του 1932-1933 και μάλιστα με πολλούς νεκρούς, που βέβαια ο αριθμός τους δεν έχει καμία σχέση με τα αστρονομικά νούμερα που δίνονται. Ο λιμός ήρθε ως αποτέλεσμα των εξής παραγόντων:
Πρώτα απ' όλα της μεγάλης αντίδρασης των κουλάκων, δηλαδή των πλούσιων αγροτών, οι οποίοι πραγματοποίησαν ένα εκτεταμένο σαμποτάζ στην πολιτική της κολεκτιβοποίησης την οποία πολέμησαν ανοιχτά. Έσφαξαν μαζικά τα ζώα, κατέστρεψαν τις σοδειές, εγκατέλειψαν τις καλλιέργειες, κατέστρεψαν μηχανήματα, δολοφόνησαν πολιτικούς επιτρόπους του κόμματος.
Δεύτερον, της μεγάλης ξηρασίας του 1932 που κατάστρεψε μεγάλο μέρος της σοδειάς και της επιδημίας τύφου που σάρωσε Ουκρανία και Β. Καύκασο.
Ενώ δευτερευόντως επέδρασαν και αντικειμενικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν στη σοδειά εξαιτίας της αναδιοργάνωσης της αγροτικής παραγωγής.
Ο λιμός χρονικά διήρκεσε μέχρι την έναρξη της συγκομιδής του 1933 και όχι βεβαίως το 1934-1935. Ταυτόχρονα η σοβιετική κυβέρνηση πήρε μια σειρά μέτρα, στέλνοντας βοήθεια στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Το αποτέλεσμα της κολεκτιβοποίησης ήταν οι φτωχοί αγρότες να πετάξουν από το σβέρκο τους το ζυγό των πλούσιων αγροτών, εξασφαλίζοντας τη διατροφή όλης της κοινωνίας και ότι η προμήθεια πρώτων υλών για τη βιομηχανία από τον αγροτικό τομέα δεν γινόταν αντικείμενο κερδοσκοπίας. Αποτέλεσε και αυτή μια ακόμα σημαντική προϋπόθεση για να μπορέσει η ΕΣΣΔ να αντέξει τη φασιστική ιμπεριαλιστική επίθεση κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
