- Δυόμισι χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τελικά, μιλάμε για κυβέρνηση της «Αριστεράς» ή για μια κυβέρνηση «για όλες τις δουλειές», που μπορεί να περάσει τα πιο σκληρά μέτρα με ελάχιστες έως καθόλου
αντιδράσεις;
- Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έμαθε πολύ γρήγορα τη δουλειά, τη βρώμικη δουλειά, όπως είπαμε από την πρώτη στιγμή. Αναφερόμαστε βέβαια στην υλοποίηση κατά γράμμα όλων των απαιτήσεων του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο διεφθαρμένο σύστημα. Είναι η κυβέρνηση που έφερε το 3ο και 4ο μνημόνιο, ενώ υποσχόταν ότι θα καταργούσε το 1ο και το 2ο. Έβαλε την οριστική ταφόπλακα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Προσκάλεσε το ΝΑΤΟ ως επικυρίαρχο στο Αιγαίο. Πρότεινε νέα ΝΑΤΟική βάση στην Κάρπαθο. Λέει ακόμα και τώρα ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια και την επιτροπεία, ενώ έχει ήδη προνομοθετήσει μέτρα για μετά το '18 και έχει αποδεχτεί τα μνημόνια διαρκείας μέχρι το 2060. Έχει το θράσος να βάζει στο τραπέζι της συζήτησης με το κουαρτέτο, ενόψει της τρίτης αξιολόγησης, το ιερό δικαίωμα της απεργίας, για το οποίο πατεράδες μας και παππούδες μας έχυσαν αίμα για να το κατακτήσουν. Κι όλα αυτά, πλασαρισμένα με μπόλικη «δικαιοσύνη», «αλληλεγγύη» και «ασφάλεια». Τώρα τι σχέση έχει το ΝΑΤΟ των πολέμων και των επεμβάσεων με την ασφάλεια στην περιοχή ή πόσο δίκαιο είναι να μειώνονται συντάξεις, να αυξάνεται η φορολογία, να κατακρεουργούνται εργατικά δικαιώματα, αυτό μόνο οι νέοι καρεκλοκένταυροι των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το ξέρουν…
- Πόσο κοντά είναι οι εκλογές και με τι διακύβευμα; Το σύστημα και οι δανειστές θέλουν εκλογές ή η κατάσταση βολεύει περισσότερο όπως είναι σήμερα;
- Ούτε η κυβέρνηση ούτε και η ΕΕ, το ΔΝΤ και τα λοιπά «κοράκια», για να θυμηθούμε πώς αποκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους λεγόμενους δανειστές, φαίνεται να θέλουν εκλογές. Και γιατί να θέλουν; Αφού στην παρούσα φάση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύεται «ο καλός μαθητής που τα παίρνει από την παράδοση». Υλοποιεί γρήγορα τις «δεσμεύσεις», όπως λένε τα μνημονιακά μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που τσακίζουν το λαό. Γι αυτό και παίρνει συγχαρητήρια από όλους, την ΕΕ, τον ΣΕΒ και λοιπούς. Ο Ντάισελμπλουμ το είπε καθαρά: «Καλά τα πάτε παιδιά, καθίστε μέχρι το 2019 για να μας κάνετε όλη τη δουλειά!». Βέβαια, το πότε θα γίνουν εκλογές δεν εξαρτάται στενά από τις προθέσεις της κυβέρνησης ούτε του κουαρτέτου, αλλά και από τις γενικότερες εξελίξεις στην ΕΕ, κυρίως τις εξελίξεις στη Γερμανία, τη Γαλλία κλπ., από την ίδια την πορεία της οικονομικής κρίσης, είτε την πιθανή όξυνσή της είτε την προσωρινή, μερική ανάκαμψή της, αλλά και τους πολεμικούς σχεδιασμούς, τις συγκρούσεις και τους ανταγωνισμούς μεγάλων οικονομικών, γεωπολιτικών συμφερόντων.
- Το ΚΚΕ θα μπορούσε να συζητήσει ποτέ να μπει σε κυβερνητικό σχήμα με τον ΣΥΡΙΖΑ;
- Το ερώτημα έχει απαντηθεί πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Και μάλιστα τότε που παρίστανε τον επαναστάτη, μιλούσε για κατάργηση όλων των μνημονίων και αντιλαϊκών νόμων, για σύγκρουση με το κατεστημένο και το σύστημα, με την ΕΕ κλπ. Από την αρχή το ΚΚΕ δεν «έπεσε στη λούμπα», δεν παρασύρθηκε ούτε από την ισχυρή πίεση που δέχτηκε τότε. Μπορεί η καθαρή αυτή στάση του Κόμματός μας, να μας στοίχισε και πολλές ψήφους εκλογικά, όμως άφησε ισχυρή παρακαταθήκη στο κίνημα, στο λαό μας, σε όσους και όσες επιμένουν να ονειρεύονται και να αγωνίζονται για μια νέα κοινωνία. Σήμερα πολλοί απ΄ αυτούς -από όλα τα πολιτικά σχήματα- κυρίως όσοι παρασύρθηκαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ τους είπε την αλήθεια, δεν χαρίστηκε σε κανέναν, έδειξε «το δρόμο του χρέους και της τιμής». Μπορούν να καταλάβουν αυτό που και τώρα τους λέμε. Ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή κομμάτων και κυβερνήσεων στο τιμόνι μιας αδιέξοδης σήμερα καπιταλιστικής διαχείρισης, αλλά στη συμπόρευση με το ΚΚΕ στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και κοινωνία.
- Η κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη και ο υπουργός Οικονομικών υποστηρίζει ότι σε λίγο καιρό οι επενδύσεις θα κάνουν ουρά... Συμμερίζεστε αυτή την «αισιοδοξία»; Η χώρα οδεύει προς έξοδο από την κρίση ή οι δείκτες θα ευημερούν και η κατάσταση θα γίνεται όλο και χειρότερη για τα λαϊκά στρώματα;
- «Οι επενδύσεις κάνουν ουρά» και ο κ. Τσακαλώτος τι κάνει; Κόβει εισιτήρια στο ταμείο ή κάνει τον ταξιθέτη στους διάφορους ομίλους που τρέχουν να επενδύσουν; Δεν περιμένουμε απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το ουσιαστικό είναι ποιος θα κερδίσει, ποιος θα ωφεληθεί από τις όποιες επενδύσεις όταν γίνουν, από την πορεία δήθεν εξόδου από την κρίση και την περιβόητη ανάκαμψη; Το κεφάλαιο ή η εργατική τάξη, ο λαός; Μια ματιά να ρίξει κανείς στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2018, που κατέθεσε ο υπουργός Οικονομικών, φτάνει. Την ίδια στιγμή που ο προϋπολογισμός προβλέπει ανάπτυξη 2,4% και αύξηση των επενδύσεων κατά 12%, απογειώνεται η φοροληστεία του λαού, καθώς οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι προβλέπονται αυξημένοι κατά 1 δισ. ευρώ περίπου σε σχέση με το 2017. Αυτή είναι η «ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ, να ματώνει ο λαός για τα κέρδη των λίγων.
- Ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ για έξοδο από την κρίση; Μπορεί να σταθεί η χώρα εκτός ΕΕ και ευρώ;
- Η πατρίδα μας έχει τεράστιες, αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες. Η Ελλάδα διαθέτει έμπειρο, πολυάριθμο εργατικό, τεχνικό, επιστημονικό δυναμικό, υψηλής ειδίκευσης. Διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή. Μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών και ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Βέβαια, αυτές οι δυνατότητες ολόπλευρα μπορούν να απελευθερωθούν, μόνο με την κοινωνικοποίηση, κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, από μια διακυβέρνηση, όπου πραγματικά ο λαός, η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία, απελευθερώνοντας τη χώρα από τα σφιχτά αντιλαϊκά δεσμά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αυτών των τραγικών για το λαό μας λυκοσυμμαχιών. Σε αυτό το δρόμο η Ελλάδα και ο λαός μας δεν θα είναι μόνοι. Γιατί αυτόν το δρόμο είναι ρεαλιστικό, εφικτό και προς όφελός τους να ακολουθήσουν και άλλοι λαοί της περιοχής, της Ευρώπης, του κόσμου. Η ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση εξόδου από την κρίση, όλα τα άλλα είναι απλώς μια από τα ίδια, απλώς με άλλο εξωτερικό περιτύλιγμα.
- Είδαμε μία σημαντική άνοδο των νεοναζί στις γερμανικές εκλογές και είσοδό τους στη Βουλή, η οποία ουσιαστικά ακολουθεί μία δυναμική ανόδου του φασισμού που υπάρχει σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Πού οφείλεται και τι εξυπηρετεί;
- Αν αναφέρεστε στο AfD, έχει μια αξία να αναφερθούμε στη διαδρομή αυτού του κόμματος. Δεν είναι ένα κόμμα με τυπικά ναζιστικά χαρακτηριστικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ένα αντιδραστικό, ρατσιστικό και άρα επικίνδυνο μόρφωμα. Ξεκίνησε ως κόμμα μιας μερίδας Γερμανών βιομηχάνων με αίτημα μάλιστα την έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ και την επιστροφή στο μάρκο. Συνεπώς, και στη Γερμανία και αλλού μιλάμε για πολιτικές δυνάμεις που στηρίζονται από τμήματα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, από ισχυρά lobby, τα οποία επενδύουν στον εθνικισμό και σε ένα είδος «προστατευτισμού» στην οικονομία, γιατί θεωρούν ότι έτσι υπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντά τους. Και ο Τραμπ στις ΗΠΑ και το Brexit στη Μεγάλη Βρετανία και η Λεπέν στη Γαλλία εκφράζουν παρόμοιες τάσεις. Βεβαίως, αυτές οι δυνάμεις, με τον ακροδεξιό λαϊκισμό και το ρατσισμό, καταφέρνουν να επιδρούν σε δυσαρεστημένα, απογοητευμένα, τμήματα του λαού, σε συνθήκες μάλιστα που το εργατικό - λαϊκό κίνημα είναι σε μεγάλη υποχώρηση και αρκετά ΚΚ στην Ευρώπη έχουν μεταλλαχθεί και έχουν γίνει ουρά αστικών αντιλαϊκών κομμάτων και κυβερνήσεων. Όμως η λύση για τους λαούς δεν είναι η επιστροφή στον αστικό εθνικισμό, στην οπισθοδρόμηση. Η γρήγορη ανασύνταξη του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πάλης, σε κάθε χώρα και διεθνώς, είναι ο δρόμος που μπορεί να δώσει προοπτική και ελπίδα στους λαούς και να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους δυνάμεις - φαντάσματα του παρελθόντος, που δένονται με ένα σωρό νήματα με την εξουσία του κεφαλαίου, το αστικό κράτος και τα κόμματά τους.
- Πώς βλέπετε τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την εντεινόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας προς κάθε κατεύθυνση; Θα έχει επιπτώσεις για την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή;
- Πρόκειται για πολύ επικίνδυνες εξελίξεις, που έχουν άμεση σχέση με το μοίρασμα της ενεργειακής «πίτας» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που έχει μπει στο στόχαστρο εταιρειών - μεγαθηρίων, αλλά και ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Μια πλευρά της διαπάλης αφορά την εξόρυξη και τη μοιρασιά αυτού του φυσικού πλούτου. Από κει και πέρα η διαπάλη γίνεται ακόμη πιο σφοδρή και για τους «δρόμους» μέσα από τους οποίους θα φτάσει αυτός ο πλούτος στην καπιταλιστική αγορά. Ο πόλεμος στη Συρία, η ΝΑΤΟική στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, καθώς και η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας στο Αιγαίο συνδέονται άμεσα με αυτήν τη διαπάλη. Ο ενεργειακός πλούτος «μαγνητίζει» ισχυρά συμφέροντα που, με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τσαλαπατούν τους λαούς, προκαλούν ποτάμια αίματος, ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τις εστίες τους. Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ισχυρίζεται πως η χώρα είναι δήθεν «εστία σταθερότητας και ασφάλειας» μέσα σ’ ένα «τρίγωνο αστάθειας» και προσδένει ακόμη περισσότερο τη χώρα στα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, που είναι βασικοί «εμπρηστές» των εξελίξεων ...όταν υποβαθμίζει την επιθετικότητα της «συμμάχου» μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκίας, που καθημερινά αμφισβητεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και εξακολουθεί να κατέχει το 40% της Κύπρου, τότε δεν κάνει κάτι άλλο από το «να ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού μας», ώστε αυτός να μη διακρίνει το ενδεχόμενο μιας πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας για συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα των εργαζομένων.
- Ποια η άποψή σας για τις αλλαγές στις ιδιοκτησίες των ΜΜΕ και τον τρόπο που έγιναν; Υπήρξαν σκοτεινά σημεία στον τρόπο που οι παλιοί εκδότες αποχώρησαν αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και τεράστια χρέη; Θεωρείτε ότι με το νέο τοπίο στα ΜΜΕ έχουμε ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και μέσα από αυτό τη γέννηση μιας νέας διαπλοκής;
- Η κατάσταση η οποία περιγράφετε είναι η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην καπιταλιστική αγορά στα χρόνια της κρίσης όπου εταιρείες κλείνουν, πτωχεύουν, πουλιούνται, συγχωνεύονται χωρίς να προστατεύονται βέβαια οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους. Και ο κλάδος των ΜΜΕ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Τα όποια «σκοτεινά» σημεία μπορεί να υπάρχουν -και υπάρχουν δεν το αμφισβητούμε- αξιοποιούν τους «φωτεινούς» νόμους που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των μεγάλων επιχειρηματιών. Άρα, το βασικό ζήτημα και στον κλάδο των ΜΜΕ είναι ότι παραμένουν στην ιδιοκτησία επιχειρηματιών κερδοσκόπων, γι' αυτό ούτε το δικαίωμα του λαού στην ενημέρωση μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε φυσικά και τα δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο, που πάνε από το κακό στο χειρότερο ακολουθώντας και τους άλλους εργαζόμενους στους άλλους κλάδους. Χώρια που είναι απαράδεκτο το παιγνιδάκι που προσπαθεί να παίξει και ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα μαζί με τους ΑΝΕΛ, ευνοώντας κάποιους επιχειρηματίες σε βάρος άλλων, αντιγράφοντας κι εδώ τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
- Ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί συχνά το αφήγημα της καταπολέμησης της διαφθοράς και του τέλους της διαπλοκής. Κατά πόσο η κυβέρνηση πολεμά τη διαφθορά και κατά πόσο το χρησιμοποιεί για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης;
- Το παρελθόν διδάσκει. Πόσες φορές η σκανδαλολογία, η συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή έγινε νούμερο 1 θέμα στην πολιτική ατζέντα, με κορόνες ένθεν κακείθεν για την πάταξή της; Και πόσες φορές η συζήτηση έκλεινε -στην καλύτερη των περιπτώσεων- με ενοχοποίηση το πολύ κάποιων προσώπων και μόνο, αφήνοντας στο απυρόβλητο όλο εκείνο το οικονομικό, πολιτικό περιβάλλον που εκκολάπτει σκάνδαλα όσο και όσους από το πολιτικό προσωπικό πρωτοστατούν συνήθως σε αυτά; Αυτή η συζήτηση είναι βολική ιδιαίτερα για τα κυβερνητικά κόμματα. Εν μέρει, για να αποσπούν τη συζήτηση από τα πραγματικά προβλήματα που βιώνει σήμερα ο λαός, αλλά κυρίως για να αποδίδουν αυτά τα προβλήματα -την κρίση, τα μνημόνια, τα απανωτά σκληρά μέτρα- στην κακοδιαχείριση κάποιων προσώπων κι όχι στις πολιτικές που συνειδητά υπηρέτησαν και υπηρετούν και οι προηγούμενοι και οι σημερινοί κυβερνώντες, προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία έχει τη διαπλοκή στο DNA της. Ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει αντιγράψει όλους τους προηγούμενους, τόσο στη διαπλοκή με συγκεκριμένα επιχειρηματικά κέντρα όσο και στα ζητήματα της δικαιοσύνης. Απλά αλλάζει συνδαιτημόνες στο νέο φαγοπότι.
- Και τελικά πόσο δίκαιη ή χειραγωγούμενη Δικαιοσύνη έχουμε;
- Όταν τα δικαστήρια καλούνται να αποφασίσουν στη βάση αντιλαϊκών νόμων που ψηφίζουν οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, όταν στο ελληνικό δίκαιο ενσωματώνονται όλες οι αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ για μια σειρά θέματα, όταν ακόμη και η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, τότε είναι αφέλεια να μιλάμε για πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, πολύ περισσότερο για «δίκαιη» Δικαιοσύνη. Βεβαίως και οι δικαστές δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Όμως, είναι διαφορετικό πράγμα οι επιθέσεις, συχνά προσωπικές και χυδαίες που γίνονται από κάποιους επιχειρηματίες, ΜΜΕ, αλλά και πολιτικές δυνάμεις, για ιδιοτελή οικονομικά και μικροκομματικά συμφέροντα και μέσα από τις οποίες προσπαθούν να επιβάλουν ωμά στη Δικαιοσύνη τις επιλογές τους και πρέπει να είναι φυσικά απόλυτα κατακριτέες και καταδικαστέες... και είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, ο αναγκαίος σχολιασμός και η κριτική αποφάσεων της Δικαιοσύνης που γίνεται στη βάση αρχών από τη σκοπιά της υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, απέναντι σε δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες εφαρμόζουν ή ερμηνεύουν ακόμη χειρότερα το υπάρχον αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο, όπως π.χ. πρόσφατα του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την απόλυση συμβασιούχων ή του δικαστηρίου ανηλίκων στο Ρέθυμνο για επιβολή «κοινωφελούς εργασίας» σε μαθητές που συμμετείχαν σε κινητοποίηση κλπ. Εδώ η κυβέρνηση ετοιμάζει να βάλει χέρι ακόμη και στο συνδικαλιστικό νόμο και το απεργιακό δικαίωμα ενόψει και της γ΄ αξιολόγησης. Αν σήμερα οι περισσότερες απεργίες κηρύσσονται παράνομες από τα δικαστήρια, φανταστείτε τι έχει να γίνει στο μέλλον.
