ρωσικά πολεμικά στον πλου προς Συρία, αλλά και γενικότερα.
Το σενάριο που εξετάζεται και για το οποίο, όπως είπε ο Στόλτενμπεργκ, σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη και στην αντίστοιχη του ΝΑΤΟ τον Ιούλη, είναι η διασύνδεση των δυνάμεών τους από τα στενά της Σικελίας μέχρι και τα νότια της Κρήτης και το Αιγαίο στα βορειότερα, με επίσημο στόχο την απώθηση των προσφυγικών ροών από Ασία και Αφρική.
Στους τέτοιους σχεδιασμούς «χώνεται» μέχρι τα μπούνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η εγχώρια αστική τάξη, εμπλέκοντας ακόμα βαθύτερα το λαό σε επικίνδυνη ιμπεριαλιστική δράση, επιδιώκοντας τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση.
Φαίνεται δε ότι η κυβέρνηση, σ' αυτήν της την επιδίωξη, κύριο αντίπαλό της βλέπει τα τουρκικά κεφάλαια, καθώς αντίστοιχα «ατού» στην υλοποίηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών προβάλλει και η τουρκική αστική τάξη: Τη γεωστρατηγική της θέση, την πρεμούρα της να παίξει ενεργά στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και βεβαίως τη σημαντική στρατιωτική της δύναμη.
Εξ ου και η Αθήνα σπεύδει να προσφέρει στο ΝΑΤΟ τη βάση της Σούδας ως κομβικό σημείο υποστήριξης των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, άλλες εγκαταστάσεις, αλλά και παροχή πληροφοριών, κρίσιμος κι αυτός τομέας στην υλοποίηση των τέτοιων σχεδίων.
Στο ΝΑΤΟ φαίνεται ότι τα βάζουν όλα στη ζυγαριά, υπολογίζοντας ποιος δίνει τα περισσότερα, εξ ου και ο Στόλτενμπεργκ βρέθηκε χτες στην Τουρκία για επαφές με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, ενώ σήμερα πάει στο Αιγαίο να επιθεωρήσει τις δυνάμεις εκεί της ΝΑΤΟικής αρμάδας. Η δε ελληνική κυβέρνηση φιλοδοξεί να τον υποδεχτεί και στην Αθήνα.
Ολα αυτά, ενώ συνεχίζονται, ταυτόχρονα και δίχως διακοπή, οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, οι παραβιάσεις ελληνικών συνόρων, με υπερπτήσεις ακόμη και πάνω από ελληνικά νησιά υπό τα βλέμματα των ανεπτυγμένων στο Αιγαίο ΝΑΤΟικών δυνάμεων, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά στην πράξη ότι ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ επ' ουδενί εγγυώνται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, κάνοντας σκόνη και τα τέτοια επιχειρήματα της κυβέρνησης και συνολικά της εγχώριας αστικής τάξης, που συμφώνησαν να έρθει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση, οι σύνθετες εξελίξεις σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα έως το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, από τη Συρία έως την Κύπρο (με ανοικτή πληγή εκεί την τουρκική κατοχή και την προώθηση, από τα ίδια βρωμερά κέντρα, ενός νέου διχοτομικού σχεδίου ως λύση του Κυπριακού), από την κατεχόμενη Παλαιστίνη έως τη Βόρεια Αφρική και από την Κρήτη έως τη Σικελία και τη Λιβύη, δείχνουν ότι οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται ολοένα και περισσότερο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς, και τον ελληνικό λαό ιδιαίτερα, καθότι, αντικειμενικά, βρίσκεται στο επίκεντρο των τέτοιων εξελίξεων και σχεδιασμών.
Γι' αυτό και πρέπει, άμεσα, να δυναμώσει την οργανωμένη πάλη του ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του και τις διακρατικές συμμαχίες του (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ), με προοπτική ο ίδιος να πάρει την εξουσία και να αποδεσμεύσει τη χώρα από ΕΕ και ΝΑΤΟ.
